Αν και τα λόγια έχουν χάσει την αξία τους στην εποχή μας, κάτι πρέπει να πούμε! Κατ’αρχάς να πούμε αυτά που μας ενδιαφέρουν περισσότερο από τα καλλιτεχνικά, αυτά που ζούμε στο σήμερα ως κοινωνία, που έχουμε μπει σε έναν δρόμο ατελείωτο ο οποίος απλώνεται μπροστά μας και η αναπνοή μας φαίνεται να τελειώνει, μα πρέπει να τον βαδίσουμε. Φαίνεται να είναι και μονόδρομος μα πρέπει να σωθούμε, έχουμε χρέος να το κάνουμε για τα Παιδιά μας και ας προβληματιστούμε να μην ξανακάνουμε λάθη ούτε σαν άτομα ούτε συλλογικά με εύκολες υποδείξεις σωτήρων που απεδείχθησαν επανειλημμένως κατώτεροι των περιστάσεων.
Επίσης, φαίνεται ότι κάποια στιγμή στην νεοπλουτίστικη εποχή μας, μείναμε πίσω από αξίες διαχρονικές θεμέλια της κοινωνίας μας και τώρα ψάχνουμε ποιος και τι έφταιξε, συνηθίζουμε να μιλάμε για τους άλλους πάντα και βγάζουμε τον εαυτό μας έξω, λες και μείς δεν είμαστε μέλος αυτής της κοινωνίας, αυτής της πραγματικότητας…
Αν και είμαι από την φύση μου αισιόδοξος και συχνά σκέφτομαι αυτό που λέμε η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει κλπ, δεν είμαι σίγουρος για τίποτα πια! Όλα έχουν αλλάξει, οι εποχές και οι ταχύτητες του κόσμου και πρέπει να ’χουμε το νου μας, γιατί είμαστε δεμένοι στο άρμα της παγκοσμιοποίησης και νομίζω πως υπάρχει παγκόσμια συνουσία (!) για την γέννηση ενός παιδιού έκτρωμα που λέγεται κρίση! Άρα πρέπει να συμβαδίσουμε… αν και πιστεύω πως αν η Ευρώπη δε φοβόταν μη την παρασύρουμε και αυτήν δεν θα μας βοηθούσε -τι βοήθεια δηλαδή- έστω πίνοντας μας το αίμα! Ποια αλληλεγγύη; Ποιο Ευρωπαϊκό όραμα; Στο χρήμα πιστεύουν όλοι!
Πάντως δεν πατάμε καλά στα πόδια μας. Δυστυχώς πολλά λόγια χωρίς αντίκρισμα είμαστε!
Ας βγάλουμε τα καλά στοιχεία και τις δυνάμεις που έχουμε μέσα μας, ας γίνουμε πιο ουσιαστικοί, πιο αληθινοί, πιο Ανθρώπινοι, ας επιλέγουμε αυτούς που θέλουν να μας διοικήσουν αντικειμενικά και με μεγαλύτερη δυσκολία και με κριτήρια αξιοκρατικά, ας αποκτήσουμε συλλογική συνείδηση απέναντι στη κοινωνία μας και τότε θα κάνουμε θαύματα, ας συνδεθούμε με τους προγόνους μας, γιατί νομίζω πως αποκοπήκαμε και υπάρχουν χώρες που είναι ποιο πολύ συνδεδεμένες με τους αρχαίους ημών προγόνους και μας «πατάνε» τώρα. Για όλα φταίει η αδιαφορία μας η απαίδευτη σκέψη μας, το εύκολο κέρδος και αποκοιμηθήκαμε..
Αλλά να πω και το τελευταίο. Κύκλους κάνουν οι εποχές, θα επανέλθουμε σοφότεροι και ποιο δυνατοί, γιατί μετά από κάθε μπόρα και πόνο που περνάμε, οπλιζόμαστε με αρετές. Μη σταματήσουμε μόνο να τραγουδάμε… ας κρατήσουμε την ψυχή μας όρθια και ζωντανή.
