«Κοιμόμουν αγκαλιά με την κιθάρα…»
Πρέπει να’ χουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια… Ήταν ένα χειμωνιάτικο βράδυ Σαββάτου, όταν, μαζί με μια ωραία παρέα, πέρασα την είσοδο της ιστορικής ταβέρνας «Πήρε και βραδιάζει» στη Θεσσαλονίκη, για να βρεθώ μπροστά σε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.
Ένα τριμελές, λαϊκό μουσικό σχήμα, αποτελούμενο από τον Παναγιώτη Ξανθόπουλο, που τραγουδούσε κι έπαιζε κιθάρα, τον Χάρη Μπάμπαλα με το μπουζούκι του και την Άννη Παντελή, με το τραγούδι και τον μπαγλαμά της, παρουσίαζε μια επιλογή από παλιά λαϊκά, κυρίως, της πρώτης μεταπολεμικής δεκαπενταετίας, με ιδιαίτερη έμφαση σε τραγούδια της πρώτης εποχής του Καζαντζίδη, όπως «Κόκκινο, μαύρο», «Πυρ γυνή και θάλασσα», «Είν’όλα μαύρα», «Το πιο πικρό ψωμί», «Η κοινωνία», «Στο σκαλί το τελευταίο», αλλά και τραγούδια του Τσιτσάνη όπως «Κάθε βράδυ πάντα λυπημένη», «Ο τραυματίας», «Το πικραμένο αγόρι», «Φτωχέ διαβάτη», «Απόψε μες στο καπηλειό», Φτώχεια που με κουρέλιασες» κι άλλα πολλά. Πρέπει επίσης να σημειώσω πως δεν διεκπεραίωναν, όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιους χώρους, αλλά ιερουργούσαν!
Χωρίς δεύτερη σκέψη και δισταγμό, αμέσως μετά το τέλος του προγράμματος τους προσέγγισα, γνωριστήκαμε (αν και είχε προηγηθεί μια πρώτη γνωριμία, μέσω των «παραγγελιών» μου που εκτελέστηκαν όλες) και τους κάλεσα στην εκπομπή μου «Εγώ, δεν έχω βγάλει το… ωδείο», για ένα δίωρο «Αφιέρωμα στον Καζαντζίδη του ‘50»,που πραγματοποιήθηκε στις 6 Μαΐου 2015, στο Εθελοντικό Ραδιόφωνο του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Η εκπομπή πραγματοποιήθηκε με επιτυχία, εγώ επισκέφθηκα ξανά το μαγαζί για να τους ακούσω, ώσπου κάποια μέρα πληροφορήθηκα, με μεγάλη μου χαρά, πως ο Παναγιώτης ο Ξανθόπουλος, εκτός από ξεχωριστός μουσικός κι ερμηνευτής, είναι και ερευνητής του λαϊκού τραγουδιού κι έχει αφιερώσει ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του στην έρευνα σχετικά με τη ζωή και τη διαδρομή των μουσικών που διέπρεψαν στη λαϊκή κιθάρα. Το πρώτο αποτέλεσμα αυτής της μελέτης βρίσκεται εδώ και λίγες μέρες στα χέρια μας. Πρόκειται για ένα βιβλίο 206 σελίδων αφιερωμένο στον εμβληματικό κιθαρίστα και ερμηνευτή Μάριο Κώστογλου (ή απλά Μάριο), που εκδόθηκε στη Λευκωσία από το Οινομαγειρείο «Η καρδιά του μάγκα», στο πλαίσιο της σειράς «Ανθολόγιο Λαϊκών Κιθαριστών».
«Η κιθάρα είναι ιδιαίτερη αγάπη, είναι ο πρώτος έρωτας της ζωής μου. Το να παίξεις και να ασχοληθείς με ένα όργανο και για να αποδώσεις, πρέπει να το αγαπάς και να είσαι ερωτευμένος με το συγκεκριμένο όργανο. Αγαπούσα την κιθάρα και ξεκίνησα με την κιθάρα – και τα άλλα όργανα μου αρέσανε από φυσαρμόνικα μέχρι οτιδήποτε άλλο, αλλά εκείνο που ήταν ο μεγάλος μου έρωτας ήταν και είναι η κιθάρα… συν Αθηνά… κι από κει ασχολήθηκα με την κιθάρα. Όταν μιλάμε ότι ασχολήθηκα, εννοούμε ότι κοιμόμουν αγκαλιά μαζί της, τέτοιο πράγμα, τόσο πολύ, ναι…»
Μάριος Κώστογλου
Μανώλης Χιώτης, Πόλυ Πάνου, Χρήστος Νικολόπουλος και Μάριος Κώστογλου στο «Ακροπόλ» το 1969.
