Έχει φωτογραφίσει περισσότερα από 250 εξώφυλλα άλμπουμ, ήταν ο επίσημος φωτογράφος στο Woodstock και είδε το έργο του να δημοσιεύεται στο Life Magazine.
Όμως ο Χένρι Ντιλτζ, Αμερικανός φωτογράφος γνωστός για τα πορτρέτα μουσικών θρύλων, όπως ο Τζίμι Χέντριξ, ο Νιλ Γιανγκ και τα συγκροτήματα Eagles, Steppenwolf, The Monkees θεωρεί την καριέρα του ένα τυχερό ατύχημα.
Δημοφιλής μουσικός της δεκαετίας του 1960, ο Χένρι Ντιλτζ δεν είχε σκοπό να καταγράψει με την κάμερα τους καλλιτέχνες, απλά συνέβη.
Jimmy Hendrix (1967)
«Απλά έκανα παρέα με όλους τους φίλους μου μουσικούς, βγάζοντας φωτογραφίες. Ήταν ένας διασκεδαστικός, περιπετειώδης τρόπος ζωής» δήλωσε στο BBC με αφορμή τη βράβευσή του αύριο, στην τελετή απονομής των Abbey Road Photography Awards στο Λονδίνο.
Ο διαγωνισμός φωτογραφίας του θρυλικού στούντιο ηχογράφησης Abbey Road θεσμοθετήθηκε για να τιμηθούν αξέχαστες, μοναδικές και άγνωστες εικόνες της μουσικής και να αναδειχθούν ανερχόμενα ταλέντα στη φωτογραφική τέχνη.
Ο Χένρι Ντιλτζ θα τιμηθεί με το Βραβείο Ινδάλματος στην τελετή απονομής των Abbey Road Studios Photography Awards.
Αναφερόμενος στην κατάκτηση του βραβείου, ο φωτογράφος διευκρίνισε: «Η ζωή είναι ένα καταπληκτικό πράγμα για μένα ...ειδικά η οπτική πτυχή της! Συνεχίζω να βγάζω φωτογραφίες όλη την ημέρα γιατί μου αρέσουν όλα όσα βλέπω… Είναι υπέροχο να με τιμούν για αυτό που αγαπώ περισσότερο! Πιστεύω επίσης ότι η μουσική είναι ένα καταπληκτικό κομμάτι της ζωής και γι' αυτό είμαι χαρούμενος που βοηθώ να φαίνεται ένα πρόσωπο στον ήχο τόσων από τους αγαπημένους μου φίλους».
Jim Morrison (Hollywood Bowl, 1968)
«Το 1969, ήμουν σε ένα συγκρότημα που ονομαζόταν Modern Folk Quartet και έπαιζε στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, όταν κάποιος κοίταξε έξω από το παράθυρο του λεωφορείου, με το οποίο κάναμε περιοδεία και είπε: «Κοιτάξτε ένα κατάστημα μεταχειρισμένων». «Μπήκαμε και εκεί, δίπλα στην πόρτα, ήταν ένα τραπέζι με μικρές ιαπωνικές κάμερες 35 χιλιοστών. Σκέφτηκα:, "Ναι, τι στο καλό" και για τις επόμενες δύο εβδομάδες, καθώς επιστρέφαμε στο Λος Άντζελες, συνεχίσαμε να φωτογραφίζουμε τις πολλές μικρές περιπέτειες που συνέβησαν. «Όταν φτάσαμε σπίτι, είπαμε: "Λοιπόν, ας κάνουμε μια παρουσίαση". Καλέσαμε όλους τους φίλους μας και όταν είδα την πρώτη φωτογραφική διαφάνεια, που έλαμπε στο σκοτάδι, ήταν μαγικό. Τότε έγινα πραγματικά φωτογράφος» ανέφερε Ντιλτζ στη συνέντευξή του στο BBC.
Το αρχείο φωτογραφιών του Χένρι Ντιλτζ μοιάζει με ένα "Who's Who" της ιστορίας του rock'n'roll με αμέτρητες εμβληματικές εικόνες από τις δεκαετίες του '60 και του '70, συμπεριλαμβανομένου του εξωφύλλου του Morrison Hotel των Doors, αναφέρουν οι διοργανωτές του διαγωνισμού.
