Λεγόταν Αναλίζα Μαρί Φράνκ και γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου 1929 στη Γερμανία από γονείς εβραίους. Η οικογένειά της μετακόμισε στην Ολλανδία όταν η ίδια ήταν 4 ετών, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων του πατέρα της.
Εκεί παρακολούθησε Μοντεσσοριανό σχολείο στο Άμστερνταμ μέχρι την ηλικία των 11 ετών, όταν (το 1940) η Γερμανία εισέβαλε στην Ολλανδία.
Σε μία προσπάθεια να διασώσει την οικογένειά του από τον διωγμό των Γερμανών, ο πατέρας της Ότο Φράνκ, προσπάθησε να μεταναστεύσει στην Αμερική αλλά δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την πολύτιμη visa και η οικογένεια παρέμεινε στο Άμστερνταμ.
Στις 12 Ιουνίου 1942, την 13η επέτειο των γενεθλίων της, η μικρή Άννα έλαβε ως δώρο ένα μικρό σημειωματάριο με κλειδαριά, το οποίο αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ως ημερολόγιο και πράγματι η πρώτη καταχώριση έγινε στις 20 Ιουνίου 1942, όπου αναφέρονται και οι περιορισμοί που είχαν επιβληθεί στην εβραϊκή κοινότητα που ζούσε στο Άμστερνταμ.
Το πρωί της Δευτέρας 6ης Ιουλίου 1942 η οικογένεια Φράνκ εξαφανίστηκε αφήνοντας ένα σημείωμα στους γείτονες να προσέχουν τη γάτα τους, αφήνοντας να εννοηθεί ότι έφυγαν βιαστικά για την Ελβετία.
Στην πραγματικότητα, από εκείνη την ημέρα μεταφέρθηκαν για να κρυφτούν σε ένα μικρό χώρο πάνω από τα γραφεία της εταιρείας του Ότο, όπου μερικοί πιστοί υπάλληλοί του τους βοήθησαν, τους προμήθευαν φαγητό και τους ενημέρωναν για τις εξελίξεις.
Ο χώρος αυτός στο ημερολόγιο της Άννας είχε την ονομασία «Achterhuis» και η είσοδος του είχε σφραγιστεί με μία μεγάλη βιβλιοθήκη για να μην φαίνεται.
Λίγο αργότερα η οικογένεια φιλοξένησε στο κρησφύγετο κι άλλες εβραϊκές οικογένειες μέχρι τις 4 Αυγούστου 1944 που οι Γερμανοί έκαναν έφοδο στο χώρο και τους συνέλαβαν όλους.
Μετά την προσωρινή τους φυλάκιση, στις 3 Σεπτεμβρίου 1944 η οικογένεια Φράνκ επιβιβάστηκε σε τρένο με προορισμό το στρατόπεδο συγκεντρώσεως του Άουσβιτς, όπου έφτασαν μετά από ταξίδι τριών ημερών.
Εκεί διαχωρίστηκε ο πατέρας της και η Άννα δεν κατάφερε ποτέ να μάθει αν επέζησε, ενώ η ίδια παρέμεινε με τη μητέρα και την αδελφή της στις άθλιες συνθήκες του στρατοπέδου που ένα μήνα αργότερα οδήγησαν τη μητέρα της στο θάνατο από ασιτία.
Αργότερα η ίδια και η αδελφή της μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο εργασίας του Μπέργκεν – Μπέλσεν, όπου στις αρχές του 1945 ξέσπασε επιδημία τύφου και πέθαναν συνολικά 17.000 κρατούμενοι.
Στις 7 Φεβρουαρίου η Άννα και η αδελφή της εμφάνισαν τα πρώτα συμπτώματα με τον θάνατό τους να μην είναι σαφώς προσδιορισμένος (εκτιμάται στα τέλη Φεβρουαρίου ή Μαρτίου του 1945), όμως μάρτυρες είχαν δηλώσει ότι η Άννα πέθανε μία ημέρα μετά την αδελφή της.
Μετά το τέλος του πολέμου, ο μοναδικός επιζών της οικογένειας Φράνκ, ο πατέρας της Άννας επέστρεψε στο Άμστερνταμ και άρχισε να αναζητά την οικογένειά του, όπου και ενημερώθηκε για τον θάνατό τους.
Το ημερολόγιο της Άννας και κάποιες ακόμη σημειώσεις της που είχαν σωθεί από τη γραμματέα του Ότο με σκοπό να της επιστραφούν αν γύριζε, παραδόθηκαν στον πατέρα της.
Το ημερολόγιο αυτό, που περιέχει λεπτομερή καταγραφή των γεγονότων και των συναισθημάτων του νεαρού κοριτσιού την περίοδο που πέρασε στο κρησφύγετο εκδόθηκε και μεταφράστηκε σε 70 γλώσσες, ενώ από το 1960 ο χώρος του κρησφύγετου είναι ανοιχτός στο κοινό και λειτουργεί ως μουσείο.
Η ομώνυμη ταινία του 1959, με πρωταγωνίστρια την Millie Perkins, βραβεύτηκε με 3 Όσκαρ.
Δείτε το trailer της ταινίας «The Diary of Anne Frank» του 1959:
Εκεί παρακολούθησε Μοντεσσοριανό σχολείο στο Άμστερνταμ μέχρι την ηλικία των 11 ετών, όταν (το 1940) η Γερμανία εισέβαλε στην Ολλανδία.
Σε μία προσπάθεια να διασώσει την οικογένειά του από τον διωγμό των Γερμανών, ο πατέρας της Ότο Φράνκ, προσπάθησε να μεταναστεύσει στην Αμερική αλλά δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την πολύτιμη visa και η οικογένεια παρέμεινε στο Άμστερνταμ.
Στις 12 Ιουνίου 1942, την 13η επέτειο των γενεθλίων της, η μικρή Άννα έλαβε ως δώρο ένα μικρό σημειωματάριο με κλειδαριά, το οποίο αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ως ημερολόγιο και πράγματι η πρώτη καταχώριση έγινε στις 20 Ιουνίου 1942, όπου αναφέρονται και οι περιορισμοί που είχαν επιβληθεί στην εβραϊκή κοινότητα που ζούσε στο Άμστερνταμ.
Το πρωί της Δευτέρας 6ης Ιουλίου 1942 η οικογένεια Φράνκ εξαφανίστηκε αφήνοντας ένα σημείωμα στους γείτονες να προσέχουν τη γάτα τους, αφήνοντας να εννοηθεί ότι έφυγαν βιαστικά για την Ελβετία.
Στην πραγματικότητα, από εκείνη την ημέρα μεταφέρθηκαν για να κρυφτούν σε ένα μικρό χώρο πάνω από τα γραφεία της εταιρείας του Ότο, όπου μερικοί πιστοί υπάλληλοί του τους βοήθησαν, τους προμήθευαν φαγητό και τους ενημέρωναν για τις εξελίξεις.
Ο χώρος αυτός στο ημερολόγιο της Άννας είχε την ονομασία «Achterhuis» και η είσοδος του είχε σφραγιστεί με μία μεγάλη βιβλιοθήκη για να μην φαίνεται.
Λίγο αργότερα η οικογένεια φιλοξένησε στο κρησφύγετο κι άλλες εβραϊκές οικογένειες μέχρι τις 4 Αυγούστου 1944 που οι Γερμανοί έκαναν έφοδο στο χώρο και τους συνέλαβαν όλους.
Μετά την προσωρινή τους φυλάκιση, στις 3 Σεπτεμβρίου 1944 η οικογένεια Φράνκ επιβιβάστηκε σε τρένο με προορισμό το στρατόπεδο συγκεντρώσεως του Άουσβιτς, όπου έφτασαν μετά από ταξίδι τριών ημερών.
Εκεί διαχωρίστηκε ο πατέρας της και η Άννα δεν κατάφερε ποτέ να μάθει αν επέζησε, ενώ η ίδια παρέμεινε με τη μητέρα και την αδελφή της στις άθλιες συνθήκες του στρατοπέδου που ένα μήνα αργότερα οδήγησαν τη μητέρα της στο θάνατο από ασιτία.
Αργότερα η ίδια και η αδελφή της μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο εργασίας του Μπέργκεν – Μπέλσεν, όπου στις αρχές του 1945 ξέσπασε επιδημία τύφου και πέθαναν συνολικά 17.000 κρατούμενοι.
Στις 7 Φεβρουαρίου η Άννα και η αδελφή της εμφάνισαν τα πρώτα συμπτώματα με τον θάνατό τους να μην είναι σαφώς προσδιορισμένος (εκτιμάται στα τέλη Φεβρουαρίου ή Μαρτίου του 1945), όμως μάρτυρες είχαν δηλώσει ότι η Άννα πέθανε μία ημέρα μετά την αδελφή της.
Μετά το τέλος του πολέμου, ο μοναδικός επιζών της οικογένειας Φράνκ, ο πατέρας της Άννας επέστρεψε στο Άμστερνταμ και άρχισε να αναζητά την οικογένειά του, όπου και ενημερώθηκε για τον θάνατό τους.
Το ημερολόγιο της Άννας και κάποιες ακόμη σημειώσεις της που είχαν σωθεί από τη γραμματέα του Ότο με σκοπό να της επιστραφούν αν γύριζε, παραδόθηκαν στον πατέρα της.
Το ημερολόγιο αυτό, που περιέχει λεπτομερή καταγραφή των γεγονότων και των συναισθημάτων του νεαρού κοριτσιού την περίοδο που πέρασε στο κρησφύγετο εκδόθηκε και μεταφράστηκε σε 70 γλώσσες, ενώ από το 1960 ο χώρος του κρησφύγετου είναι ανοιχτός στο κοινό και λειτουργεί ως μουσείο.
Η ομώνυμη ταινία του 1959, με πρωταγωνίστρια την Millie Perkins, βραβεύτηκε με 3 Όσκαρ.
Δείτε το trailer της ταινίας «The Diary of Anne Frank» του 1959:
