Απόστολε γεννήθηκες στη Λάρισα και μεγάλωσες στη Νέα Ιωνία του Βόλου. Πες μας δυο λόγια για τα πρώτα βήματα της ενασχόλησής σου με τη μουσική.
Από μικρός αγαπούσα τη μουσική και ενθουσιαζόμουν όταν αντίκριζα μουσικό όργανο. Μοιραία, όταν έγινα έξι-επτά χρονών περίπου, η μαμά με έστειλε στο ωδείο. Εκεί έμαθα να παίζω κιθάρα, με βάση την κλασική κιθάρα και τη θεωρία της μουσικής, που τότε μου φαινόταν βαρετή, αλλά αργότερα κατάλαβα πόσο σημαντικό πράγμα ήταν. Μεγαλώνοντας, άρχισα να ασχολούμαι με τη μουσική τεχνολογία και τη φωνητική τέχνη.
Ποια ήταν τα παιδικά και εφηβικά σου ακούσματα; Η διαμονή σου στην προσφυγούπολη της Νέας Ιωνίας επηρέασε καθόλου τις επιλογές σου;
Μεγάλωσα στο σπίτι με τον παππού και τη γιαγιά, τους γονείς της μητέρας μου, και τη μητέρα μου φυσικά. Ο παππούς άκουγε φανατικά Καζαντζίδη –πολύ Καζαντζίδη- Τσιτσάνη, Χιώτη και γενικά καλό λαϊκό τραγούδι και ρεμπέτικα. Με έβαζε μάλιστα να του φτιάχνω κασέτες, μια και δεν ήθελε να ασχολείται με την τεχνολογία κι έτσι πέρασα ώρες ακούγοντας με πολλή χαρά τα τραγούδια που του άρεσαν. Από την άλλη, η μητέρα μου ήταν και είναι ταγμένη στο Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Κάπως έτσι «μπολιάστηκαν» μέσα μου οι πρώτες μουσικές. Σιγά σιγά ανακάλυψα και άλλα είδη μουσικής, με γοήτευσε η ροκ και τα μπλουζ -με αφορμή το « Still Got The Blues » του Gary Moore - και από κει και πέρα δεν έχω σταματήσει να ακούω μουσική. Ότι πέσει στα χέρια μου, ή μάλλον στα αυτιά μου το ακούω. Το ότι μεγάλωσα στη Νέα Ιωνία φυσικά, επηρέασε όλα αυτά. Εδώ που τα λέμε, η Νέα Ιωνία και γενικά η Θεσσαλία, σφύζει από καλές μουσικές και καλούς μουσικούς. Και ναι, με επηρέασε ειδικά στον τρόπο που μεγάλωσα μέσα από τη δουλειά. Πιστεύω πως είμαι πιο συναισθηματικός με τη μουσική και με αυτούς που μοιράζομαι τη μουσική, απ’ ότι κάποιος που μεγάλωσε σε μία μεγαλούπολη, χωρίς αυτό που λέω να είναι απόλυτο…
Μικρός έγραφα αυτοσχέδια παραμύθια. Κάπου στα δέκα μου, ίσως λίγο μετά, έγραψα (και ηχογράφησα σε ένα κασετόφωνο) το πρώτο μου τραγούδι, το οποίο διηγούνταν την ιστορία ενός παιδιού που μεγάλωσε φτωχό, αλλά στη συνέχεια, ως άντρας πλούτισε πολύ, απέκτησε γραμματέα, μεγάλο γραφείο και ξέχασε το παρελθόν του. Κάπως έτσι ξεκίνησε η σχέση μου με τη σύνθεση. Μου άρεσε πάντα να ντύνω τις σκέψεις μου με στίχους και μουσική και να κάνω αυτόν που με ακούει, να καταλαβαίνει τι νιώθω, ή -ακόμα καλύτερα- να το νιώσει κι εκείνος. Νομίζω κάπως έτσι είναι.
Είχες κάποια πρότυπα όσον αφορά τη σύνθεση αλλά και το τραγούδι;
Στη σύνθεση, όχι δεν νομίζω. Στο τραγούδι όμως, ναι. Εδώ πρέπει να ομολογήσω, ότι όταν κάπου στα μέσα του ’90 ανακάλυψα το Γιώργο Νταλάρα, κόλλησα! Ναι, ήμουν κι εγώ από τα παιδάκια που έβαζαν μαύρο γιλέκο και άσπρο πουκάμισο μπροστά στον καθρέφτη, φορούσα την κιθάρα και τραγουδούσα όλα τα τραγούδια, με όλες τις ωραίες κορώνες που έχει κάνει σε ηχογραφήσεις, ζωντανές και μη. Αγαπώ πολύ το Νταλάρα από μικρός. Βέβαια, από τότε έχουν αλλάξει πολλά και αν επαναλάβω την ερώτηση, μάλλον θα πω πως όλα όσα ακούω χρόνια τώρα καθημερινά, αποτελούν πρότυπο και με επηρεάζουν. Αυτό που από την αρχή έψαξα και εξακολουθώ να ψάχνω είναι η προσωπική μου ταυτότητα στα τραγούδια και σ’ αυτά που τραγουδώ και σ’ αυτά που γράφω.
Πότε συνεργάζεσαι για πρώτη φορά με την Εστουδιαντίνα της Νέας Ιωνίας; Θυμάσαι κάποιες από τις εμπειρίες σου μ’ αυτή τη φοβερή ορχήστρα;
Όντως φοβερή ορχήστρα και φοβεροί άνθρωποι. Στις πρώτες συναυλίες της Εστουδιαντίνας συμμετείχα στη χορωδία. Εκεί ήρθα πια σε άμεση επαφή με τα τραγούδια της Σμύρνης και γενικά τα παραδοσιακά, τα οποία αγάπησα αμέσως. Η καταγωγή του προ-παππού μου είναι από τη Μικρά Ασία, οπότε μάλλον μίλησαν τα γονίδια. Αργότερα, με μεγάλη μου χαρά η ορχήστρα με αγκάλιασε στο σύνολό της σαν μουσικό και σαν τραγουδιστή. Έχω κάνει πολλά ταξίδια για συναυλίες με την Εστουδιαντίνα, εντός και εκτός Ελλάδας, απέκτησα καλούς φίλους στην ορχήστρα και έχω ζήσει ανατριχιαστικά δημιουργικές στιγμές στο στούντιο αλλά και ζωντανά. Και συνεχίζουμε... Αν πρέπει να αναφέρω κάτι τότε σίγουρα θα σταθώ σε δύο: πρώτα στην περιοδεία που κάναμε στην Πορτογαλία, περάσαμε καταπληκτικά εκεί. Είδαμε φοβερά μέρη, καθώς δεν παίξαμε στις συνηθισμένες μεγάλες πόλεις και νιώσαμε την μεγάλη αγάπη των Πορτογάλων για την Ελληνική μουσική. Έπειτα, η πρόσφατη συναυλία στη Νέα Υόρκη, την περασμένη άνοιξη. Συναυλία σε καταπληκτικό χώρο στην καρδιά της πόλης. Εκεί ένιωσα να πετάω, τραγουδώντας για πρώτη φορά το « Corsica » στη γλώσσα που γράφτηκε, στα Κορσικάνικα δηλαδή. Ήταν πολύ συγκινητική στιγμή για μένα, με φόντο την αστική θέα της πόλης. Και φυσικά η ορχήστρα στο σύνολό της, διέπρεψε εκείνο το βράδυ στην άλλη μεριά του πλανήτη.
Πες μας δυο λόγια για τον πρώτο σου δίσκο που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες.
Είναι μία δουλειά η οποία ωρίμασε για χρόνια μέσα μου και φτιάχτηκε μετά από προτροπή συναδέλφων αλλά και ανθρώπων που άκουγαν για καιρό τραγούδια μου, που έπαιζα ζωντανά και με ρωτούσαν: «Που θα βρω το δίσκο;» Κάπως έτσι το αποφάσισα και με πολύ αργούς ρυθμούς άρχισα να καταγράφω αυτά τα τραγούδια, αλλά και να ακούω τραγούδια που γράφουν φίλοι συντοπίτες μου, έχω δύο τέτοια στο δίσκο. Εδώ επίσης πρέπει να πω πως σε όλη αυτή τη διαδικασία βρήκα συνοδοιπόρους εξαιρετικούς μουσικούς, τεχνικούς και φίλους, με τους οποίους συνεργάζομαι και στις εμφανίσεις πια. Νιώθω πως τα τραγούδια αυτά είναι εξίσου δικά τους. Βοήθησαν πολύ με τη γνώμη τους, τις ιδέες τους και την υπομονή τους. Δεν χρειάζεται να τους αναφέρω έναν - έναν, ξέρουν εκείνοι ποιοι είναι και τους ευχαριστώ από καρδιάς. Ο δίσκος λέγεται «Μια Αρχή» και νιώθω γεμάτος με το αποτέλεσμα. Ήδη γράφω τραγούδια για τον επόμενο.
Φυσικά. Πρώτα απ’ όλα λόγω οικονομικού κόστους. Ισχύει αυτό που λέγεται, πως ο καθένας μπορεί να κάνει ένα δίσκο, αλλά δεν μπορεί να κάνει ο καθένας έναν καλό δίσκο και να είναι περήφανος γι’ αυτόν. Επειδή επαγγελματικά ζω αποκλειστικά από τη μουσική, μου κόστισε και ψυχολογικά και οικονομικά αν θέλεις, αν και είχα βοήθεια μεγάλη από τους συμμετέχοντες. Βέβαια, σε άλλους όλα αυτά ίσως να φαίνονται «τρίχες», αλλά εμένα μου κόστισε. Και κυρίως σε χρόνο. Ομολογώ πως άργησα πολύ. Από την άλλη όμως, όσο περνούσε ο καιρός, τόσο ανακάλυπτα την ηχητική μου ταυτότητα, την οποία συνεχώς προσπαθώ να εξελίσσω. Η διαδικασία της παραγωγής ενός δίσκου από την άλλη, το να φτιάξεις δηλαδή στο στούντιο από το τίποτα ένα τραγούδι, είναι για μένα πολύ γοητευτικό αντικείμενο και θα το ξαναέκανα ευχαρίστως εκατομμύρια φορές.
Γιατί κινείσαι κυρίως μέσα σε ροκ ηχητικό κλίμα;
Δύσκολη ερώτηση. Μάλλον έχει να κάνει με την ενέργεια που έχω μέσα μου. Και ζωντανά, εννοώ σε προσωπικές μου εμφανίσεις, το ροκ έχει πια μεγάλο μέρος του προγράμματος, όχι τόσο σαν ήχος αλλά σαν ιδέα. Το ροκ επίσης είναι και στάση ζωής, την οποία ασυμβίβαστα ακολουθώ. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως έχω παρωπίδες στη μουσική, κάθε άλλο. Βρίσκω πάντα κάτι ροκ σε ότι ακούω και μ’ αρέσει.
Έχεις σκεφτεί να κάνεις μια δουλειά που να ασχολείται με το έντεχνο ή το λαϊκό τραγούδι; Δεν είναι λίγες οι φορές που σ’ έχω ακούσει να τραγουδάς λαϊκά ή Σμυρνέικα, μαζί με την Εστουδιαντίνα
Φυσικά. Αν και δεν θεωρώ τον εαυτό μου καλό λαϊκό τραγουδιστή -με τη στενή έννοια του όρου- θέλω πολύ να πειραματιστώ πάνω σε αυτό. Και να συνδυάσω τους μουσικούς κόσμους που παλεύουν μέσα μου. Δουλεύουμε πάνω σε αυτήν την ιδέα με τον καλό φίλο και άξιο συνθέτη Ανδρέα Κατσιγιάννη, και λέμε σύντομα να κάνουμε ένα δίσκο μαζί.
