Σαλονικιά που μετακόμισε πρόσφατα στην Αθήνα για την παράστασή της με γερό βιογραφικό.
Συνεργασίες με το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και Αθηνών, το ΚΘΒΕ, κουβαλά στις αποσκευές της την βράβευσή της ως Best young actor of Europe στο 12th International Theatre Festival Actor Of Europe, έχοντας περάσει από τη jazz και ευρωπαϊκή σκηνή.
Παρόλα αυτά η πρώτη της σύσταση με το Αθηναϊκό κοινό ήταν το 2010, στο πλευρό του λαϊκού τραγουδιστή, Γιώργου Μαργαρίτη. Μοιραία η πρώτη ερώτηση…
Μιλήστε μας γι’ αυτή τη συνεργασία και την ποικιλομορφία στην τέχνη σας.
Όπως ακριβώς και η ζωή. Ποικιλόμορφη! Μου αρέσει να παρατηρώ και να βρίσκω το θάρρος να δοκιμάζω τις πολύπλευρες πτυχές του εαυτού μου και κατ’επέκταση των άλλων, της τέχνης, της ζωής. Η συνεργασία μου με τον Γιώργο Μαργαρίτη, ήταν αναπάντεχη! Μπήκα στο τρένο, με μία μικρή τσάντα ώμου και κατέβηκα στην Αθήνα για λίγες μόνο ώρες, ώστε να περάσω ακρόαση από έναν πολύ σημαντικό και καταξιωμένο μαέστρο της λαϊκής σκηνής. Καθώς με άκουσε να τραγουδώ, μου είπε:
- O Γιώργος Μαργαρίτης, χρειάζεται μία τραγουδίστρια και νομίζω πως είσαι η κατάλληλη. Σε λίγες μέρες έχουν πρεμιέρα. Αν σε ενδιαφέρει, αυτή τη στιγμή είναι στην πρόβα τους - στο τάδε μέρος - μπορείς να πας να τον συναντήσεις για να σε ακούσει.
Σαστισμένη, χωρίς να έχω καταλάβει ακριβώς αυτό που συνέβαινε, πήγα όντως να τον συναντήσω στην πρόβα με την ορχήστρα του. Καθίσαμε ο ένας απέναντι στον άλλο -θυμάμαι- και ξεκίνησε να μου τραγουδάει ακαπέλα.
– Μπες, μου είπε.
Τραγουδήσαμε πολλά τραγούδια του παρέα, πρίμο σεκόντο. Αυτό ήταν. Επέστρεψα στην Θεσσαλονίκη, μάζεψα τα υπάρχοντά μου και ήρθα. Δεν έζησα στην Αθήνα πολύ τελικά, όμως αυτό δε στάθηκε εμπόδιο για τη συνεργασία μας. Έμεινα στο πλάι του περίπου τρία χρόνια. Κάναμε συναυλίες ανά την Ελλάδα, γυρίσαμε τον κόσμο. Πήγαμε Αυστραλία, Αμερική. Μου συμπεριφέρθηκε σαν να ήμουν κόρη του. Σήμερα, είμαι αυτή που είμαι, χάρη στη ζωηρή - με την έννοια της ζωής, της ζωντάνιας, της εξερεύνησης - πολυμορφία των επιλογών μου. Και νιώθω πραγματικά πολύ ευγνώμων.
Αυτή την περίοδο σας βρίσκουμε να διευθύνετε, εθελοντικά, τα χορωδιακά σύνολα του Musikarama, τα οποία απευθύνονται σε κοινωνικά ευάλωτες ομάδες. Τί σημαίνει για εσάς, εθελοντισμός;
Ο εθελοντισμός για μένα, είναι στάση ζωής. Συμμερίζομαι περισσότερο τον ανεπίσημο εθελοντισμό, ο οποίος αφορά κυρίως στην προσωπική, απλή και καθημερινή προσφορά. Από ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, μία καλημέρα, μέχρι τη μοιρασιά των γνώσεων και υπηρεσιών σου. Το musikarama, είναι ένας χώρος, ο οποίος πρεσβεύει ακριβώς αυτό. Προσφέρει σε ανθρώπους από όλο τον κόσμο, την ευκαιρία να ενταχθούν σε ένα κοινωνικό πλαίσιο και να επικοινωνήσουν μέσω της μουσικής, χωρίς το κίνητρο της ανταμοιβής. Βέβαια, δεν είμαι σίγουρη αν πιστεύω στην έννοια της ανιδιοτέλειας, το ψάχνω ακόμη μέσα μου, διότι καθώς προσφέρεις κάτι από τον εαυτό σου μέσω του εθελοντισμού, η χαρά και η ζωή που αντλείς, είναι ένα προσωπικό όφελος, μία ανταμοιβή. Και με σιγουριά λέω - η μεγαλύτερη - . Δώσε και θα δεις!
