Δεν ξέρω γιατί καθυστέρησα τόσο πολύ να το διαβάσω. Φέτος, με την έκδοση του δεύτερου μυθιστορήματός του με τίτλο «Το κάστρο», αποφάσισα να τα διαβάσω και τα δυο μαζί. Και δεν το μετάνιωσα.
Στο πρώτο βιβλίο, όλα ξεκινούν όταν ανακαλύπτεται το κομμένο κεφάλι μια Ιρανής μετανάστριας, δίπλα στο ποτάμι. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης και γρήγορα καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό, καθώς ακολουθεί μια Νιγηριανή που δολοφονείται με τον ίδιο τρόπο. Γρήγορα αντιλαμβάνονται ότι έχουν να αντιμετωπίσουν ένα κατά συρροή δολοφόνο με ρατσιστικές ιδέες που δεν θα σταματήσει να σκοτώνει και που προφανώς κατακλύζεται από μίσος για τα θύματα του. Ο επιθεωρητής Οικονομίδης και η ομάδα του είναι αποφασισμένοι να τον σταματήσουν πριν τον επόμενο φόνο. Θα τα καταφέρουν;
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που δεν αφήνει τον αναγνώστη του να το αφήσει. Η γλώσσα του Γιαννίση είναι απλή και οι διάλογοι δίνουν μια ζωντάνια και σε βάζουν στο κλίμα πολύ επιτυχημένα. Εκτός από το μυστήριο και την καθαρά αστυνομική υπόθεση, ο Γιαννίσης μας περιγράφει τον τρόπο ζωής στην μικρή πόλη του Έρεμπρο, θίγει τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες και φυσικά το θέμα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Το άγνωστο και το διαφορετικό συχνά προκαλεί φόβο και ορισμένες φορές προκαλεί αντιδράσεις. Νομίζω όμως ότι το κύριο όπλο του συγγραφέα είναι ο χαρακτήρας του Άντερς Οικονομίδη, που διαφέρει πολύ από το μοντέλο επιθεωρητή που είχαμε συνηθίσει να συναντάμε από στα μυθιστορήματα της σκανδιναβικής σχολής. Ελληνικής καταγωγής, έχει μια φυσιολογική οικογενειακή ζωή χωρίς να επηρεάζεται από πάθη, καταχρήσεις ή εμμονές και θα μπορούσε να είναι ο γείτονας της διπλανής πόρτας.
Και μετά «Το Μίσος», ξεκίνησα κατευθείαν «Το Κάστρο». Το σκηνικό αλλάζει λίγο και περιπλέκεται σε σχέση με το πρώτο βιβλίο. Ένας οπλισμένος άντρας εισβάλει μέσα σε ένα πολυκατάστημα, σκοτώνει όποιον έχει την ατυχία να βρεθεί μπροστά του και στη συνέχεια εξαφανίζεται. Η αστυνομία εξαπολύει ανθρωποκυνηγητό και πράγματι εντοπίζει τον δράστη, αλλά είναι νεκρός. Η υπόθεση κλείνει και όλοι επιστρέφουν στην κανονική τους ζωή, εκτός από έναν. Τα δεδομένα στην ζωή του επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη έχουν ανατραπεί, καθώς ύστερα από μια έκρηξη θυμού, η καριέρα του φθίνει και η οικογένεια του διαλύεται. Η επιστροφή του στη δουλειά συμπίπτει με την υπόθεση των φόνων στο εμπορικό κέντρο. Και όταν όλοι νομίζουν ότι η υπόθεση έχει μπει στο αρχείο, ο Οικονομίδης βλέπει ότι δεν κολλάνε όλα τα κομμάτια του puzzle μεταξύ τους. Παράλληλα ο επιθεωρητής βρίσκεται αντιμέτωπος με προσωπικούς εχθρούς που απειλούν την οικογένειά του.
Γρήγορο, ανατρεπτικό και κινηματογραφικό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το δεύτερο βιβλίο του Βαγγέλη Γιαννίση. Για άλλη μια φορά ο συγγραφέας μας αφηγείται αριστοτεχνικά μια ιστορία με σφιχτοδεμένη πλοκή, που και σιγά σιγά μας αποκαλύπτει ολόκληρη την εικόνα. Μια αστυνομική περιπέτεια που τα έχει όλα. Δράση, απρόβλεπτες ανατροπές, δράμα. Παράλληλα θίγονται προβλήματα, όπως οι βιασμοί και τα ναρκωτικά που ταλανίζουν την σουηδική κοινωνία.
Τα δύο αυτά μυθιστορήματα του Βαγγέλη Γιαννίση είναι από τα καλύτερα του είδους που διάβασα τελευταία και τα προτείνω στους λάτρεις της αστυνομικής λογοτεχνίας. Είμαι σίγουρη ότι θα απολαύσουν την ανάγνωση όπως και εγώ. Τελειώνοντας το δεύτερο βιβλίο αναρωτήθηκα αν θα έχουμε και άλλα με πρωταγωνιστή τον Άντερς Οικονομίδη και ευτυχώς διάβασα πρόσφατα συνέντευξη του συγγραφέα που δήλωνε ότι δεν σκοπεύει να σταματήσει να μας διηγείται τις ιστορίες του. Και ευτυχώς γιατί έχουμε πάθει εξάρτηση.
