Ήταν 1963 όταν μια από τις πιο σπουδαίες και αγαπημένες φωνές του ελληνικου τραγουδιού, η Τζένη Βάνου, ηχογράφησε πέντε ξενόγλωσσα τραγουδια προσπαθώντας να κανει το άνοιγμα στο εξωτερικό, όπως έκανε εκείνη την εποχή η Νάνα Μουσχουρη. Ένα από αυτά ήταν το τραγούδι ΄΄J' attend΄΄ που εγραψαν ο Charles Aznavour και ο Gilbert Becaud, μεγάλοι σταρ του γαλλικού και γενικότερα του ευρωπαικου τραγουδιού. Ηταν η εποχή που τα γαλλόφωνα και ιταλόφωνα τραγούδια κυριαρχούσαν.
Η ιστορία μας λέει ότι η Τζένη Βάνου δεν είχε την τύχη της Νάνας Μούσχουρη και η καριέρα στο εξωτερικό δεν ήρθε. Παρ' όλα αυτά όλοι θυμόμαστε τα λόγια που είπε γι' αυτήν η Νάνα Μούσχουρη: Αν είχα την φωνή της Βάνου θα έκανα την καριέρα που έκανα επί δέκα. Διαφορετικοί χαρακτήρες, διαφορετικοι άνθρωποι. Την ενδιέφερε το τραγούδι, δεν τη ενδιέφερε η διεθνής καριέρα, με την έννοια ότι δεν ήταν διατεθειμένη να κάνει τις θυσίες που μια τέτοια καριέρα συνεπάγεται. Η Τζένη Βάνου συνέχισε την καριέρα της στην Ελλάδα, τα χρόνια που ακολούθησαν έκανε πολύ μεγάλες επιτυχίες και έγινε μια από τις αγαπημένες τραγουδίστριες του κόσμου.
Τις δεκαετίες του '60 και του '70, δηλαδή την εποχή της μεγάλης της δόξας, η Τζένη Βάνου θεωρήθηκε από πολλούς η Ελληνίδα Κόνι Φράνσις, η δική μας Μπρέντα Λι.
«Κάθε τραγούδι που είπα, το ένιωθα σαν τρίλεπτο μυθιστόρημα με πρωταγωνίστρια εμένα. Η δουλειά αυτή δεν μου άρεσε ποτέ. Μισούσα την προετοιμασία της. Δεν ήμουν ποτέ κοκέτα. Μόνο όταν άρχιζε το τραγούδι άλλαζα. Αυτό ήταν έρωτας», είχε πει πριν από χρόνια σε συνέντευξή της στην "Καθημερινή".'
Το τραγούδι που την καθιέρωσε ήταν το «Αν σ' αρνηθώ αγάπη μου» του Μίμη Πλέσσα, ο οποίος στη συνέχεια υπέγραψε και τον πρώτο μεγάλο της δίσκο, που περιλάμβανε και τη μεγάλη επιτυχία της «Σε βλέπω στο ποτήρι μου». Μάλιστα, με το κομμάτι «Τώρα» του μουσικοσυνθέτη κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1964. Μέλος της κριτικής επιτροπής ήταν ο ηθοποιός Δημήτρης Χορν, ο οποίος ψήφισε «Τζένη Βάνου» και όταν του ζητήθηκε από τα υπόλοιπα μέλη της Επιτροπής να ψηφίσει τραγούδι και όχι πρόσωπο αυτός απάντησε προφητικά: «Μα τα επόμενα 50 χρόνια γι' αυτήν θα μιλάμε»
Όπως έχει πεί η ίδια σε μια συνέντευξή της στην Lifo, λίγο πριν πεθάνει :΄΄ Με παίρνει μια μέρα ο Τάκης Λαμπρόπουλος της Columbia και μου λέει «κορίτσι μου, έκανες τη ζωή σου, σε θέλει ο Χατζιδάκις». Μόλις το άκουσα, διαλύθηκα. Ο Χατζιδάκις με συγκλόνιζε! Αλλά ήταν σε μόνιμη αντιπαράθεση με τον Πλέσσα. Λέω, «ρε Τάκη, ο Μίμης μ' έβγαλε. Πώς θα του το κάνω αυτό;».
Πολλά χρόνια αργότερα τον συνάντησα στην Αμερική. Μου είπε: «Λυπάμαι. Είσαι πολύ ανόητη. Έχασες την ευκαιρία της ζωής σου, γιατί εγώ πια ποτέ δεν θα σου δώσω τραγούδια μου». Κι έμεινα με τη μεγάλη πίκρα ότι δεν τραγούδησα Χατζιδάκι. Αλλά μπορεί να τα είχα πει, να χαλούσε ο κόσμος κι εγώ να μην κοιμόμουν το βράδυ.΄΄
Ηταν γεννημένη για το τραγούδι, αλλά η ίδια δεν το έκανε πρωταγωνιστή στη ζωή της. Ιδιαίτερα συναισθηματικός άνθρωπος ποτέ δεν έβαλε το τραγούδι πάνω από την πραγματική ζωή.
