Το «Πάθος» του Ζαν-Λικ Γκοντάρ έρχεται σε αποκατεστημένη έκδοση στους θερινούς κινηματογράφους στις 6 Ιουλίου.
Μια εργάτρια σε εργοστάσιο (Huppert) τσακώνεται με το αφεντικό της (Piccoli) για ζητήματα συνδικάτων. Ένας κινηματογραφιστής (Radziwilowicz) εργάζεται σε ένα μεγάλο στούντιο δημιουργώντας περίτεχνα ταμπλό βασισμένα σε διάσημους ευρωπαϊκούς πίνακες. η σύζυγος του εργοστασιάρχη διευθύνει ένα μικρό ξενοδοχείο και συνεχίζει μια παράνομη σχέση.
Με χιούμορ και ασυνήθιστες τεχνικές επεξεργασίας και αφήγησης, ο Γκοντάρ παρουσιάζει ένα όραμα για τις σύγχρονες οικονομικές και έμφυλες συγκρούσεις, την αποξένωση και την επιθυμία.
Για τη γενιά του ’60, ο Γκοντάρ ουσιαστικά ανακάλυψε εκ νέου τον κινηματογράφο, αλλά για πολλούς που ήρθαν στον κινηματογράφο τη δεκαετία του ’70, είχε τη φήμη του πολυσύνθετου, διδακτικού, δογματικού απολογητή για τις «χαμένες αιτίες» του Μάη του ’68. Το «Πάθος» έφερε την ευκαιρία να (ξανα)ανακαλύψουμε γιατί γινόταν όλη η φασαρία.
Συναντήθηκε ξανά με τον οπερατέρ Raoul Coutard μετά από 16 χρόνια και με μια τριάδα σπουδαίων ηθοποιών (Huppert, Schygulla, Piccoli), ενορχηστρώνει τα προσωπικά του πάθη για την κλασική μουσική, τη ρομαντική ζωγραφική και την επιχείρηση της δημιουργίας ταινιών γύρω από το αγαπημένο του θέμα για το πώς η ζωή σχετίζεται με την αγάπη.
Ο Γκοντάρ σας ζητά να κοιτάξετε παντού ταυτόχρονα, προσφέροντας ήχους και εικόνες που εκπλήσσουν τις αισθήσεις και πειράζουν το μυαλό. Είναι μια ταινία που θα χρειαστείς -και θα θελήσεις- να δεις αρκετές φορές.
Σε ένα κινηματογραφικό στούντιο, ένας Πολωνός σκηνοθέτης αναδημιουργεί σε «ζωντανούς πίνακες» μια σειρά από διάσημους πίνακες των Γκόγια, Ινγκρ, Ντελακρουά, Ρέμπραντ και Ελ Γκρέκο (φωτισμένος και πλαισιωμένος από τον Coutard που κόβει την ανάσα), αλλά οι χρηματοδότες παραπονιούνται ότι δεν υπάρχει ιστορία. Έξω, στο ξενοδοχείο, υπάρχουν πολλές ιστορίες, αλλά καμία δεν επιτρέπεται να αναλάβει το επίκεντρο και να εστιάσει το όραμά σας σε μια ενιαία αφήγηση.
Το Πάθος είναι μια ταινία του 1982 του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, η δεύτερη ταινία μεγάλου μήκους που γυρίστηκε κατά την επιστροφή του στη σχετικά mainstream κινηματογραφική παραγωγή τη δεκαετία του 1980.
Μια εργάτρια σε εργοστάσιο (Huppert) τσακώνεται με το αφεντικό της (Piccoli) για ζητήματα συνδικάτων. Ένας κινηματογραφιστής (Radziwilowicz) εργάζεται σε ένα μεγάλο στούντιο δημιουργώντας περίτεχνα ταμπλό βασισμένα σε διάσημους ευρωπαϊκούς πίνακες. η σύζυγος του εργοστασιάρχη διευθύνει ένα μικρό ξενοδοχείο και συνεχίζει μια παράνομη σχέση.
Με χιούμορ και ασυνήθιστες τεχνικές επεξεργασίας και αφήγησης, ο Γκοντάρ παρουσιάζει ένα όραμα για τις σύγχρονες οικονομικές και έμφυλες συγκρούσεις, την αποξένωση και την επιθυμία.
Για τη γενιά του ’60, ο Γκοντάρ ουσιαστικά ανακάλυψε εκ νέου τον κινηματογράφο, αλλά για πολλούς που ήρθαν στον κινηματογράφο τη δεκαετία του ’70, είχε τη φήμη του πολυσύνθετου, διδακτικού, δογματικού απολογητή για τις «χαμένες αιτίες» του Μάη του ’68. Το «Πάθος» έφερε την ευκαιρία να (ξανα)ανακαλύψουμε γιατί γινόταν όλη η φασαρία.
Συναντήθηκε ξανά με τον οπερατέρ Raoul Coutard μετά από 16 χρόνια και με μια τριάδα σπουδαίων ηθοποιών (Huppert, Schygulla, Piccoli), ενορχηστρώνει τα προσωπικά του πάθη για την κλασική μουσική, τη ρομαντική ζωγραφική και την επιχείρηση της δημιουργίας ταινιών γύρω από το αγαπημένο του θέμα για το πώς η ζωή σχετίζεται με την αγάπη.
Ο Γκοντάρ σας ζητά να κοιτάξετε παντού ταυτόχρονα, προσφέροντας ήχους και εικόνες που εκπλήσσουν τις αισθήσεις και πειράζουν το μυαλό. Είναι μια ταινία που θα χρειαστείς -και θα θελήσεις- να δεις αρκετές φορές.
Σε ένα κινηματογραφικό στούντιο, ένας Πολωνός σκηνοθέτης αναδημιουργεί σε «ζωντανούς πίνακες» μια σειρά από διάσημους πίνακες των Γκόγια, Ινγκρ, Ντελακρουά, Ρέμπραντ και Ελ Γκρέκο (φωτισμένος και πλαισιωμένος από τον Coutard που κόβει την ανάσα), αλλά οι χρηματοδότες παραπονιούνται ότι δεν υπάρχει ιστορία. Έξω, στο ξενοδοχείο, υπάρχουν πολλές ιστορίες, αλλά καμία δεν επιτρέπεται να αναλάβει το επίκεντρο και να εστιάσει το όραμά σας σε μια ενιαία αφήγηση.
Το Πάθος είναι μια ταινία του 1982 του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, η δεύτερη ταινία μεγάλου μήκους που γυρίστηκε κατά την επιστροφή του στη σχετικά mainstream κινηματογραφική παραγωγή τη δεκαετία του 1980.
