8 Καλλιτέχνες
Bob Marley
Μεγάλωσα μαζί του. Μια ιστορία ολόκληρη όπως και ο John Lennon. Ο Marley έκανε την reggae διάσημη απ’ άκρη σ ’άκρη, πέρασε πολιτικά μηνύματα, άκρως ανθρωποκεντρικά και ενωτικά. Τα τραγούδια του έριξαν μία χούντα στην Τζαμάικα, παρακίνησαν παγκοσμίως κι άλλους ανθρώπους και έδωσαν οξυγόνο σε πολύ κόσμο. Κι όλα αυτά μέσα από μία εύθυμη γκρούβα που σε κάνει να νιώθεις πως όλα θα πάνε καλά, no matter what. Σπουδαίο και ουσιώδες.
Παύλος Σιδηρόπουλος
Έβαλε ελληνικό στίχο στη ροκ. Για την εποχή του πολύ μπροστά. Είπε μεγάλες αλήθειες μέσα από έναν ηλεκτρισμό μπολιασμένο από ρεμπέτικη προσέγγιση. Για εμένα είναι πηγή έμπνευσης όταν ένας καλλιτέχνης αντιμετωπίζει την τέχνη και τον εαυτό του με αλήθεια. Ο Παύλος είναι μεγάλο κεφάλαιο για την ελληνική ροκ σκηνή και για εμένα προσωπικά.
Tom Waits
Η παράξενη και ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία του, η θεατρικότητα στην ερμηνεία, οι ιδιαίτερες μουσικές παραγωγές των δίσκων του και η τόλμη του στη γραφή κάνουν τον Tom Waits έναν από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες των τελευταίων 40 ετών.
Johnny Cash
Μεγάλη μουσική μου αγάπη. Η φωνή του είναι τόσο χαρακτηριστική που με κάνει να να την παρακολουθώ με ηρεμία αλλά και με απόλυτη προσοχή. Έχει βαρύτητα. Μου αρέσει πολύ η δωρικότητα στην ερμηνεία του παρόλο που δεν έχει ιδιαίτερες φωνητικές ικανότητες. Πράγμα που εμένα δεν με αφορά όταν ακούω μουσική. Θέλω να ακούω αλήθεια με δυνατή ερμηνεία. Να με βαρέσει στο κεφάλι, να νιώσω κάτι έντονο. Ο Johnny Cash μου το προσφέρει απλόχερα αυτό.
Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Είναι ο σύγχρονος ποιητής μας. Ποικίλες μελωδίες, κάθε δίσκος και μια ιστορία, μια διαφορετική αισθητική. Ο Θανάσης είναι το μεγαλύτερο κεφαλαίο στον τρόπο που εξελίσσεται η δημιουργικότητα μου.
Nina Simone
Συγκλονιστική φωνή, συγκλονιστική ερμηνεύτρια. Δεν γίνεται να μην σταματήσεις ό,τι κάνεις μόλις αρχίσει να τραγουδάει. Ανατριχιάζω και τώρα που το σκέφτομαι. Με βάζει στον κόσμος της απ’ την πρώτη νότα, την πρώτη συλλαβή και με κρατάει εκεί μέχρι το τέλος. Με συγκινεί και ο αγώνας που έδωσε για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ταλαντούχα ακτιβίστρια.
Bob Dylan
Ό,τι και να γράψω για τον Dylan θα είναι πολύ λίγο. Αυθεντικός storyteller. Η επιτομή της τραγουδοποιϊας σε όλο της το μεγαλείο. Θυμάμαι την πρώτη φορά που άκουσα το “desolation row” και άρχισα να προσέχω τους στίχους - κάτι που σπανίως κάνουμε όταν ακούμε πρώτη φορά ένα αγγλόφωνο τραγούδι – ένιωσα πως πρέπει να μελετήσω το έργο του, τι πρεσβεύει, με τι πραγματεύεται και πως αυτό αποτυπώνεται στο χαρτί και στο πεντάγραμμο. «The answer my friend is blowing in the wind».
Βασίλης Τσιτσάνης
Ο πιο παραγωγικός τραγουδοποιός της χώρας μας. Έχω επηρεαστεί βαθιά απ΄τις μελωδίες του και ακόμα και σήμερα τις μελετάω. Έχω μεγάλη αγάπη στον ανατολίτικο ήχο και ο Τσιτσάνης μου έδειξε τον δρόμο για να ψάξω περαιτέρω. Έγραψε έναν ωκεανό από τραγούδια που θα τα ακούν με την ίδια ζέση πολλές γενιές ακόμα.
