22 Ιουλίου
Utøya 22. Juli
Η ταινία διαπραγματεύεται την αναπαράσταση της αληθινής βίας και της ανθρώπινης τραγωδίας σ ένα θρίλερ όπου ο Νορβηγός σκηνοθέτης Έρικ Πόουπ («Όσλο», «Χίλιες Φορές Καληνύχτα») μεταφέρει στην οθόνη το μακελειό που προξένησε ο ακροδεξιός τρομοκράτης Άντερς Μπρέιβικ στο νορβηγικό νησί Ουτόγια. Στις 22 Ιουλίου 2011, η Νορβηγία δέχτηκε δύο τρομοκρατικά χτυπήματα, πρώτα παγιδευμένο αυτοκίνητο εξερράγη στο κέντρο του Όσλο, ενώ ακολούθησε η σφαγή στη θερινή κατασκήνωση της Νεολαίας του Εργατικού Κόμματος.
Με τη χρήση ενός μονοπλάνου διάρκειας 72 λεπτών, όσο δηλαδή διήρκεσε η σφαγή, ο Πόουπ κινηματογραφεί σαν ντοκιμαντέρ από την πλευρά των θυμάτων το αποτρόπαιο γεγονός, τον φόβο, την απόγνωση, τον τρόμο που τους προκάλεσε. Η κατασκήνωση βάφτηκε στο αίμα, ενώ μεγάλος αριθμός των 69 συνολικά θυμάτων, ήταν παιδιά στην εφηβεία, το μικρότερο 14 ετών. Άλλοι διακόσιοι τραυματίστηκαν εκείνη την αποφράδα μέρα.
Η ταινία ξεκινάει 12 λεπτά πριν τον πρώτο πυροβολισμό στο νησί. Η κύρια ηρωίδα η Κάγια, μέσα από τα μάτια της οποίας παρακολουθούμε όσα συνέβησαν, είναι μια πολιτικοποιημένη κοπέλα που αναρωτιέται και συζητά με τα άλλα παιδιά για την βομβιστική επίθεση στο Όσλο. Κι εκεί που όλο αυτό φαντάζει μακρινό αρχίζουν οι πυροβολισμοί που τρέπουν τους πάντες σε φυγή, προκειμένου να σωθούν. Από εκεί και πέρα η αγωνία φτάνει στο κατακόρυφο, με τα ουρλιαχτά να γίνονται, μαζί με τους πυροβολισμούς το βασικό ηχητικό περιβάλλον της ταινίας.
Ο Άντερς Μπρέιβικ απόλυτα ήρεμος και αποφασισμένος δεν άλλαξε ποτέ τον ρυθμό του. Ο σκηνοθέτης κάνει ένα θρίλερ με φανερή την προσπάθεια του η ταινία να μην γίνει μυθοπλασία. Προτείνει το ντοκιμαντέρ με το μονοπλάνο να χαρακτηρίζει όλη την ατμόσφαιρα.
Η κάμερα ακολουθεί το κορίτσι σε όλη την ταινία. Είναι μια μακριά λήψη που συνεχίζει χωρίς να κόβεται, χωρίς μουσική ή κάτι άλλο. Το βασικό ζητούμενο του σκηνοθέτη ήταν να αποδοθεί η εμπειρία και η πραγματικότητα της κατάστασης χωρίς καλλωπισμούς. Αποτέλεσμα ο θεατής να μην μπορεί να ξεφύγει από τον σκληρό πυρήνα της ιστορίας. Η απουσία των συμβατικών κινηματογραφικών εργαλείων όπως το μοντάζ και η μουσική μεταφέρουν το κοινό εκεί. Μία εμπειρία που δεν θα μπορούσε να προκύψει με πιο συμβατική προσέγγιση.
H ιστορία έχει ειπωθεί από τον σκηνοθέτη χωρίς συναισθηματισμούς, Αν και τα παιδιά στην ταινία εκφράζουν συναισθήματα, ωστόσο στην ουσία της η ταινία είναι σκληρή, βουτηγμένη στην πραγματικότητα και καθόλου συναισθηματική. Μια γροθιά στο στομάχι. Την αντέχετε;
Σκηνοθεσία: Έρικ Πόουπ
Με τους: Άντρεα Μπέρντζεν, Αλεξάντερ Χόλμεν, Μπρέντε Φρίσταντ, Έλι Ράιανον Μίλερ Όσμπουρν, Τζένι Σβένεβιγκ, Ίνγκεμποργκ Ίνες Κιέβικ
Είδος: Δράμα, Θρίλερ.
Βαθμολογία: 7,5/10
Δείτε το τρέιλερ εδώ
{youube}_tzakatNHXg{/youtube}
