Διηγήματα, αυτοβιογραφικά, ή με αφορμή μνήμες, στιγμές αλλά και όνειρα ήταν τα «Σκισμένα Ημερολόγια» του Δημήτρη Μητσοτάκη.
Στο κατόπι αυτών βρίσκεται και «Ο καιρός άλλαζε».
Ωραίες ιστορίες και εικόνες, ακόμα κι όταν είναι πικρές και ζόρικες, μαστόρικα γραμμένες, με νεοραλιστική ματιά αλλά και φαντασία, «τραβηκτικές» για τον αναγνώστη.
Σαν κάποιες παλιές σπονδυλωτές ιταλικές ταινίες, που άφησαν αποτύπωμα και στην εποχή τους, κυρίως στα χρόνια του ’60 και του ’70 αλλά και στο μετά. Συνήθως σε εκείνες έσμιγαν πολλοί μαέστροι κινηματογραφιστές, εδώ έχουμε έναν, που όμως κάνει για πολλούς.
Κι αυτό γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις θαρρείς πως πρόκειται για αμανάτια ανθρώπων διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας. Ίσως να μην είναι τυχαίο πως ο Δημήτρης Μητσοτάκης είναι πολυδιάστατος καλλιτέχνης. Μουσικός με φαινομενικά ετερόκλητες αγάπες, τραγουδοποιός, «εκπαιδευτικός», ραδιοφωνατζής και συγγραφέας.
Γνωριζόμαστε, όχι στενά, αλλά έχουμε αλλάξει κουβέντες. Είχα πάρει το «Ο καιρός άλλαζε» μαζί μου στις μίνι πασχαλινές «διακοπές» μου. Το είδε ο 80άρης πατέρας μου στο χωριό, αφημένο στο τραπέζι, και άρχισε να το διαβάζει. Του άρεσε…
Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο:
«Πώς βρέθηκε μια γυναικεία θηλή σε ένα κουτάκι; Είναι ο φόβος για τις κατσαρίδες παράλογος; Ποια ηθοποιός υπήρξε η απόλυτη φαντασίωση για τους έφηβους του ’80; Πώς παίρνει φωτιά ο τζίτζικας; Θα έδινες το αυτοκίνητό σου για να ακούσεις ένα τραγούδι; Είναι αρετή ή κατάρα η γενναιοδωρία; Γιατί ήταν τόσο φοβερός ο καύσωνας του 1987; Πώς γίνεται ένα κουνελάκι τρομαχτικό; Κάνουν οι καλοί λογαριασμοί τους καλούς φίλους; Είναι ο πόνος διδακτικός; Πώς θα ήταν η ζωή σου αν λειτουργούσες παρορμητικά;
Μια συλλογή διηγημάτων όπου η μυθοπλασία, ο σουρεαλισμός και η φαντασία συναντούν αληθινές ιστορίες και συμβάντα με χιούμορ, τρυφερότητα αλλά και τη σκληρή όψη της πραγματικής ζωής».
Διάβασα τα διηγήματα σχεδόν μονοκοπανιά και πέρασα όμορφα. Ταξίδεψα, σκέφτηκα, αναπόλησα, χαμογέλασα και δάκρυσα μέσα μου όπως… «Ο καιρός άλλαζε».
Οι τίτλοι τους είναι ενδεικτικοί… του περιεχομένου: Το καφενείο, Η κατσαρίδα, Αχ κουνελάκι, Εμμανουέλ μον αμούρ, Ο Ζεβζές, Η Μάρθα, «Θα σε κάνω να πονέσεις», Διακοπές στην κόλαση, Ο Γρύλος, «Γιε μου», Ο ψεύτης
«Dumb», Αφρόλουτρο φράουλα, Λόβα, Εκείνος, Απαλλαγμένος, Λαϊκό δικαστήριo, Λίγο πριν τον αποχαιρετισμό, Πάμε στο Φάληρο; Είμαι ένας, Θα έρθει..., Ονειρεύεται.
Ο Δημήτρης Μητσοτάκης γεννήθηκε στον Πειραιά στις 28 Απρίλη 1967. Κατάγεται από την Κρήτη. Μεγάλωσε και σπούδασε στην Καλλιθέα και ζει στην Αθήνα. Από νεαρή ηλικία εργάστηκε ως μουσικός. Ασχολήθηκε με το ρεμπέτικο τραγούδι και μέχρι σήμερα παρουσιάζει παραστάσεις βασισμένες σε αυτό σε Ελλάδα και εξωτερικό με ρεμπέτικα σχήματα («Μονολιθική κομπανία», «Ρε Καντίνι»). Το 1994 δημιούργησε το συγκρότημα «Ενδελέχεια» στο οποίο συμμετείχε ως στιχουργός, συνθέτης και ντράμερ.
Έχει εκδώσει λογοτεχνικά βιβλία: Καυτή Σούπα, (εκδ. Ελληνικά Γράμματα 2007), Η Μονοκατοικία (εκδ. Τόπος 2009), Υπόγειος (συν-δημιουργία με τον Αλέξανδρο Σικιαρίδη - εκδ. Τόπος 2013), «Σκισμένα Ημερολόγια» (εκδ. Τόπος 2019) Έχει ολοκληρωμένες προσωπικές δισκογραφικές δουλειές και μεγάλο αριθμό ψηφιακών σινγκλ. Από το 1994 εργάζεται ως μουσικός επιμορφωτής στο ΚΕΘΕΑ Διάβαση παρουσιάζοντας πλήθος εκδηλώσεων. Έχει εργαστεί ως μουσικός παραγωγός στο ραδιόφωνο, ενώ από το 2007 διευθύνει το μουσικό εργαστήρι του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει δύο κόρες.
