Έφυγε από τη ζωή την Πέμπτη, στη Ρώμη, σε ηλικία 92 ετών ο Ιταλός σκηνοθέτης Πάολο Ταβιάνι ο οποίος, μαζί με τον αδελφό του Βιτόριο Ταβιάνι, ήταν ένα από τα ισχυρότερα ονόματα του ιταλικού κινηματογράφου.
Στον μακροχρόνιο βίο του, ο Πάολο Ταβιάνι δούλεψε ως σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός και συγγραφέας.
Στα γνωστότερα έργα των αδελφών Ταβιάνι (ο Βιτόριο απεβίωσε το 2018) συμπεριλαμβάνονται το «Ο Σαν Μικέλε είχε έναν κόκορα» του 1972, το «Αλοζανφάν», το οποίο γυρίστηκε δυο χρόνια αργότερα με τους Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Λάουρα Μπέτι και Λέα Μασάρι, και το «Πατέρας Αφέντης» του 1977, το οποίο βραβεύθηκε με τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ των Καννών.
Το 2012 οι αδελφοί Ταβιάνι βραβεύτηκαν με τη Χρυσή Άρκτο του Φεστιβάλ του Βερολίνου για το έργο τους «Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει» στο οποίο έπαιζαν κρατούμενοι των φυλακών της Ρώμης.
Όπως υπογραμμίζει η εφημερίδα La Repubblica, «οι αδελφοί Ταβιάνι συνεργάστηκαν με απόλυτη αρμονία, τόσο που ήταν αδύνατον να ξεχωρίσει κανείς τις σκηνές που γύρισε ο Πάολο από εκείνες του Βιτόριο» ενώ «κινήθηκαν με απόλυτη άνεση σε όλα τα είδη του κινηματογράφου: με έμπνευση από την επικαιρότητα, την Ιστορία (συχνά με μεταφορική σημασία) και την λογοτεχνία.
Στον μακροχρόνιο βίο του, ο Πάολο Ταβιάνι δούλεψε ως σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός και συγγραφέας.
Στα γνωστότερα έργα των αδελφών Ταβιάνι (ο Βιτόριο απεβίωσε το 2018) συμπεριλαμβάνονται το «Ο Σαν Μικέλε είχε έναν κόκορα» του 1972, το «Αλοζανφάν», το οποίο γυρίστηκε δυο χρόνια αργότερα με τους Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Λάουρα Μπέτι και Λέα Μασάρι, και το «Πατέρας Αφέντης» του 1977, το οποίο βραβεύθηκε με τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ των Καννών.
Το 2012 οι αδελφοί Ταβιάνι βραβεύτηκαν με τη Χρυσή Άρκτο του Φεστιβάλ του Βερολίνου για το έργο τους «Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει» στο οποίο έπαιζαν κρατούμενοι των φυλακών της Ρώμης.
Όπως υπογραμμίζει η εφημερίδα La Repubblica, «οι αδελφοί Ταβιάνι συνεργάστηκαν με απόλυτη αρμονία, τόσο που ήταν αδύνατον να ξεχωρίσει κανείς τις σκηνές που γύρισε ο Πάολο από εκείνες του Βιτόριο» ενώ «κινήθηκαν με απόλυτη άνεση σε όλα τα είδη του κινηματογράφου: με έμπνευση από την επικαιρότητα, την Ιστορία (συχνά με μεταφορική σημασία) και την λογοτεχνία.