Έχω, όμως, κληθεί για καλλιτεχνική συνέντευξη, σε πρώτο πρόσωπο. «Καλώς εχόντων των ασμάτων», (προσεχώς) λοιπόν είναι ο τίτλος του νέου μου cd. Συντελεστές αυτής της προσπάθειας, εκτός από εμένα, στη σύνθεση και το τραγούδι, είναι οι Ποιητές –Στιχουργοί: Γιώργος Σεφέρης, Γιώργος Σουρής, Μυρτιώτισσα, Εφταλιώτης, Ηλίας Κατσούλης, Γιάννης Τσατσόπουλος, Μάρω Μπιζάνη, Σαράντης Αλιβιζάτος, Μαρία Παπαδάκη και Πασχάλης Τόνιος. Συμμετέχουν στο τραγούδι οι Γρηγόρης Βαλτινός, Αρετή Κετιμέ, Μαρία Σουλτάτου, ενώ θα υπάρξει και μια συνεργασία που δε μπορεί ακόμα να ανακοινωθεί. Έχουν παίξει υπέροχοι μουσικοί όπως ο Παναγιώτης Στεργίου στα μπουζούκι, μπαγλαμά, λαούτο, ο Κυριάκος Γκουβέντας στο βιολί, η Ζωή Τηγανούρια στο ακορντεόν, η Αρετή Κετιμέ στο σαντούρι, ο Μάνος Κουτσαγγελίδης στο κανονάκι, ο Χρήστος Ζούμπος στην κιθάρα.
Πάντως εμείς στο ΡΥΘΜΟ στις 18/12 που εμφανιζόμαστε και με προσκεκλημένους φίλους συναδέλφους όπως οι Ανδρεάτος, Βαλτινός, Λουδοβίκος, Πέτα, Αλκαίου, Σουλτάτου, με σολίστ στο μπουζούκι τον εξαιρετικό Παναγιώτη Στεργίου, αντιστεκόμαστε με το ωραίο μας τραγούδι, τις χαμηλές τιμές και έτσι ξορκίζουμε το κακό γύρο μας. Προχωράμε και ονειρευόμαστε και με πολύ λιγότερα χρήματα. Υπάρχουν τόσες μεγαλύτερες αξίες από τα λεφτά, ας τις αναζητήσουμε γύρω μας και θα τις βρούμε και τότε θα ’χούμε πλησιάσει σε αυτό που λέγεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Θα κλείσω με ένα στίχο του Σεφέρη (που υπάρχει στο νέο μου cd με τίτλο «Καλώς εχόντων των Ασμάτων»:
…Δεν θέλω τίποτα άλλο παρά να μιλήσω απλά να μου δοθεί ετούτη η χάρη, γιατί και το τραγούδι το φορτώσαμε με τόσες μουσικές που σιγά σιγά βουλιάζει και τη τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ που φαγώθηκε απ’ τα μαλάματα το πρόσωπό της κι είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια γιατί η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά…
Περισσότερα στο tonios.gr
Ευχαριστώ όσους μοιραστήκατε τις σκέψεις μου. Ευχαριστώ το ogdoo.gr για τη δυνατότητα να σας γνωρίσω, αλλά και που στηρίζει το καλό Ελληνικό τραγούδι.
Στο επανειδείν Π.Τ.
Επίσης, φαίνεται ότι κάποια στιγμή στην νεοπλουτίστικη εποχή μας, μείναμε πίσω από αξίες διαχρονικές θεμέλια της κοινωνίας μας και τώρα ψάχνουμε ποιος και τι έφταιξε, συνηθίζουμε να μιλάμε για τους άλλους πάντα και βγάζουμε τον εαυτό μας έξω, λες και μείς δεν είμαστε μέλος αυτής της κοινωνίας, αυτής της πραγματικότητας…
Αν και είμαι από την φύση μου αισιόδοξος και συχνά σκέφτομαι αυτό που λέμε η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει κλπ, δεν είμαι σίγουρος για τίποτα πια! Όλα έχουν αλλάξει, οι εποχές και οι ταχύτητες του κόσμου και πρέπει να ’χουμε το νου μας, γιατί είμαστε δεμένοι στο άρμα της παγκοσμιοποίησης και νομίζω πως υπάρχει παγκόσμια συνουσία (!) για την γέννηση ενός παιδιού έκτρωμα που λέγεται κρίση! Άρα πρέπει να συμβαδίσουμε… αν και πιστεύω πως αν η Ευρώπη δε φοβόταν μη την παρασύρουμε και αυτήν δεν θα μας βοηθούσε -τι βοήθεια δηλαδή- έστω πίνοντας μας το αίμα! Ποια αλληλεγγύη; Ποιο Ευρωπαϊκό όραμα; Στο χρήμα πιστεύουν όλοι!
Πάντως δεν πατάμε καλά στα πόδια μας. Δυστυχώς πολλά λόγια χωρίς αντίκρισμα είμαστε!
