Αυτά αποκαλύπτει δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών που υπογράφουν οι Αντα Ψαρρά και Δημήτρης Κανελλόπουλος και κάνει λόγω για «εν κρυπτώ μεταφορά» και λειτουργία της ΑΕΠΙ με βάση τους νόμους της Κυπριακής Δημοκρατίας ως Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης. Όλα αυτά όταν στο επόμενο διάστημα πρόκειται να κατατεθεί στη Βουλή νομοσχέδιο που αφορά τη ρύθμιση λειτουργίας των οργανισμών συλλογικής προστασίας δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικών δικαιωμάτων.
Μοιραία οι δημιουργοί διερωτούνται τους λόγους της συγκεκριμένης κίνησης και αναρωτιούνται τι μέλλει γενέσθαι με το θολό στην πατρίδα μας –όπως συμβαίνει και με πολλά άλλα καίρια ζητήματα- θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων.
Τα έγραφα που παρουσιάζει η εφημερίδα και επιβεβαιώνουν την μεταφορά:
Η ΑΕΠΙ ιδρύθηκε το 1930 και μέχρι σήμερα όπως αναφέρει η ιστοσελίδα της εταιρείας εκπροσωπεί, διαφυλάσσει, εισπράττει και διανέμει πνευματικά δικαιώματα για όλες τις χρήσεις του έργου των μελών της.
Η ΑΕΠΙ - πέρα απ’ τα μηχανικά δικαιώματα - εισπράττει ποσοστά από τη δημόσια εκτέλεση μουσικών έργων στις συναυλίες όπου οι διοργανωτές είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν προκαταβολικά, αλλά και από μαγαζιά κάθε είδους, είτε παίζουν μουσική ηχογραφημένη είτε ζωντανή, από μουσικές σκηνές έως καφενεία, καφετέριες, μπαρ, σούπερ μάρκετ κ.λ.π.
Είναι αλήθεια πως κατά καιρούς έχουν ακουστεί παράπονα για τον τρόπο διανομής (τι και πόσα, γιατί και σε ποιους) καθώς και φωνές που μιλούν για αδιαφάνεια, σπατάλες από μέρους της εταιρείας και ευνοούμενους.
Η ΑΕΠΙ εκπροσωπεί περισσότερους από 14.380 Έλληνες και ξένους (με απευθείας σύμβαση) πνευματικούς δημιουργούς, καθώς και 2.200.000 και πλέον ξένους πνευματικούς δημιουργούς, μέσω συμβάσεων εκπροσώπησης με ομόλογες εταιρείες του εξωτερικού.
Απασχολεί περισσότερα από 100 άτομα προσωπικό σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, δεκάδες τοπικούς αντιπρόσωπους ανά την Ελλάδα και εποχικούς συνεργάτες καθώς και πολλούς νομικούς.
Έως ένα βαθμό εδώ και δεκαετίες λειτουργεί στον τομέα της ως μονοπώλιο και με υψηλό αντίτιμο ενώ η ΕΜΣΕ (Ένωση μουσικοσυνθετών Ελλάδας) που αποτελεί το αντίπαλο αλλά ασθενέστερο δέος, τελευταία παρουσιάζει σημεία ανοδικής τάσης. Στο εξωτερικό να σημειωθεί πως ισχύει η αντίστροφη κατάσταση, δηλαδή ανθεί η σωματειακή διαχείριση και είναι κατά πολύ μικρότερη αυτή των ειδικών ανώνυμων εταιρειών.
Η ΑΕΠΙ στον τελευταίο δημοσιευμένο ισολογισμό του 2013 εμφάνισε παθητικό που ξεπερνά τα 17 εκατομμύρια ευρώ ενώ δεκάδες απολύσεις στελεχών και συνεργατών της παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια. Κι όλα αυτά όταν οι εισπράξεις συνεχώς μειώνονται και μοιραία τα ποσοστά που καταβάλει η ΑΕΠΙ στους δημιουργούς κρατώντας βέβαια πάντα το μερτικό της…
Τα ερωτήματα που προκύπτουν απ’ την μεταφορά της ΑΕΠΙ εν’ όψει του νέου νομοσχεδίου πολλά και σημαντικά. Οι δημιουργοί αλλά και όλοι οι Έλληνες οφείλουν να μάθουν τους λόγους της μετακίνησης αλλά και το νέο ισχύων καθεστώς. Τι αλλάζει δηλαδή επί της ουσίας και πως θα μπορούν να ελέγχουν τις δράσεις του υπάλληλου αλλά και αφεντικού που είναι την ίδια ώρα η ΑΕΠΙ για τους συνθέτες και τους στιχουργούς.
Επίσης πως θα λειτουργήσει επιτέλους διαφάνεια, σαφήνεια και καθαρότητα στο τοπίο των πνευματικών δικαιωμάτων σε συνδυασμό με το νέο νομοσχέδιο και την «αρνητική» θέση της ΑΕΠΙ σε ρυθμίσεις του.
Ακόμη ποιες είναι οι δυνατότητες αντίδρασης των δικαιούχων καλλιτεχνών στο μεταβατικό διάστημα αλλά και στη συνέχεια και πως διασφαλίζουν τα δικαιώματά τους.
Άλλη μια λοιπόν ελληνική ιδιαιτερότητα που θα είχε λήξει με αίσιο για τους δημιουργούς τέλος, αν στα χρόνια του ’70 και του ’80 παρουσιάζονταν μονιασμένοι και λειτουργούσαν με «υγεία» τις ενώσεις τους και τις προσπάθειες που έκαναν, ορισμένοι εμπνευσμένοι καλλιτέχνες, για την αυτοδιαχείριση των εσόδων που προκύπτουν απ’ την τέχνη τους.
