Δημήτρης Μητροπάνος - Μεγάλο αφιέρωμα

Aπ’ την αρχή της καριέρας του είχε το χάρισμα, την προνοητικότητα και τις ικανότητες να πατάει με άνεση και ευκολία στους δύο πόλους, λαϊκό και έντεχνο, χωρίς αυτό να γίνεται επιτηδευμένα και δίχως η συμμετοχή του στο ένα να μειώνει ή να υποβαθμίζει την αξία του άλλου. Τα τραγούδια του στη δεκαετία του ’70 θα μεταδίδονται τόσο από τους κρατικούς ραδιοσταθμούς όσο και από τους πειρατικούς που πουλάνε οικόπεδα με δόσεις. Με­τά το ε­πι­τυ­χη­μέ­νο του ξεκίνημα με συν­θέ­σεις των Ζα­μπέ­τα (Ο ξε­νύ­χτης, στί­χοι Χαρ. Βα­σι­λειά­δη, Θεσ­σα­λο­νίκη μου, στί­χοι Ηλ. Η­λιό­που­λου), Ά­κη Πά­νου (Το φι­λό­τι­μο τ' α­ντρί­κιο) Μανι­σα­λή - Ψυ­χο­γιού (Δώ­σε μου φω­τιά) και τον Ά­γιο Φε­βρουά­ριο των Μού­τσ­η - Ελευ­θε­ρί­ου, κα­τα­ξιώ­θη­κε ως ση­μα­ντι­κός λα­ϊ­κός ερ­μη­νευ­τής -συ­νε­χι­στής των «με­γά­λων» του εί­δους- με τα «χρυ­σά» άλμπουμ Κυ­ρά ζω­ή, Λα­ϊ­κά '76, Ε­ρω­τικά Λα­ϊ­κά, Πα­ρά­πο­νο και Λα­ϊ­κά Του Σή­με­ρα σε μου­σι­κή των Τ. Μου­σα­φίρη και Σπ. Πα­πα­βα­σι­λεί­ου.