Αποσπάσματα από το βιογραφικό βιβλίο του Κώστα Μπαλαχούτη «Χρήστος Νικολόπουλος – Η Ζωή μου, τα Τραγούδια μου» (εκδόσεις Αλκυών, 2015):
*Απαγορεύεται η αντιγραφή-αναδημοσίευση δίχως άδεια
“Ξεκινούν νέα ζυμώσεις όπου άλλοι διοργανωτές θέλουν να ψήσουν τον Καζαντζίδη για μια νέα περιοδεία σε πόλεις της Γερμανίας…
Ζήσαμε συγκινητικές και συγκλονιστικές στιγμές τόσο στην υποδοχή όσο και στις συναυλίες που γίνονταν σε κινηματογράφους. Οι μετανάστες γέμιζαν ασφυκτικά κάθε γωνιά στις αίθουσες και άκουγαν ευλαβικά τον τραγουδιστή που ερμήνευε τα παράπονά τους…
Στο συγκρότημα της Γερμανίας ήταν και ο σπουδαίος ποδοσφαιριστής Μίμης Παπαϊωάννου. Ένας από τους καλύτερους Έλληνες παίκτες όλων των εποχών, ίσως ο καλύτερος. Τουλάχιστον έτσι μου λένε γιατί εγώ δεν κατέχω το άθλημα.
Το Μίμη τον ήξερα απ’ χωριά μας, καθώς καταγόμαστε από την ίδια περιοχή. Σε κάτι πανηγύρια που έπαιζα, μετά από νίκες της ομάδας του, της Βέροιας όπου ανήκε τότε, είχε τύχει να να ανεβαίνει στο πάλκο και να τραγουδά. Είχε το μικρόβιο. Δεν ήταν τραγουδιστής αλλά τα κατάφερνε αρκετά καλά. Επίσης ήταν ωραίος χαρακτήρας. Μέχρι σήμερα είμαστε φίλοι καρδιακοί. Άψογος στο κάθε τι του. Ο Μίμης είχε έρθει και στο «Χρυσό Βαρέλι» και ανέβηκε και τραγούδησε μαζί με την ορχήστρα που ήμασταν μαζί με τον άλλο Παπαϊωάννου, το μπάρμπα Γιάννη. Και αργότερα όπου εμφανιζόμουν είχε το «βήμα» που άλλωστε δικαιούταν.
Δεν τον έχω τοποθετήσει όμως ακόμη μέσα μου εκεί που πρέπει καθώς δεν ήμουν ποδοσφαιρόφιλος ενώ το μόνο που με ενδιαφέρει τότε είναι η δουλειά μου, το μπουζούκι και η μελέτη…
Ο Παπαϊωάννου εκείνη την περίοδο αντιμετώπιζε προβλήματα με τη νέα ομάδα του την ΑΕΚ . Δεν τον άφηναν να πάρει μεταγραφή για τη βασίλισσα της Ευρώπης, την τρανή Ρεάλ Μαδρίτης όπου του έταζαν πολυετές συμβόλαιο που συνοδεύονταν από ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό. Αντίθετα στην ΑΕΚ έπαιρνε ελάχιστα. Ζήτησε αύξηση αλλά δεν του την έδιναν. Δηλαδή ούτε τη μεταγραφή ούτε και τα παραπανίσια χρήματα.