«Σεβάστηκα κι αγάπησα τον εαυτό μου πάντα ένα σκαλοπάτι πιο κάτω. Δεν εκτίμησα τη χρυσόσκονη που μ' έλουσε ο Θεός», είχε πεί στην ίδια συνέντευξη.
Η ιστορία μας λέει ότι η Τζένη Βάνου δεν είχε την τύχη της Νάνας Μούσχουρη και η καριέρα στο εξωτερικό δεν ήρθε. Παρ' όλα αυτά όλοι θυμόμαστε τα λόγια που είπε γι' αυτήν η Νάνα Μούσχουρη: Αν είχα την φωνή της Βάνου θα έκανα την καριέρα που έκανα επί δέκα. Διαφορετικοί χαρακτήρες, διαφορετικοι άνθρωποι. Την ενδιέφερε το τραγούδι, δεν τη ενδιέφερε η διεθνής καριέρα, με την έννοια ότι δεν ήταν διατεθειμένη να κάνει τις θυσίες που μια τέτοια καριέρα συνεπάγεται. Η Τζένη Βάνου συνέχισε την καριέρα της στην Ελλάδα, τα χρόνια που ακολούθησαν έκανε πολύ μεγάλες επιτυχίες και έγινε μια από τις αγαπημένες τραγουδίστριες του κόσμου.
Τις δεκαετίες του '60 και του '70, δηλαδή την εποχή της μεγάλης της δόξας, η Τζένη Βάνου θεωρήθηκε από πολλούς η Ελληνίδα Κόνι Φράνσις, η δική μας Μπρέντα Λι.
«Κάθε τραγούδι που είπα, το ένιωθα σαν τρίλεπτο μυθιστόρημα με πρωταγωνίστρια εμένα. Η δουλειά αυτή δεν μου άρεσε ποτέ. Μισούσα την προετοιμασία της. Δεν ήμουν ποτέ κοκέτα. Μόνο όταν άρχιζε το τραγούδι άλλαζα. Αυτό ήταν έρωτας», είχε πει πριν από χρόνια σε συνέντευξή της στην "Καθημερινή".'
Το τραγούδι που την καθιέρωσε ήταν το «Αν σ' αρνηθώ αγάπη μου» του Μίμη Πλέσσα, ο οποίος στη συνέχεια υπέγραψε και τον πρώτο μεγάλο της δίσκο, που περιλάμβανε και τη μεγάλη επιτυχία της «Σε βλέπω στο ποτήρι μου». Μάλιστα, με το κομμάτι «Τώρα» του μουσικοσυνθέτη κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1964. Μέλος της κριτικής επιτροπής ήταν ο ηθοποιός Δημήτρης Χορν, ο οποίος ψήφισε «Τζένη Βάνου» και όταν του ζητήθηκε από τα υπόλοιπα μέλη της Επιτροπής να ψηφίσει τραγούδι και όχι πρόσωπο αυτός απάντησε προφητικά: «Μα τα επόμενα 50 χρόνια γι' αυτήν θα μιλάμε»
Όπως έχει πεί η ίδια σε μια συνέντευξή της στην Lifo, λίγο πριν πεθάνει :΄΄ Με παίρνει μια μέρα ο Τάκης Λαμπρόπουλος της Columbia και μου λέει «κορίτσι μου, έκανες τη ζωή σου, σε θέλει ο Χατζιδάκις». Μόλις το άκουσα, διαλύθηκα. Ο Χατζιδάκις με συγκλόνιζε! Αλλά ήταν σε μόνιμη αντιπαράθεση με τον Πλέσσα. Λέω, «ρε Τάκη, ο Μίμης μ' έβγαλε. Πώς θα του το κάνω αυτό;».
Πολλά χρόνια αργότερα τον συνάντησα στην Αμερική. Μου είπε: «Λυπάμαι. Είσαι πολύ ανόητη. Έχασες την ευκαιρία της ζωής σου, γιατί εγώ πια ποτέ δεν θα σου δώσω τραγούδια μου». Κι έμεινα με τη μεγάλη πίκρα ότι δεν τραγούδησα Χατζιδάκι. Αλλά μπορεί να τα είχα πει, να χαλούσε ο κόσμος κι εγώ να μην κοιμόμουν το βράδυ.΄΄
Ηταν γεννημένη για το τραγούδι, αλλά η ίδια δεν το έκανε πρωταγωνιστή στη ζωή της. Ιδιαίτερα συναισθηματικός άνθρωπος ποτέ δεν έβαλε το τραγούδι πάνω από την πραγματική ζωή.
«Σεβάστηκα κι αγάπησα τον εαυτό μου πάντα ένα σκαλοπάτι πιο κάτω. Δεν εκτίμησα τη χρυσόσκονη που μ' έλουσε ο Θεός», είχε πεί στην ίδια συνέντευξη.
