Ήταν 1962 όταν ο Τσάμπι Τσέκερ ηχογράφησε την θρυλική Μισιρλού του Νικ Ρουμπάνη. Θα έλεγε κανείς ότι συναντήθηκαν δύο θρύλοι. Ο Τσέκερ είχε προλάβει να γίνει θρύλος του rock and roll, και η «Μισιρλού» είχε προλάβει να γίνει ένα σχεδόν, μυθικό τραγούδι αγνώστων γονέων.
Η ιστορία της ξεκινά γύρω στο 1927. Τότε πρωτοπαίχτηκε από την ρεμπέτικη ορχήστρα του Μιχάλη Πατρινού, ενός Σμυρνιού μουσικού.
Όπως συνέβαινε με όλα τα πρώιμα ρεμπέτικα εκείνης της περιόδου, ο πραγματικός συνθέτης του τραγουδιού έμεινε άγνωστος και το τραγούδι κατοχυρώθηκε στον αρχηγό του συγκροτήματος. Με τον Πατρινό και την κομπανία του υπάρχει η πρώτη γνωστή ηχογράφηση του τραγουδιού γύρω στο 1927.
Λίγα χρόνια αργότερα το 1931 δηλαδή, ο ίδιος το ηχογράφησε και στη Νέα Υόρκη. Υπάρχει βέβαια και μια ακόμα ηχογράφηση του τραγουδιού από τον Τέτο Δημητριάδη πού πιθανότατα έγινε την ίδια περίοδο.
Πέρασε σχεδόν μια δεκαετία, φτάσαμε στο 1941, όταν το τραγούδι διασκεύασε και ηχογράφησε σε μια ορχηστρική τζαζ εκδοχή ο Νίκ Ρουμπάνης, ένας Ελληνοαμερικανός δάσκαλος μουσικής, αναφέροντας τον εαυτό του σαν συνθέτη. Κανείς ποτέ δεν το αμφισβήτησε και έτσι παραμένει κατοχυρωμένο συνθετικά ως σήμερα. Οι S. Russell, N. Wise και M. Leeds αργότερα έγραψαν αγγλικούς στίχους για το τραγούδι. Ο Ρουμπάνης άλλαξε επίσης τον τόνο και τη μελωδία, δίνοντας στο τραγούδι τον ανατολίτικο ήχο με τον οποίο είναι γνωστό σήμερα. Στα τέλη της δεκαετίας του '40 το ηχογράφησαν στα ελληνικά η Σοφία Βέμπο και ο Νίκος Γούναρης.
Πέρασε ακόμα μια δεκαετία, φτάσαμε στις αρχές της δεκαετίας του '60, όταν η «Μισιρλού» διασκευάστηκε από τον surf κιθαρίστα Dick Dale. Αυτή η ηχογράφηση έκανε γνωστό το τραγούδι στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το 1963, οι Beach Boys στο άλμπουμ τους Surfin' USA παρουσίασαν μια εκτέλεση του τραγουδιού παρόμοια με αυτή του Ντέιλ, κάνοντας έτσι τη «Μισιρλού» ένα κομμάτι της surf παράδοσης αλλά και της Αμερικάνικης ποπ κουλτούρας. Μέχρι σήμερα έχουν εμφανιστεί εκατοντάδες επανεκτελέσεις, από καλλιτέχνες όλων των ειδών.
Tην ίδια περίπου εποχή, ο Τσάμπι Τσέκερ, που είχε προλάβει ήδη να γίνει ένας από τους θρύλους του rock n' roll και έκανε το τουίστ παγκόσμια μουσική μόδα, ηχογράφησε έναν δίσκο με γενικό τίτλο «Τwistin 'round the world» που περιλάμβανε γνωστά γαλλικά, ισπανικά, γερμανικά, ιταλικά, αγγλικά, εβραϊκά και ελληνικά τραγούδια, διασκευασμένα στον ρυθμό του τουίστ. Από ελληνικής πλευράς, η προφανής επιλογή ήταν η «Μισιρλού». Εκατομμύρια έφηβοι σε όλον τον κόσμο στροβιλίστηκαν στον ρυθμό του θρυλικού τραγουδιού, διασκευασμένου σε τουίστ.
