Το αλκοόλ είναι απόλαυση που συνοδεύει τις στιγμές της χαράς και της λύπης μας. Υπογραμμίζει με ιδιαίτερο τρόπο την καθημερινότητά μας. Αρκεί βέβαια η κατανάλωσή του να γίνεται με σύνεση και να μην ξεπερνά το μέτρο γιατί τότε η ευεργετική του «δράση» αντιστρέφεται.
Το αλκοόλ ως συνοδευτικό της χαράς μας αλλά και διέξοδο φυγής απ’ τις λύπες μας και τους πεζούς ρυθμούς της καθημερινότητάς όχι απλώς απασχόλησε και απασχολεί το τραγούδι, αλλά διαχρονικά έχει την τιμητική του από τους στιχουργούς. Πάμπολλες οι αναφορές του σε όλα τα μήκη και πλάτη της τραγουδοποιίας.
Εδώ 10 χαρακτηριστικές περιπτώσεις από… αλκοολούχα τραγούδια!
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έγραψε και ο Σωκράτης Μάλαμας μελοποίησε και τραγούδησε στο «Ο Φύλακας και ο Βασιλιάς» στο ξεκίνημα της νέας χιλιετίας.
Στην κολυμπήθρα ρίξανε νερό αλκοολούχο
και το όνομα που μου ‘δωσαν ήταν χαμένο ρούχο…
Λίγο νωρίτερα ο Στέργιος Παπαποστόλου χάριζε στον Δημήτρη Ζερβουδάκη ένα «βαρύ» όπλο στην φαρέτρα του… «Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα»
Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και αρχές αυτής του ‘90 το ουίσκι κατείχε τα σκήπτρα στην κατανάλωση, ήταν όσο ποτέ το εθνικό μας ποτό, με μοιραίο αντίχτυπο και στην δισκογραφία.
Σε στίχους του Δημήτρη Τσακαλία και μουσική του Στέλιου Φωτιάδη η Γλυκερία μας τραγουδούσε μέσα από το «Όλα μου τα μυστικά»: Ρίξε ουίσκι
Την ίδια ακριβώς χρονιά, το 1990, ο Αντώνης Βαρδής, έσπαγε την ουισκομανία, μ’ ένα ποτό που επίσης έκανε θραύση στην ελληνική αλκοολούχα πραγματικότητα». Σε στίχους Γιάννη Νικολαΐδη, παράγγελνε: Βότκα πορτοκάλι
Το 1994 ο Κώστας Μακεδόνας επανέφερε τα ποτά στην ορθή τους διάταξη και στο «Γουστάρω» του, με τον Γιώργο Ζήκα εκτός από «Μαργαριτάρια» ζητούσε και:
Φέρε μάνα το ουίσκι
Και μη με ρωτάς πολλά
Έχω απόψε νταλκαδάκι
Θα τη βρω μοναχικά…
Είναι η χρονιά που ο Ψαραντώνης δίνει το γήινο ελλαδικό στίγμα του με απαράμιλλο τρόπο μέσα απ’ το δίσκο του «Παλιό κρασί είν’ η σκέψη μου»
10 χρόνια νωρίτερα ο Νίκος Παπάζογλου στο ακριβό «Χαράτσι» του, μας είχε κεράσει «Με το τραγούδι με το κρασί»
Είναι η εποχή, εκεί στα μισά της δεκαετίας του ΄80, που τα «Παιδιά απ’ την Πάτρα» σε μουσική του Βαγγέλη Δεληκούρα και στίχους της Ρούλας Ψωράκη, έκαναν όλους τους τραγουδόφιλους να πίνουν Μπύρες!
Ελληνικό ποτό με γερή ρίζα, που και στα σύγχρονα χρόνια γνώρισε νέα άνοιξη, με γκελ και στις νεότερες ηλικίες, είναι το τσίπουρο. Δεν είναι τυχαίο που το 1993 ο Κώστας Καλδάρας στους «Καθρέφτες» του με την Ελένη Τσαλιγοπουλου, το χαρακτήρισε: Άγιο
Ένα παλιό λαϊκό απ’ τα χρόνια του ’30 έλαμψε ξανά το 1977 μέσα απ’ το διπλό δίσκο της Χάρις Αλεξίου με τα «24 Τραγούδια». Δική μου είναι η Ελλάς ή αλλιώς Ούζο όταν πιείς!