*Φωτογραφίες: Henry Diltz Photography - Facebook Page
Όμως ο Χένρι Ντιλτζ, Αμερικανός φωτογράφος γνωστός για τα πορτρέτα μουσικών θρύλων, όπως ο Τζίμι Χέντριξ, ο Νιλ Γιανγκ και τα συγκροτήματα Eagles, Steppenwolf, The Monkees θεωρεί την καριέρα του ένα τυχερό ατύχημα.
Δημοφιλής μουσικός της δεκαετίας του 1960, ο Χένρι Ντιλτζ δεν είχε σκοπό να καταγράψει με την κάμερα τους καλλιτέχνες, απλά συνέβη.
Jimmy Hendrix (1967)
«Απλά έκανα παρέα με όλους τους φίλους μου μουσικούς, βγάζοντας φωτογραφίες. Ήταν ένας διασκεδαστικός, περιπετειώδης τρόπος ζωής» δήλωσε στο BBC με αφορμή τη βράβευσή του αύριο, στην τελετή απονομής των Abbey Road Photography Awards στο Λονδίνο.
Ο διαγωνισμός φωτογραφίας του θρυλικού στούντιο ηχογράφησης Abbey Road θεσμοθετήθηκε για να τιμηθούν αξέχαστες, μοναδικές και άγνωστες εικόνες της μουσικής και να αναδειχθούν ανερχόμενα ταλέντα στη φωτογραφική τέχνη.
Ric Ocasek (1982)
Ο Χένρι Ντιλτζ θα τιμηθεί με το Βραβείο Ινδάλματος στην τελετή απονομής των Abbey Road Studios Photography Awards.
Αναφερόμενος στην κατάκτηση του βραβείου, ο φωτογράφος διευκρίνισε: «Η ζωή είναι ένα καταπληκτικό πράγμα για μένα ...ειδικά η οπτική πτυχή της! Συνεχίζω να βγάζω φωτογραφίες όλη την ημέρα γιατί μου αρέσουν όλα όσα βλέπω… Είναι υπέροχο να με τιμούν για αυτό που αγαπώ περισσότερο! Πιστεύω επίσης ότι η μουσική είναι ένα καταπληκτικό κομμάτι της ζωής και γι' αυτό είμαι χαρούμενος που βοηθώ να φαίνεται ένα πρόσωπο στον ήχο τόσων από τους αγαπημένους μου φίλους».
Jim Morrison (Hollywood Bowl, 1968)
«Το 1969, ήμουν σε ένα συγκρότημα που ονομαζόταν Modern Folk Quartet και έπαιζε στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, όταν κάποιος κοίταξε έξω από το παράθυρο του λεωφορείου, με το οποίο κάναμε περιοδεία και είπε: «Κοιτάξτε ένα κατάστημα μεταχειρισμένων». «Μπήκαμε και εκεί, δίπλα στην πόρτα, ήταν ένα τραπέζι με μικρές ιαπωνικές κάμερες 35 χιλιοστών. Σκέφτηκα:, "Ναι, τι στο καλό" και για τις επόμενες δύο εβδομάδες, καθώς επιστρέφαμε στο Λος Άντζελες, συνεχίσαμε να φωτογραφίζουμε τις πολλές μικρές περιπέτειες που συνέβησαν. «Όταν φτάσαμε σπίτι, είπαμε: "Λοιπόν, ας κάνουμε μια παρουσίαση". Καλέσαμε όλους τους φίλους μας και όταν είδα την πρώτη φωτογραφική διαφάνεια, που έλαμπε στο σκοτάδι, ήταν μαγικό. Τότε έγινα πραγματικά φωτογράφος» ανέφερε Ντιλτζ στη συνέντευξή του στο BBC.
Το αρχείο φωτογραφιών του Χένρι Ντιλτζ μοιάζει με ένα "Who's Who" της ιστορίας του rock'n'roll με αμέτρητες εμβληματικές εικόνες από τις δεκαετίες του '60 και του '70, συμπεριλαμβανομένου του εξωφύλλου του Morrison Hotel των Doors, αναφέρουν οι διοργανωτές του διαγωνισμού.
*Φωτογραφίες: Henry Diltz Photography - Facebook Page
