Γιάννη Σταματίου ή «Σπόρου».Το «Dirty feet» είναι ένα ασπρόμαυρο ανεξάρτητο αμερικάνικο φιλμ του 1965 που γυρίστηκε στην παραλία της χερσονήσου Μπαλμπόα, στην Νότια Καλιφόρνια, όπου βρισκόταν το νεανικό καφέ «Η φυλακή του Σωκράτη» (εδώ και κάποια χρόνια στη θέση του υπάρχει μια πιτσαρία) ιδιοκτησίας του, ογδονταεξάχρονου σήμερα, Έλληνα της διασποράς Τέντ (Θεόδωρου) Νίκα, ο οποίος έγραψε και χρηματοδότησε την ταινία στην οποία, συμμετείχε και ως ηθοποιός, παίζοντας, βεβαίως, τον εαυτό του και σκηνοθέτησε ο αδερφός του Τζέρι (Γεράσιμος) Νίκας.
Το κυρίαρχο μουσικό ρεύμα της εποχής, ειδικά στην Καλιφόρνια, λίγο πριν την εισβολή της βρετανικής σκηνής με τους Μπιτλς και τους Ρόλινγκ Στόουνς, ήταν η σερφ με τις ηλεκτρικές κιθάρες: Μπιτς Μπόις, Ντικ Ντέιλ κ.λ.π. και η ταινία αντανακλούσε αυτό ακριβώς το καλοκαιρινό νεανικό κλίμα, παρουσιάζοντας, ταυτόχρονα, την καλλιτεχνική ζωή του Τιμ Μόργκον και καταγράφοντας τις εμφανίσεις του στο ελληνικό καφέ. Εκτός, όμως, από τα σερφ μουσικά θέματα, αλλά και την πιο φολκ πλευρά του τραγουδοποιού, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του στις αρχές του ’61 από την «σκηνή» της «φυλακής του Σωκράτη» και το 1963 ηχογράφησε και τον πρώτο του δίσκο ζωντανά εκεί, το φιλμ είχε και ελληνικό χρώμα. Από τη μια οι ελληνικής καταγωγής εμπλεκόμενοι του και από την άλλη οι χαρακτηριστικές πενιές από το μπουζούκι του Γιάννη «Σπόρου» Σταματίου που εμπλούτισαν το σάουντρακ της ταινίας, έδωσαν τον ελληνικό τόνο στο «ερασιτεχνικό», ντοκιμαντερίστικο, κατά κάποιο τρόπο, αυτό φιλμ που επανεκδόθηκε σε dvd το 2004. Το δυσεύρετο σάουντρακ που κυκλοφόρησε από την ετικέτα Φινκ, των Νίκας και Μόργκον το 1965, είχε 13 κομμάτια σε 4 από τα οποία ξεχώριζε ο ήχος από το μπουζούκι του σπουδαίου δεξιοτέχνη.
Το κυρίαρχο μουσικό ρεύμα της εποχής, ειδικά στην Καλιφόρνια, λίγο πριν την εισβολή της βρετανικής σκηνής με τους Μπιτλς και τους Ρόλινγκ Στόουνς, ήταν η σερφ με τις ηλεκτρικές κιθάρες: Μπιτς Μπόις, Ντικ Ντέιλ κ.λ.π. και η ταινία αντανακλούσε αυτό ακριβώς το καλοκαιρινό νεανικό κλίμα, παρουσιάζοντας, ταυτόχρονα, την καλλιτεχνική ζωή του Τιμ Μόργκον και καταγράφοντας τις εμφανίσεις του στο ελληνικό καφέ. Εκτός, όμως, από τα σερφ μουσικά θέματα, αλλά και την πιο φολκ πλευρά του τραγουδοποιού, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του στις αρχές του ’61 από την «σκηνή» της «φυλακής του Σωκράτη» και το 1963 ηχογράφησε και τον πρώτο του δίσκο ζωντανά εκεί, το φιλμ είχε και ελληνικό χρώμα. Από τη μια οι ελληνικής καταγωγής εμπλεκόμενοι του και από την άλλη οι χαρακτηριστικές πενιές από το μπουζούκι του Γιάννη «Σπόρου» Σταματίου που εμπλούτισαν το σάουντρακ της ταινίας, έδωσαν τον ελληνικό τόνο στο «ερασιτεχνικό», ντοκιμαντερίστικο, κατά κάποιο τρόπο, αυτό φιλμ που επανεκδόθηκε σε dvd το 2004. Το δυσεύρετο σάουντρακ που κυκλοφόρησε από την ετικέτα Φινκ, των Νίκας και Μόργκον το 1965, είχε 13 κομμάτια σε 4 από τα οποία ξεχώριζε ο ήχος από το μπουζούκι του σπουδαίου δεξιοτέχνη.