Για να καταλάβουμε πόσο μεγάλος σταρ ήταν εκείνη την εποχή αρκεί να πούμε ότι το 2008, το «The Twist» του Τσάμπι Τσέκερ ανακηρύχθηκε από το περιοδικό Billboard ως η μεγαλύτερη επιτυχία όλων των εποχών.
Από εκεί και πέρα η «Μισιρλού» δεν σταμάτησε να ηχογραφείται σε όλους τους πιθανούς μουσικούς τρόπους. Τζαζ, σερφ, έθνικ, οριεντάλ, ρεμπέτικο, μπάλκαν. Μέχρι και η μεγάλη Χολιγουντιανή ορχήστρα του Νick Perito την ηχογράφησε ενώνοντας τη με το Sway, άλλη μια τεράστια επιτυχία της εποχής, σε μια εκπληκτική ηχογράφηση.
Θα μπορούσε να γράφει κανείς σελίδες επί σελίδων αναζητώντας τις ηχογραφήσεις της Μισιρλούς.
Πρόκειται για το ένα από τα ελληνικά τραγούδια, που έχουν ηχογραφηθεί περισσότερο ανά τις εποχές, ξεπερνώντας ακόμα και τον «Ζορμπά» του Μίκη Θεοδωράκη και «Τα παιδιά του Πειραιά» του Μάνου Χατζιδάκι.
Το 1994 η «Μισιρλού», στη βερσιόν του Νick Dale, έκανε και πάλι την εμφάνισή της κάνοντας τεράστια επιτυχία έτσι όπως ακούστηκε στο εκπληκτικό «Pulp Fiction» του Koυεντίν Ταραντίνο. Για άλλη μια φορά οι ήχοι του τραγουδιού που γράφτηκε σχεδόν 100 χρόνια πριν, έκαναν με πάταγο, τον γύρο του κόσμου.
Και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ακούγεται και στα επόμενα 100.
Η ιστορία της ξεκινά γύρω στο 1927. Τότε πρωτοπαίχτηκε από την ρεμπέτικη ορχήστρα του Μιχάλη Πατρινού, ενός Σμυρνιού μουσικού.
Όπως συνέβαινε με όλα τα πρώιμα ρεμπέτικα εκείνης της περιόδου, ο πραγματικός συνθέτης του τραγουδιού έμεινε άγνωστος και το τραγούδι κατοχυρώθηκε στον αρχηγό του συγκροτήματος. Με τον Πατρινό και την κομπανία του υπάρχει η πρώτη γνωστή ηχογράφηση του τραγουδιού γύρω στο 1927.
Λίγα χρόνια αργότερα το 1931 δηλαδή, ο ίδιος το ηχογράφησε και στη Νέα Υόρκη. Υπάρχει βέβαια και μια ακόμα ηχογράφηση του τραγουδιού από τον Τέτο Δημητριάδη πού πιθανότατα έγινε την ίδια περίοδο.
Πέρασε σχεδόν μια δεκαετία, φτάσαμε στο 1941, όταν το τραγούδι διασκεύασε και ηχογράφησε σε μια ορχηστρική τζαζ εκδοχή ο Νίκ Ρουμπάνης, ένας Ελληνοαμερικανός δάσκαλος μουσικής, αναφέροντας τον εαυτό του σαν συνθέτη. Κανείς ποτέ δεν το αμφισβήτησε και έτσι παραμένει κατοχυρωμένο συνθετικά ως σήμερα. Οι S. Russell, N. Wise και M. Leeds αργότερα έγραψαν αγγλικούς στίχους για το τραγούδι. Ο Ρουμπάνης άλλαξε επίσης τον τόνο και τη μελωδία, δίνοντας στο τραγούδι τον ανατολίτικο ήχο με τον οποίο είναι γνωστό σήμερα. Στα τέλη της δεκαετίας του '40 το ηχογράφησαν στα ελληνικά η Σοφία Βέμπο και ο Νίκος Γούναρης.
