Στον Νίκο Χατζηνικολάου ήταν καλεσμένος ο Σταμάτης Σπανουδάκης όπου μεταξύ άλλων ρωτήθκε για παλαιότερες δηλώσεις του για τις οποίες είχε κατηγορηθεί για ομοφοβία καθώς και για την πολιτική του τοποθέτηση.
Η απάντησή του ήταν:
«Δεν ήταν ομοφοβικό το σχόλιο για το Γιάννης και Σοφία και όχι Γιάννης και Γιάννης. Αν ζούσε ο Ρήγας Φεραίος και έλεγε τώρα αυτά που έλεγε τότε θα τον θεωρούσαμε ομοφοβικό και τόσα άλλα. Και εμένα δεν με θεωρούν ομοφοβικό οι κανονικοί Έλληνες, αλλά οι politically correct. Οι καλύτεροι φίλοι μου ήταν ομοφυλόφιλοι. Οι κολλητοί μου φίλοι ήταν πάντα ομοφυλόφιλοι. Δεν έχω απολύτως τίποτα εναντίον τους. Στο Παρίσι ζούσα με φίλο μου ομοφυλόφιλο, εγώ δεν ήμουν.
Δεν έχω τίποτα απολύτως τίποτα εναντίον αυτών των ανθρώπων ή εναντίον του Μάνου Χατζηδάκη ή του Βασίλη Φωτόπουλο που ξέρω ότι ήταν. Είναι 100% άντρες στην συμπεριφορά τους και πολλές φορές περισσότερο από εμάς αλλά το να βγαίνω στην πλατεία Συντάγματος με ένα μαστίγιο κι ένα σορτς ως άντρας ότι γ…ε και δέρνουμε, δεν είναι αυτό άντρας. Το κάνουν γιατί θέλουν να ενοχλήσουν. Ξέρω ότι έχουν υποστεί τα πάνδεινα, ότι τους κοροϊδεύαν και στις ελληνικές ταινίες και λοιπά. Δεν έχω τίποτα μαζί τους, έχω με τους οργανωμένους που πηγαίνουν να επιβάλλουν μια άποψη, όπως και με τους πολιτικούς που τρέχουν σε όλες τις παρελάσεις για να κάνουν τους προοδευτικούς».
Σε άλλο σημείο είπε:
«Δεν έχω πρόβλημα ούτε με τους κομμουνιστές παρόλο που δεν υπήρξα ποτέ, ούτε με τους αριστερούς, όλοι οι καλλιτέχνες είναι αριστεροί. Εχω συνεργαστεί και έχω γραψει μουσική σε πολλούς. Ο Παντελής (Βούλγαρης), αριστερός είναι, του έγραψα τη μουσική για τα Πέτρινα Χρόνια».
Και συμπλήρωσε:
«Η σχέση μου με την πολιτική ποτέ δεν ήταν καλή απλά κάποια στιγμή αγάπησα έναν άνθρωπο, τον Κώστα Καραμανλή. Ήταν ο μόνος που μου ζήτησε την άδεια να παίζει τη μουσική μου στις συγκεντρώσεις του. Όλοι οι άλλοι ό,τι θέλανε. Μετά τον αγάπησα ως άνθρωπο γι’ αυτό και εξετέθην αλλά εξακολουθώ να τον αγαπάω απλώς το όνειρό μου ήταν Χριστόδουλος αρχηγός της Εκκλησίας και Καραμανλής αρχηγός της Ελλάδας».
Η απάντησή του ήταν:
«Δεν ήταν ομοφοβικό το σχόλιο για το Γιάννης και Σοφία και όχι Γιάννης και Γιάννης. Αν ζούσε ο Ρήγας Φεραίος και έλεγε τώρα αυτά που έλεγε τότε θα τον θεωρούσαμε ομοφοβικό και τόσα άλλα. Και εμένα δεν με θεωρούν ομοφοβικό οι κανονικοί Έλληνες, αλλά οι politically correct. Οι καλύτεροι φίλοι μου ήταν ομοφυλόφιλοι. Οι κολλητοί μου φίλοι ήταν πάντα ομοφυλόφιλοι. Δεν έχω απολύτως τίποτα εναντίον τους. Στο Παρίσι ζούσα με φίλο μου ομοφυλόφιλο, εγώ δεν ήμουν.
Δεν έχω τίποτα απολύτως τίποτα εναντίον αυτών των ανθρώπων ή εναντίον του Μάνου Χατζηδάκη ή του Βασίλη Φωτόπουλο που ξέρω ότι ήταν. Είναι 100% άντρες στην συμπεριφορά τους και πολλές φορές περισσότερο από εμάς αλλά το να βγαίνω στην πλατεία Συντάγματος με ένα μαστίγιο κι ένα σορτς ως άντρας ότι γ…ε και δέρνουμε, δεν είναι αυτό άντρας. Το κάνουν γιατί θέλουν να ενοχλήσουν. Ξέρω ότι έχουν υποστεί τα πάνδεινα, ότι τους κοροϊδεύαν και στις ελληνικές ταινίες και λοιπά. Δεν έχω τίποτα μαζί τους, έχω με τους οργανωμένους που πηγαίνουν να επιβάλλουν μια άποψη, όπως και με τους πολιτικούς που τρέχουν σε όλες τις παρελάσεις για να κάνουν τους προοδευτικούς».
Σε άλλο σημείο είπε:
«Δεν έχω πρόβλημα ούτε με τους κομμουνιστές παρόλο που δεν υπήρξα ποτέ, ούτε με τους αριστερούς, όλοι οι καλλιτέχνες είναι αριστεροί. Εχω συνεργαστεί και έχω γραψει μουσική σε πολλούς. Ο Παντελής (Βούλγαρης), αριστερός είναι, του έγραψα τη μουσική για τα Πέτρινα Χρόνια».
Και συμπλήρωσε:
«Η σχέση μου με την πολιτική ποτέ δεν ήταν καλή απλά κάποια στιγμή αγάπησα έναν άνθρωπο, τον Κώστα Καραμανλή. Ήταν ο μόνος που μου ζήτησε την άδεια να παίζει τη μουσική μου στις συγκεντρώσεις του. Όλοι οι άλλοι ό,τι θέλανε. Μετά τον αγάπησα ως άνθρωπο γι’ αυτό και εξετέθην αλλά εξακολουθώ να τον αγαπάω απλώς το όνειρό μου ήταν Χριστόδουλος αρχηγός της Εκκλησίας και Καραμανλής αρχηγός της Ελλάδας».
