Κατοικώ περίπου 20 χρόνια στο Μενίδι αλλά παρότι «γαστρολάγνος» την «Αυλή του Νώντα» δεν την είχα επισκεφτεί. Κι ας περνούσα, καθημερινά σχεδόν, έξω από την πόρτα της, ή τέλος πάντων κοντά της.
Αφορμή να την χαρώ ήταν η επιθυμία του Νώντα να γνωριστούμε καθότι κι εκείνος με τη σειρά του, σε αντίθετες παράλληλες στράτες, είναι «τραγουδολάγνος».
Συνδετικός μας κρίκος ο κοινός γνωστός μας, φίλος κατ’ ουσία, Δημήτρης Δαμάσκος, σπουδαγμένος μουσικός και συνθέτης. Πριν λίγα χρόνια παρουσίασε τον κύκλο τραγουδιών… «Πριν τη θάλασσα».
Σε διάστημα λίγων μηνών έχω επισκεφθεί την «Αυλή του Νώντα» τέσσερις φορές. Ένας κρυμμένος γαστρονομικός θησαυρός δίπλα στις γραμμές του τραίνου πολύ κοντά στην κεντρική πλατεία του Μενιδίου.
Διπλός χώρος, δηλαδή και χειμερινή αίθουσα και… αυλή. Αλλά τι αυλή! Δομημένη με μεράκι, ευαισθησία και καλαισθησία παρά την πολυμορφία της. Αλλιώτικη με δική της προσωπικότητα, επιμελημένη από τη σύντροφο του Νώντα, την εικαστικό Μαρία Δαμιανού που διακριτικά βάζει και το χεράκι της στην κουζίνα.
Αν κι εκεί κυριαρχεί η ντελικάτη και πληθωρική συνάμα παρουσία του Νώντα. Απλά πράγματα αλλά δημιουργημένα -στη σύλληψη, εκτέλεση και παρουσίασή τους- με έμπνευση και φροντίδα. Το φαγητό του Νώντα ξεχειλίζει από αγάπη.
Τυροκροκέτες με μείγμα πέντε τυριών, τυροπιτάρι με μέλι, σαγανάκι μαστιχωτό, παστουρμαδοπιτάκια σερβιρισμένα με γλυκό κουταλιού, πατάτες τηγανητές πρωτότυπες από την κοπή μέχρι το «κρατσανιστό» τηγάνισμα, αντίστοιχα στικάκια κολοκύθι-μελιτζάνα, τζατζίκι χειροποίητο κι ένα σωρό άλλα ορεκτικά.
Σαλάτες «Φεράρι» και «Λαμποργκίνι» έτσι της αποκαλεί ο Νώντας στην ιεροτελεστία της παραγγελίας του. Σαν να δίνει μια αυτοσχέδια παράσταση ξετυλίγει τη γκάμα του μενού, σχολιάζει, προτείνει με ποιητική διάθεση.
Κοκορέτσι κι αυτό «πατεντάτο» απ’ τη σύνθεση μέχρι και τη ζουμερή υφή του, μπιφτέκι προβατίνας, λουκάνικο δικής του παρασκευής με το μοσχαρίσιο κιμά να δεσπόζει, παϊδάκι ποίημα στο κόψιμο και στο ψήσιμο σε τρεις εκδοχές: πρόβατο, ζυγούρι και αρνάκι γάλακτος, φιλέτο προβατίνα, ποντίκι μοσχαρίσιο στη λαδόκαλα, αρνί σούβλας όπως πρέπει απ’ έξω και κυρίως από μέσα…
Για επιδόρπιο σπιτικά γλυκά που αλλάζουν (ραβανί με παγωτό καϊμάκι, σοκολατόπιτα, πορτοκαλόπιτα και όχι μόνο) ανάλογα με τη διάθεση και φαντασία του Νώντα.
Πέρα από τις παραπάνω σταθερές, το ίδιο συμβαίνει και με τα ορεκτικά και τα κυρίως καθώς η εποχικότητα δίνει αφορμές στο Νώντα να… ξεδιπλώσει το μεστό οπλισμό του.
Κρασί ροζέ αλλά και λευκό «περασμένα» από τα βαρέλια της «Αυλής». Ο Νώντας προμηθεύεται μούστο και… πειραματίζεται. Μάλιστα ορισμένα βαρέλια ανοίγονται εκτός εποχής έχοντας πλουτίσει τη γεύση και τα αρώματά τους, κάποιες μικρές ποσότητες λιαστών σταφυλιών παλαιώνουν και σερβίρονται σαν χωνευτικά και άλλα ξεχωριστά.
Ο Επαμεινώντας Βρεττός άλλωστε είναι ποιητής με δύο συλλογές στο ενεργητικό του ενώ αυτήν την περίοδο επιχειρεί να ηχογραφήσει τα πρώτα του τραγούδια. Γράφει και στίχο και μουσική… με το στόμα. Εδώ μπαίνει στο παιχνίδι ο Δαμάσκος που μεταμορφώνει σε οδηγούς τις μελωδικές του σκέψεις.
Έστω και αργά λοιπόν μου αποκαλύφθηκε ένα μελιστάλαχτο στέκι τόσο για την υλική όσο και για την πνευματική τροφή του.
Κέρασμα για το φινάλε ένα απόσπασμα από στιχάκι του Νώντα:
Είσαι το άστρο που πετάς με άδειο σώμα
Κρύβεις το φως σου το γλυκό και ξενυχτάς
Πίνεις τα όνειρα, καπνίζεις στεναχώρια
Χύνεις τα δάκρυα μιας άδειας αγκαλιάς.
