Την αληθινή ιστορία ενός 12χρονου κοριτσιού, που συγκλόνισε το πανελλήνιο τη δεκαετία του 1950, μεταφέρει στη σκηνή της Πειραιώς 260 η θεατρική ομάδα 4frontal με την παράσταση «Σπυριδούλες», σε σκηνοθεσία Θανάση Ζερίτη και Χάρη Κρεμμύδα, που θα παρουσιαστεί από τις 8 έως τις 12 Ιουλίου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.
Το πρωτότυπο θεατρικό έργο της Νεφέλης Μαϊστράλη είναι εμπνευσμένο από την ιστορία της Σπυριδούλας, μιας υπηρέτριας που σιδερώθηκε από τα αφεντικά της, σε μια υπόθεση που προκάλεσε φρίκη στην κοινή γνώμη της χώρας πριν από περίπου 70 χρόνια.
Η σκηνική σύνθεση της γνωστής ομάδας 4frontal συνδυάζει στοιχεία θεάτρου ντοκουμέντου, πρωτότυπης δραματουργίας και σύγχρονης ελληνικής μουσικής.
Με κεντρική αναφορά στη 12χρονη Σπυριδούλα, το έργο μιλάει για μια όχι τόσο μακρινή εποχή, όταν πλήθος ανήλικα άπορα κορίτσια υιοθετούνταν από επιφανείς οικογένειες με την ιδιότητα της «ψυχοκόρης», για να εργαστούν ως εσωτερικές οικιακές βοηθοί σε μια ιδιάζουσα κατάσταση σύγχρονης δουλείας.
Ανάμεσά τους, η Σπυριδούλα από τη Ματαράγκα Αγρινίου, που μετακόμισε στην πρωτεύουσα για να εργαστεί στο εύπορο σπίτι ενός ζευγαριού στον Πειραιά. Επί δύο συναπτά έτη, όπως αποκαλύφθηκε στο νοσοκομείο, το ζεύγος την κακοποιούσε σωματικά και ψυχικά, φτάνοντας ως το σημείο να την κάψουν με το ηλεκτρικό σίδερο στο σώμα και το πρόσωπο.
Η Σπυριδούλα όμως βρήκε το θάρρος να μιλήσει, σπάζοντας το φαύλο κύκλο της βίας. Λαϊκό ίνδαλμα και πηγή ενδυνάμωσης για γενιές και γενιές γυναικών που υφίστανται κακοποίηση και καταφέρνουν να μιλήσουν και να την τερματίσουν, η μικρή Σπυριδούλα συνεχίζει να εμπνέει.
Για τη δημιουργία του έργου η Νεφέλη Μαϊστράλη άντλησε στοιχεία από ιστορικά ντοκουμέντα και γυναικείες αφηγήσεις της εποχής αλλά και από συνεντεύξεις γυναικών που εργάζονται σήμερα ως εσωτερικές οικιακές βοηθοί. Η συγγραφέας, με αφορμή τη συγκλονιστική ιστορία της 12χρονης Σπυριδούλας, μιλάει και για άλλες γυναίκες που υπήρξαν ψυχοκόρες και υπηρέτριες τις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70 ακόμη και από την ηλικία των 7 ετών.
Με όχημα το συγκεκριμένο έργο και υπό τους ελληνικούς και πανκ ήχους των Θραξ Πανκς, η παράσταση φέρνει στη σκηνή τις φωνές των γυναικών που βρέθηκαν ή βρίσκονται ακόμη σ’ αυτή τη θέση, παλεύοντας για την αυτοδιάθεσή τους.
Το πρωτότυπο θεατρικό έργο της Νεφέλης Μαϊστράλη είναι εμπνευσμένο από την ιστορία της Σπυριδούλας, μιας υπηρέτριας που σιδερώθηκε από τα αφεντικά της, σε μια υπόθεση που προκάλεσε φρίκη στην κοινή γνώμη της χώρας πριν από περίπου 70 χρόνια.
Η σκηνική σύνθεση της γνωστής ομάδας 4frontal συνδυάζει στοιχεία θεάτρου ντοκουμέντου, πρωτότυπης δραματουργίας και σύγχρονης ελληνικής μουσικής.
Με κεντρική αναφορά στη 12χρονη Σπυριδούλα, το έργο μιλάει για μια όχι τόσο μακρινή εποχή, όταν πλήθος ανήλικα άπορα κορίτσια υιοθετούνταν από επιφανείς οικογένειες με την ιδιότητα της «ψυχοκόρης», για να εργαστούν ως εσωτερικές οικιακές βοηθοί σε μια ιδιάζουσα κατάσταση σύγχρονης δουλείας.
Ανάμεσά τους, η Σπυριδούλα από τη Ματαράγκα Αγρινίου, που μετακόμισε στην πρωτεύουσα για να εργαστεί στο εύπορο σπίτι ενός ζευγαριού στον Πειραιά. Επί δύο συναπτά έτη, όπως αποκαλύφθηκε στο νοσοκομείο, το ζεύγος την κακοποιούσε σωματικά και ψυχικά, φτάνοντας ως το σημείο να την κάψουν με το ηλεκτρικό σίδερο στο σώμα και το πρόσωπο.
Η Σπυριδούλα όμως βρήκε το θάρρος να μιλήσει, σπάζοντας το φαύλο κύκλο της βίας. Λαϊκό ίνδαλμα και πηγή ενδυνάμωσης για γενιές και γενιές γυναικών που υφίστανται κακοποίηση και καταφέρνουν να μιλήσουν και να την τερματίσουν, η μικρή Σπυριδούλα συνεχίζει να εμπνέει.
Για τη δημιουργία του έργου η Νεφέλη Μαϊστράλη άντλησε στοιχεία από ιστορικά ντοκουμέντα και γυναικείες αφηγήσεις της εποχής αλλά και από συνεντεύξεις γυναικών που εργάζονται σήμερα ως εσωτερικές οικιακές βοηθοί. Η συγγραφέας, με αφορμή τη συγκλονιστική ιστορία της 12χρονης Σπυριδούλας, μιλάει και για άλλες γυναίκες που υπήρξαν ψυχοκόρες και υπηρέτριες τις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70 ακόμη και από την ηλικία των 7 ετών.
Με όχημα το συγκεκριμένο έργο και υπό τους ελληνικούς και πανκ ήχους των Θραξ Πανκς, η παράσταση φέρνει στη σκηνή τις φωνές των γυναικών που βρέθηκαν ή βρίσκονται ακόμη σ’ αυτή τη θέση, παλεύοντας για την αυτοδιάθεσή τους.