«Το Μίσος»
Στο πρώτο βιβλίο, όλα ξεκινούν όταν ανακαλύπτεται το κομμένο κεφάλι μια Ιρανής μετανάστριας, δίπλα στο ποτάμι. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης και γρήγορα καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό, καθώς ακολουθεί μια Νιγηριανή που δολοφονείται με τον ίδιο τρόπο. Γρήγορα αντιλαμβάνονται ότι έχουν να αντιμετωπίσουν ένα κατά συρροή δολοφόνο με ρατσιστικές ιδέες που δεν θα σταματήσει να σκοτώνει και που προφανώς κατακλύζεται από μίσος για τα θύματα του. Ο επιθεωρητής Οικονομίδης και η ομάδα του είναι αποφασισμένοι να τον σταματήσουν πριν τον επόμενο φόνο. Θα τα καταφέρουν;
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που δεν αφήνει τον αναγνώστη του να το αφήσει. Η γλώσσα του Γιαννίση είναι απλή και οι διάλογοι δίνουν μια ζωντάνια και σε βάζουν στο κλίμα πολύ επιτυχημένα. Εκτός από το μυστήριο και την καθαρά αστυνομική υπόθεση, ο Γιαννίσης μας περιγράφει τον τρόπο ζωής στην μικρή πόλη του Έρεμπρο, θίγει τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες και φυσικά το θέμα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Το άγνωστο και το διαφορετικό συχνά προκαλεί φόβο και ορισμένες φορές προκαλεί αντιδράσεις. Νομίζω όμως ότι το κύριο όπλο του συγγραφέα είναι ο χαρακτήρας του Άντερς Οικονομίδη, που διαφέρει πολύ από το μοντέλο επιθεωρητή που είχαμε συνηθίσει να συναντάμε από στα μυθιστορήματα της σκανδιναβικής σχολής. Ελληνικής καταγωγής, έχει μια φυσιολογική οικογενειακή ζωή χωρίς να επηρεάζεται από πάθη, καταχρήσεις ή εμμονές και θα μπορούσε να είναι ο γείτονας της διπλανής πόρτας.
«Το Κάστρο»
Και μετά «Το Μίσος», ξεκίνησα κατευθείαν «Το Κάστρο». Το σκηνικό αλλάζει λίγο και περιπλέκεται σε σχέση με το πρώτο βιβλίο. Ένας οπλισμένος άντρας εισβάλει μέσα σε ένα πολυκατάστημα, σκοτώνει όποιον έχει την ατυχία να βρεθεί μπροστά του και στη συνέχεια εξαφανίζεται. Η αστυνομία εξαπολύει ανθρωποκυνηγητό και πράγματι εντοπίζει τον δράστη, αλλά είναι νεκρός. Η υπόθεση κλείνει και όλοι επιστρέφουν στην κανονική τους ζωή, εκτός από έναν. Τα δεδομένα στην ζωή του επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη έχουν ανατραπεί, καθώς ύστερα από μια έκρηξη θυμού, η καριέρα του φθίνει και η οικογένεια του διαλύεται. Η επιστροφή του στη δουλειά συμπίπτει με την υπόθεση των φόνων στο εμπορικό κέντρο. Και όταν όλοι νομίζουν ότι η υπόθεση έχει μπει στο αρχείο, ο Οικονομίδης βλέπει ότι δεν κολλάνε όλα τα κομμάτια του puzzle μεταξύ τους. Παράλληλα ο επιθεωρητής βρίσκεται αντιμέτωπος με προσωπικούς εχθρούς που απειλούν την οικογένειά του.
Γρήγορο, ανατρεπτικό και κινηματογραφικό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το δεύτερο βιβλίο του Βαγγέλη Γιαννίση. Για άλλη μια φορά ο συγγραφέας μας αφηγείται αριστοτεχνικά μια ιστορία με σφιχτοδεμένη πλοκή, που και σιγά σιγά μας αποκαλύπτει ολόκληρη την εικόνα. Μια αστυνομική περιπέτεια που τα έχει όλα. Δράση, απρόβλεπτες ανατροπές, δράμα. Παράλληλα θίγονται προβλήματα, όπως οι βιασμοί και τα ναρκωτικά που ταλανίζουν την σουηδική κοινωνία.
Τα δύο αυτά μυθιστορήματα του Βαγγέλη Γιαννίση είναι από τα καλύτερα του είδους που διάβασα τελευταία και τα προτείνω στους λάτρεις της αστυνομικής λογοτεχνίας. Είμαι σίγουρη ότι θα απολαύσουν την ανάγνωση όπως και εγώ. Τελειώνοντας το δεύτερο βιβλίο αναρωτήθηκα αν θα έχουμε και άλλα με πρωταγωνιστή τον Άντερς Οικονομίδη και ευτυχώς διάβασα πρόσφατα συνέντευξη του συγγραφέα που δήλωνε ότι δεν σκοπεύει να σταματήσει να μας διηγείται τις ιστορίες του. Και ευτυχώς γιατί έχουμε πάθει εξάρτηση.
