Για τον τραγουδιστή του έρωτα και της αγάπης έχουν γραφτεί πάρα πολλά κείμενα και έχουν ειπωθεί πολλές απόψεις… Μια από τις λιγότερο γνωστές πτυχές της πορείας του, είναι η σχέση του με το ρεμπέτικο και το παλιό λαϊκό τραγούδι. Δεν είναι βεβαίως πολλές σχετικές οι αναφορές στη 46χρονη δισκογραφία του. Ο Γιάννης Πάριος τραγούδησε περισσότερο τα τραγούδια αυτά, για τις ανάγκες τηλεοπτικών εκπομπών ή στις ζωντανές εμφανίσεις του στα νυχτερινά κέντρα και τις συναυλίες.
Έχοντας λοιπόν σαν σημείο αναφοράς, ότι το τέλος του ρεμπέτικου έρχεται περίπου στα μέσα της δεκαετίας του ’50, η πρώτη απόπειρα επανεκτέλεσης ενός παλιού λαϊκού τραγουδιού από τον Παριανό τραγουδιστή έγινε το 1984 στο δίσκο «Πιο καλή η μοναξιά», όταν τραγούδησε το «Εσύ δεν είσαι άνθρωπος» των Μανώλη Χιώτη και Χρήστου Κολοκοτρώνη, τραγούδι που πρωτοηχογραφήθηκε το 1957 με τον Πάνο Γαβαλά και τη Μαίρη Λίντα.
Ένα μέρος από ένα ακόμη τραγούδι του Χιώτη, το «Μοιάζεις κι εσύ σαν θάλασσα» είχαν ήδη τραγουδήσει ο Πάριος με τη Χάρις Αλεξίου το 1983, σε μια ηχογράφηση που κυκλοφόρησε πολλά χρόνια μετά, και πιο συγκεκριμένα το 2000, σε ένα από τα 8 cd της κασετίνας «Πάριος-Έρωτας». Το cd είχε τίτλο «Μελαγχολικό Φθινόπωρο του '83». Στην ηχογράφηση αυτή ο Γιάννης Πάριος, τραγουδούσε μια σειρά από διαχρονικά ελληνικά τραγούδια, με τη συνοδεία της Χαρούλας Αλεξίου.
Το 1987, κυκλοφόρησε από τη Minos ο δίσκος ενός πολύ σημαντικού λαϊκού τραγουδιστή, του Τάκη Μπίνη, με τραγούδια που μπορεί να μην ήταν επανεκτελέσεις ρεμπέτικων, αλλά νέα κομμάτια, γραμμένα στο ύφος του ρεμπέτικου. Υπήρχαν επίσης και κάποιες επανεκτελέσεις από το «Ρεμπέτικο» του Σταύρου Ξαρχάκου. Ο δίσκος αποτελούσε το Νο 1 της σειράς της Minos «Λαϊκό τραγούδι». Απλά δεν ξέρω αν αυτή η σειρά συνεχίστηκε και με άλλους δίσκους ή έμεινε στο Νο1. Η ενορχήστρωση και διεύθυνση της ορχήστρας ήταν της Ευαγγελίας Μαργαρώνη. Συνεργάσθηκαν- όπως σημειώνεται στο εξώφυλλο- η Χάρις Αλεξίου και ο Γιάννης Πάριος που τραγούδησε καταρχάς ένα πολύ ωραίο ζεϊμπέκικο του Μπίνη με τίτλο «Με συνείδηση βαριά».
Στο δίσκο συμμετείχαν επίσης ο Γιώργος Σαρρής και ο Νίκος Μαραγκόπουλος. Το δεύτερο τραγούδι που τραγούδησε ο Πάριος, στο ρυθμό του χασάπικου αυτή τη φορά, σύνθεση κι αυτό του Μπίνη, είχε τίτλο «Ξανάνοιξε την πόρτα σου». Δυστυχώς αυτά τα τόσο ωραία και διαφορετικά τραγούδια - σε σχέση με το συνολικό ρεπερτόριο του Πάριου - ελάχιστα ακούστηκαν. Είναι θετικό πως το 2000 και τα δυο τραγούδια συμπεριλήφθηκαν στη συλλογή τραγουδιών του Πάριου «Οδοιπόρος συναισθημάτων- 15 κρυφά τραγούδια» που κυκλοφόρησε μαζί με το περιοδικό «Δίφωνο» σε επιμέλεια Γιώργου Τσάμπρα.
Στον ίδιο δίσκο ο Πάριος σιγοντάρησε τον Τάκη Μπίνη, μαζί με τη Χαρούλα, στο θρυλικό «Δίχτυ» του Σταύρου Ξαρχάκου και του Νίκου Γκάτσου.
Το 1988, στο δίσκο «Τα ερωτικά του ‘50», ο Γιάννης Πάριος τραγούδησε με μόνη συνοδεία το πιάνο του Νίκου Κούρου και πάλι μια δημιουργία των Χιώτη-Κολοκοτρώνη, που είχε «στιγματιστεί» στην πρώτη του εκτέλεση τo 1954 από τον Στέλιο Καζαντζίδη και την Καίτη Γκρέυ, αλλά και από τις μεταγενέστερες με τον Τώνη Μαρούδα. Τίτλος του τραγουδιού: «Η τελευταία νύχτα» ή «Απόψε φίλα με»…
Το 1992, δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του διπλού δίσκου με τα νησιώτικα τραγούδια, κυκλοφόρησαν «Τα νησιώτικα Νο 2». Εκεί ο Πάριος τραγούδησε, με το δικό του τρόπο, μια λαϊκή καντάδα του Μάρκου Βαμβακάρη, το «Χαράματα η ώρα τρεις» ή «Θα’ ρθω να σε ξυπνήσω», που στην πρώτη του εκτέλεση το 1938 τραγουδούσαν ο ίδιος ο Μάρκος με την Έλλη Πετρίδου. Η ενορχήστρωση και διεύθυνση της ορχήστρας ήταν του Βαγγέλη Κονιτόπουλου. Προσωπικά θα το χαρακτήριζα, μάλλον, ως διασκευή του Κονιτόπουλου. Το τραγούδι, στην πρώτη έκδοση του δίσκου μπήκε στο όνομα του Κονιτόπουλου, προκαλώντας, όπως ήταν επόμενο, τις αντιδράσεις της οικογένειας Βαμβακάρη, με αποτέλεσμα, στο μέλλον η «βλάβη» να αποκατασταθεί.
Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση επανεκτέλεσης ρεμπέτικου τραγουδιού από τον Πάριο, είναι, ίσως, η ηχογράφηση του «Πέντε Έλληνες στον Άδη» του Γιάννη Παπαϊωάννου και του Κώστα Μάνεση, που πραγματοποιήθηκε το 2004 για τις ανάγκες της συλλογής τραγουδιών του Παπαϊωάννου «Εχτές αργά το δειλινό», που κυκλοφόρησε από την Fm Records σε επιμέλεια του Κώστα Χατζηδουλή. Πρώτος διδάξας ο Οδυσσέας Μοσχονάς το 1947.
Το 2012 ο Γιάννης Πάριος πραγματοποίησε μια σειρά συναυλιών στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τίτλο «Ο κύκλος του έρωτα». Στις ιδιαίτερες στιγμές του προγράμματος το «Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου» των Σπύρου Περιστέρη, Μίνωα Μάτσα (ή Μαργαρίτη), που είχε πρωτοπεί η Σωτηρία Μπέλλου με τον Στελλάκη Περπινιάδη το 1950. Η εκτέλεση του Πάριου βασίσθηκε στη διασκευή του εγγονού Μίνωα Μάτσα, όπως ακούστηκε δηλαδή με την Ανδριάνα Μπάμπαλη στη σειρά του Mega «Το νησί».
Στις ίδιες συναυλίες ο Πάριος τραγούδησε επίσης το «Ένα σφάλμα έκανα» των Θόδωρου Δερβενιώτη και Νίκου Μουρκάκου, το «Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου» των Γιώργου Ζαμπέτα και Χαράλαμπου Βασιλειάδη, τραγούδια που σαφώς δεν ανήκουν στο χώρο του ρεμπέτικου, αλλά και το «Κάνε λιγάκι υπομονή» του Βασίλη Τσιτσάνη (α’ εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου και ο συνθέτης το 1948), που αποτέλεσε κατά κάποιο τρόπο, τον προπομπό των συναυλιών που πραγματοποίησε ο τραγουδιστής ένα χρόνο μετά και ήταν αφιερωμένες στο μεγάλο λαϊκό συνθέτη.
Το 2013 λοιπόν, ο Γιάννης Πάριος ερμήνευσε μια σειρά από τα μεγάλα τραγούδια του Τσιτσάνη, με τίτλο «Ο δικός μου Τσιτσάνης» σε συναυλίες που πραγματοποιήθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και στα Τρίκαλα. Το Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς κυκλοφόρησε και το διπλό cd με την ηχογράφηση από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Κλείνουμε την αναφορά αυτή με μια ξεχωριστή στιγμή, ντοκουμέντο θα τη χαρακτήριζα, με τη συνύπαρξη του Στέλιου Καζαντζίδη με τον Γιάννη Πάριο, στο «Τώρα που φεύγω απ’τη ζωή» των Καζαντζίδη-Παπαγιαννοπούλου, στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Το videoclip παιζόταν τότε στις παραστάσεις του Πάριου στον «Διογένη», αν θυμάμαι καλά, ενώ το 2011 εντάχθηκε στην κασετίνα 5 cd «Ο Στέλιος των Ελλήνων» με ανέκδοτες ηχογραφήσεις του Στέλιου Καζαντζίδη, αλλά και σε μια συλλογή από 6 cd που διανεμήθηκε πέρσι με την εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος». Στο video που ακολουθεί, μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα απόσπασμα από τη συνεργασία αυτή.
