Τις μέρες αυτές, από την Τετάρτη 26 Αυγούστου έως την Κυριακή 30 Αυγούστου 1970, διεξαγόταν το τρίτο και τελευταίο rock festival στη Νήσο Wight (το μεγαλύτερο νησί της Αγγλίας, βρίσκεται στη Μάγχη, απέναντι από το Σάουθάμπτον), γνωστό ως Isle οf Wight Festival, το οποίο πέρασε στην ιστορία μπαίνοντας στο βιβλίο Γκίνες καθώς έκανε ρεκόρ προσέλευσης κόσμου, καθώς το παρακολούθησαν 600.000 - 700.000 κόσμος! Το 3ο Isle Of Wight διεξήχθη στη δυτική πλευρά του νησιού, στην τοποθεσία East Afton Farm, συγκεντρώνοντας ακόμη περισσότερο κόσμο και από το ιστορικότερο rock φεστιβάλ, το Woodstock, το οποίο παρακολούθησαν 450.000-500.000 κόσμος όπως υπολογίζεται, αλλά έμεινε στην ιστορία σαν το κορυφαίο rock φεστιβάλ, για άλλους λόγους, κυρίως για τα μηνύματα αγάπης και ειρήνης, αλλά και το σωστό timing που συνέβη.
Πολλά συγκροτήματα στο Wight πήραν κατά κάποιο τρόπο τη «ρεβάνς» τους για τη μη συμμετοχή τους στο Woodstock, όπως οι Doors και Allman Brothers. Επίσης ήταν έντονο το βρετανικό στοιχείο με εμφανίσεις των Jethro Tull, Procol Harum, Supertramp (παρουσίασαν τον πρώτο δίσκο τους), Taste του Rory Gallagher, Emerson Lake and Palmer, Pentagle, Free, The Groundhogs, Black Widow κ.α.
Isle of Wight Festival (1970) - Ten Years After - I Can't Keep From Crying
Οι διοργανωτές (τα αδέρφια Ronnie, Ray και Bill Foulk) περίμεναν περίπου 150.000 για να παρακολουθήσουν το φεστιβάλ του 1970, καθώς τόσο περίπου ήταν το ακροατήριο στη Νήσο Γουάιτ το 1969. Όμως ο κόσμος 4πλασιάστηκε μέσα σ’ ένα χρόνο! Πολλοί κατασκήνωσαν αρχικά περιμετρικά του χώρου, αλλά την Κυριακή, ο φράχτης έπεσε και οι διοργανωτές αναγκάστηκαν να το κηρύξουν ελεύθερο φεστιβάλ. Το φεστιβάλ της Νήσου Γουάιτ είχε αποκτήσει φήμη καθώς στα δύο πρώτα είχαν πάρει μέρος συγκροτήματα όπως οι Jefferson Airplane, T. Rex, The Move, Pretty Things, Joe Cocker και The Moody Blues.
O Bob Dylan μπορεί να μην εμφανίστηκε για τους δικούς του λόγους στο Woodstock, αλλά είχε πάρει μέρος στο 2ο Isle Of Wight Festival το 1969 προσθέτοντας το κύρος του και ήταν η επιστροφή του στις ζωντανές παραστάσεις μετά από μια τριετή διακοπή λόγω ατυχήματός με την μοτοσυκλέτα του. Τα τρία τέταρτα των Beatles, o John Lennon, ο George Harrison και ο Ringo Starr, από εκείνους που ταξίδεψαν στο νησί για να δουν την παράστασή του και μαζί με τους Liz Taylor, Richard Burton και Jane Fonda ήταν ανάμεσα στους 150.000 συναδέλφους που βρέθηκαν στο Γουάιτ, ενώ υπήρχαν φήμες ότι θα συμμετείχαν οι Beatles στην σκηνή. Το πλήθος έπρεπε να ικανοποιηθεί με τον Dylan και τους Band, και ο Lennon δήλωσε αργότερα ότι ο Dylan ήταν «ελαφρώς επίπεδος» (slightly flat).
