Κι όμως στην Ελλάδα οι περισσότεροι τιγκάρουν το ποτήρι με παγάκια και στη συνέχεια προσθέτουν το «νερό της φωτιάς».
Μέγα λάθος που έχει εξαπλωθεί και στην κατ’ οίκον κατανάλωση του ουσίκι, αφού στα μαγαζιά -εξαιρώ τα «ψαγμένα» μπαρ- η παραπάνω τακτική είναι κανόνας.
Το ουίσκι όπως υπογραμμίζει μια ακόμη, πρόσφατη, έρευνα του Scientific Reports χρειάζεται λίγο νεράκι… για να αναδείξει τον αρωματικό και γευστικό του πλούτο.
Κανόνας δεν υπάρχει, κάποιοι κάνουν λόγο για 25%, το ένα τέταρτο δηλαδή του… προϊόντος, αλλά νομίζω είναι υπερβολικό, γιατί στο τέλος θα χάσουμε την…ουσία. Η προσωπική και υποκειμενική φυσικά εμπειρία κατεβάζει το συγκεκριμένο ποσοστό κατά πολύ, πιο χαμηλά από 10%.
Ο χημικός Björn Karlsson, επικεφαλής της έρευνας, δηλώνει πως με την προσθήκη νερού στο ουίσκι «τα αποτελέσματα έδειξαν ότι έτσι έχει καλύτερη γεύση ενώ διευκολύνει τη συγκέντρωση στην επιφάνεια του ποτού των γευστικών ουσιών που το βοηθούν να απελευθερώνει ένα πλούσιο μείγμα αρωμάτων».
Το νερό δηλαδή προκαλεί χημικές αντιδράσεις με αποτέλεσμα το μοριακό σπάσιμο του ουίσκι και την απελευθέρωση νέων ενώσεων και αρωματικών φορτίων. Αντίθετα ο πάγος, και μάλιστα στην ελληνική υπερβολή του, «κοκκαλώνει» τα αρώματα.
Για τους αμετανόητους, πρώτα ρίχνουμε το ουίσκι στο ποτήρι και μετά προσθέτουμε παγάκια, αν δεν θέλουμε να τα χάσουμε… όλα για όλα! Το ίδιο ισχύει και για την προσθήκη νερού…
Βέβαια τα «απλά» και «φτηνά» ουίσκι που ξεπουλάνε στον τόπο μας, δεν είναι και οι καλύτεροι «οδηγοί» για απολαύσεις. Λίγα είναι αυτά που ξεχωρίζουν για την ποιότητα και τη σχετική πολυπλοκότητά τους.
Πρέπει το χέρι στην τσέπη και το ταμείο να ξεπεράσει τουλάχιστον το 20ευρω για να γευτείς ουίσκι αξιώσεων.
Όμως αυτή είναι συζήτηση ενός άλλου άρθρου.
Μέγα λάθος που έχει εξαπλωθεί και στην κατ’ οίκον κατανάλωση του ουσίκι, αφού στα μαγαζιά -εξαιρώ τα «ψαγμένα» μπαρ- η παραπάνω τακτική είναι κανόνας.
Το ουίσκι όπως υπογραμμίζει μια ακόμη, πρόσφατη, έρευνα του Scientific Reports χρειάζεται λίγο νεράκι… για να αναδείξει τον αρωματικό και γευστικό του πλούτο.
Κανόνας δεν υπάρχει, κάποιοι κάνουν λόγο για 25%, το ένα τέταρτο δηλαδή του… προϊόντος, αλλά νομίζω είναι υπερβολικό, γιατί στο τέλος θα χάσουμε την…ουσία. Η προσωπική και υποκειμενική φυσικά εμπειρία κατεβάζει το συγκεκριμένο ποσοστό κατά πολύ, πιο χαμηλά από 10%.
Ο χημικός Björn Karlsson, επικεφαλής της έρευνας, δηλώνει πως με την προσθήκη νερού στο ουίσκι «τα αποτελέσματα έδειξαν ότι έτσι έχει καλύτερη γεύση ενώ διευκολύνει τη συγκέντρωση στην επιφάνεια του ποτού των γευστικών ουσιών που το βοηθούν να απελευθερώνει ένα πλούσιο μείγμα αρωμάτων».
Το νερό δηλαδή προκαλεί χημικές αντιδράσεις με αποτέλεσμα το μοριακό σπάσιμο του ουίσκι και την απελευθέρωση νέων ενώσεων και αρωματικών φορτίων. Αντίθετα ο πάγος, και μάλιστα στην ελληνική υπερβολή του, «κοκκαλώνει» τα αρώματα.
Για τους αμετανόητους, πρώτα ρίχνουμε το ουίσκι στο ποτήρι και μετά προσθέτουμε παγάκια, αν δεν θέλουμε να τα χάσουμε… όλα για όλα! Το ίδιο ισχύει και για την προσθήκη νερού…
Βέβαια τα «απλά» και «φτηνά» ουίσκι που ξεπουλάνε στον τόπο μας, δεν είναι και οι καλύτεροι «οδηγοί» για απολαύσεις. Λίγα είναι αυτά που ξεχωρίζουν για την ποιότητα και τη σχετική πολυπλοκότητά τους.
Πρέπει το χέρι στην τσέπη και το ταμείο να ξεπεράσει τουλάχιστον το 20ευρω για να γευτείς ουίσκι αξιώσεων.
Όμως αυτή είναι συζήτηση ενός άλλου άρθρου.
