Ο Γιώργος Ζαμπέτας μέσα από τα μάτια της κόρης του Κατερίνας

Δεύτερο μεγάλο άγχος ήτανε ο αγώνας για την επιβίωση, το νυχτοκάματο, γιατί ήτανε ελεύθερος επαγγελματίας. Την εποχή που εγώ γεννήθηκα ο πατέρας μου δεν ήτανε φτασμένος οπότε έζησα όλη αυτή την αγωνία και τις δύσκολες στιγμές για την επιβίωση. Μας αγαπούσε πολύ και δεν ήθελε να μας λείψει τίποτα. Θυμάμαι ζούσαμε στο πατρικό του και σε 3 δωμάτια είμαστε 3 οικογένειες. Εκεί γεννήθηκα εγώ και τα αδέρφια μου. Όταν ξεκίνησε, στην αρχή έπαιζε μπουζούκι δίπλα σε άλλους συνθέτες αλλά γρήγορα έκανε το δικό του σχήμα στο πάλκο. Αργότερα μπήκε στα στούντιο σαν εκτελεστής άλλων μεγάλων δημιουργών. Έπαιζε μπουζούκι και πληρωνόταν με την ώρα, αλλά όταν αναγνωρίστηκε η αξία και το ταλέντο του, όλοι οι μεγάλοι συνθέτες ζητούσαν αυτόν για να τους παίξει. Ήταν περιζήτητος, ο καλύτερος αυτοδίδακτος δοτικός μπουζουξής της εποχής. Ο πατέρας μου δεν γεννήθηκε «αστέρας», πάλεψε πολύ για να αναγνωριστεί η αξία του. Αργότερα πια όταν άρχισε να περνάει τα δικά του τραγούδια στη δισκογραφία υπήρχε το άλλο άγχος του να βγει σωστά το τραγούδι.

Πώς έγραφε τα τραγούδια του;
Από το πρωί που θα ξυπνούσε, πριν ακόμα πιει καφέ, ήθελε το μπουζούκι του. Μόλις το έπιανε άρχιζε να παίζει διάφορες μελωδίες λες και τις έβλεπε στον ύπνο του και ήθελε να τις παίξει μην τις ξεχάσει. Αργότερα ερχότανε στο σπίτι ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης που δουλεύανε πολύ με τον πατέρα μου και εγώ τον είχα σαν παππού μου. Είχανε πολύ στενή σχέση και επαγγελματική και οικογενειακή. Μετά ερχόντουσαν και μουσικοί και δουλεύανε πάνω σε αυτά που είχε ως τότε δημιουργήσει. Συνήθως έγραφε πάνω στο στίχο και αφιέρωνε πολλές ώρες να βρει την κατάλληλη μελωδία που να ταίριαζε απόλυτα. Επειδή δεν ήξερε νότες όποια μουσική ιδέα γύρναγε στο μυαλό του την έγραφε σε ένα κασετόφωνο και για να μην την ξεχάσει αλλά και για να την ακούει ώστε να κάνει διορθώσεις αν κάτι δεν του άρεσε. Εγώ είχα την τύχη να ζήσω τα τραγούδια από τη γέννησή τους. Πολλά από αυτά γεννηθήκανε μέσα από καταστάσεις του σπιτιού μας. Η Πολυξένη για παράδειγμα που λέει για την άνοδο του δολαρίου και τα ψώνια που κάναμε λόγω της ακρίβειας. Ο αράπης βγήκε από μια φωτογραφία που είχαμε στο σπίτι και την είχε φέρει ένας μπουζουξής, η Βαλίτσα που είναι καθαρά βιωματικό όταν τσακωνότανε με τη μάνα μου, Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου, τα Δειλινά και πολλά άλλα. Επίσης δεν ήτανε ανταγωνιστικός. Είχε επάρκεια μέσα του και όταν άκουγε ένα τραγούδι άλλου συνθέτη που του άρεσε αμέσως το επικροτούσε. Αν θυμάμαι καλά στον Άγιο Φεβρουάριο ήτανε ένα τραγούδι σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου και του είχε πει: τι λόγια είναι αυτά που έγραψες, αυτό είναι κατάθεση στον Άρειο Πάγο δεν είναι τραγούδι.

Φαντάζομαι θα περάσανε πολλές προσωπικότητες από το σπίτι σας.
Πάρα πολύς κόσμος πέρασε το κατώφλι του σπιτιού μας. Εκτός από τον Βασιλειάδη θυμάμαι από στιχουργούς τον Πυθαγόρα, το Φιλέρη, το Χριστοδούλου, το Λευτέρη Παπαδόπουλο, το Ναπολέων Ελευθερίου και πολλοί ακόμα καθώς και τραγουδιστές όπως ο Μητροπάνος, η Μοσχολιού, ο Τζανετής, ο Παγιουμτζής, η Μαρινέλλα, ο Βοσκόπουλος…. Αρκετοί ήταν άσημοι τραγουδιστές όταν πρωτοήρθανε, όμως αργότερα ακολουθώντας τις οδηγίες του και ερμηνεύοντας μεγάλα τραγούδια του, διέπρεψαν στο λαϊκό μας τραγούδι και έγιναν μεγάλοι καλλιτέχνες.