Τί ΣΟΥΛΑχε! Μία μουσικοθεατρική εξομολόγηση, φτιαγμένη από εσάς και τη Μέλα Γεροφώτη. Κάνετέ μας τις συστάσεις!
Δεν είναι η πρώτη φορά που με τη Μέλα Γεροφώτη, δημιουργούμε μία παράσταση από την αρχή. Είμαστε συνοδοιπόροι στη ζωή και στην τέχνη τα τελευταία 22 χρόνια. Η μουσική κωμωδία Τί ΣΟΥΛΑχε! είναι ένα από τα παιδιά μας. Πρόκειται για μία άμεση, διαδραστική, αυτοσαρκαστική, χαρούμενη και μπριόζα μουσικοθεατρική εξομολόγηση, η οποία αποτελείται από πρωτότυπα κείμενα και τραγούδια. Έχει ως θέμα της, το προσωπικό, καθημερινό -στιγμιαίο ή συνεχές- ‘δράμα’ μας και με ποιόν τρόπο μπορούμε να το ενσωματώσουμε ή να μην το ενσωματώσουμε στη ζωή μας συνειδητά, ώστε να ζούμε σε αρμονία και ισορροπία με αυτό. Στόχος μου είναι, να βρούμε το θάρρος -πρώτη εγώ- να επιλέξουμε τον εαυτό μας και γιατί όχι; να σπάσουμε και λίγη πλάκα με αυτόν.
Εκτός της σύλληψης της ιδέας και των κειμένων που υπογράφετε μαζί με τη Μέλα Γεροφώτη, τα τραγούδια της παράστασης, είναι εξίσου πρωτότυπα ενώ και η σκηνοθεσία είναι δική σας;
Τα πρωτότυπα τραγούδια, τα έχουμε γράψει παρέα με τους εγκάρδιους φίλους και συνεργάτες μου: Αίσωνα, Αλέξανδρο Τζοβάνι και Μέλα Γεοροφώτη. Όλη η καλλιτεχνική επιμέλεια περνάει από το φίλτρο μου, συνεπώς και η σκηνοθεσία.
Προς τί, το θαυμαστικό στο τέλος του τίτλου;
Ευχαριστώ για την ερώτηση! Τα σημεία στίξης τα αγαπώ πολύ. Το θαυμαστικό στο τέλος του τίτλου, σηματοδοτεί την ευκαιρία, το δώρο, που κρύβεται στη δοκιμασία.
Πόσες παραστάσεις ακόμα θα φιλοξενηθούν στο Θεατρικό Βαγόνι του Τρένου στο Ρουφ;
Θα είμαστε εκεί κάθε Πέμπτη, παρέα με τους τρεις υπέροχους μουσικούς, με τους οποίους μοιραζόμαστε τη σκηνή, Γιάννη Κονταράτο- βιολί/ κιθάρα, Αστέρη Κωσταντίνου- κιθάρα/ φυσαρμόνικα και Άρτεμις Βαβάτσικα- ακορντεόν, έως και τις 12/1. Κοπιάστε!
Υπάρχουν νέα ανακοινώσιμα σχέδια;
Με χαρά να τα μοιραστώ! Αυτή η εξομολόγηση, πρόκειται σύντομα να γίνει ένας θεματικός δίσκος!
Η ευχή σας, για το νέο έτος;
Να φοβόμαστε λιγότερο, εύχομαι. Έτσι κι αλλιώς, όλοι φοβόμαστε.