Ζηλεύω πολύ (πάντα με την καλή έννοια), όσους καταθέτουν πονήματα όπως αυτό του Παναγιώτη Ξανθόπουλου, που είναι αφιερωμένα στους στυλοβάτες του λαϊκού τραγουδιού. Ο Μάριος Κώστογλου γεννήθηκε το 1937 στη Θεσσαλονίκη, μεγάλωσε στις γειτονιές της Άνω Πόλης κι όπως θυμάται ο ίδιος: «Δυο πόρτες δίπλα απ’το σπίτι υπήρχε ένα καφενείο – ταβερνάκι που είχε έναν φωνόγραφο και έπαιζε διάφορα τραγούδια λαϊκά, οπότε άκουγα καθημερινά και μονίμως…»
Μοιραία λοιπόν, «ποτίστηκε» από το «μικρόβιο» του λαϊκού τραγουδιού, ώσπου το 1964 κατέβηκε μόνιμα στην Αθήνα κι από τότε συνεργάστηκε τόσο στη δισκογραφία, όσο και σε ζωντανές εμφανίσεις, με όλους, σχεδόν, τους σημαντικούς δημιουργούς και ερμηνευτές.
Εκτός από σπουδαίος κιθαρίστας, ο Μάριος καταγράφηκε στη δισκογραφία σαν ένας από τους σημαντικότερους «σεγοντίστες», ενώ ηχογράφησε κι αρκετά τραγούδια έχοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Αξίζει να σημειωθεί πως συνόδευσε με τα φωνητικά του, ένα μεγάλο φάσμα ερμηνευτών, από τον Στράτο Παγιουμτζή, μέχρι τον Μιχάλη Δημητριάδη. Κι ανάμεσά τους, η Πόλυ Πάνου, η Μαρινέλλα, η Δούκισσα, η Ρίτα Σακελλαρίου, ο Βαγγέλης Περπινιάδης, η Βίκυ Μοσχολιού, η Γιώτα Λύδια, η Μανταλένα, η Λίτσα Διαμάντη, ο Μάνος Παπαδάκης, ο Πέτρος Αναγνωστάκης, ο Μπάμπης Τσετίνης και άλλοι πολλοί. Κατέθεσε επίσης μικρό συνθετικό έργο, που παρατίθεται στο βιβλίο.
Όλα αυτά και άλλα πολύ ωραία και ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται στο βιβλίο, που προέκυψαν μέσα από συζητήσεις του Μάριου με τον Παναγιώτη Ξανθόπουλο. Και ακόμη, εκτενείς αναλύσεις σχετικά με τις φωνοληψίες, τη λαϊκή, ηλεκτρική και δωδεκάχορδη κιθάρα και το σεγόντο, ενδεικτική δισκογραφία του Μάριου, ανέκδοτο φωτογραφικό υλικό, καθώς και συνεντεύξεις του Κώστα Παπαδόπουλου, του Δημήτρη Βύζα, του Δημήτρη Χιονά και του Γρηγόρη Βασίλα στον Παναγιώτη Ξανθόπουλο.
Ποιος είναι ο Παναγιώτης Ξανθόπουλος;
Ο Παναγιώτης Ξανθόπουλος γεννήθηκε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης (Καρόλου Ντήλ) το 1982 και φοίτησε, από νηπιαγωγείο μέχρι και λύκειο, στα σχολεία που εδρεύουν μέχρι και σήμερα στον πεζόδρομο της Ικτίνου. Φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ και έχει παρακολουθήσει μαθήματα Μονωδίας και Θεατρικής Αγωγής στο Ωδείο Βορείου Ελλάδος.