Isle of Wight Festival 1970 - 45 Years On
Ο Jimi Hendrix ήταν ο μεγάλος αστέρας του φεστιβάλ του 1970, παίζοντας με το τρίο του: τον Mitch Mitchell στα τύμπανα και τον Billy Cox στο μπάσο. Οι διοργανωτές φεουδάρχες ήλπιζαν σε μια ακόμη καλύτερη εμφάνιση από εκείνη του Woodstock, όπου έκλεισε το φεστιβάλ μπροστά στο μικρό κοινό, συγκριτικά με την όλη οργάνωση, που είχε απομείνει να τον δει, και περίμεναν μια θρυλική εμφάνιση μπροστά σε πολύ περισσότερο κοινό, την οποία θα ηχογραφούσαν. Έτσι κι έγινε.
Στο Γουάιτ το 1970 η Joni Mitchell βρέθηκε σε αντιπαράθεση όταν ένας hippie που ονομάζεται Yogi Joe διέκοψε την συναυλία της για να επιστήσει την προσοχή στο πλήθος μιλώντας για ένα στρατόπεδο γνωστό ως Desolation Row. Όταν ο μάνατζέρ της τον πέταξε έξω από την σκηνή, η Μίτσελ εκνευρίστηκε...
Ο Who, από τους πρωταγωνιστές στο Woodstock, έπαιξαν στο Isle of Wight το 1969 και το 1970. Και οι δύο παραστάσεις αποτελούσαν μέρος της περιοδείας τους στο Tommy και έπαιξαν επικά σετ που επικεντρώνονταν στο concept album με τον ίδιο τίτλο. Το 1970, όταν βγήκαν στη σκηνή στις 2 το πρωί, ο διαχειριστής περιοδεία τους John Wolff ανέφερε ότι οι τεράστιοι προβολείς τους προσέλκυσαν «κάθε ζωύφιο που πετούσε και όλα νυχτερινά ζώα στο νησί»!
Ο Miles Davis, που το 1970 είχε το μεγαλύτερο ακροατήριο για τζαζ μουσικό, έκανε αυτό που κανείς δεν περίμενε, αποκαλύπτοντας μια νέα κατεύθυνση για τη μουσική του και στρέφοντας το 38λεπτο του σε αυτό που περιγράφει ο Ρίτσαρντ Ουίλιαμς του Guardian ως «καλειδοσκοπική μελωδία βασισμένη σε κομμάτια από το κανονικό ρεπερτόριό του... Πριν το συγκρότημα φτάσει στο τέλος, με τις τελευταίες ακτίνες φωτός της ημέρας ο ρυθμός τους ξεφλούδισε στο ζεστό σούρουπο και ο Ντέιβις έβγαλε ένα παρθένο λυρισμό, που ερχόταν από τα χρόνια των ιταλικών κοστουμιών και του My Funny Valentine».
Ο Leonard Cohen ήταν προγραμματισμένο ν’ ανεβεί στην σκηνή το 1970 - μετά τον Jimi Hendrix - μπροστά σε μισό εκατομμύριο ανθρώπους γύρω στις δύο το πρωί στην τελευταία νύχτα του φεστιβάλ. Κατά τη διάρκεια της εμφάνισης του Hendrix, κάποιος είχε ρίξει μια φωτοβολίδα στην κορυφή της σκηνής και έβαλε φωτιά, κάτι που επηρέασε τον Cohen που αισθανόταν άβολα. Ο Cohen αφού παρακολούθησε ένα μέρος από το σετ του Hendrix, πήγε στο βανάκι του για έναν υπνάκο και στη συνέχεια κατάπιε μερικά Mandrax για να βγει ήρεμος στην σκηνή μπροστά στο τεράστιο πλήθος.