«Η Αυλή του Νώντα»
Διεύθυνση: Μιαούλη 1, 136 73
Τηλ.: 210 240 2317
*Οι φωτογρφίες προέρχονται απ' τη σελίδα της Αυλής στο facebook
Αφορμή να την χαρώ ήταν η επιθυμία του Νώντα να γνωριστούμε καθότι κι εκείνος με τη σειρά του, σε αντίθετες παράλληλες στράτες, είναι «τραγουδολάγνος».
Συνδετικός μας κρίκος ο κοινός γνωστός μας, φίλος κατ’ ουσία, Δημήτρης Δαμάσκος, σπουδαγμένος μουσικός και συνθέτης. Πριν λίγα χρόνια παρουσίασε τον κύκλο τραγουδιών… «Πριν τη θάλασσα».
Σε διάστημα λίγων μηνών έχω επισκεφθεί την «Αυλή του Νώντα» τέσσερις φορές. Ένας κρυμμένος γαστρονομικός θησαυρός δίπλα στις γραμμές του τραίνου πολύ κοντά στην κεντρική πλατεία του Μενιδίου.
Διπλός χώρος, δηλαδή και χειμερινή αίθουσα και… αυλή. Αλλά τι αυλή! Δομημένη με μεράκι, ευαισθησία και καλαισθησία παρά την πολυμορφία της. Αλλιώτικη με δική της προσωπικότητα, επιμελημένη από τη σύντροφο του Νώντα, την εικαστικό Μαρία Δαμιανού που διακριτικά βάζει και το χεράκι της στην κουζίνα.
Αν κι εκεί κυριαρχεί η ντελικάτη και πληθωρική συνάμα παρουσία του Νώντα. Απλά πράγματα αλλά δημιουργημένα -στη σύλληψη, εκτέλεση και παρουσίασή τους- με έμπνευση και φροντίδα. Το φαγητό του Νώντα ξεχειλίζει από αγάπη.
Τυροκροκέτες με μείγμα πέντε τυριών, τυροπιτάρι με μέλι, σαγανάκι μαστιχωτό, παστουρμαδοπιτάκια σερβιρισμένα με γλυκό κουταλιού, πατάτες τηγανητές πρωτότυπες από την κοπή μέχρι το «κρατσανιστό» τηγάνισμα, αντίστοιχα στικάκια κολοκύθι-μελιτζάνα, τζατζίκι χειροποίητο κι ένα σωρό άλλα ορεκτικά.
Σαλάτες «Φεράρι» και «Λαμποργκίνι» έτσι της αποκαλεί ο Νώντας στην ιεροτελεστία της παραγγελίας του. Σαν να δίνει μια αυτοσχέδια παράσταση ξετυλίγει τη γκάμα του μενού, σχολιάζει, προτείνει με ποιητική διάθεση.
Κοκορέτσι κι αυτό «πατεντάτο» απ’ τη σύνθεση μέχρι και τη ζουμερή υφή του, μπιφτέκι προβατίνας, λουκάνικο δικής του παρασκευής με το μοσχαρίσιο κιμά να δεσπόζει, παϊδάκι ποίημα στο κόψιμο και στο ψήσιμο σε τρεις εκδοχές: πρόβατο, ζυγούρι και αρνάκι γάλακτος, φιλέτο προβατίνα, ποντίκι μοσχαρίσιο στη λαδόκαλα, αρνί σούβλας όπως πρέπει απ’ έξω και κυρίως από μέσα…
Για επιδόρπιο σπιτικά γλυκά που αλλάζουν (ραβανί με παγωτό καϊμάκι, σοκολατόπιτα, πορτοκαλόπιτα και όχι μόνο) ανάλογα με τη διάθεση και φαντασία του Νώντα.
Πέρα από τις παραπάνω σταθερές, το ίδιο συμβαίνει και με τα ορεκτικά και τα κυρίως καθώς η εποχικότητα δίνει αφορμές στο Νώντα να… ξεδιπλώσει το μεστό οπλισμό του.
Κρασί ροζέ αλλά και λευκό «περασμένα» από τα βαρέλια της «Αυλής». Ο Νώντας προμηθεύεται μούστο και… πειραματίζεται. Μάλιστα ορισμένα βαρέλια ανοίγονται εκτός εποχής έχοντας πλουτίσει τη γεύση και τα αρώματά τους, κάποιες μικρές ποσότητες λιαστών σταφυλιών παλαιώνουν και σερβίρονται σαν χωνευτικά και άλλα ξεχωριστά.
Ο Επαμεινώντας Βρεττός άλλωστε είναι ποιητής με δύο συλλογές στο ενεργητικό του ενώ αυτήν την περίοδο επιχειρεί να ηχογραφήσει τα πρώτα του τραγούδια. Γράφει και στίχο και μουσική… με το στόμα. Εδώ μπαίνει στο παιχνίδι ο Δαμάσκος που μεταμορφώνει σε οδηγούς τις μελωδικές του σκέψεις.
Έστω και αργά λοιπόν μου αποκαλύφθηκε ένα μελιστάλαχτο στέκι τόσο για την υλική όσο και για την πνευματική τροφή του.
Κέρασμα για το φινάλε ένα απόσπασμα από στιχάκι του Νώντα:
Είσαι το άστρο που πετάς με άδειο σώμα
Κρύβεις το φως σου το γλυκό και ξενυχτάς
Πίνεις τα όνειρα, καπνίζεις στεναχώρια
Χύνεις τα δάκρυα μιας άδειας αγκαλιάς.
«Η Αυλή του Νώντα»
Διεύθυνση: Μιαούλη 1, 136 73
Τηλ.: 210 240 2317
*Οι φωτογρφίες προέρχονται απ' τη σελίδα της Αυλής στο facebook