Συνεργασίες με το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και Αθηνών, το ΚΘΒΕ, κουβαλά στις αποσκευές της την βράβευσή της ως Best young actor of Europe στο 12th International Theatre Festival Actor Of Europe, έχοντας περάσει από τη jazz και ευρωπαϊκή σκηνή.
Παρόλα αυτά η πρώτη της σύσταση με το Αθηναϊκό κοινό ήταν το 2010, στο πλευρό του λαϊκού τραγουδιστή, Γιώργου Μαργαρίτη. Μοιραία η πρώτη ερώτηση…
Μιλήστε μας γι’ αυτή τη συνεργασία και την ποικιλομορφία στην τέχνη σας.
Όπως ακριβώς και η ζωή. Ποικιλόμορφη! Μου αρέσει να παρατηρώ και να βρίσκω το θάρρος να δοκιμάζω τις πολύπλευρες πτυχές του εαυτού μου και κατ’επέκταση των άλλων, της τέχνης, της ζωής. Η συνεργασία μου με τον Γιώργο Μαργαρίτη, ήταν αναπάντεχη! Μπήκα στο τρένο, με μία μικρή τσάντα ώμου και κατέβηκα στην Αθήνα για λίγες μόνο ώρες, ώστε να περάσω ακρόαση από έναν πολύ σημαντικό και καταξιωμένο μαέστρο της λαϊκής σκηνής. Καθώς με άκουσε να τραγουδώ, μου είπε:
- O Γιώργος Μαργαρίτης, χρειάζεται μία τραγουδίστρια και νομίζω πως είσαι η κατάλληλη. Σε λίγες μέρες έχουν πρεμιέρα. Αν σε ενδιαφέρει, αυτή τη στιγμή είναι στην πρόβα τους - στο τάδε μέρος - μπορείς να πας να τον συναντήσεις για να σε ακούσει.
Σαστισμένη, χωρίς να έχω καταλάβει ακριβώς αυτό που συνέβαινε, πήγα όντως να τον συναντήσω στην πρόβα με την ορχήστρα του. Καθίσαμε ο ένας απέναντι στον άλλο -θυμάμαι- και ξεκίνησε να μου τραγουδάει ακαπέλα.
– Μπες, μου είπε.
Τραγουδήσαμε πολλά τραγούδια του παρέα, πρίμο σεκόντο. Αυτό ήταν. Επέστρεψα στην Θεσσαλονίκη, μάζεψα τα υπάρχοντά μου και ήρθα. Δεν έζησα στην Αθήνα πολύ τελικά, όμως αυτό δε στάθηκε εμπόδιο για τη συνεργασία μας. Έμεινα στο πλάι του περίπου τρία χρόνια. Κάναμε συναυλίες ανά την Ελλάδα, γυρίσαμε τον κόσμο. Πήγαμε Αυστραλία, Αμερική. Μου συμπεριφέρθηκε σαν να ήμουν κόρη του. Σήμερα, είμαι αυτή που είμαι, χάρη στη ζωηρή - με την έννοια της ζωής, της ζωντάνιας, της εξερεύνησης - πολυμορφία των επιλογών μου. Και νιώθω πραγματικά πολύ ευγνώμων.
Αυτή την περίοδο σας βρίσκουμε να διευθύνετε, εθελοντικά, τα χορωδιακά σύνολα του Musikarama, τα οποία απευθύνονται σε κοινωνικά ευάλωτες ομάδες. Τί σημαίνει για εσάς, εθελοντισμός;
Ο εθελοντισμός για μένα, είναι στάση ζωής. Συμμερίζομαι περισσότερο τον ανεπίσημο εθελοντισμό, ο οποίος αφορά κυρίως στην προσωπική, απλή και καθημερινή προσφορά. Από ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, μία καλημέρα, μέχρι τη μοιρασιά των γνώσεων και υπηρεσιών σου. Το musikarama, είναι ένας χώρος, ο οποίος πρεσβεύει ακριβώς αυτό. Προσφέρει σε ανθρώπους από όλο τον κόσμο, την ευκαιρία να ενταχθούν σε ένα κοινωνικό πλαίσιο και να επικοινωνήσουν μέσω της μουσικής, χωρίς το κίνητρο της ανταμοιβής. Βέβαια, δεν είμαι σίγουρη αν πιστεύω στην έννοια της ανιδιοτέλειας, το ψάχνω ακόμη μέσα μου, διότι καθώς προσφέρεις κάτι από τον εαυτό σου μέσω του εθελοντισμού, η χαρά και η ζωή που αντλείς, είναι ένα προσωπικό όφελος, μία ανταμοιβή. Και με σιγουριά λέω - η μεγαλύτερη - . Δώσε και θα δεις!
