Σας έχει τύχει ποτέ να υποφέρετε ακούγοντας ένα τραγούδι; Επίσης, θα μπορούσατε να φανταστείτε, ότι ένα μουσικό κομμάτι θα είχε την δυνατότητα να γίνει εργαλείο βασανισμού; Κι, όμως, ισχύει.
Η ιδέα της χρήσης της μουσικής ως εργαλείο βασανισμού δεν είναι κάτι καινούργιο. Όπως έχει αναφέρει σε άρθρο του το New Yorker, η πρώτη φορά που ακούστηκε μουσική με βιαιότητα ήταν στη Βίβλο, όταν ηχούσαν οι σάλπιγγες στα τείχη της Ιεριχούς.
Λίαν προσφάτως, ήτοι 3-4 χρόνια πριν, έγινε γνωστό, πως ένα παιδικό τραγούδι χρησιμοποιήθηκε σε φυλακές της Οκλαχόμα, ως βασανιστήριο σε κρατούμενο, ο οποίος στη συνέχεια κατέληξε. Όχι απαραίτητα από το τραγούδι μόνο, δεν βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά. Ωστόσο, έγινε εργαλείο βασανισμού. Αν έχετε παιδάκια, τότε μπορεί να έχετε βιώσει ανάλογο εφιάλτη, καθώς το τραγούδι αυτό ήταν το "Baby Shark".
Η επανάληψη ενός ρεφρέν, για παράδειγμα, μπορεί να λειτουργήσει σαν το μαρτύριο της σταγόνας και να σε οδηγήσει στην παράνοια. Αυτή η πρακτική βασανσμού, ανάμεσα σε άλλες, χρησιμοποιεί συχνά η CIA. Σύμφωνα με αναφορές, «οι κρατούμενοι τοποθετούνται σε σκοτεινά, απομονωμένα κελιά, με δυνατούς θορύβους ή μουσική, με μόνο έναν κουβά δίπλα για την βιολογική τους ανάγκη». Στόχος αυτής της βασανιστικής πρακτικής είναι να δημιουργήσουν φόβο, αποπροσανατολισμό και να παρατείνουν το "σοκ της σύλληψης". Κατά κάποιο τρόπο, αυτή είναι μία σκοτεινή μορφή πολιτισμικής ηγεμονίας.
Στο πέρασμα των χρόνων τραγούδια που για πολλούς μπορεί να ακούγονται ευχάριστα, διασκεδαστικά, θρυλικά και μυθικά, για άλλους είναι μία αιτία παραλογισμού.
Όπως αναφέρει το New Yorker, το "Rosamunde" εύθυμο γερμανικό τραγούδι λαϊκού χαρακτήρα σε ρυθμό τσέχικης πόλκας «υποδεχόταν» τους κρατουμένους του Άουσβιτς μετά από σκληρές εργασίες - ανάμεσά τους και ο συγγραφέας Πρίμο Λέβι- ενώ έπαιζε ανηλεώς κατά τη διάρκεια των μαζικών εξοντώσεων στο στρατόπεδ Majdanek.
Επίσης, το "Born in the USA" του Μπρους Σπρίνγκστιν είναι ένα από τα κλασικά βασανιστήρια στο Γκουαντάναμο, ενώ το τραγούδι "My Sweet Lord" του Τζορτζ Χάρισον χρησιμοποιήθηκε από το καθεστώς του Πινοσέτ για τον βασανισμό ανθρώπων που φυλακίστηκαν κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του.
Αντιστοίχως, το "We will rock you" τρέλανε τον Ντόναλντ Βανς, ο οποίος εργαζόταν σε εταιρεία παροχής υπηρεσιών ασφαλείας Ιράκ και σύμφωνα με τους New York Times, είχε φυλακιστεί στο στρατόπεδο Cropper έξω από τη Βαγδάτη, όταν θέλησε να αποκαλύψει παράνομες δραστηριότητες του εργοδότη του, σχετικά με παράνομη διακίνησης όπλων.
Και στην Ελλάδα, ωστόσο, υπήρξαν κομμάτια που βασάνιζαν κρατουμένους της Χούντας των Συνταγματαρχών. Σύμφωνα με έρευνα της μουσικολόγου, Άννας Παπαέτη, η οποία σε συνέντευξή της στην Καθημερινή, είχε αποκαλύψει πως ένα από αυτά ήταν το «Θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν» του Γιάννη Μαρκόπουλου. Από την πλευρά του, ένας εκ των συλληφθέντων της επταετίας, θυμάται το «Μαρία με τα κίτρινα», τα «Φιλαράκια τα καλά» και το «Ασπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε». «Ο εξαναγκασμός των βασανισθέντων να στέκονται όρθιοι για ώρες και να τραγουδάνε, η συνακόλουθη στέρηση ύπνου, καταδεικνύουν ένα σχεδιασμένο σύστημα ψυχολογικού βασανισμού που εφαρμοζόταν σε συνδυασμό με τις εκτεταμένες σωματικές βλάβες».
Ας δούμε μερικά από τα τραγούδια που χρησιμοποιήθηκαν ως εργαλεία βασανισμού -με τα περισσότερα από τη CIA- και σε κάποια μπορεί να μην πάει το μυαλό σας.
