Ο χορευτής και χορογράφος Δημήτρης Παπάζογλου παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ!.
Εκεί, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε και στη συνεργασία του με τη Μαρινέλλα.
Είπε ο Δημήτρης Παπάζογλου:
«Άλλη καλή μου μοίρα! Συνεργαστήκαμε για είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια. Την πρωτογνώρισα στο Παρίσι. Τότε εγώ χόρευα στο Alcazar, το οποίο ήταν το μεγαλύτερο εξπρεσιονιστικό και σουρεαλιστικό καμπαρέ του πλανήτη. Δεν ήξερες ποιος είναι άντρας, ποιος γυναίκα και ποιος μεταμορφωμένος. Κάθε βράδυ ήταν πελάτες τεράστιες προσωπικότητες. Εκεί είδα τη Σοφία Λόρεν, την Μπριζίτ Μπαρντό, την Ούρσουλα Άντρες, την Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Στη Μαρινέλλα εκτιμώ το γεγονός ότι είναι εξαιρετική οικογενειάρχης. Μεγάλωσε το παιδί της –και τώρα τα εγγόνια της– με αρχές. Και κάποια ελαττώματα να έχει, μπροστά σε αυτό της τα συγχωρώ. Τον τελευταίο καιρό έχουμε χαθεί, δεν έχουμε επαφές».
Στην ερώτηση με το «ποιο είναι το βασικό ελάττωμα της Μαρινέλλας, ο Δημήτρης Παπάζογλου απάντησε:
«Ότι έχει μια συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό της και δεν την αλλάζει εύκολα. Ταυρίνα, βλέπεις… Αλλά δεν είναι τυχαία η φράση «ποια νομίζεις ότι είσαι, η Μαρινέλλα;». Είναι μια καλλιτέχνιδα με διαφορά! Και στην ηλικία της να έχει αυτή τη φωνή, αυτό το εκτόπισμα, αυτό το χιούμορ… Θυμάμαι τα τσίπουρα που πίναμε μια φορά στην Κρήτη στη γιορτή μου. Τι ωραία που είχαμε περάσει! Είναι έξυπνη η Μαρινέλλα. Πριν από χρόνια τής λέγαμε να πει ένα τραγούδι που κλείνει με τη φράση «και ποιος ξέρει ίσως να ‘μαι ωραία γριά». Δεν το έλεγε! Τώρα όμως το λέει… Έχει ορισμένα κολλήματα. Χρόνια ολόκληρα την παρότρυνα να πει το Μια χαμένη Κυριακή. Το σνόμπαρε! Ή το Τι έκανα για πάρτη μου. Δεν το θέλει με τίποτα! «Βρε Μαρινέλλα μου, μετά το Άνοιξε πέτρα και το Σταλιά σταλιά, αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο λαϊκό σου τραγούδι. Παίρνουν μεροκάματο από το Κιλκίς μέχρι την Αθήνα με αυτό το τραγούδι, δεν επιτρέπεται να μην το λες». Δεν αγαπάει τόσο το λαϊκό τραγούδι η Μαρινέλλα, παρόλο που είναι μια σπουδαία λαϊκή τραγουδίστρια. Είναι η ιδιορρυθμία της αυτή».
Εκεί, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε και στη συνεργασία του με τη Μαρινέλλα.
Είπε ο Δημήτρης Παπάζογλου:
«Άλλη καλή μου μοίρα! Συνεργαστήκαμε για είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια. Την πρωτογνώρισα στο Παρίσι. Τότε εγώ χόρευα στο Alcazar, το οποίο ήταν το μεγαλύτερο εξπρεσιονιστικό και σουρεαλιστικό καμπαρέ του πλανήτη. Δεν ήξερες ποιος είναι άντρας, ποιος γυναίκα και ποιος μεταμορφωμένος. Κάθε βράδυ ήταν πελάτες τεράστιες προσωπικότητες. Εκεί είδα τη Σοφία Λόρεν, την Μπριζίτ Μπαρντό, την Ούρσουλα Άντρες, την Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Στη Μαρινέλλα εκτιμώ το γεγονός ότι είναι εξαιρετική οικογενειάρχης. Μεγάλωσε το παιδί της –και τώρα τα εγγόνια της– με αρχές. Και κάποια ελαττώματα να έχει, μπροστά σε αυτό της τα συγχωρώ. Τον τελευταίο καιρό έχουμε χαθεί, δεν έχουμε επαφές».
Στην ερώτηση με το «ποιο είναι το βασικό ελάττωμα της Μαρινέλλας, ο Δημήτρης Παπάζογλου απάντησε:
«Ότι έχει μια συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό της και δεν την αλλάζει εύκολα. Ταυρίνα, βλέπεις… Αλλά δεν είναι τυχαία η φράση «ποια νομίζεις ότι είσαι, η Μαρινέλλα;». Είναι μια καλλιτέχνιδα με διαφορά! Και στην ηλικία της να έχει αυτή τη φωνή, αυτό το εκτόπισμα, αυτό το χιούμορ… Θυμάμαι τα τσίπουρα που πίναμε μια φορά στην Κρήτη στη γιορτή μου. Τι ωραία που είχαμε περάσει! Είναι έξυπνη η Μαρινέλλα. Πριν από χρόνια τής λέγαμε να πει ένα τραγούδι που κλείνει με τη φράση «και ποιος ξέρει ίσως να ‘μαι ωραία γριά». Δεν το έλεγε! Τώρα όμως το λέει… Έχει ορισμένα κολλήματα. Χρόνια ολόκληρα την παρότρυνα να πει το Μια χαμένη Κυριακή. Το σνόμπαρε! Ή το Τι έκανα για πάρτη μου. Δεν το θέλει με τίποτα! «Βρε Μαρινέλλα μου, μετά το Άνοιξε πέτρα και το Σταλιά σταλιά, αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο λαϊκό σου τραγούδι. Παίρνουν μεροκάματο από το Κιλκίς μέχρι την Αθήνα με αυτό το τραγούδι, δεν επιτρέπεται να μην το λες». Δεν αγαπάει τόσο το λαϊκό τραγούδι η Μαρινέλλα, παρόλο που είναι μια σπουδαία λαϊκή τραγουδίστρια. Είναι η ιδιορρυθμία της αυτή».