Πέρασε ακόμα μια δεκαετία, φτάσαμε στις αρχές της δεκαετίας του '60, όταν η «Μισιρλού» διασκευάστηκε από τον surf κιθαρίστα Dick Dale. Αυτή η ηχογράφηση έκανε γνωστό το τραγούδι στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το 1963, οι Beach Boys στο άλμπουμ τους Surfin' USA παρουσίασαν μια εκτέλεση του τραγουδιού παρόμοια με αυτή του Ντέιλ, κάνοντας έτσι τη «Μισιρλού» ένα κομμάτι της surf παράδοσης αλλά και της Αμερικάνικης ποπ κουλτούρας. Μέχρι σήμερα έχουν εμφανιστεί εκατοντάδες επανεκτελέσεις, από καλλιτέχνες όλων των ειδών.
Tην ίδια περίπου εποχή, ο Τσάμπι Τσέκερ, που είχε προλάβει ήδη να γίνει ένας από τους θρύλους του rock n' roll και έκανε το τουίστ παγκόσμια μουσική μόδα, ηχογράφησε έναν δίσκο με γενικό τίτλο «Τwistin 'round the world» που περιλάμβανε γνωστά γαλλικά, ισπανικά, γερμανικά, ιταλικά, αγγλικά, εβραϊκά και ελληνικά τραγούδια, διασκευασμένα στον ρυθμό του τουίστ. Από ελληνικής πλευράς, η προφανής επιλογή ήταν η «Μισιρλού». Εκατομμύρια έφηβοι σε όλον τον κόσμο στροβιλίστηκαν στον ρυθμό του θρυλικού τραγουδιού, διασκευασμένου σε τουίστ.
Για να καταλάβουμε πόσο μεγάλος σταρ ήταν εκείνη την εποχή αρκεί να πούμε ότι το 2008, το «The Twist» του Τσάμπι Τσέκερ ανακηρύχθηκε από το περιοδικό Billboard ως η μεγαλύτερη επιτυχία όλων των εποχών.
Από εκεί και πέρα η «Μισιρλού» δεν σταμάτησε να ηχογραφείται σε όλους τους πιθανούς μουσικούς τρόπους. Τζαζ, σερφ, έθνικ, οριεντάλ, ρεμπέτικο, μπάλκαν. Μέχρι και η μεγάλη Χολιγουντιανή ορχήστρα του Νick Perito την ηχογράφησε ενώνοντας τη με το Sway, άλλη μια τεράστια επιτυχία της εποχής, σε μια εκπληκτική ηχογράφηση.
Θα μπορούσε να γράφει κανείς σελίδες επί σελίδων αναζητώντας τις ηχογραφήσεις της Μισιρλούς.
Πρόκειται για το ένα από τα ελληνικά τραγούδια, που έχουν ηχογραφηθεί περισσότερο ανά τις εποχές, ξεπερνώντας ακόμα και τον «Ζορμπά» του Μίκη Θεοδωράκη και «Τα παιδιά του Πειραιά» του Μάνου Χατζιδάκι.
Το 1994 η «Μισιρλού», στη βερσιόν του Νick Dale, έκανε και πάλι την εμφάνισή της κάνοντας τεράστια επιτυχία έτσι όπως ακούστηκε στο εκπληκτικό «Pulp Fiction» του Koυεντίν Ταραντίνο. Για άλλη μια φορά οι ήχοι του τραγουδιού που γράφτηκε σχεδόν 100 χρόνια πριν, έκαναν με πάταγο, τον γύρο του κόσμου.
Και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ακούγεται και στα επόμενα 100.