Ήξερε λίγο τον Καζαντζίδη και όπως ήταν λογικό λόγω και της κοινής μας γνωριμίας οι σχέσεις τους έγιναν πιο στενές. Έτσι ενώ βρίσκονταν σε κόντρα με την ΑΕΚ, κι αφού είχε το κουσούρι με το τραγούδι, κάποια στιγμή ο Στέλιος του πρότεινε: «Έλα μαζί μας στη Γερμανία να λες κάνα τραγουδάκι. Εξαφανίσου… και να δεις πως θα στα δώσουν τα λεφτά»
Κι έτσι αφού τον ξεσήκωσε, τέλη του Οκτώβρη του 1965, ήρθε... Ο Μίμης Παπαϊωάννου έλεγε μερικά τραγουδάκια, τα πιο βατά όπως Το δικό μου πάπλωμα, το Μαθητή του Ζαμπέτα και στο τέλος έκανε και μερικά κόλπα με τη μπάλα φορώντας τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας. Γινότανε χαμός. Γενικά αυτά που ζήσαμε στη Γερμανία, είναι καταστάσεις που σπάνια μπορεί να βιώσει ένας καλλιτέχνης… Κολωνία, Αμβούργο, Μανχάιμ, Φρανγφούρτη, Στουτγάρδη, παντού αποθέωση. Δύο περίπου μήνες φανταστικοί…
Γυρίσαμε μαγεμένοι απ’ τη Γερμανία. Τότε τον Καζαντζίδη τον πλησίασε ο Γιάννης ο Μαργωμένος και τον έπεισε να πάει σε ένα μαγαζί που είχε πάρει, Αχαρνών και Ηπείρου και το ονόμαζε «Φαληρικόν», όπως και το περίφημο καλοκαιρινό που είχε ο ίδιος στην παραλία. Το χειμερινό «Φαληρικόν» είναι αυτό που μετά λειτούργησε για χρόνια σαν «Κύτταρο» και εμφανιζόντουσαν κυρίως καλλιτέχνες της ροκ σκηνής…
Ο Μαργωμένος γνωριζότανε με τον Στέλιο και τα βρήκανε. Κι έτσι μες το Δεκέμβρη του ’65, βιαστικά βιαστικά ξεκινήσαμε. Στο σχήμα ήταν, ο Μάριος, ο Τζάρας, ο Ιατρού, ο Μίμης ο Παπαϊωάννου, ο αδελφός του Στέλιου, ο Στάθης Καζαντζίδης και βέβαια η Γιώτα Λύδια…
Είναι η πρώτη φορά που δουλεύουμε με τον Καζαντζίδη και επιτρέπονται τα πιάτα. Τα σπασίματα δεν άρεσαν καθόλου στο Στέλιο αλλά ούτε και σε μας τους μουσικούς. Τα τρέμαμε γιατί κυριολεκτικά μας κόβαν τα πόδια. Και στη Λύδια δεν άρεσαν…
Ο Μίμης Παπαϊωάννου ξαναγύρισε στην ΑΕΚ αφού του έδωσαν τα 500 χιλιάρικα που δικαίως ζητούσε αφού με την κλάση και τη προσφορά του βοήθησε την Ένωση να μεγαλουργήσει στα κατοπινά χρόνια. Η λατρεία του όμως για το τραγούδι δεν έσβησε ποτέ. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 του γράψαμε και κάποια δισκάκια 45 στροφών, μεταξύ αυτών και τον ύμνο της ΑΕΚ, που κυκλοφόρησαν από την Polyphone του Πολίτη. Αυτό το τραγούδι… σε στίχους του σπουδαίου Χρήστου Κολοκτρώνη, για δεκαετίες, ακόμη και μέχρι σήμερα, συντρόφευσε και εξακολουθεί να συντροφεύει τους φιλάθλους και την ομάδα της Ένωσης…
Αναστενάζουν τα γκολπόστ
και τα δοκάρια σπάζουν,
της Ένωσης οι αετοί
τα δίχτυα κομματιάζουν.
Εμπρός της ΑΕΚ παλληκάρια
σουτάρετε και σπάστε τα δοκάρια
τα δίχτυα σκίστε, την δόξα κατακτήστε,
νικήστε νικήστε νικήστε.
Οι κυνηγοί σου κεραυνοί,
βράχος η άμυνά σου
και της Ρεάλ το φόβητρο
έγινε τ’ όνομά σου.
Πρόσφατα, το Νοέμβρη του 2013, Ο «Ύμνος της ΑΕΚ», 41 χρόνια μετά την πρώτη ηχογράφησή του, απέκτησε μια ανανεωμένη εκδοχή. Κατόπιν απαίτησης των οπαδών της ΑΕΚ, μαζί με τον Παπαϊωάννου ξαναμπήκαμε στο studio για να δώσουμε στον ιστορικό ύμνο σύγχρονη ματιά, δυναμική και «νεύρο» με σεβασμό πάντα στην αυθεντική εγγραφή. Η ανανεωμένη εκδοχή, είναι μια εμπνευσμένη διασκευή ενός φανατικού Αεκτζή, του Ανδρέα Αποστόλου ο οποίος υπογράφει και την ενορχήστρωσή της….
Στη σύγχρονη «ηλεκτρική» ενορχήστρωση του Αποστόλου τα μπουζούκια που έγραψα πιστεύω πως ισορροπούν το κλασικό με το μοντέρνο και συνδέουν ιδανικά τον αυθεντικό ύμνο με τη «νέα» αυτή πρότασή του. Τα «μπετά» για τον ύμνο είχαν μπει στην περιοδεία της Γερμανίας… Να σημειώσω πως ο ανανεωμένος ύμνος της ΑΕΚ είναι μια προσφορά όλων των συντελεστών του στους φιλάθλους της ιστορικής κιτρινόμαυρης ομάδας και δεν έχει κανένα εμπορικό χαρακτήρα.”