Leonard Cohen isle of wight 1970 full complete concert
Παρόλο που ο κόσμος πήγε να δει ένα φιλόδοξο ροκ φεστιβάλ που συγκέντρωσε τόσο μεγάλα μουσικά ονόματα, δεν ήταν τόσο καλά οργανωμένο σύμφωνα με τις απαιτήσεις του, σύμφωνα με τις μαρτυρίες. Ένας, που πήρε μέρος στο φεστιβάλ του 1970, θυμάται χαρακτηριστικά: «Έχω έντονες αναμνήσεις για τις τουαλέτες. Νομίζω ότι δεν έχω δει ποτέ τόσο μεγάλες τουαλέτες και τόσο άθλιες. Υπήρχαν περίπου 100 θάλαμοι, αλλά κανένας από αυτούς δεν είχε πόρτες και είχαν τοποθετηθεί πάνω σε σχισμές που ήταν περίπου 15 πόδια βαθιά. Πιστεύω ότι αυτό έγινε επειδή οι τουαλέτες ήταν ανεπαρκείς το 1968 (στο πρώτο Isle Of The Wight Festival) και υπήρχε ένα τεράστιο σιντριβάνι εκεί, και όπως φημολογείται κάποιος τριπαρισμένος έχει πέσει μέσα…».
Η ιστορία 3ου Isle Of Wight Festival που κατέχει το ρεκόρ προσέλευσης κόσμου στα rock φεστιβάλ, καταγράφηκε σε ένα τριπλό δίσκο που περιλαμβάνει επίσης ηχογραφήσεις από το Atlanta Pop Festival που έγινε στις 4 Ιουλίου 1970 στην Τζώρτζια, όχι στην Ατλάντα (μπροστά σε 100.000 κόσμο την πρώτη μέρα και έφθασε στις 300.000 την τρίτη και τελευταία ημέρα. Ο δίσκος κυκλοφόρησε με τίτλο «The First Great Rock Festivals Of The Seventies: Isle Of Wight - Atlanta Pop Festival» (από την CBS στη Βρετανία και από την Columbia στην Αμερική) που περιλαμβάνει ηχογραφήσεις των Johnny Winter And, Poco, The Chambers Brothers, The Allman Brothers, Mountain (στο πρώτο δίσκο από την Ατλάντα) και Jimi Hendrix, Sly and The Family Stone, Ten Years After, Miles Davis, Kris Kristofferson, Procol Harum, Cactus, Leonard Cohen και David Bromberg στο δεύτερο και τρίτο δίσκο από το Isle Of Wight Festival. Ο δημοσιογράφος Peter Goddard στην περιγραφή του στο εσώφυλλο του δίσκου αναφέρει ότι «το Isle Of Wight Festival ήταν κάτι διαφορετικό. Ήταν
πιο φυσικό από τα αμερικανικά φεστιβάλ...»
Free - All Right Now The 1970 Isle of Wight Festival
Τετάρτη 26 Αυγούστου: Judas Jump, Kathy Smith, Rosalie Sorrels με την συνοδεία του David Bromberg (κιθάρα), David Bromberg, Rebone, Kris Kristofferson, Mighty Baby
Πέμπτη 27 Αυγούστου: Garry Far, Supertramp, Andy Roberts’ Everyone, Ray Owen’s Monn (e.x. Juicy Lucy vocalist), Howl, Black Widow, The Groundhogs, Terry Reid, Gilberto Gil - Gaetano Veloso, Gracious!
Παρασκευή 28 Αυγούστου: Fairfield Parlour, Arrival, Lighthouse, Taste of Rory Gallagher (έχει κυκλοφορήσει σε βινύλιο), Tony Joe White with Cozy Powell on drums, Chicago, Family, Procol Harum, The Voices Of East Harlem, Cactus, Mungo Gerry.