Ποιος είναι ο σκοπός ενός νεοφώτιστου καλλιτέχνη που κυκλοφορεί ένα δίσκο στη σημερινή εποχή που η δισκογραφία έχει σχεδόν πεθάνει;
Ο μοναδικός μου σκοπός είναι να μοιραστώ τη μουσική που φτιάχνω με τους ανθρώπους που θέλουν να την ακούσουν και -γιατί όχι- να την αγαπήσουν. Θέλω μόνο η παρέα να μεγαλώνει!
Ποιες είναι κατά τη γνώμη σου οι αιτίες που οδήγησαν τη δισκογραφία σ’ αυτή την κατάσταση;
Είναι πολλά πράγματα και σίγουρα δεν φτάνουν μερικές σειρές. Ένα στοιχείο είναι σίγουρα η υπερπληροφόρηση και η εξέλιξη της τεχνολογίας. Και να ακούσουμε κάτι καλό πλέον, μπορεί να μην το πάρουμε χαμπάρι. Πιστεύω πως η μουσική βιομηχανία οδήγησε σε ένα μονόδρομο την Ελληνική μουσική, ειδικά τα τελευταία χρόνια, με λάθος επιλογές. Νομίζω επίσης πως πολλοί δημιουργοί έκαναν κι αυτοί τα λάθη τους, προσπαθώντας να πιάσουν το ρεύμα. Αρχίζω όμως να πιστεύω πως τα πράγματα αλλάζουν, και ξαναγυρνάμε στα βασικά. Σε ένα πράγμα δηλαδή: να κεντρίζουμε τις ψυχές των ανθρώπων, ακόμα και με τα απλά.
Πού εμφανίζεσαι αυτό το διάστημα; Υπάρχουν κάποια μελλοντικά σχέδια όσον αφορά εμφανίσεις και δισκογραφία;
Για τρίτη πλέον σεζόν εμφανίζομαι με τη μπάντα μου στο «Vox Music Stage» στο Βόλο και σύντομα κανονίζουμε να κάνουμε εμφανίσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, αλλά και σε άλλες πόλεις, σε προσπάθεια πάντα η παρέα να μεγαλώνει, όπως είπαμε. Ο δίσκος με τον Ανδρέα Κατσιγιάννη είναι στα άμεσα σχέδιά μου, αλλά και η δημιουργία του υπόλοιπου υλικού για το δεύτερο μου δίσκο. Υγεία να ‘χουμε, και τα καλύτερα δεν ήρθανε!
Απόστολε ευχαριστούμε πολύ. Καλή αρχή και καλή επιτυχία σε όλα τα σχέδιά σου.
Ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη, Θανάση. Τα φιλιά μου στους αναγνώστες και τους συντάκτες του ogdoo.gr και τα θερμά μου συγχαρητήρια για τη δουλειά σας. Εύχομαι καλή συνέχεια και δύναμη!
Πληροφορίες
www.mosios.gr
www.myspace.com/mosios
www.facebook.com/mosios
Φωτογραφίες
2: Με το Γιώργο Νταλάρα στο Studio Odeon στην ηχογράφηση του δίσκου «Δάκρυ στο γυαλί» το 2006
3: Με τον Παντελή Θαλασσινό στο Studio Odeon στην ηχογράφηση του δίσκου «Δάκρυ στο γυαλί» το 2006
4: Nέα Υόρκη - Μάρτης του 2011 – Στα καμαρίνια με όλους τους συντελεστές της συναυλίας και τον Ara Dinkjian στο κέντρο
