Σαν μια ραδιοφωνική εκπομπή…
Αν οι υποψήφιοι πολιτευτές «έδιναν βάση» στο Μάρκο, μάλλον θα το σκεφτόντουσαν καλύτερα το θέμα.
Ειδικά εκείνοι που προορίζονται για τα υψηλά αξιώματα.
Όσοι γινούν πρωθυπουργοί
όλοι τους θα πεθάνουν
τους κυνηγάει ο λαός
απ’ τα καλά που κάνουν
Γενικώς το υπουργιλίκι δεν χαίρει και μεγάλης εκτίμησης στην «λαϊκή» τραγουδοποιία.
Δεν είμαι υπουργός εγώ για να με απολύσεις
και ούτε στο τηλέφωνο να θες να μου μιλήσεις
Υπήρχε, και υπάρχει, και ο κίνδυνος των… καταγγελιών.
Στη φοιτητριούλα που σ' έχει ερωτευθεί
θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή
Υπάρχουν όμως και χειρότερα...
Θα πάρω ένα ψεύτικο πιστόλι
Μια νύχτα να μπουκάρω στη βουλή
Κι εκεί που θα κοιμούνται όλοι
Θα ρίξω μία να τους κόψω τη χολή
Δε «μετρά» γενικώς το αξίωμα:
Τρελάθηκε κι ο υπουργός
θέλει να μας μαντρώσει,
έχει βαθιά μεσάνυχτα
κι αργεί να ξημερώσει
Ούτε το κοινοβούλιο… έχει «αίγλη»
Ένα γύρο όλοι καθισμένοι
κι έγινε Βουλή ο καφενές
μέσα στα προβλήματα κρυμμένη
φλόγα που ανάβει με φωνές.
Και μιας και πλησιάζουν και οι δημοτικές εκλογές:
Δήμαρχος εγώ δεν είμαι για να μου παραπονιέσαι,
στον Καρπόζηλο να πας και μαζί του να ξηγιέσαι.
Πάντα θα μας βασανίζει το ερώτημα:
Μήπως είμαι κακόπιστος
που βλέπω υποκρισία
σ΄αυτούς που τάχα για καλό
γινήκανε εξουσία
Το βέβαιο είναι πως:
Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει
μας διοικεί μας τυραννά μας γονατίζει μας χαλά
κι αυτή μας ανασταίνει…
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ξεκάθαρο:
Πολιτικώς αντίθετοι μα η αγάπη, αγάπη,
μη μπλέκεις τα προσωπικά με της φυλής τα πάθη.
Αν οι υποψήφιοι πολιτευτές «έδιναν βάση» στο Μάρκο, μάλλον θα το σκεφτόντουσαν καλύτερα το θέμα.
Ειδικά εκείνοι που προορίζονται για τα υψηλά αξιώματα.
Όσοι γινούν πρωθυπουργοί
όλοι τους θα πεθάνουν
τους κυνηγάει ο λαός
απ’ τα καλά που κάνουν
Γενικώς το υπουργιλίκι δεν χαίρει και μεγάλης εκτίμησης στην «λαϊκή» τραγουδοποιία.
Δεν είμαι υπουργός εγώ για να με απολύσεις
και ούτε στο τηλέφωνο να θες να μου μιλήσεις
Υπήρχε, και υπάρχει, και ο κίνδυνος των… καταγγελιών.
Στη φοιτητριούλα που σ' έχει ερωτευθεί
θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή
Υπάρχουν όμως και χειρότερα...
Θα πάρω ένα ψεύτικο πιστόλι
Μια νύχτα να μπουκάρω στη βουλή
Κι εκεί που θα κοιμούνται όλοι
Θα ρίξω μία να τους κόψω τη χολή
Δε «μετρά» γενικώς το αξίωμα:
Τρελάθηκε κι ο υπουργός
θέλει να μας μαντρώσει,
έχει βαθιά μεσάνυχτα
κι αργεί να ξημερώσει
Ούτε το κοινοβούλιο… έχει «αίγλη»
Ένα γύρο όλοι καθισμένοι
κι έγινε Βουλή ο καφενές
μέσα στα προβλήματα κρυμμένη
φλόγα που ανάβει με φωνές.
Και μιας και πλησιάζουν και οι δημοτικές εκλογές:
Δήμαρχος εγώ δεν είμαι για να μου παραπονιέσαι,
στον Καρπόζηλο να πας και μαζί του να ξηγιέσαι.
Πάντα θα μας βασανίζει το ερώτημα:
Μήπως είμαι κακόπιστος
που βλέπω υποκρισία
σ΄αυτούς που τάχα για καλό
γινήκανε εξουσία
Το βέβαιο είναι πως:
Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει
μας διοικεί μας τυραννά μας γονατίζει μας χαλά
κι αυτή μας ανασταίνει…
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ξεκάθαρο:
Πολιτικώς αντίθετοι μα η αγάπη, αγάπη,
μη μπλέκεις τα προσωπικά με της φυλής τα πάθη.