Σάββατο 29 Αυγούστου: John Sebastian, Shawn Phillips, Lighthouse (2nd set), Joni Mitchell, Tiny Tim, Miles Davis (κυκλοφόρησε σε dvd το σετ του 2004), Ten Years After, Emerson Lake and Palmer, The Doors, The Who (κυκλοφόρησε το 1996 σε cd το The Who at the Isle Of The White Festival), Sly and The Family Stone, Melanie
Κυριακή 30 Αυγούστου: Kris Kristofferson (2nd set), Ralph McTell, Heaven, Free, Donovan, Pentagle, Moody Blues (έχιε κυκλοφορήσει σε βινύλιο), Jethro Tull, Jimi Hendrix (κυκλοφόρησε σε cd, βινύλιο, dvd), Joan Baez, Leonard Cohen (κυκλοφόρησε σε dvd το 2009), Richie Havens,
The Doors The End Live at "Isle of Wight Festival" 1970 και εν συνεχεία αναπαραγωγή όλων των βίντεο από το φεστιβάλ:
Πολλά συγκροτήματα στο Wight πήραν κατά κάποιο τρόπο τη «ρεβάνς» τους για τη μη συμμετοχή τους στο Woodstock, όπως οι Doors και Allman Brothers. Επίσης ήταν έντονο το βρετανικό στοιχείο με εμφανίσεις των Jethro Tull, Procol Harum, Supertramp (παρουσίασαν τον πρώτο δίσκο τους), Taste του Rory Gallagher, Emerson Lake and Palmer, Pentagle, Free, The Groundhogs, Black Widow κ.α.
Isle of Wight Festival (1970) - Ten Years After - I Can't Keep From Crying
Οι διοργανωτές (τα αδέρφια Ronnie, Ray και Bill Foulk) περίμεναν περίπου 150.000 για να παρακολουθήσουν το φεστιβάλ του 1970, καθώς τόσο περίπου ήταν το ακροατήριο στη Νήσο Γουάιτ το 1969. Όμως ο κόσμος 4πλασιάστηκε μέσα σ’ ένα χρόνο! Πολλοί κατασκήνωσαν αρχικά περιμετρικά του χώρου, αλλά την Κυριακή, ο φράχτης έπεσε και οι διοργανωτές αναγκάστηκαν να το κηρύξουν ελεύθερο φεστιβάλ. Το φεστιβάλ της Νήσου Γουάιτ είχε αποκτήσει φήμη καθώς στα δύο πρώτα είχαν πάρει μέρος συγκροτήματα όπως οι Jefferson Airplane, T. Rex, The Move, Pretty Things, Joe Cocker και The Moody Blues.
O Bob Dylan μπορεί να μην εμφανίστηκε για τους δικούς του λόγους στο Woodstock, αλλά είχε πάρει μέρος στο 2ο Isle Of Wight Festival το 1969 προσθέτοντας το κύρος του και ήταν η επιστροφή του στις ζωντανές παραστάσεις μετά από μια τριετή διακοπή λόγω ατυχήματός με την μοτοσυκλέτα του. Τα τρία τέταρτα των Beatles, o John Lennon, ο George Harrison και ο Ringo Starr, από εκείνους που ταξίδεψαν στο νησί για να δουν την παράστασή του και μαζί με τους Liz Taylor, Richard Burton και Jane Fonda ήταν ανάμεσα στους 150.000 συναδέλφους που βρέθηκαν στο Γουάιτ, ενώ υπήρχαν φήμες ότι θα συμμετείχαν οι Beatles στην σκηνή. Το πλήθος έπρεπε να ικανοποιηθεί με τον Dylan και τους Band, και ο Lennon δήλωσε αργότερα ότι ο Dylan ήταν «ελαφρώς επίπεδος» (slightly flat).
Isle of Wight Festival 1970 - 45 Years On
Ο Jimi Hendrix ήταν ο μεγάλος αστέρας του φεστιβάλ του 1970, παίζοντας με το τρίο του: τον Mitch Mitchell στα τύμπανα και τον Billy Cox στο μπάσο. Οι διοργανωτές φεουδάρχες ήλπιζαν σε μια ακόμη καλύτερη εμφάνιση από εκείνη του Woodstock, όπου έκλεισε το φεστιβάλ μπροστά στο μικρό κοινό, συγκριτικά με την όλη οργάνωση, που είχε απομείνει να τον δει, και περίμεναν μια θρυλική εμφάνιση μπροστά σε πολύ περισσότερο κοινό, την οποία θα ηχογραφούσαν. Έτσι κι έγινε.