Ο πατέρας του Λάκης Ξανθόπουλος ξεκίνησε επαγγελματικά ως λαϊκός τραγουδιστής στις αρχές της δεκαετίας του 60’ στη Θεσσαλονίκη, πραγματοποιώντας σπουδαίες συνεργασίες με την Τζένη Βάνου, την Ανθούλα Αλιφραγκή και άλλους. Επίσης είναι ανιψιός του σπουδαίου ηθοποιού και τραγουδιστή Νίκου Ξανθόπουλου, ενώ ο μεγαλύτερος αδερφός του, Γιώργος Ξανθόπουλος είναι επαγγελματίας μουσικός και διατηρεί τη μουσική ταβέρνα ΡΟΣΙΝΙΟΛ στην Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης.
Η σχέση του με τη λαϊκή κιθάρα ξεκίνησε σχετικά σε μεγάλη ηλικία (22 χρονών). Αμέσως μετά τα μαθήματα κλασσικής κιθάρας που παρακολούθησε με τον δάσκαλο Σάκη Κουγιουμτζόγλου για έναν χρόνο, ο επαγγελματίας μουσικός Δημήτρης Εσερίδης (πιάνο, κιθάρα, μπουζούκι) τον βοήθησε στα πρώτα του βήματα με τη λαϊκή κιθάρα. Το πρώτο μουσικό σύνολο που δημιούργησε ήταν με τον αδερφό του («Αφοί Ξανθόπουλοι»). Από το 2004 και μετά, δούλεψε στους περισσότερους από τους μουσικούς χώρους της Θεσσαλονίκης που φιλοξενούν με συνέπεια το ρεμπέτικο τραγούδι. Το 2008 ο Νίκος Στρουθόπουλος (συνιδρυτής μαζί με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο του συγκροτήματος « Η παρέα του Τσιτσάνη»), τον επέλεξε ως μόνιμο συνεργάτη του σε εμφανίσεις σε διάφορα στέκια της πόλης, ξεκινώντας παράλληλα, δίπλα του, εντατικές «σπουδές» γύρω από το έργο του Βασίλη Τσιτσάνη.
Το 2012, μαζί με τον πατέρα του, τον Φώτη Ιωαννίδη (μπουζούκι) και τον Ζωγράφο Σταυρίδη (ακορντεόν), δημιούργησαν το λαϊκό συγκρότημα «Λαϊκή ΣυνΩδεία», με κύρια ενασχόληση την ανθολόγηση λαϊκών τραγουδιών των δεκαετιών 1950 και 1960. Το 2014 ο Ντίνος Χριστιανόπουλος προφορικώς και εγγράφως τον επέλεξε ως συνεχιστή του στην περίφημη «Παρέα του Τσιτσάνη».
Το 2015 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Λευκωσία της Κύπρου και σχημάτισε το μουσικό σύνολο «Λαϊκή Τετρακτύς» με τους Άννη Παντελή και Ηλία Ιορδάνου, με σκοπό την διάδοση του πρώιμου αστικού λαϊκού τραγουδιού, έχοντας έντονη μουσική δραστηριότητα σε όλες τις επαρχίες του νησιού. Το 2017 δημιούργησε, μαζί με την Άννη Παντελή, το οινομαγειρείο «Η Καρδιά του Μάγκα», τη μόνιμη έδρα μουσικών δραστηριοτήτων του σχήματος στην Λευκωσία, που εξελίχθηκε στον μοναδικό τόπο συγκέντρωσης φίλων του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού στην Κύπρο. Το 2018 ίδρυσε και πάλι με την Άννη Παντελή, το μουσικό σύνολο «ΛευκΩδεία», του οποίου οι εργασίες φιλοξενούνται στο οινομαγειρείο «Η Καρδιά του Μάγκα» στη Λευκωσία.
Από το 2004 μέχρι σήμερα εμφανίστηκε κι έπαιξε σε μουσικές παραστάσεις σε Ελλάδα και Κύπρο σε μουσικά στέκια, μουσικές σκηνές, φεστιβάλ, πανεπιστημιακές εκδηλώσεις, ραδιοφωνικές εκπομπές, θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικά αφιερώματα – εκπομπές, τηλεοπτικές σειρές, κινηματογραφικά μουσικά ντοκιμαντέρ, δημοτικές – κοινοτικές εκδηλώσεις, πάσης φύσεως μουσικές παραστάσεις καθώς και κάποιες εκτελεστικές συμμετοχές ως κιθαρίστας και ως τραγουδιστής στην δισκογραφία .
Παναγιώτης Ξανθόπουλος και Άννη Παντελή στην εκπομπή του Θανάση Γιώγλου «Εγώ, δεν έχω βγάλει το… ωδείο» στις 6 Μαΐου 2015.
Πρέπει να’ χουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια… Ήταν ένα χειμωνιάτικο βράδυ Σαββάτου, όταν, μαζί με μια ωραία παρέα, πέρασα την είσοδο της ιστορικής ταβέρνας «Πήρε και βραδιάζει» στη Θεσσαλονίκη, για να βρεθώ μπροστά σε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.
Ένα τριμελές, λαϊκό μουσικό σχήμα, αποτελούμενο από τον Παναγιώτη Ξανθόπουλο, που τραγουδούσε κι έπαιζε κιθάρα, τον Χάρη Μπάμπαλα με το μπουζούκι του και την Άννη Παντελή, με το τραγούδι και τον μπαγλαμά της, παρουσίαζε μια επιλογή από παλιά λαϊκά, κυρίως, της πρώτης μεταπολεμικής δεκαπενταετίας, με ιδιαίτερη έμφαση σε τραγούδια της πρώτης εποχής του Καζαντζίδη, όπως «Κόκκινο, μαύρο», «Πυρ γυνή και θάλασσα», «Είν’όλα μαύρα», «Το πιο πικρό ψωμί», «Η κοινωνία», «Στο σκαλί το τελευταίο», αλλά και τραγούδια του Τσιτσάνη όπως «Κάθε βράδυ πάντα λυπημένη», «Ο τραυματίας», «Το πικραμένο αγόρι», «Φτωχέ διαβάτη», «Απόψε μες στο καπηλειό», Φτώχεια που με κουρέλιασες» κι άλλα πολλά. Πρέπει επίσης να σημειώσω πως δεν διεκπεραίωναν, όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιους χώρους, αλλά ιερουργούσαν!
Χωρίς δεύτερη σκέψη και δισταγμό, αμέσως μετά το τέλος του προγράμματος τους προσέγγισα, γνωριστήκαμε (αν και είχε προηγηθεί μια πρώτη γνωριμία, μέσω των «παραγγελιών» μου που εκτελέστηκαν όλες) και τους κάλεσα στην εκπομπή μου «Εγώ, δεν έχω βγάλει το… ωδείο», για ένα δίωρο «Αφιέρωμα στον Καζαντζίδη του ‘50»,που πραγματοποιήθηκε στις 6 Μαΐου 2015, στο Εθελοντικό Ραδιόφωνο του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Η εκπομπή πραγματοποιήθηκε με επιτυχία, εγώ επισκέφθηκα ξανά το μαγαζί για να τους ακούσω, ώσπου κάποια μέρα πληροφορήθηκα, με μεγάλη μου χαρά, πως ο Παναγιώτης ο Ξανθόπουλος, εκτός από ξεχωριστός μουσικός κι ερμηνευτής, είναι και ερευνητής του λαϊκού τραγουδιού κι έχει αφιερώσει ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του στην έρευνα σχετικά με τη ζωή και τη διαδρομή των μουσικών που διέπρεψαν στη λαϊκή κιθάρα. Το πρώτο αποτέλεσμα αυτής της μελέτης βρίσκεται εδώ και λίγες μέρες στα χέρια μας. Πρόκειται για ένα βιβλίο 206 σελίδων αφιερωμένο στον εμβληματικό κιθαρίστα και ερμηνευτή Μάριο Κώστογλου (ή απλά Μάριο), που εκδόθηκε στη Λευκωσία από το Οινομαγειρείο «Η καρδιά του μάγκα», στο πλαίσιο της σειράς «Ανθολόγιο Λαϊκών Κιθαριστών».
«Η κιθάρα είναι ιδιαίτερη αγάπη, είναι ο πρώτος έρωτας της ζωής μου. Το να παίξεις και να ασχοληθείς με ένα όργανο και για να αποδώσεις, πρέπει να το αγαπάς και να είσαι ερωτευμένος με το συγκεκριμένο όργανο. Αγαπούσα την κιθάρα και ξεκίνησα με την κιθάρα – και τα άλλα όργανα μου αρέσανε από φυσαρμόνικα μέχρι οτιδήποτε άλλο, αλλά εκείνο που ήταν ο μεγάλος μου έρωτας ήταν και είναι η κιθάρα… συν Αθηνά… κι από κει ασχολήθηκα με την κιθάρα. Όταν μιλάμε ότι ασχολήθηκα, εννοούμε ότι κοιμόμουν αγκαλιά μαζί της, τέτοιο πράγμα, τόσο πολύ, ναι…»
Μάριος Κώστογλου
Μανώλης Χιώτης, Πόλυ Πάνου, Χρήστος Νικολόπουλος και Μάριος Κώστογλου στο «Ακροπόλ» το 1969.