Τί ΣΟΥΛΑχε! Μία μουσικοθεατρική εξομολόγηση, φτιαγμένη από εσάς και τη Μέλα Γεροφώτη. Κάνετέ μας τις συστάσεις!
Δεν είναι η πρώτη φορά που με τη Μέλα Γεροφώτη, δημιουργούμε μία παράσταση από την αρχή. Είμαστε συνοδοιπόροι στη ζωή και στην τέχνη τα τελευταία 22 χρόνια. Η μουσική κωμωδία Τί ΣΟΥΛΑχε! είναι ένα από τα παιδιά μας. Πρόκειται για μία άμεση, διαδραστική, αυτοσαρκαστική, χαρούμενη και μπριόζα μουσικοθεατρική εξομολόγηση, η οποία αποτελείται από πρωτότυπα κείμενα και τραγούδια. Έχει ως θέμα της, το προσωπικό, καθημερινό -στιγμιαίο ή συνεχές- ‘δράμα’ μας και με ποιόν τρόπο μπορούμε να το ενσωματώσουμε ή να μην το ενσωματώσουμε στη ζωή μας συνειδητά, ώστε να ζούμε σε αρμονία και ισορροπία με αυτό. Στόχος μου είναι, να βρούμε το θάρρος -πρώτη εγώ- να επιλέξουμε τον εαυτό μας και γιατί όχι; να σπάσουμε και λίγη πλάκα με αυτόν.
Εκτός της σύλληψης της ιδέας και των κειμένων που υπογράφετε μαζί με τη Μέλα Γεροφώτη, τα τραγούδια της παράστασης, είναι εξίσου πρωτότυπα ενώ και η σκηνοθεσία είναι δική σας;
Τα πρωτότυπα τραγούδια, τα έχουμε γράψει παρέα με τους εγκάρδιους φίλους και συνεργάτες μου: Αίσωνα, Αλέξανδρο Τζοβάνι και Μέλα Γεοροφώτη. Όλη η καλλιτεχνική επιμέλεια περνάει από το φίλτρο μου, συνεπώς και η σκηνοθεσία.
Προς τί, το θαυμαστικό στο τέλος του τίτλου;
Ευχαριστώ για την ερώτηση! Τα σημεία στίξης τα αγαπώ πολύ. Το θαυμαστικό στο τέλος του τίτλου, σηματοδοτεί την ευκαιρία, το δώρο, που κρύβεται στη δοκιμασία.
Πόσες παραστάσεις ακόμα θα φιλοξενηθούν στο Θεατρικό Βαγόνι του Τρένου στο Ρουφ;
Θα είμαστε εκεί κάθε Πέμπτη, παρέα με τους τρεις υπέροχους μουσικούς, με τους οποίους μοιραζόμαστε τη σκηνή, Γιάννη Κονταράτο- βιολί/ κιθάρα, Αστέρη Κωσταντίνου- κιθάρα/ φυσαρμόνικα και Άρτεμις Βαβάτσικα- ακορντεόν, έως και τις 12/1. Κοπιάστε!
Υπάρχουν νέα ανακοινώσιμα σχέδια;
Με χαρά να τα μοιραστώ! Αυτή η εξομολόγηση, πρόκειται σύντομα να γίνει ένας θεματικός δίσκος!
Η ευχή σας, για το νέο έτος;
Να φοβόμαστε λιγότερο, εύχομαι. Έτσι κι αλλιώς, όλοι φοβόμαστε.