Κοινός παρονομαστής στα διάφορα πιοτά και στις στιγμές που συνοδεύουν να «μην χαθεί η μπάλα». Τα μεθύσια έχουν πάντα τις παρενέργειες τους. Το ξέρουν καλά ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος, ο Θέμης Καραμουρατίδης και η Νατάσσα Μποφίλιου!
Το αλκοόλ ως συνοδευτικό της χαράς μας αλλά και διέξοδο φυγής απ’ τις λύπες μας και τους πεζούς ρυθμούς της καθημερινότητάς όχι απλώς απασχόλησε και απασχολεί το τραγούδι, αλλά διαχρονικά έχει την τιμητική του από τους στιχουργούς. Πάμπολλες οι αναφορές του σε όλα τα μήκη και πλάτη της τραγουδοποιίας.
Εδώ 10 χαρακτηριστικές περιπτώσεις από… αλκοολούχα τραγούδια!
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έγραψε και ο Σωκράτης Μάλαμας μελοποίησε και τραγούδησε στο «Ο Φύλακας και ο Βασιλιάς» στο ξεκίνημα της νέας χιλιετίας.
Στην κολυμπήθρα ρίξανε νερό αλκοολούχο
και το όνομα που μου ‘δωσαν ήταν χαμένο ρούχο…
Λίγο νωρίτερα ο Στέργιος Παπαποστόλου χάριζε στον Δημήτρη Ζερβουδάκη ένα «βαρύ» όπλο στην φαρέτρα του… «Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα»
Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και αρχές αυτής του ‘90 το ουίσκι κατείχε τα σκήπτρα στην κατανάλωση, ήταν όσο ποτέ το εθνικό μας ποτό, με μοιραίο αντίχτυπο και στην δισκογραφία.
Σε στίχους του Δημήτρη Τσακαλία και μουσική του Στέλιου Φωτιάδη η Γλυκερία μας τραγουδούσε μέσα από το «Όλα μου τα μυστικά»: Ρίξε ουίσκι
Την ίδια ακριβώς χρονιά, το 1990, ο Αντώνης Βαρδής, έσπαγε την ουισκομανία, μ’ ένα ποτό που επίσης έκανε θραύση στην ελληνική αλκοολούχα πραγματικότητα». Σε στίχους Γιάννη Νικολαΐδη, παράγγελνε: Βότκα πορτοκάλι
Το 1994 ο Κώστας Μακεδόνας επανέφερε τα ποτά στην ορθή τους διάταξη και στο «Γουστάρω» του, με τον Γιώργο Ζήκα εκτός από «Μαργαριτάρια» ζητούσε και:
Φέρε μάνα το ουίσκι
Και μη με ρωτάς πολλά
Έχω απόψε νταλκαδάκι
Θα τη βρω μοναχικά…
Είναι η χρονιά που ο Ψαραντώνης δίνει το γήινο ελλαδικό στίγμα του με απαράμιλλο τρόπο μέσα απ’ το δίσκο του «Παλιό κρασί είν’ η σκέψη μου»
10 χρόνια νωρίτερα ο Νίκος Παπάζογλου στο ακριβό «Χαράτσι» του, μας είχε κεράσει «Με το τραγούδι με το κρασί»
Είναι η εποχή, εκεί στα μισά της δεκαετίας του ΄80, που τα «Παιδιά απ’ την Πάτρα» σε μουσική του Βαγγέλη Δεληκούρα και στίχους της Ρούλας Ψωράκη, έκαναν όλους τους τραγουδόφιλους να πίνουν Μπύρες!
Ελληνικό ποτό με γερή ρίζα, που και στα σύγχρονα χρόνια γνώρισε νέα άνοιξη, με γκελ και στις νεότερες ηλικίες, είναι το τσίπουρο. Δεν είναι τυχαίο που το 1993 ο Κώστας Καλδάρας στους «Καθρέφτες» του με την Ελένη Τσαλιγοπουλου, το χαρακτήρισε: Άγιο
Ένα παλιό λαϊκό απ’ τα χρόνια του ’30 έλαμψε ξανά το 1977 μέσα απ’ το διπλό δίσκο της Χάρις Αλεξίου με τα «24 Τραγούδια». Δική μου είναι η Ελλάς ή αλλιώς Ούζο όταν πιείς!
Κοινός παρονομαστής στα διάφορα πιοτά και στις στιγμές που συνοδεύουν να «μην χαθεί η μπάλα». Τα μεθύσια έχουν πάντα τις παρενέργειες τους. Το ξέρουν καλά ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος, ο Θέμης Καραμουρατίδης και η Νατάσσα Μποφίλιου!