‘Baby One More Time’ – Britney Spears
‘Bodies’ – Drowning Pool
‘Born in the U.S.A.’ – Bruce Springsteen
‘Die MF Die’ – Dope
‘Enter Sandman’ – Metallica
‘Kim’ – Eminem
‘Raspberry Beret’ – Prince
‘Rawhide’ – the Blues Brothers
‘Theme Song’ – Barney & Friends
‘White America’ – Eminem
We will Rock You
George Harrison - My sweet lord
Και τρία ελληνικά:
Πηγές: New Yorker, Far Out Magazine, Guardian, Καθημερινή
Η ιδέα της χρήσης της μουσικής ως εργαλείο βασανισμού δεν είναι κάτι καινούργιο. Όπως έχει αναφέρει σε άρθρο του το New Yorker, η πρώτη φορά που ακούστηκε μουσική με βιαιότητα ήταν στη Βίβλο, όταν ηχούσαν οι σάλπιγγες στα τείχη της Ιεριχούς.
Λίαν προσφάτως, ήτοι 3-4 χρόνια πριν, έγινε γνωστό, πως ένα παιδικό τραγούδι χρησιμοποιήθηκε σε φυλακές της Οκλαχόμα, ως βασανιστήριο σε κρατούμενο, ο οποίος στη συνέχεια κατέληξε. Όχι απαραίτητα από το τραγούδι μόνο, δεν βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά. Ωστόσο, έγινε εργαλείο βασανισμού. Αν έχετε παιδάκια, τότε μπορεί να έχετε βιώσει ανάλογο εφιάλτη, καθώς το τραγούδι αυτό ήταν το "Baby Shark".
Η επανάληψη ενός ρεφρέν, για παράδειγμα, μπορεί να λειτουργήσει σαν το μαρτύριο της σταγόνας και να σε οδηγήσει στην παράνοια. Αυτή η πρακτική βασανσμού, ανάμεσα σε άλλες, χρησιμοποιεί συχνά η CIA. Σύμφωνα με αναφορές, «οι κρατούμενοι τοποθετούνται σε σκοτεινά, απομονωμένα κελιά, με δυνατούς θορύβους ή μουσική, με μόνο έναν κουβά δίπλα για την βιολογική τους ανάγκη». Στόχος αυτής της βασανιστικής πρακτικής είναι να δημιουργήσουν φόβο, αποπροσανατολισμό και να παρατείνουν το "σοκ της σύλληψης". Κατά κάποιο τρόπο, αυτή είναι μία σκοτεινή μορφή πολιτισμικής ηγεμονίας.
Στο πέρασμα των χρόνων τραγούδια που για πολλούς μπορεί να ακούγονται ευχάριστα, διασκεδαστικά, θρυλικά και μυθικά, για άλλους είναι μία αιτία παραλογισμού.
Όπως αναφέρει το New Yorker, το "Rosamunde" εύθυμο γερμανικό τραγούδι λαϊκού χαρακτήρα σε ρυθμό τσέχικης πόλκας «υποδεχόταν» τους κρατουμένους του Άουσβιτς μετά από σκληρές εργασίες - ανάμεσά τους και ο συγγραφέας Πρίμο Λέβι- ενώ έπαιζε ανηλεώς κατά τη διάρκεια των μαζικών εξοντώσεων στο στρατόπεδ Majdanek.
Επίσης, το "Born in the USA" του Μπρους Σπρίνγκστιν είναι ένα από τα κλασικά βασανιστήρια στο Γκουαντάναμο, ενώ το τραγούδι "My Sweet Lord" του Τζορτζ Χάρισον χρησιμοποιήθηκε από το καθεστώς του Πινοσέτ για τον βασανισμό ανθρώπων που φυλακίστηκαν κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του.
Αντιστοίχως, το "We will rock you" τρέλανε τον Ντόναλντ Βανς, ο οποίος εργαζόταν σε εταιρεία παροχής υπηρεσιών ασφαλείας Ιράκ και σύμφωνα με τους New York Times, είχε φυλακιστεί στο στρατόπεδο Cropper έξω από τη Βαγδάτη, όταν θέλησε να αποκαλύψει παράνομες δραστηριότητες του εργοδότη του, σχετικά με παράνομη διακίνησης όπλων.
Και στην Ελλάδα, ωστόσο, υπήρξαν κομμάτια που βασάνιζαν κρατουμένους της Χούντας των Συνταγματαρχών. Σύμφωνα με έρευνα της μουσικολόγου, Άννας Παπαέτη, η οποία σε συνέντευξή της στην Καθημερινή, είχε αποκαλύψει πως ένα από αυτά ήταν το «Θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν» του Γιάννη Μαρκόπουλου. Από την πλευρά του, ένας εκ των συλληφθέντων της επταετίας, θυμάται το «Μαρία με τα κίτρινα», τα «Φιλαράκια τα καλά» και το «Ασπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε». «Ο εξαναγκασμός των βασανισθέντων να στέκονται όρθιοι για ώρες και να τραγουδάνε, η συνακόλουθη στέρηση ύπνου, καταδεικνύουν ένα σχεδιασμένο σύστημα ψυχολογικού βασανισμού που εφαρμοζόταν σε συνδυασμό με τις εκτεταμένες σωματικές βλάβες».
Ας δούμε μερικά από τα τραγούδια που χρησιμοποιήθηκαν ως εργαλεία βασανισμού -με τα περισσότερα από τη CIA- και σε κάποια μπορεί να μην πάει το μυαλό σας.
‘Baby One More Time’ – Britney Spears
‘Bodies’ – Drowning Pool
‘Born in the U.S.A.’ – Bruce Springsteen
‘Die MF Die’ – Dope
‘Enter Sandman’ – Metallica
‘Kim’ – Eminem
‘Raspberry Beret’ – Prince
‘Rawhide’ – the Blues Brothers
‘Theme Song’ – Barney & Friends
‘White America’ – Eminem
We will Rock You
George Harrison - My sweet lord
Και τρία ελληνικά:
Πηγές: New Yorker, Far Out Magazine, Guardian, Καθημερινή