Στο Γουάιτ το 1970 η Joni Mitchell βρέθηκε σε αντιπαράθεση όταν ένας hippie που ονομάζεται Yogi Joe διέκοψε την συναυλία της για να επιστήσει την προσοχή στο πλήθος μιλώντας για ένα στρατόπεδο γνωστό ως Desolation Row. Όταν ο μάνατζέρ της τον πέταξε έξω από την σκηνή, η Μίτσελ εκνευρίστηκε...
Ο Who, από τους πρωταγωνιστές στο Woodstock, έπαιξαν στο Isle of Wight το 1969 και το 1970. Και οι δύο παραστάσεις αποτελούσαν μέρος της περιοδείας τους στο Tommy και έπαιξαν επικά σετ που επικεντρώνονταν στο concept album με τον ίδιο τίτλο. Το 1970, όταν βγήκαν στη σκηνή στις 2 το πρωί, ο διαχειριστής περιοδεία τους John Wolff ανέφερε ότι οι τεράστιοι προβολείς τους προσέλκυσαν «κάθε ζωύφιο που πετούσε και όλα νυχτερινά ζώα στο νησί»!
Ο Miles Davis, που το 1970 είχε το μεγαλύτερο ακροατήριο για τζαζ μουσικό, έκανε αυτό που κανείς δεν περίμενε, αποκαλύπτοντας μια νέα κατεύθυνση για τη μουσική του και στρέφοντας το 38λεπτο του σε αυτό που περιγράφει ο Ρίτσαρντ Ουίλιαμς του Guardian ως «καλειδοσκοπική μελωδία βασισμένη σε κομμάτια από το κανονικό ρεπερτόριό του... Πριν το συγκρότημα φτάσει στο τέλος, με τις τελευταίες ακτίνες φωτός της ημέρας ο ρυθμός τους ξεφλούδισε στο ζεστό σούρουπο και ο Ντέιβις έβγαλε ένα παρθένο λυρισμό, που ερχόταν από τα χρόνια των ιταλικών κοστουμιών και του My Funny Valentine».
Ο Leonard Cohen ήταν προγραμματισμένο ν’ ανεβεί στην σκηνή το 1970 - μετά τον Jimi Hendrix - μπροστά σε μισό εκατομμύριο ανθρώπους γύρω στις δύο το πρωί στην τελευταία νύχτα του φεστιβάλ. Κατά τη διάρκεια της εμφάνισης του Hendrix, κάποιος είχε ρίξει μια φωτοβολίδα στην κορυφή της σκηνής και έβαλε φωτιά, κάτι που επηρέασε τον Cohen που αισθανόταν άβολα. Ο Cohen αφού παρακολούθησε ένα μέρος από το σετ του Hendrix, πήγε στο βανάκι του για έναν υπνάκο και στη συνέχεια κατάπιε μερικά Mandrax για να βγει ήρεμος στην σκηνή μπροστά στο τεράστιο πλήθος.
Leonard Cohen isle of wight 1970 full complete concert
Παρόλο που ο κόσμος πήγε να δει ένα φιλόδοξο ροκ φεστιβάλ που συγκέντρωσε τόσο μεγάλα μουσικά ονόματα, δεν ήταν τόσο καλά οργανωμένο σύμφωνα με τις απαιτήσεις του, σύμφωνα με τις μαρτυρίες. Ένας, που πήρε μέρος στο φεστιβάλ του 1970, θυμάται χαρακτηριστικά: «Έχω έντονες αναμνήσεις για τις τουαλέτες. Νομίζω ότι δεν έχω δει ποτέ τόσο μεγάλες τουαλέτες και τόσο άθλιες. Υπήρχαν περίπου 100 θάλαμοι, αλλά κανένας από αυτούς δεν είχε πόρτες και είχαν τοποθετηθεί πάνω σε σχισμές που ήταν περίπου 15 πόδια βαθιά. Πιστεύω ότι αυτό έγινε επειδή οι τουαλέτες ήταν ανεπαρκείς το 1968 (στο πρώτο Isle Of The Wight Festival) και υπήρχε ένα τεράστιο σιντριβάνι εκεί, και όπως φημολογείται κάποιος τριπαρισμένος έχει πέσει μέσα…».
