Ο Θανάσης Πολυκανδριώτης παραχώρησε συνέντευξη στην Γεωργία Χαλκιά και στο περιοδικό People που κυκλοφορεί με το Έθνος της Κυριακής.
Αφορμή το ξεκίνημά των παραστάσεών του στη μουσική σκηνή Ρίζες στον Κεραμεικό, με τίτλο «Ποτ Πουρί»
Ο πηγαίος συνθέτης και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού αναφέρθηκε με ανάγλυφο τόπο στη συνεργασία με τον Γιάννη Πάριο:
«Το κεφάλαιο “Πάριος” είναι τρομακτικά μεγάλο, ζήσαμε μαζί εκπληκτικά πράγματα. Θυμάμαι πως μετά τη δουλειά γράφαμε τραγούδια μέχρι τις 10.00 το πρωί. Η συγχωρεμένη η γυναίκα μου ρωτούσε “Τι ώρα είναι αυτή που ήρθες πάλι;”. Μια γυναίκα δεν το καταλάβαινε, ίσως και να μην το πίστευε. Γράφαμε τραγούδια όταν είχαμε την ανάγκη να εξωτερικεύσουμε την έμπνευσή μας. Ο Γιάννης με φώναζε “μπέμπα” και εγώ “μπουμπού”. Μου έλεγε “Μπέμπα, έχω γράψει έναν καταπληκτικό στίχο”. Έτσι γράφαμε για μας. Η σχέση μου με τον Πάριο είναι σχέση ζωής που δεν τελειώνει. Θα τελειώσει όταν κλείσουμε τα μάτια μας και θα πάμε να κάνουμε μια πορεία στην άλλη ζωή».
Ο Πολυκανδριώτης στάθηκε και στον Στράτο Διονυσίου:
«Ο Στράτος ήταν ντόμπρος, σε κοιτούσε στα μάτια, μάγκας και αυθεντικός λαϊκός τραγουδιστής. Όση μπέσα είχε εκείνος δεν είχε κανείς. Θυμάμαι τότε που γράψαμε το “Τα πήρες όλα κι έφυγες” για να το πει μαζί με τον Πάριο και έκανε το λάθος ο Πάριος και το τραγούδησε πρώτος. Ακούγοντάς το να το ερμηνεύει ένας ερωτικός τραγουδιστής, είπε χαρακτηριστικά: “Απαπά! Γράψτε μου κανένα ζεϊμπέκικο, αυτό είναι ελαφρύ”. Τελικά επέμεινε ο Μάκης Μάτσας και το είπε».
Τέλος ο Πολυκανδριώτης μίλησε και για τον μεγάλο Στέλιο Καζαντζίδη:
«Ο Στέλιος ήταν ένα μεγάλο μωρό. Το ’65 είπε ότι δεν θα ξανατραγουδήσει και έμεινε πιστός σε αυτό. Είμαι πολύ τυχερός γιατί τραγούδησε δημιουργίες μου. Όμως όταν δεν του άρεσε κάτι, έπρεπε να προσπαθήσεις πολύ να τον μεταπείσεις. Όταν πρωτάκουσε το “Τα βιώματά μου λιώνουν σίδερα” μου λέει “Τι σημαίνει βιώματα”; Πάμε σε μια ταβέρνα και ρωτάει τη μαγείρισσα “γιαγιά, τι είναι βιώματα;”, “το βιος μας, γιε μου” του απαντά. Γυρίζει και μου λέει “ούτε εκείνη ξέρει”. Κολλούσε σε κάτι πράγματα καλώς ή κακώς. Τη στιγμή που τραγούδησε το “Αν με ρωτάς θα σου πω”, σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, ήταν μαγεμένος, ρωτούσε πώς ακούστηκε. Του λέω “εμένα ρωτάς; Εσύ είσαι θεός”. Ήθελε την επιβεβαίωση του ίδιου του δημιουργού».
Αφορμή το ξεκίνημά των παραστάσεών του στη μουσική σκηνή Ρίζες στον Κεραμεικό, με τίτλο «Ποτ Πουρί»
Ο πηγαίος συνθέτης και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού αναφέρθηκε με ανάγλυφο τόπο στη συνεργασία με τον Γιάννη Πάριο:
«Το κεφάλαιο “Πάριος” είναι τρομακτικά μεγάλο, ζήσαμε μαζί εκπληκτικά πράγματα. Θυμάμαι πως μετά τη δουλειά γράφαμε τραγούδια μέχρι τις 10.00 το πρωί. Η συγχωρεμένη η γυναίκα μου ρωτούσε “Τι ώρα είναι αυτή που ήρθες πάλι;”. Μια γυναίκα δεν το καταλάβαινε, ίσως και να μην το πίστευε. Γράφαμε τραγούδια όταν είχαμε την ανάγκη να εξωτερικεύσουμε την έμπνευσή μας. Ο Γιάννης με φώναζε “μπέμπα” και εγώ “μπουμπού”. Μου έλεγε “Μπέμπα, έχω γράψει έναν καταπληκτικό στίχο”. Έτσι γράφαμε για μας. Η σχέση μου με τον Πάριο είναι σχέση ζωής που δεν τελειώνει. Θα τελειώσει όταν κλείσουμε τα μάτια μας και θα πάμε να κάνουμε μια πορεία στην άλλη ζωή».
Ο Πολυκανδριώτης στάθηκε και στον Στράτο Διονυσίου:
«Ο Στράτος ήταν ντόμπρος, σε κοιτούσε στα μάτια, μάγκας και αυθεντικός λαϊκός τραγουδιστής. Όση μπέσα είχε εκείνος δεν είχε κανείς. Θυμάμαι τότε που γράψαμε το “Τα πήρες όλα κι έφυγες” για να το πει μαζί με τον Πάριο και έκανε το λάθος ο Πάριος και το τραγούδησε πρώτος. Ακούγοντάς το να το ερμηνεύει ένας ερωτικός τραγουδιστής, είπε χαρακτηριστικά: “Απαπά! Γράψτε μου κανένα ζεϊμπέκικο, αυτό είναι ελαφρύ”. Τελικά επέμεινε ο Μάκης Μάτσας και το είπε».
Τέλος ο Πολυκανδριώτης μίλησε και για τον μεγάλο Στέλιο Καζαντζίδη:
«Ο Στέλιος ήταν ένα μεγάλο μωρό. Το ’65 είπε ότι δεν θα ξανατραγουδήσει και έμεινε πιστός σε αυτό. Είμαι πολύ τυχερός γιατί τραγούδησε δημιουργίες μου. Όμως όταν δεν του άρεσε κάτι, έπρεπε να προσπαθήσεις πολύ να τον μεταπείσεις. Όταν πρωτάκουσε το “Τα βιώματά μου λιώνουν σίδερα” μου λέει “Τι σημαίνει βιώματα”; Πάμε σε μια ταβέρνα και ρωτάει τη μαγείρισσα “γιαγιά, τι είναι βιώματα;”, “το βιος μας, γιε μου” του απαντά. Γυρίζει και μου λέει “ούτε εκείνη ξέρει”. Κολλούσε σε κάτι πράγματα καλώς ή κακώς. Τη στιγμή που τραγούδησε το “Αν με ρωτάς θα σου πω”, σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, ήταν μαγεμένος, ρωτούσε πώς ακούστηκε. Του λέω “εμένα ρωτάς; Εσύ είσαι θεός”. Ήθελε την επιβεβαίωση του ίδιου του δημιουργού».
