Ο Γιάννης Κότσιρας ανάρτησε ένα ιδιαίτερο μήνυμα στο προφίλ του στο Facebook.
Οι ημέρες του Πάσχα, ξεχωριστές όπως πάντα, έδωσαν την αφορμή στον ερμηνευτή να ανατρέξει στη μητέρα του που δεν είναι πια ανάμεσά μας, αλλά παραμένει βαθιά ριζωμένη στη μνήμη και την καθημερινότητά του.
Έγραψε ο Γιάννης Κότσιρας:
«Τέτοιες μέρες, πάντα ανησυχούσες να κάνουμε Πάσχα όλοι μαζί. Και όταν ήμασταν παιδιά, τη Μεγάλη Εβδομάδα, έφτιαχνες τα γεμιστά πάντα χωρίς κιμά, την αγαπημένη μου σπανακόπιτα και τη μονίμως αποτυχημένη σου μαγειρίτσα. Εμείς, βέβαια, σου λέγαμε πόσο νόστιμη ήταν, γιατί κουραζόσουν να τη φτιάξεις, και γελούσες μαζί μας γιατί ήξερες ότι σου λέγαμε ψέματα.
Είχαμε συνεχώς πολλές δουλειές και αυτό σε φόβιζε μήπως και κάνουμε χωριστά Πάσχα. Όμως σχεδόν πάντα τα καταφέρναμε. Εκτός από πέρσι. Δεν προλάβαμε. Το φετινό λοιπόν, ήταν δύσκολο και συνάμα ωραίο. Έλειπε και ο Θάνος. Και ο Λαυρέντης σου. Την Παρασκευή ανηφορίσαμε στο Μαρούσι και ανάψαμε κερί και σε εσένα και στον μπαμπά. Ο Νικόλας, το Σάββατο φόρεσε τα καλά του, με το τρομερό σακάκι που του είχες πάρει. Του πάει πολύ, να ξέρεις. Ο Κωνσταντίνος άρχισε να λέει πολλές λεξούλες».
Και κατέληξε ο Γιάννης Κότσιρας:
«Και την Κυριακή, καταφέραμε να είμαστε όλοι μαζί με τη Γιωτούλα, τον Βαγγέλη και τον Αντωνάκη. Και θυμηθήκαμε ωραία πράγματα. Θα ήσουν πολύ χαρούμενη αφού πάντα ανησυχούσες μήπως οι καταστάσεις μας απομακρύνουν. Δεν θα συμβεί ποτέ αυτό. Και η Κατερίνα σου, συνεχίζει να μας φέρνει πιο κοντά. Η καρέκλα σου ήταν εκεί. Άδεια. Θα συνηθίσουμε, πού θα πάει. Θα συνηθίσουμε να τη βλέπουμε άδεια γιατί δεν έχουμε σκοπό να τη βγάλουμε από το τραπέζι. Λείπεις μάνα μου».
Οι ημέρες του Πάσχα, ξεχωριστές όπως πάντα, έδωσαν την αφορμή στον ερμηνευτή να ανατρέξει στη μητέρα του που δεν είναι πια ανάμεσά μας, αλλά παραμένει βαθιά ριζωμένη στη μνήμη και την καθημερινότητά του.
Έγραψε ο Γιάννης Κότσιρας:
«Τέτοιες μέρες, πάντα ανησυχούσες να κάνουμε Πάσχα όλοι μαζί. Και όταν ήμασταν παιδιά, τη Μεγάλη Εβδομάδα, έφτιαχνες τα γεμιστά πάντα χωρίς κιμά, την αγαπημένη μου σπανακόπιτα και τη μονίμως αποτυχημένη σου μαγειρίτσα. Εμείς, βέβαια, σου λέγαμε πόσο νόστιμη ήταν, γιατί κουραζόσουν να τη φτιάξεις, και γελούσες μαζί μας γιατί ήξερες ότι σου λέγαμε ψέματα.
Είχαμε συνεχώς πολλές δουλειές και αυτό σε φόβιζε μήπως και κάνουμε χωριστά Πάσχα. Όμως σχεδόν πάντα τα καταφέρναμε. Εκτός από πέρσι. Δεν προλάβαμε. Το φετινό λοιπόν, ήταν δύσκολο και συνάμα ωραίο. Έλειπε και ο Θάνος. Και ο Λαυρέντης σου. Την Παρασκευή ανηφορίσαμε στο Μαρούσι και ανάψαμε κερί και σε εσένα και στον μπαμπά. Ο Νικόλας, το Σάββατο φόρεσε τα καλά του, με το τρομερό σακάκι που του είχες πάρει. Του πάει πολύ, να ξέρεις. Ο Κωνσταντίνος άρχισε να λέει πολλές λεξούλες».
Και κατέληξε ο Γιάννης Κότσιρας:
«Και την Κυριακή, καταφέραμε να είμαστε όλοι μαζί με τη Γιωτούλα, τον Βαγγέλη και τον Αντωνάκη. Και θυμηθήκαμε ωραία πράγματα. Θα ήσουν πολύ χαρούμενη αφού πάντα ανησυχούσες μήπως οι καταστάσεις μας απομακρύνουν. Δεν θα συμβεί ποτέ αυτό. Και η Κατερίνα σου, συνεχίζει να μας φέρνει πιο κοντά. Η καρέκλα σου ήταν εκεί. Άδεια. Θα συνηθίσουμε, πού θα πάει. Θα συνηθίσουμε να τη βλέπουμε άδεια γιατί δεν έχουμε σκοπό να τη βγάλουμε από το τραπέζι. Λείπεις μάνα μου».
