Η σωματική άσκηση στην εφηβεία επηρεάζει την οστική πυκνότητα για πάνω από 50 χρόνια, έχει δηλαδή αντίκτυπο όταν κάποιος είναι πλέον ηλικιωμένος , δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Δρ. Yoshifumi Tamura, από το Πανεπιστήμιο Juntendo στο Τόκιο.
Ο εκφυλισμός των οστών που προκαλεί οστεοπόρωση, αποτελεί κύρια αιτία πτώσεων στους ηλικιωμένους, προκαλώντας κατάγματα και ανάγκη μακροχρόνιας νοσηλείας.
Η καλύτερη περίοδος για την πρόληψή της είναι η νεότητα.
"Η οστική πυκνότητα είναι δύσκολο να αυξηθεί κατά την περίοδο που αρχίζει εκ φύσεως να μειώνεται. Είναι λοιπόν σημαντικό να αυξηθεί η μέγιστη οστική μάζα κατά την εφηβεία για να διατηρηθεί στην τρίτη ηλικία".
Αν και κάποιες μελέτες έχουν δείξει ότι μια αύξηση της μέγιστης οστικής μάζας κατά 10% στην εφηβεία μπορεί να αποτρέψει την οστεοπόρωση για έως και 13 χρόνια, οι ερευνητές θέλησαν να διερευνήσουν ποιες αθλητικές δραστηριότητες θα μπορούσαν να βοηθήσουν περισσότερο.
Μελετώντας σχεδόν 1.600 άτομα ηλικίας μεταξύ 65 και 84 ετών, διαπίστωσαν ότι οι ηλικιωμένοι που ασχολήθηκαν με αθλήματα υψηλής πρόσκρουσης ως έφηβοι είχαν υγιέστερα οστά από εκείνους που δεν ασχολήθηκαν.
Οι πιο συνηθισμένες αθλητικές δραστηριότητες των εφήβων ήταν το μπάσκετ, το μπέιζμπολ/σόφτμπολ, το τζούντο, το πινγκ πονγκ, το τένις, το βόλεϊ και η κολύμβηση.
Οι ηλικιωμένοι που είχαν παίξει μπάσκετ στην εφηβεία τους είχαν σημαντικά ισχυρότερα οστά στους μηρούς. Το σωματικό βάρος και τα επίπεδα βιταμίνης D έπαιξαν επίσης ρόλο, σύμφωνα με τη μελέτη.
Οι γυναίκες που είχαν κολυμπήσει ή είχαν παίξει βόλεϊ στην εφηβεία τους είχαν ισχυρότερα οστά στο κάτω μέρος της σπονδυλικής στήλης. Το είδος του αθλήματος δεν συνδέθηκε με χαμηλότερη οστική πυκνότητα στη σπονδυλική στήλη στους άνδρες. Αλλά το σωματικό βάρος, τα επίπεδα βιταμίνης D στο αίμα και η παρουσία διαβήτη έπαιξαν σημαντικό ρόλο, σύμφωνα με τη μελέτη.
Οι ερευνητές τόνισαν ότι τα οφέλη αυτά δεν περιορίζονται στους αθλητές, αλλά σε οποιονδήποτε ήταν δραστήριος όταν ήταν στο γυμνάσιο ή στο λύκειο.
Ο εκφυλισμός των οστών που προκαλεί οστεοπόρωση, αποτελεί κύρια αιτία πτώσεων στους ηλικιωμένους, προκαλώντας κατάγματα και ανάγκη μακροχρόνιας νοσηλείας.
Η καλύτερη περίοδος για την πρόληψή της είναι η νεότητα.
"Η οστική πυκνότητα είναι δύσκολο να αυξηθεί κατά την περίοδο που αρχίζει εκ φύσεως να μειώνεται. Είναι λοιπόν σημαντικό να αυξηθεί η μέγιστη οστική μάζα κατά την εφηβεία για να διατηρηθεί στην τρίτη ηλικία".
Αν και κάποιες μελέτες έχουν δείξει ότι μια αύξηση της μέγιστης οστικής μάζας κατά 10% στην εφηβεία μπορεί να αποτρέψει την οστεοπόρωση για έως και 13 χρόνια, οι ερευνητές θέλησαν να διερευνήσουν ποιες αθλητικές δραστηριότητες θα μπορούσαν να βοηθήσουν περισσότερο.
Μελετώντας σχεδόν 1.600 άτομα ηλικίας μεταξύ 65 και 84 ετών, διαπίστωσαν ότι οι ηλικιωμένοι που ασχολήθηκαν με αθλήματα υψηλής πρόσκρουσης ως έφηβοι είχαν υγιέστερα οστά από εκείνους που δεν ασχολήθηκαν.
Οι πιο συνηθισμένες αθλητικές δραστηριότητες των εφήβων ήταν το μπάσκετ, το μπέιζμπολ/σόφτμπολ, το τζούντο, το πινγκ πονγκ, το τένις, το βόλεϊ και η κολύμβηση.
Οι ηλικιωμένοι που είχαν παίξει μπάσκετ στην εφηβεία τους είχαν σημαντικά ισχυρότερα οστά στους μηρούς. Το σωματικό βάρος και τα επίπεδα βιταμίνης D έπαιξαν επίσης ρόλο, σύμφωνα με τη μελέτη.
Οι γυναίκες που είχαν κολυμπήσει ή είχαν παίξει βόλεϊ στην εφηβεία τους είχαν ισχυρότερα οστά στο κάτω μέρος της σπονδυλικής στήλης. Το είδος του αθλήματος δεν συνδέθηκε με χαμηλότερη οστική πυκνότητα στη σπονδυλική στήλη στους άνδρες. Αλλά το σωματικό βάρος, τα επίπεδα βιταμίνης D στο αίμα και η παρουσία διαβήτη έπαιξαν σημαντικό ρόλο, σύμφωνα με τη μελέτη.
Οι ερευνητές τόνισαν ότι τα οφέλη αυτά δεν περιορίζονται στους αθλητές, αλλά σε οποιονδήποτε ήταν δραστήριος όταν ήταν στο γυμνάσιο ή στο λύκειο.
