Αυτά δήλωσε μεταξύ άλλων ο τραγουδοποιός στο Εγώ Weekly σχετικά με τη γρήγορη άνοδο του στο καλλιτεχνικό στερέωμα στα μισά τις δεκαετίας του ΄80 αλλά και την μετέπειτα αποχή του από την δισκογραφία και τις ζωντανές εμφανίσεις. Εξήγησε χαρακτηριστικά ο Γιάννης Μηλιώκας: «Ήταν στοιχειώδης σεβασμός σε μια κατάσταση που άρχισα να βιώνω με τη δισκογραφία. Εγώ ήθελα να επικοινωνήσω με πέντε χιλιάδες τρελούς, που η οπτική τους γωνία ήταν περίπου ίδια μ' αυτήν που είχα εγώ στη ζωή μου. Δεν φανταζόμουν να βρω οκτώ εκατομμύρια να συμφωνούν. Δεν έχουμε πολλούς καλλιτέχνες να θυμηθούμε με τέτοιο απότομο ξεκίνημα. Έφυγα σαν πύραυλος προς τα πάνω. Είχε γίνει σάλος. Ο κόσμος πριμοδοτούσε την προσπάθειά μου και πάντα έβλεπα τα χρήματα που άφηναν στο ταμείο σαν δίδακτρα για να σπουδάσω κάτι που ήθελα πάντα να κάνω και δεν προλάβαινα. Γι' αυτό σταμάτησα. Ήθελα να ωριμάσω, να καλλιεργηθώ και να βιώσω καινούργια πράγματα».
Επίσης ο Γιάννης Μηλιώκας στάθηκε και στα παιδικά και εφηβικά του βιώματα: «Κατάγομαι από μια φτωχή οικογένεια, που ζούσε σε μια αντίστοιχη φτωχή γειτονιά στη Θεσσαλονίκη. Άλλοτε τα καταφέρναμε και άλλοτε όχι. Μέσα σ' αυτή την προσπάθεια συμμετείχα κι εγώ και τα άλλα δυο αδέλφια μου. Μπερδέψαμε το παιχνίδι με την εργασία από έξι χρονών. Ήμουν γκαρσόνι έξι χρόνια στην ταβέρνα του παππού μου και μετά από τα δώδεκα ως τα δεκαοκτώ δούλευα στο μηχανουργείο του πατέρα μου και πήγαινα νυχτερινό σχολείο».
Επίσης ο Γιάννης Μηλιώκας στάθηκε και στα παιδικά και εφηβικά του βιώματα: «Κατάγομαι από μια φτωχή οικογένεια, που ζούσε σε μια αντίστοιχη φτωχή γειτονιά στη Θεσσαλονίκη. Άλλοτε τα καταφέρναμε και άλλοτε όχι. Μέσα σ' αυτή την προσπάθεια συμμετείχα κι εγώ και τα άλλα δυο αδέλφια μου. Μπερδέψαμε το παιχνίδι με την εργασία από έξι χρονών. Ήμουν γκαρσόνι έξι χρόνια στην ταβέρνα του παππού μου και μετά από τα δώδεκα ως τα δεκαοκτώ δούλευα στο μηχανουργείο του πατέρα μου και πήγαινα νυχτερινό σχολείο».