Ας βγάλουμε τα καλά στοιχεία και τις δυνάμεις που έχουμε μέσα μας, ας γίνουμε πιο ουσιαστικοί, πιο αληθινοί, πιο Ανθρώπινοι, ας επιλέγουμε αυτούς που θέλουν να μας διοικήσουν αντικειμενικά και με μεγαλύτερη δυσκολία και με κριτήρια αξιοκρατικά, ας αποκτήσουμε συλλογική συνείδηση απέναντι στη κοινωνία μας και τότε θα κάνουμε θαύματα, ας συνδεθούμε με τους προγόνους μας, γιατί νομίζω πως αποκοπήκαμε και υπάρχουν χώρες που είναι ποιο πολύ συνδεδεμένες με τους αρχαίους ημών προγόνους και μας «πατάνε» τώρα. Για όλα φταίει η αδιαφορία μας η απαίδευτη σκέψη μας, το εύκολο κέρδος και αποκοιμηθήκαμε..
Αλλά να πω και το τελευταίο. Κύκλους κάνουν οι εποχές, θα επανέλθουμε σοφότεροι και ποιο δυνατοί, γιατί μετά από κάθε μπόρα και πόνο που περνάμε, οπλιζόμαστε με αρετές. Μη σταματήσουμε μόνο να τραγουδάμε… ας κρατήσουμε την ψυχή μας όρθια και ζωντανή.
Έχω, όμως, κληθεί για καλλιτεχνική συνέντευξη, σε πρώτο πρόσωπο. «Καλώς εχόντων των ασμάτων», (προσεχώς) λοιπόν είναι ο τίτλος του νέου μου cd. Συντελεστές αυτής της προσπάθειας, εκτός από εμένα, στη σύνθεση και το τραγούδι, είναι οι Ποιητές –Στιχουργοί: Γιώργος Σεφέρης, Γιώργος Σουρής, Μυρτιώτισσα, Εφταλιώτης, Ηλίας Κατσούλης, Γιάννης Τσατσόπουλος, Μάρω Μπιζάνη, Σαράντης Αλιβιζάτος, Μαρία Παπαδάκη και Πασχάλης Τόνιος. Συμμετέχουν στο τραγούδι οι Γρηγόρης Βαλτινός, Αρετή Κετιμέ, Μαρία Σουλτάτου, ενώ θα υπάρξει και μια συνεργασία που δε μπορεί ακόμα να ανακοινωθεί. Έχουν παίξει υπέροχοι μουσικοί όπως ο Παναγιώτης Στεργίου στα μπουζούκι, μπαγλαμά, λαούτο, ο Κυριάκος Γκουβέντας στο βιολί, η Ζωή Τηγανούρια στο ακορντεόν, η Αρετή Κετιμέ στο σαντούρι, ο Μάνος Κουτσαγγελίδης στο κανονάκι, ο Χρήστος Ζούμπος στην κιθάρα.
Πάντως εμείς στο ΡΥΘΜΟ στις 18/12 που εμφανιζόμαστε και με προσκεκλημένους φίλους συναδέλφους όπως οι Ανδρεάτος, Βαλτινός, Λουδοβίκος, Πέτα, Αλκαίου, Σουλτάτου, με σολίστ στο μπουζούκι τον εξαιρετικό Παναγιώτη Στεργίου, αντιστεκόμαστε με το ωραίο μας τραγούδι, τις χαμηλές τιμές και έτσι ξορκίζουμε το κακό γύρο μας. Προχωράμε και ονειρευόμαστε και με πολύ λιγότερα χρήματα. Υπάρχουν τόσες μεγαλύτερες αξίες από τα λεφτά, ας τις αναζητήσουμε γύρω μας και θα τις βρούμε και τότε θα ’χούμε πλησιάσει σε αυτό που λέγεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Θα κλείσω με ένα στίχο του Σεφέρη (που υπάρχει στο νέο μου cd με τίτλο «Καλώς εχόντων των Ασμάτων»:
…Δεν θέλω τίποτα άλλο παρά να μιλήσω απλά να μου δοθεί ετούτη η χάρη, γιατί και το τραγούδι το φορτώσαμε με τόσες μουσικές που σιγά σιγά βουλιάζει και τη τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ που φαγώθηκε απ’ τα μαλάματα το πρόσωπό της κι είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια γιατί η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά…
Περισσότερα στο tonios.gr
Ευχαριστώ όσους μοιραστήκατε τις σκέψεις μου. Ευχαριστώ το ogdoo.gr για τη δυνατότητα να σας γνωρίσω, αλλά και που στηρίζει το καλό Ελληνικό τραγούδι.
Στο επανειδείν Π.Τ.