Στο κατόπι αυτών βρίσκεται και «Ο καιρός άλλαζε».
Ωραίες ιστορίες και εικόνες, ακόμα κι όταν είναι πικρές και ζόρικες, μαστόρικα γραμμένες, με νεοραλιστική ματιά αλλά και φαντασία, «τραβηκτικές» για τον αναγνώστη.
Σαν κάποιες παλιές σπονδυλωτές ιταλικές ταινίες, που άφησαν αποτύπωμα και στην εποχή τους, κυρίως στα χρόνια του ’60 και του ’70 αλλά και στο μετά. Συνήθως σε εκείνες έσμιγαν πολλοί μαέστροι κινηματογραφιστές, εδώ έχουμε έναν, που όμως κάνει για πολλούς.
Κι αυτό γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις θαρρείς πως πρόκειται για αμανάτια ανθρώπων διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας. Ίσως να μην είναι τυχαίο πως ο Δημήτρης Μητσοτάκης είναι πολυδιάστατος καλλιτέχνης. Μουσικός με φαινομενικά ετερόκλητες αγάπες, τραγουδοποιός, «εκπαιδευτικός», ραδιοφωνατζής και συγγραφέας.
Γνωριζόμαστε, όχι στενά, αλλά έχουμε αλλάξει κουβέντες. Είχα πάρει το «Ο καιρός άλλαζε» μαζί μου στις μίνι πασχαλινές «διακοπές» μου. Το είδε ο 80άρης πατέρας μου στο χωριό, αφημένο στο τραπέζι, και άρχισε να το διαβάζει. Του άρεσε…
Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο:
«Πώς βρέθηκε μια γυναικεία θηλή σε ένα κουτάκι; Είναι ο φόβος για τις κατσαρίδες παράλογος; Ποια ηθοποιός υπήρξε η απόλυτη φαντασίωση για τους έφηβους του ’80; Πώς παίρνει φωτιά ο τζίτζικας; Θα έδινες το αυτοκίνητό σου για να ακούσεις ένα τραγούδι; Είναι αρετή ή κατάρα η γενναιοδωρία; Γιατί ήταν τόσο φοβερός ο καύσωνας του 1987; Πώς γίνεται ένα κουνελάκι τρομαχτικό; Κάνουν οι καλοί λογαριασμοί τους καλούς φίλους; Είναι ο πόνος διδακτικός; Πώς θα ήταν η ζωή σου αν λειτουργούσες παρορμητικά;
Μια συλλογή διηγημάτων όπου η μυθοπλασία, ο σουρεαλισμός και η φαντασία συναντούν αληθινές ιστορίες και συμβάντα με χιούμορ, τρυφερότητα αλλά και τη σκληρή όψη της πραγματικής ζωής».
Διάβασα τα διηγήματα σχεδόν μονοκοπανιά και πέρασα όμορφα. Ταξίδεψα, σκέφτηκα, αναπόλησα, χαμογέλασα και δάκρυσα μέσα μου όπως… «Ο καιρός άλλαζε».
Οι τίτλοι τους είναι ενδεικτικοί… του περιεχομένου: Το καφενείο, Η κατσαρίδα, Αχ κουνελάκι, Εμμανουέλ μον αμούρ, Ο Ζεβζές, Η Μάρθα, «Θα σε κάνω να πονέσεις», Διακοπές στην κόλαση, Ο Γρύλος, «Γιε μου», Ο ψεύτης
«Dumb», Αφρόλουτρο φράουλα, Λόβα, Εκείνος, Απαλλαγμένος, Λαϊκό δικαστήριo, Λίγο πριν τον αποχαιρετισμό, Πάμε στο Φάληρο; Είμαι ένας, Θα έρθει..., Ονειρεύεται.
Ο Δημήτρης Μητσοτάκης γεννήθηκε στον Πειραιά στις 28 Απρίλη 1967. Κατάγεται από την Κρήτη. Μεγάλωσε και σπούδασε στην Καλλιθέα και ζει στην Αθήνα. Από νεαρή ηλικία εργάστηκε ως μουσικός. Ασχολήθηκε με το ρεμπέτικο τραγούδι και μέχρι σήμερα παρουσιάζει παραστάσεις βασισμένες σε αυτό σε Ελλάδα και εξωτερικό με ρεμπέτικα σχήματα («Μονολιθική κομπανία», «Ρε Καντίνι»). Το 1994 δημιούργησε το συγκρότημα «Ενδελέχεια» στο οποίο συμμετείχε ως στιχουργός, συνθέτης και ντράμερ.
Έχει εκδώσει λογοτεχνικά βιβλία: Καυτή Σούπα, (εκδ. Ελληνικά Γράμματα 2007), Η Μονοκατοικία (εκδ. Τόπος 2009), Υπόγειος (συν-δημιουργία με τον Αλέξανδρο Σικιαρίδη - εκδ. Τόπος 2013), «Σκισμένα Ημερολόγια» (εκδ. Τόπος 2019) Έχει ολοκληρωμένες προσωπικές δισκογραφικές δουλειές και μεγάλο αριθμό ψηφιακών σινγκλ. Από το 1994 εργάζεται ως μουσικός επιμορφωτής στο ΚΕΘΕΑ Διάβαση παρουσιάζοντας πλήθος εκδηλώσεων. Έχει εργαστεί ως μουσικός παραγωγός στο ραδιόφωνο, ενώ από το 2007 διευθύνει το μουσικό εργαστήρι του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει δύο κόρες.