8 Έργα - Δίσκοι
Βραχνός Προφήτης (2000) – Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Δίσκος σταθμός για την ελληνική μουσική. Πάντρεμα ηλεκτρικού ήχου με παραδοσιακές
μελωδικές φόρμες πάνω σε έναν ποιητικό λόγο που δίνει γροθιά στο στομάχι. Πραγματεύεται βαθιές έννοιες όπως τον θάνατο, πράγμα σπάνιο για μία μουσική εμπορική δουλειά. Τεράστια συμβολή πέρα από τις συνθέσεις και τους στίχους του Θ.Π η επιμέλεια της ενορχήστρωσής του ευφυέστατου Μπάμπη Παπαδόπουλου.
Το χαμόγελο της Τζοκόντα (1975) - Μάνος Χατζιδάκις
Σπουδαίος Μάνος Χατζιδάκις. Ένα άλμπουμ στολίδι και παρακαταθήκη για την εγχώρια μουσική μας. Μελωδίες που χαϊδεύουν το αυτί. Είναι μία θεατρική παράσταση ολοζώντανη και διαχρονική. Έτσι ακούω και βλέπω τον δίσκο αυτό.
Τα μπλουζ του Πρίγκηπα - Παύλος Σιδηρόπουλος
Τραγούδια από κασετοφωνάκι. Έτσι μου ακούγονταν στην εφηβεία και αυτό με έφερε πολύ κοντά στα τραγούδια αυτού του δίσκου. Τα έμαθα γρήγορα μιας και στα περισσότερα κομμάτια του δίσκου ο Παύλος παίζει μόνο με μια κιθάρα. Η ερμηνεία του είναι τόσο ωμή και αληθινή. Το μπλουζ του αποχωρισμού είναι ένα απ’ τα αγαπημένα τραγούδια μου και δύσκολα λείπει από τα λαιβ μου όταν παίζω ακουστικά.
Legend (1984) – Bob Marley & the Wailers
Ο δίσκος αυτός εμπεριέχει όλα τα τραγούδια θρύλους όπως τα “three little birds, no woman no cry, could you be loved, one love”. Τα έχει πει όλα μέσα σε ένα δίσκο. “Get up stand up, stand up for your rights”. Ήταν το άλμπουμ που δεν έβγαινε ποτέ από το φορητό cd player στην εφηβεία μου.
Ελάχιστος Εαυτός (2011) – Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσικό ταξίδι σε διαφορετικές μουσικές. Ανατολή και Δύση, αφρικάνικοι ήχοι, κέλτικα ηχοχρώματα, σκοτεινές γωνιές ενός δωματίου. Τι να πω, κάθε φορά που ακούω όλο τον δίσκο μου πυροδοτεί την δημιουργικότητα και την έμπνευση.
Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι (1996) – Τρύπες
Σε μια δική μου ερμηνεία ο δίσκος αυτός είναι μια «εύλογη παραζάλη» απ’ολα όσα ενοχλούν και ταλαιπωρούν καθημερινά τον μέσο-αστό. Οι τρύπες είναι το μεγαλύτερο ροκ συγκρότημα που έβγαλε η χώρα μας με τον δίσκο αυτό να αποτελεί για μένα ορόσημο. «Ακούω την αγάπη και δεν ακούω τι σκέψεις μου».
Californication (1999) - Red Hot Chili Peppers
Ο δίσκος αυτός μου θυμίζει την εφηβεία μου. Έπαιζε στο repeat. Οι Red Hot Chili Peppers έφτιαξαν τον ήχο τους με 3 όργανα και ο δίσκος αυτός ήταν η πρώτη επαφή μου με την αγγλόφωνη alternative - punk rock μουσική. Ήταν ο προθάλαμος για να ακούσω κι άλλα παρόμοια groups.
Real Gone (2004) – Tom Waits
Με συναρπάζει όταν ακούω ιδιαίτερους ήχους να αγκαλιάζουν έναν δύσπεπτο στίχο όπως το «I’m gonna take my sins of my father”. Ο Tom Waits ξέρει πως να δημιουργεί ατμόσφαιρες. Όλος ο δίσκος με ταξιδεύει σε άγνωστα μέρη που δεν έχω ξαναδεί. Υπέροχο συναίσθημα.