Μοιραία οι δημιουργοί διερωτούνται τους λόγους της συγκεκριμένης κίνησης και αναρωτιούνται τι μέλλει γενέσθαι με το θολό στην πατρίδα μας –όπως συμβαίνει και με πολλά άλλα καίρια ζητήματα- θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων.
Τα έγραφα που παρουσιάζει η εφημερίδα και επιβεβαιώνουν την μεταφορά:
Το μονοπώλιο της ΑΕΠΙ στην Ελλάδα
Η ΑΕΠΙ ιδρύθηκε το 1930 και μέχρι σήμερα όπως αναφέρει η ιστοσελίδα της εταιρείας εκπροσωπεί, διαφυλάσσει, εισπράττει και διανέμει πνευματικά δικαιώματα για όλες τις χρήσεις του έργου των μελών της.
Η ΑΕΠΙ - πέρα απ’ τα μηχανικά δικαιώματα - εισπράττει ποσοστά από τη δημόσια εκτέλεση μουσικών έργων στις συναυλίες όπου οι διοργανωτές είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν προκαταβολικά, αλλά και από μαγαζιά κάθε είδους, είτε παίζουν μουσική ηχογραφημένη είτε ζωντανή, από μουσικές σκηνές έως καφενεία, καφετέριες, μπαρ, σούπερ μάρκετ κ.λ.π.
Είναι αλήθεια πως κατά καιρούς έχουν ακουστεί παράπονα για τον τρόπο διανομής (τι και πόσα, γιατί και σε ποιους) καθώς και φωνές που μιλούν για αδιαφάνεια, σπατάλες από μέρους της εταιρείας και ευνοούμενους.
Η ΑΕΠΙ εκπροσωπεί περισσότερους από 14.380 Έλληνες και ξένους (με απευθείας σύμβαση) πνευματικούς δημιουργούς, καθώς και 2.200.000 και πλέον ξένους πνευματικούς δημιουργούς, μέσω συμβάσεων εκπροσώπησης με ομόλογες εταιρείες του εξωτερικού.
Απασχολεί περισσότερα από 100 άτομα προσωπικό σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, δεκάδες τοπικούς αντιπρόσωπους ανά την Ελλάδα και εποχικούς συνεργάτες καθώς και πολλούς νομικούς.
Έως ένα βαθμό εδώ και δεκαετίες λειτουργεί στον τομέα της ως μονοπώλιο και με υψηλό αντίτιμο ενώ η ΕΜΣΕ (Ένωση μουσικοσυνθετών Ελλάδας) που αποτελεί το αντίπαλο αλλά ασθενέστερο δέος, τελευταία παρουσιάζει σημεία ανοδικής τάσης. Στο εξωτερικό να σημειωθεί πως ισχύει η αντίστροφη κατάσταση, δηλαδή ανθεί η σωματειακή διαχείριση και είναι κατά πολύ μικρότερη αυτή των ειδικών ανώνυμων εταιρειών.
Η ΑΕΠΙ στον τελευταίο δημοσιευμένο ισολογισμό του 2013 εμφάνισε παθητικό που ξεπερνά τα 17 εκατομμύρια ευρώ ενώ δεκάδες απολύσεις στελεχών και συνεργατών της παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια. Κι όλα αυτά όταν οι εισπράξεις συνεχώς μειώνονται και μοιραία τα ποσοστά που καταβάλει η ΑΕΠΙ στους δημιουργούς κρατώντας βέβαια πάντα το μερτικό της…
Τα ερωτήματα
Τα ερωτήματα που προκύπτουν απ’ την μεταφορά της ΑΕΠΙ εν’ όψει του νέου νομοσχεδίου πολλά και σημαντικά. Οι δημιουργοί αλλά και όλοι οι Έλληνες οφείλουν να μάθουν τους λόγους της μετακίνησης αλλά και το νέο ισχύων καθεστώς. Τι αλλάζει δηλαδή επί της ουσίας και πως θα μπορούν να ελέγχουν τις δράσεις του υπάλληλου αλλά και αφεντικού που είναι την ίδια ώρα η ΑΕΠΙ για τους συνθέτες και τους στιχουργούς.
Επίσης πως θα λειτουργήσει επιτέλους διαφάνεια, σαφήνεια και καθαρότητα στο τοπίο των πνευματικών δικαιωμάτων σε συνδυασμό με το νέο νομοσχέδιο και την «αρνητική» θέση της ΑΕΠΙ σε ρυθμίσεις του.
Ακόμη ποιες είναι οι δυνατότητες αντίδρασης των δικαιούχων καλλιτεχνών στο μεταβατικό διάστημα αλλά και στη συνέχεια και πως διασφαλίζουν τα δικαιώματά τους.
Άλλη μια λοιπόν ελληνική ιδιαιτερότητα που θα είχε λήξει με αίσιο για τους δημιουργούς τέλος, αν στα χρόνια του ’70 και του ’80 παρουσιάζονταν μονιασμένοι και λειτουργούσαν με «υγεία» τις ενώσεις τους και τις προσπάθειες που έκαναν, ορισμένοι εμπνευσμένοι καλλιτέχνες, για την αυτοδιαχείριση των εσόδων που προκύπτουν απ’ την τέχνη τους.
