Ήταν 1963 ο Γιάννης Σπανός ζούσε και εργαζόταν στο Παρίσι, όταν έγραψε ένα τραγούδι σε στίχους του Ζαν Μαξ Ριβιέρ, που έμελλε να ηχογραφηθεί σε πολλές και διαφορετικές εκτελέσεις στα γαλλικά και αργότερα στα ελληνικά.
H ιστορία του Λιναρντό ηχογραφήθηκε αμέσως από την Pia Colombo, μια τραγουδίστρια που έχει ηχογραφήσει και άλλα τραγούδια του Γιάννη Σπανού. Για λόγους που δεν θα μάθουμε ποτέ, αυτή η ηχογράφηση με την Pia Colombo δεν κυκλοφόρησε παρά μόνο το 1990, μετά τον θάνατό της, μαζί με άλλες ανέκδοτες μέχρι τότε ηχογραφήσεις της.
H Pia Colombo ήταν μια από τις πιο γνωστές τραγουδίστριες της εποχής, είχε θεωρηθεί διάδοχος της Piaf, αλλά οι επιλογές της ήταν πιο καλλιτεχνικές.
Αργότερα συνεργάστηκε με τον Brel, τον Gainsbourg και τον Brassens.
Yπήρξε από τις τραγουδίστριες που συνειδητά εντάχθηκαν στην περίφημη Νουβέλ Βαγκ, το Νέο Κύμα που καθόρισε τον γαλλικό κινηματογράφο και το γαλλικό τραγούδι.
Το 1960 είχε ήδη τραγουδήσει τραγούδια του Κουρτ Βάιλ και του Μπέρτολτ Μπρέχτ, είχε παίξει στο θέατρο και στα τέλη της δεκαετίας του '60, αρχές '70 έπαιξε και στο σινεμά. Για την συνεισφορά της στον πολιτισμό της Γαλλίας βραβεύτηκε αρκετές φορές στα χρόνια που ακολούθησαν.
Ο Λιναρντό ηχογραφήθηκε μεν, αλλά δεν κυκλοφόρησε με τη φωνή της εκείνη την εποχή και έτσι το ηχογράφησε ένα χρόνο μετά, το 1964 δηλαδή, ο Μαρσέλ Ροθέλ, ένας άλλος Γάλλος τραγουδιστής που έκανε επιτυχία εκείνη την εποχή και βέβαια δεν ήταν το μόνο τραγούδι του Γιάννη Σπανού που ηχογράφησε.
Από τα μέσα της δεκαετίας του '60, η ζωή και η καριέρα του Γιάννη Σπανού μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα και στη «Λύρα» του Αλέκου Πατσιφά.
Ο Λιναρντό και η θλιμμένη του ιστορία δεν ξεχάστηκε όμως. Σε ελληνικούς στίχους του Γιάννη Αλεξόπουλου, το 1976 ηχογραφήθηκε με την φωνή της Χαρούλας Αλεξίου και από κάπου εκεί αρχίζει η πορεία του στο ελληνικό τραγούδι.
Όπως λέει ο Γιώργος Παπαστεφάνου, η ελληνική εκδοχή του τραγουδήθηκε στο ραδιόφωνο αλλά και σε μπουάτ, από την Γιοβάνα και τον Γιώργο Μαρίνο. Με την Γιοβάνα υπάρχει και η σχετική ηχογράφηση. Αργότερα το τραγούδησε και η Τάνια Τσανακλίδου.
Εμείς σήμερα θα το θυμηθούμε από την ηχογράφηση της Pia Colombo, που έγινε το 1963, αλλά έμεινε «κρυμμένη» σχεδόν 30 χρόνια. Ένα τραγούδι που μοιάζει να μη παλιώνει, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
H ιστορία του Λιναρντό ηχογραφήθηκε αμέσως από την Pia Colombo, μια τραγουδίστρια που έχει ηχογραφήσει και άλλα τραγούδια του Γιάννη Σπανού. Για λόγους που δεν θα μάθουμε ποτέ, αυτή η ηχογράφηση με την Pia Colombo δεν κυκλοφόρησε παρά μόνο το 1990, μετά τον θάνατό της, μαζί με άλλες ανέκδοτες μέχρι τότε ηχογραφήσεις της.
H Pia Colombo ήταν μια από τις πιο γνωστές τραγουδίστριες της εποχής, είχε θεωρηθεί διάδοχος της Piaf, αλλά οι επιλογές της ήταν πιο καλλιτεχνικές.
Αργότερα συνεργάστηκε με τον Brel, τον Gainsbourg και τον Brassens.
Yπήρξε από τις τραγουδίστριες που συνειδητά εντάχθηκαν στην περίφημη Νουβέλ Βαγκ, το Νέο Κύμα που καθόρισε τον γαλλικό κινηματογράφο και το γαλλικό τραγούδι.
Το 1960 είχε ήδη τραγουδήσει τραγούδια του Κουρτ Βάιλ και του Μπέρτολτ Μπρέχτ, είχε παίξει στο θέατρο και στα τέλη της δεκαετίας του '60, αρχές '70 έπαιξε και στο σινεμά. Για την συνεισφορά της στον πολιτισμό της Γαλλίας βραβεύτηκε αρκετές φορές στα χρόνια που ακολούθησαν.
Ο Λιναρντό ηχογραφήθηκε μεν, αλλά δεν κυκλοφόρησε με τη φωνή της εκείνη την εποχή και έτσι το ηχογράφησε ένα χρόνο μετά, το 1964 δηλαδή, ο Μαρσέλ Ροθέλ, ένας άλλος Γάλλος τραγουδιστής που έκανε επιτυχία εκείνη την εποχή και βέβαια δεν ήταν το μόνο τραγούδι του Γιάννη Σπανού που ηχογράφησε.
Από τα μέσα της δεκαετίας του '60, η ζωή και η καριέρα του Γιάννη Σπανού μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα και στη «Λύρα» του Αλέκου Πατσιφά.
Ο Λιναρντό και η θλιμμένη του ιστορία δεν ξεχάστηκε όμως. Σε ελληνικούς στίχους του Γιάννη Αλεξόπουλου, το 1976 ηχογραφήθηκε με την φωνή της Χαρούλας Αλεξίου και από κάπου εκεί αρχίζει η πορεία του στο ελληνικό τραγούδι.
Όπως λέει ο Γιώργος Παπαστεφάνου, η ελληνική εκδοχή του τραγουδήθηκε στο ραδιόφωνο αλλά και σε μπουάτ, από την Γιοβάνα και τον Γιώργο Μαρίνο. Με την Γιοβάνα υπάρχει και η σχετική ηχογράφηση. Αργότερα το τραγούδησε και η Τάνια Τσανακλίδου.
Εμείς σήμερα θα το θυμηθούμε από την ηχογράφηση της Pia Colombo, που έγινε το 1963, αλλά έμεινε «κρυμμένη» σχεδόν 30 χρόνια. Ένα τραγούδι που μοιάζει να μη παλιώνει, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