Ζηλεύω πολύ (πάντα με την καλή έννοια), όσους καταθέτουν πονήματα όπως αυτό του Παναγιώτη Ξανθόπουλου, που είναι αφιερωμένα στους στυλοβάτες του λαϊκού τραγουδιού. Ο Μάριος Κώστογλου γεννήθηκε το 1937 στη Θεσσαλονίκη, μεγάλωσε στις γειτονιές της Άνω Πόλης κι όπως θυμάται ο ίδιος: «Δυο πόρτες δίπλα απ’το σπίτι υπήρχε ένα καφενείο – ταβερνάκι που είχε έναν φωνόγραφο και έπαιζε διάφορα τραγούδια λαϊκά, οπότε άκουγα καθημερινά και μονίμως…»
Μοιραία λοιπόν, «ποτίστηκε» από το «μικρόβιο» του λαϊκού τραγουδιού, ώσπου το 1964 κατέβηκε μόνιμα στην Αθήνα κι από τότε συνεργάστηκε τόσο στη δισκογραφία, όσο και σε ζωντανές εμφανίσεις, με όλους, σχεδόν, τους σημαντικούς δημιουργούς και ερμηνευτές.
Εκτός από σπουδαίος κιθαρίστας, ο Μάριος καταγράφηκε στη δισκογραφία σαν ένας από τους σημαντικότερους «σεγοντίστες», ενώ ηχογράφησε κι αρκετά τραγούδια έχοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Αξίζει να σημειωθεί πως συνόδευσε με τα φωνητικά του, ένα μεγάλο φάσμα ερμηνευτών, από τον Στράτο Παγιουμτζή, μέχρι τον Μιχάλη Δημητριάδη. Κι ανάμεσά τους, η Πόλυ Πάνου, η Μαρινέλλα, η Δούκισσα, η Ρίτα Σακελλαρίου, ο Βαγγέλης Περπινιάδης, η Βίκυ Μοσχολιού, η Γιώτα Λύδια, η Μανταλένα, η Λίτσα Διαμάντη, ο Μάνος Παπαδάκης, ο Πέτρος Αναγνωστάκης, ο Μπάμπης Τσετίνης και άλλοι πολλοί. Κατέθεσε επίσης μικρό συνθετικό έργο, που παρατίθεται στο βιβλίο.
Όλα αυτά και άλλα πολύ ωραία και ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται στο βιβλίο, που προέκυψαν μέσα από συζητήσεις του Μάριου με τον Παναγιώτη Ξανθόπουλο. Και ακόμη, εκτενείς αναλύσεις σχετικά με τις φωνοληψίες, τη λαϊκή, ηλεκτρική και δωδεκάχορδη κιθάρα και το σεγόντο, ενδεικτική δισκογραφία του Μάριου, ανέκδοτο φωτογραφικό υλικό, καθώς και συνεντεύξεις του Κώστα Παπαδόπουλου, του Δημήτρη Βύζα, του Δημήτρη Χιονά και του Γρηγόρη Βασίλα στον Παναγιώτη Ξανθόπουλο.
Ποιος είναι ο Παναγιώτης Ξανθόπουλος;
Ο Παναγιώτης Ξανθόπουλος γεννήθηκε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης (Καρόλου Ντήλ) το 1982 και φοίτησε, από νηπιαγωγείο μέχρι και λύκειο, στα σχολεία που εδρεύουν μέχρι και σήμερα στον πεζόδρομο της Ικτίνου. Φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ και έχει παρακολουθήσει μαθήματα Μονωδίας και Θεατρικής Αγωγής στο Ωδείο Βορείου Ελλάδος.
Ο πατέρας του Λάκης Ξανθόπουλος ξεκίνησε επαγγελματικά ως λαϊκός τραγουδιστής στις αρχές της δεκαετίας του 60’ στη Θεσσαλονίκη, πραγματοποιώντας σπουδαίες συνεργασίες με την Τζένη Βάνου, την Ανθούλα Αλιφραγκή και άλλους. Επίσης είναι ανιψιός του σπουδαίου ηθοποιού και τραγουδιστή Νίκου Ξανθόπουλου, ενώ ο μεγαλύτερος αδερφός του, Γιώργος Ξανθόπουλος είναι επαγγελματίας μουσικός και διατηρεί τη μουσική ταβέρνα ΡΟΣΙΝΙΟΛ στην Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης.
Η σχέση του με τη λαϊκή κιθάρα ξεκίνησε σχετικά σε μεγάλη ηλικία (22 χρονών). Αμέσως μετά τα μαθήματα κλασσικής κιθάρας που παρακολούθησε με τον δάσκαλο Σάκη Κουγιουμτζόγλου για έναν χρόνο, ο επαγγελματίας μουσικός Δημήτρης Εσερίδης (πιάνο, κιθάρα, μπουζούκι) τον βοήθησε στα πρώτα του βήματα με τη λαϊκή κιθάρα. Το πρώτο μουσικό σύνολο που δημιούργησε ήταν με τον αδερφό του («Αφοί Ξανθόπουλοι»). Από το 2004 και μετά, δούλεψε στους περισσότερους από τους μουσικούς χώρους της Θεσσαλονίκης που φιλοξενούν με συνέπεια το ρεμπέτικο τραγούδι. Το 2008 ο Νίκος Στρουθόπουλος (συνιδρυτής μαζί με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο του συγκροτήματος « Η παρέα του Τσιτσάνη»), τον επέλεξε ως μόνιμο συνεργάτη του σε εμφανίσεις σε διάφορα στέκια της πόλης, ξεκινώντας παράλληλα, δίπλα του, εντατικές «σπουδές» γύρω από το έργο του Βασίλη Τσιτσάνη.
Το 2012, μαζί με τον πατέρα του, τον Φώτη Ιωαννίδη (μπουζούκι) και τον Ζωγράφο Σταυρίδη (ακορντεόν), δημιούργησαν το λαϊκό συγκρότημα «Λαϊκή ΣυνΩδεία», με κύρια ενασχόληση την ανθολόγηση λαϊκών τραγουδιών των δεκαετιών 1950 και 1960. Το 2014 ο Ντίνος Χριστιανόπουλος προφορικώς και εγγράφως τον επέλεξε ως συνεχιστή του στην περίφημη «Παρέα του Τσιτσάνη».
Το 2015 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Λευκωσία της Κύπρου και σχημάτισε το μουσικό σύνολο «Λαϊκή Τετρακτύς» με τους Άννη Παντελή και Ηλία Ιορδάνου, με σκοπό την διάδοση του πρώιμου αστικού λαϊκού τραγουδιού, έχοντας έντονη μουσική δραστηριότητα σε όλες τις επαρχίες του νησιού. Το 2017 δημιούργησε, μαζί με την Άννη Παντελή, το οινομαγειρείο «Η Καρδιά του Μάγκα», τη μόνιμη έδρα μουσικών δραστηριοτήτων του σχήματος στην Λευκωσία, που εξελίχθηκε στον μοναδικό τόπο συγκέντρωσης φίλων του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού στην Κύπρο. Το 2018 ίδρυσε και πάλι με την Άννη Παντελή, το μουσικό σύνολο «ΛευκΩδεία», του οποίου οι εργασίες φιλοξενούνται στο οινομαγειρείο «Η Καρδιά του Μάγκα» στη Λευκωσία.
Από το 2004 μέχρι σήμερα εμφανίστηκε κι έπαιξε σε μουσικές παραστάσεις σε Ελλάδα και Κύπρο σε μουσικά στέκια, μουσικές σκηνές, φεστιβάλ, πανεπιστημιακές εκδηλώσεις, ραδιοφωνικές εκπομπές, θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικά αφιερώματα – εκπομπές, τηλεοπτικές σειρές, κινηματογραφικά μουσικά ντοκιμαντέρ, δημοτικές – κοινοτικές εκδηλώσεις, πάσης φύσεως μουσικές παραστάσεις καθώς και κάποιες εκτελεστικές συμμετοχές ως κιθαρίστας και ως τραγουδιστής στην δισκογραφία .
Παναγιώτης Ξανθόπουλος και Άννη Παντελή στην εκπομπή του Θανάση Γιώγλου «Εγώ, δεν έχω βγάλει το… ωδείο» στις 6 Μαΐου 2015.