Τι πιστεύετε ότι τον έκανε αγαπητό στον κόσμο;
Ήτανε αυθεντικός. Αυτό που έβλεπες, αυτό ήτανε. Είχε αγάπη για όλο τον κόσμο. Δεν είχε «αυλικούς» όπως τώρα που για να βρεις κάποιον περνάς από άλλους 10 πιο πριν. Όποιος έπαιρνε τηλέφωνο στο σπίτι το σήκωνε αυτός και το πρώτο που έλεγε ήτανε «Ζαμπέτας’». Επίσης σεβότανε πολύ τον πελάτη που ερχότανε στο μαγαζί να τον ακούσει. Δεν είναι τυχαίο που ο Ωνάσης τον ξεχώριζε ως τον πλέον αυθεντικό και ειλικρινή καλλιτέχνη. Μας έλεγε ο πελάτης με πληρώνει και πρέπει να φύγει ευχαριστημένος και έκανε τα πάντα. Δεν έφευγε από το μαγαζί αν δεν έφευγε και ο τελευταίος πελάτης.

Από την εποχή του κινηματογράφου τι θυμάστε;
Έχει συμμετοχή σε πάνω από 200 ταινίες είτε με δική του μουσική, είτε παίζοντας μπουζούκι σε άλλους συνθέτες -π.χ οι Διπλοπενιές που μάλιστα δεν αναφέρεται το όνομά του-, είτε παίρνοντας μέρος παίζοντας κατά κάποιο τρόπο τον εαυτό του. Εμένα μου άρεσε πολύ να πηγαίνω στα γυρίσματα και μάλιστα στο σχολείο όταν έλεγα ότι στο σπίτι μας έρχεται η Βουγιουκλάκη και ο Παπαμιχαήλ και κάνουνε πρόβες δεν με πιστεύανε και με λέγανε φαντασιόπληκτη. Δεν ξέρανε τότε τι δουλειά κάνει ο πατέρας μου… Προσωπικά εγώ του είμαι ευγνώμων γιατί μου ικανοποιούσε με ευχαρίστηση την επιθυμία μου να με παίρνει στις διάφορες πρόβες που είχε, στα γυρίσματα των ταινιών, στα στούντιο των δισκογραφικών εταιριών και έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω από πολύ μικρή σημαντικούς ανθρώπους και μάλιστα στην ώρα της δημιουργίας, όπως τους Μάνο Χατζιδάκι, Αλέκο Σακελάριο, Βουγιουκλάκη, Κωσταντάρα, Παπαμιχαήλ, Χόρν και πολλούς άλλους! Ανθρώπους που άφησαν εποχή στον πολιτισμό της χώρας!

Για την περίοδο της «κάμψης» τη δεκαετία του ’80 και την τελευταία επιτυχημένη εμφάνισή του στη δισκογραφία με τα «Χίλια περιστέρια’»;
Δεν σταμάτησε ποτέ να δημιουργεί. Έγραφε συνέχεια και έκανε και τότε κάποιους δίσκους που δεν έτυχαν της ανάλογης προβολής από τις εταιρίες. Θυμάμαι όταν είχε γράψει τα τραγούδια για τα «Χίλια περιστέρια» ήτανε ήδη άρρωστος και του είχανε πει από την εταιρία πως θα περνάγανε από το σπίτι να τα ακούσουνε, γιατί δεν ήτανε εύκολο πια να μετακινηθεί και τους περίμενε με πολύ αγωνία. Τότε είχανε κάνει και ένα βιντεάκι για το δίσκο και ήτανε στο νοσοκομείο και όλη την ώρα έψαχνε απεγνωσμένα τα κανάλια στην τηλεόραση να το δει. Όταν τελικά μετά από καιρό έτυχε να το δει μου είπε: Όταν πεθάνω αυτό το βίντεο θα βάλουν αλλά εγώ θα έχω πεθάνει… Και έτσι έγινε… Τα Χίλια περιστέρια ακούστηκαν πολύ όταν πέθανε και δεν πρόλαβε να τα χαρεί…

Στις αρχές Σεπτεμβρίου θα λειτουργήσει η πρώτη επίσημη ιστοσελίδα για τον Γιώργο Ζαμπέτα, με επιμέλεια της κόρης του Κατερίνας, που θα περιλαμβάνει όλο του το μουσικό έργο, πλήρης βιογραφία, συνεντεύξεις, πρόβες, φωτογραφικό υλικό και άλλα.