Μπορείτε να αποκτήσετε το βιογραφικό βιβλίο του Κώστα Μπαλαχούτη «Χρήστος Νικολόπουλος – Η Ζωή μου, τα Τραγούδια μου» (εκδόσεις Αλκυών, 2015) από το e-shop του Ogdoo.gr
*Απαγορεύεται η αντιγραφή-αναδημοσίευση δίχως άδεια
“Ξεκινούν νέα ζυμώσεις όπου άλλοι διοργανωτές θέλουν να ψήσουν τον Καζαντζίδη για μια νέα περιοδεία σε πόλεις της Γερμανίας…
Ζήσαμε συγκινητικές και συγκλονιστικές στιγμές τόσο στην υποδοχή όσο και στις συναυλίες που γίνονταν σε κινηματογράφους. Οι μετανάστες γέμιζαν ασφυκτικά κάθε γωνιά στις αίθουσες και άκουγαν ευλαβικά τον τραγουδιστή που ερμήνευε τα παράπονά τους…
Στο συγκρότημα της Γερμανίας ήταν και ο σπουδαίος ποδοσφαιριστής Μίμης Παπαϊωάννου. Ένας από τους καλύτερους Έλληνες παίκτες όλων των εποχών, ίσως ο καλύτερος. Τουλάχιστον έτσι μου λένε γιατί εγώ δεν κατέχω το άθλημα.
Το Μίμη τον ήξερα απ’ χωριά μας, καθώς καταγόμαστε από την ίδια περιοχή. Σε κάτι πανηγύρια που έπαιζα, μετά από νίκες της ομάδας του, της Βέροιας όπου ανήκε τότε, είχε τύχει να να ανεβαίνει στο πάλκο και να τραγουδά. Είχε το μικρόβιο. Δεν ήταν τραγουδιστής αλλά τα κατάφερνε αρκετά καλά. Επίσης ήταν ωραίος χαρακτήρας. Μέχρι σήμερα είμαστε φίλοι καρδιακοί. Άψογος στο κάθε τι του. Ο Μίμης είχε έρθει και στο «Χρυσό Βαρέλι» και ανέβηκε και τραγούδησε μαζί με την ορχήστρα που ήμασταν μαζί με τον άλλο Παπαϊωάννου, το μπάρμπα Γιάννη. Και αργότερα όπου εμφανιζόμουν είχε το «βήμα» που άλλωστε δικαιούταν.
Δεν τον έχω τοποθετήσει όμως ακόμη μέσα μου εκεί που πρέπει καθώς δεν ήμουν ποδοσφαιρόφιλος ενώ το μόνο που με ενδιαφέρει τότε είναι η δουλειά μου, το μπουζούκι και η μελέτη…
Ο Παπαϊωάννου εκείνη την περίοδο αντιμετώπιζε προβλήματα με τη νέα ομάδα του την ΑΕΚ . Δεν τον άφηναν να πάρει μεταγραφή για τη βασίλισσα της Ευρώπης, την τρανή Ρεάλ Μαδρίτης όπου του έταζαν πολυετές συμβόλαιο που συνοδεύονταν από ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό. Αντίθετα στην ΑΕΚ έπαιρνε ελάχιστα. Ζήτησε αύξηση αλλά δεν του την έδιναν. Δηλαδή ούτε τη μεταγραφή ούτε και τα παραπανίσια χρήματα.
Ήξερε λίγο τον Καζαντζίδη και όπως ήταν λογικό λόγω και της κοινής μας γνωριμίας οι σχέσεις τους έγιναν πιο στενές. Έτσι ενώ βρίσκονταν σε κόντρα με την ΑΕΚ, κι αφού είχε το κουσούρι με το τραγούδι, κάποια στιγμή ο Στέλιος του πρότεινε: «Έλα μαζί μας στη Γερμανία να λες κάνα τραγουδάκι. Εξαφανίσου… και να δεις πως θα στα δώσουν τα λεφτά»
Κι έτσι αφού τον ξεσήκωσε, τέλη του Οκτώβρη του 1965, ήρθε... Ο Μίμης Παπαϊωάννου έλεγε μερικά τραγουδάκια, τα πιο βατά όπως Το δικό μου πάπλωμα, το Μαθητή του Ζαμπέτα και στο τέλος έκανε και μερικά κόλπα με τη μπάλα φορώντας τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας. Γινότανε χαμός. Γενικά αυτά που ζήσαμε στη Γερμανία, είναι καταστάσεις που σπάνια μπορεί να βιώσει ένας καλλιτέχνης… Κολωνία, Αμβούργο, Μανχάιμ, Φρανγφούρτη, Στουτγάρδη, παντού αποθέωση. Δύο περίπου μήνες φανταστικοί…