Η ιστορία 3ου Isle Of Wight Festival που κατέχει το ρεκόρ προσέλευσης κόσμου στα rock φεστιβάλ, καταγράφηκε σε ένα τριπλό δίσκο που περιλαμβάνει επίσης ηχογραφήσεις από το Atlanta Pop Festival που έγινε στις 4 Ιουλίου 1970 στην Τζώρτζια, όχι στην Ατλάντα (μπροστά σε 100.000 κόσμο την πρώτη μέρα και έφθασε στις 300.000 την τρίτη και τελευταία ημέρα. Ο δίσκος κυκλοφόρησε με τίτλο «The First Great Rock Festivals Of The Seventies: Isle Of Wight - Atlanta Pop Festival» (από την CBS στη Βρετανία και από την Columbia στην Αμερική) που περιλαμβάνει ηχογραφήσεις των Johnny Winter And, Poco, The Chambers Brothers, The Allman Brothers, Mountain (στο πρώτο δίσκο από την Ατλάντα) και Jimi Hendrix, Sly and The Family Stone, Ten Years After, Miles Davis, Kris Kristofferson, Procol Harum, Cactus, Leonard Cohen και David Bromberg στο δεύτερο και τρίτο δίσκο από το Isle Of Wight Festival. Ο δημοσιογράφος Peter Goddard στην περιγραφή του στο εσώφυλλο του δίσκου αναφέρει ότι «το Isle Of Wight Festival ήταν κάτι διαφορετικό. Ήταν
πιο φυσικό από τα αμερικανικά φεστιβάλ...»
Free - All Right Now The 1970 Isle of Wight Festival
Ποιοι εμφανίστηκαν:
Τετάρτη 26 Αυγούστου: Judas Jump, Kathy Smith, Rosalie Sorrels με την συνοδεία του David Bromberg (κιθάρα), David Bromberg, Rebone, Kris Kristofferson, Mighty Baby
Πέμπτη 27 Αυγούστου: Garry Far, Supertramp, Andy Roberts’ Everyone, Ray Owen’s Monn (e.x. Juicy Lucy vocalist), Howl, Black Widow, The Groundhogs, Terry Reid, Gilberto Gil - Gaetano Veloso, Gracious!
Παρασκευή 28 Αυγούστου: Fairfield Parlour, Arrival, Lighthouse, Taste of Rory Gallagher (έχει κυκλοφορήσει σε βινύλιο), Tony Joe White with Cozy Powell on drums, Chicago, Family, Procol Harum, The Voices Of East Harlem, Cactus, Mungo Gerry.
Σάββατο 29 Αυγούστου: John Sebastian, Shawn Phillips, Lighthouse (2nd set), Joni Mitchell, Tiny Tim, Miles Davis (κυκλοφόρησε σε dvd το σετ του 2004), Ten Years After, Emerson Lake and Palmer, The Doors, The Who (κυκλοφόρησε το 1996 σε cd το The Who at the Isle Of The White Festival), Sly and The Family Stone, Melanie
Κυριακή 30 Αυγούστου: Kris Kristofferson (2nd set), Ralph McTell, Heaven, Free, Donovan, Pentagle, Moody Blues (έχιε κυκλοφορήσει σε βινύλιο), Jethro Tull, Jimi Hendrix (κυκλοφόρησε σε cd, βινύλιο, dvd), Joan Baez, Leonard Cohen (κυκλοφόρησε σε dvd το 2009), Richie Havens,
The Doors The End Live at "Isle of Wight Festival" 1970 και εν συνεχεία αναπαραγωγή όλων των βίντεο από το φεστιβάλ:
