Οι ηλικιωμένοι με πιο σοβαρή απώλεια ακοής έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να διαγνωστούν με άνοια, σύμφωνα με μία νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Ο κίνδυνος, όμως, είναι μικρότερος για όσους χρησιμοποιούν βοηθήματα ακοής.
Οι ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς της Βαλτιμόρης, με επικεφαλής τη δρα Άλισον Χουάνγκ του Τμήματος Επιδημιολογίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό JAMA (Journal of American Medical Association), ανέλυσαν στοιχεία για 2.413 άτομα (τα μισά άνω των 80 ετών). Επιβεβαίωσαν ευρήματα προηγούμενων μελετών ότι η απώλεια της ακοής συμβάλλει στον κίνδυνο άνοιας με το πέρασμα του χρόνου.
Η νέα μελέτη βρήκε ότι η διάγνωση άνοιας ήταν 61% μεγαλύτερη στους ανθρώπους με μέτρια ή σοβαρή απώλεια ακοής, σε σχέση με τους ηλικιωμένους που είχαν διατηρήσει κανονικά την ακοή τους. Σε περίπτωση χρήσης βοηθήματος για την ακοή, η πιθανότητα άνοιας ήταν 32% μικρότερη στα άτομα με μέτρια ή σοβαρή απώλεια ακοής.
Η απώλεια ακοής αποτελεί σύνηθες πρόβλημα, που εμφανίζεται περίπου στα δύο τρίτα των ανθρώπων μετά τα 70. Η μελέτη εκτιμά ότι το 8% των περιπτώσεων άνοιας, παγκοσμίως, συνδέεται άμεσα με την απώλεια ακοής.
Συνεπώς, η αντιμετώπιση των προβλημάτων ακοής στους ηλικιωμένους θεωρείται ότι μπορεί να μειώσει την πιθανότητας εμφάνισης άνοιας. Αν και έχουν προταθεί διάφοροι πιθανοί βιολογικοί μηχανισμοί, ακόμη δεν είναι σαφές με ποιον τρόπο συνδέονται η απώλεια ακοής και η άνοια.
Οι ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς της Βαλτιμόρης, με επικεφαλής τη δρα Άλισον Χουάνγκ του Τμήματος Επιδημιολογίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό JAMA (Journal of American Medical Association), ανέλυσαν στοιχεία για 2.413 άτομα (τα μισά άνω των 80 ετών). Επιβεβαίωσαν ευρήματα προηγούμενων μελετών ότι η απώλεια της ακοής συμβάλλει στον κίνδυνο άνοιας με το πέρασμα του χρόνου.
Η νέα μελέτη βρήκε ότι η διάγνωση άνοιας ήταν 61% μεγαλύτερη στους ανθρώπους με μέτρια ή σοβαρή απώλεια ακοής, σε σχέση με τους ηλικιωμένους που είχαν διατηρήσει κανονικά την ακοή τους. Σε περίπτωση χρήσης βοηθήματος για την ακοή, η πιθανότητα άνοιας ήταν 32% μικρότερη στα άτομα με μέτρια ή σοβαρή απώλεια ακοής.
Η απώλεια ακοής αποτελεί σύνηθες πρόβλημα, που εμφανίζεται περίπου στα δύο τρίτα των ανθρώπων μετά τα 70. Η μελέτη εκτιμά ότι το 8% των περιπτώσεων άνοιας, παγκοσμίως, συνδέεται άμεσα με την απώλεια ακοής.
Συνεπώς, η αντιμετώπιση των προβλημάτων ακοής στους ηλικιωμένους θεωρείται ότι μπορεί να μειώσει την πιθανότητας εμφάνισης άνοιας. Αν και έχουν προταθεί διάφοροι πιθανοί βιολογικοί μηχανισμοί, ακόμη δεν είναι σαφές με ποιον τρόπο συνδέονται η απώλεια ακοής και η άνοια.
