Στο πολυμεταφρασμένο μυθιστόρημα της βραβευμένης με Νόμπελ Λογοτεχνίας (2018), Όλγκα Τοκάρτσουκ είναι βασισμένη η νέα θεατρική παραγωγή της ομάδας Complicité, με τίτλο «Οδήγησε το αλέτρι σου πάνω από τα οστά των νεκρών», που έχει αποθεωθεί διεθνώς από κοινό και κριτικούς, και θα παρουσιαστεί στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, από τις 4 έως τις 7 Οκτωβρίου. Πρόκειται για μια θεατρική παράσταση που ακροβατεί ανάμεσα στο αστυνομικό θρίλερ και τη μαύρη κωμωδία και θέτει το ερώτημα: «Γιατί η θανάτωση των ζώων θεωρείται άθλημα και χόμπι, ενώ των ανθρώπων φόνος;»
Επτά χρόνια μετά το αξέχαστο The Encounter, ο Simon McBurney και η ομάδα Complicité επιστρέφουν στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης με μια παράσταση-αποθέωση του σωματικού θεάτρου και της πολυφωνικής αφήγησης από ένα δεκαμελές ανσάμπλ βετεράνων και νέων ηθοποιών του είδους.
Στο μυθιστόρημα της Τοκάρτσουκ μια ηλικιωμένη συνταξιούχος, σε ένα απομονωμένο ορεινό χωριό της Πολωνίας, ισχυρίζεται πως οι φόνοι των γειτόνων της κυνηγών αποτελούν μια υπερβατική εκδίκηση της φύσης.
Η υπόθεση του έργου
Η ιστορία της Τοκάρτσουκ ξεκινά στα βάθη του χειμώνα σε μια μικρή κοινότητα μιας απομακρυσμένης πολωνικής κοιλάδας. Άνδρες της τοπικής κυνηγετικής λέσχης πεθαίνουν υπό μυστηριώδεις συνθήκες και η Γιανίνα Ντουσέικο –μια εκκεντρική ηλικιωμένη κάτοικος της περιοχής, οικολόγος, ερασιτέχνισσα αστρολόγος και ενθουσιώδης μεταφράστρια του William Blake– έχει συγκεκριμένες υποψίες. Παρακολουθεί εδώ και καιρό τα ζώα με τα οποία μοιράζεται η κοινότητα αυτό το απομονωμένο, αγροτικό περιβάλλον και υποστηρίζει ότι συμπεριφέρονται περίεργα. Η Γιανίνα, που αντιστέκεται σθεναρά στις αδικίες που βλέπει γύρω της, αρνείται να γίνει αιχμάλωτη της κοινωνίας και του φύλου της.
Οι πράξεις της θέτουν ερωτήματα τόσο για τον ανδρικό κόσμο που την περιβάλλει όσο και για τις βαθύτερες ανθρώπινες προθέσεις μας: Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και τι σημαίνει να είσαι ζώο; Μπορούμε να τα διαχωρίσουμε αυτά τα δύο; Γιατί η θανάτωση των ζώων είναι σπορ, ενώ των ανθρώπων φόνος; Αυτό το σκοτεινά κωμικό και αναρχικό νουάρ προκάλεσε σεισμική αντίδραση στην Πολωνία, την πατρίδα της Τοκάρτσουκ, λόγω της ανυπόκριτης επίθεσής της στις αυταρχικές δομές, ενώ ο δεξιός Τύπος της χώρας βάφτισε τη συγγραφέα «οικοτρομοκράτισσα» και εθνική προδότρια.
Ο Σάιμον Μακμπέρνι ενθουσιάστηκε με το έργο και θεώρησε αυτονόητο πως πρέπει να κάνει παράσταση αυτή την ιστορία, καθώς ένιωσε επιτακτική την ανάγκη να ακουστεί η φωνή της Γιανίνα. Επειγόντως. Στο σκηνοθετικό του σημείωμα αναφέρει: «Η Όλγκα Τοκάρτσουκ έχει δημιουργήσει έναν ιδιαίτερο κόσμο που μιλάει βαθιά μέσα μου για την αίσθηση συνέχειας ανάμεσα στην ανθρωπότητα και τη φύση – έναν κόσμο όπου, σαν ιστός μυκηλίου, όλες οι οντότητες συνδέονται βαθιά στις ρίζες, ανίκανες να υπάρξουν μόνες τους. Η Τοκάρτσουκ είναι μια προφήτισσα των καιρών μας, που μας κατανοεί μέσα σε όλη μας τη σύγχυση, τη σκληρότητα, την ευτράπελη και ζωώδη φύση μας, και αισθάνομαι εξαιρετικά προνομιούχος που ανεβάζω στη σκηνή μια από τις πιο επιτακτικές αφηγήσεις για το τι σημαίνει να ζεις σήμερα».