Γυρίσαμε μαγεμένοι απ’ τη Γερμανία. Τότε τον Καζαντζίδη τον πλησίασε ο Γιάννης ο Μαργωμένος και τον έπεισε να πάει σε ένα μαγαζί που είχε πάρει, Αχαρνών και Ηπείρου και το ονόμαζε «Φαληρικόν», όπως και το περίφημο καλοκαιρινό που είχε ο ίδιος στην παραλία. Το χειμερινό «Φαληρικόν» είναι αυτό που μετά λειτούργησε για χρόνια σαν «Κύτταρο» και εμφανιζόντουσαν κυρίως καλλιτέχνες της ροκ σκηνής…
Ο Μαργωμένος γνωριζότανε με τον Στέλιο και τα βρήκανε. Κι έτσι μες το Δεκέμβρη του ’65, βιαστικά βιαστικά ξεκινήσαμε. Στο σχήμα ήταν, ο Μάριος, ο Τζάρας, ο Ιατρού, ο Μίμης ο Παπαϊωάννου, ο αδελφός του Στέλιου, ο Στάθης Καζαντζίδης και βέβαια η Γιώτα Λύδια…
Είναι η πρώτη φορά που δουλεύουμε με τον Καζαντζίδη και επιτρέπονται τα πιάτα. Τα σπασίματα δεν άρεσαν καθόλου στο Στέλιο αλλά ούτε και σε μας τους μουσικούς. Τα τρέμαμε γιατί κυριολεκτικά μας κόβαν τα πόδια. Και στη Λύδια δεν άρεσαν…
Ο Μίμης Παπαϊωάννου ξαναγύρισε στην ΑΕΚ αφού του έδωσαν τα 500 χιλιάρικα που δικαίως ζητούσε αφού με την κλάση και τη προσφορά του βοήθησε την Ένωση να μεγαλουργήσει στα κατοπινά χρόνια. Η λατρεία του όμως για το τραγούδι δεν έσβησε ποτέ. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 του γράψαμε και κάποια δισκάκια 45 στροφών, μεταξύ αυτών και τον ύμνο της ΑΕΚ, που κυκλοφόρησαν από την Polyphone του Πολίτη. Αυτό το τραγούδι… σε στίχους του σπουδαίου Χρήστου Κολοκτρώνη, για δεκαετίες, ακόμη και μέχρι σήμερα, συντρόφευσε και εξακολουθεί να συντροφεύει τους φιλάθλους και την ομάδα της Ένωσης…
Αναστενάζουν τα γκολπόστ
και τα δοκάρια σπάζουν,
της Ένωσης οι αετοί
τα δίχτυα κομματιάζουν.
Εμπρός της ΑΕΚ παλληκάρια
σουτάρετε και σπάστε τα δοκάρια
τα δίχτυα σκίστε, την δόξα κατακτήστε,
νικήστε νικήστε νικήστε.
Οι κυνηγοί σου κεραυνοί,
βράχος η άμυνά σου
και της Ρεάλ το φόβητρο
έγινε τ’ όνομά σου.
Πρόσφατα, το Νοέμβρη του 2013, Ο «Ύμνος της ΑΕΚ», 41 χρόνια μετά την πρώτη ηχογράφησή του, απέκτησε μια ανανεωμένη εκδοχή. Κατόπιν απαίτησης των οπαδών της ΑΕΚ, μαζί με τον Παπαϊωάννου ξαναμπήκαμε στο studio για να δώσουμε στον ιστορικό ύμνο σύγχρονη ματιά, δυναμική και «νεύρο» με σεβασμό πάντα στην αυθεντική εγγραφή. Η ανανεωμένη εκδοχή, είναι μια εμπνευσμένη διασκευή ενός φανατικού Αεκτζή, του Ανδρέα Αποστόλου ο οποίος υπογράφει και την ενορχήστρωσή της….
Στη σύγχρονη «ηλεκτρική» ενορχήστρωση του Αποστόλου τα μπουζούκια που έγραψα πιστεύω πως ισορροπούν το κλασικό με το μοντέρνο και συνδέουν ιδανικά τον αυθεντικό ύμνο με τη «νέα» αυτή πρότασή του. Τα «μπετά» για τον ύμνο είχαν μπει στην περιοδεία της Γερμανίας… Να σημειώσω πως ο ανανεωμένος ύμνος της ΑΕΚ είναι μια προσφορά όλων των συντελεστών του στους φιλάθλους της ιστορικής κιτρινόμαυρης ομάδας και δεν έχει κανένα εμπορικό χαρακτήρα.”
Μπορείτε να αποκτήσετε το βιογραφικό βιβλίο του Κώστα Μπαλαχούτη «Χρήστος Νικολόπουλος – Η Ζωή μου, τα Τραγούδια μου» (εκδόσεις Αλκυών, 2015) από το e-shop του Ogdoo.gr
