Ο Σπύρος Παπαδόπουλος παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό 7 Μέρες Tv με αφορμή την ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου της σειράς Κάνε ότι κοιμάσαι στην ΕΡΤ. Ο ηθοποιός μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στον καλλιτεχνικό χώρο αλλά και τις συνεργασίες του με μεγάλα ονόματα.
Στην ερώτηση αν κατά τη διάρκεια της καριέρας του έχει περάσει δύσκολα απαντά: «Μόνο δύσκολα! Περισσότερο δεν γίνεται. Νομίζω ότι έχω εκπαιδευτεί στα δύσκολα από μωρό παιδί. Αν βιώνεις ακραία πράγματα, – δεν συνέβη μόνο σε εμένα αλλά σε πολλά παιδιά της ηλικίας μου τότε -, και σε κοινωνικό και σε προσωπικό επίπεδο, με απώλειες και θανάτους, μπορείς να γίνεις από κακοποιός μέχρι άγιος. Εγώ πάντως κακοποιός δεν έγινα. Και άγιος δεν φιλοδοξώ να γίνω. Θέλω να είμαι καλός άνθρωπος».
Όσο αφορά στη μεγαλύτερη δυσκολία που κλήθηκε να αντιμετωπίσει λέει: «Δεν μου έρχεται κάτι αμέσως στο μυαλό για να σας απαντήσω. Νομίζω τα πρώτα μου χρόνια στο θέατρο, μέχρι να πατήσω στα πόδια μου και να γίνω αποδεκτός, έκανα πολύ δύσκολα πράγματα που άλλοι συνάδελφοι φίλοι που τα γνωρίζουν μου έλεγαν ότι δεν θα τα έκαναν. Είμαι απόλυτος. Ήθελα να περνώ καλά στη σκηνή. Αν πάνω στη σκηνή δεν περνώ καλά, δεν πα’ να παίζω δίπλα στον Λόρενς Ολιβιέ και να πληρώνομαι αστρονομικά, θα φύγω. Και το έκανα πράξη αυτό. Έφυγα από δουλειές, έφυγα από το πλευρό πολύ μεγάλων ονομάτων, ανθρώπων που, ως νέος ηθοποιός, τους έβλεπα και έμενα με το στόμα ανοιχτό, γιατί δεν μπορούσα να λειτουργήσω. Δεν ήθελα ποτέ να χρησιμοποιήσω αυτή την δουλειά σαν σκαλοπάτι για να κερδίσω κάτι άλλο. Ήθελα απλώς να περνώ καλά. Παρατούσα λοιπόν τη δουλειά στη μέση και πήγαινα να κάνω μεροκάματα στην οικοδομή. Αυτά τα θεωρώ ωραία παράσημα στη ζωή μου».
Στην ερώτηση αν κατά τη διάρκεια της καριέρας του έχει περάσει δύσκολα απαντά: «Μόνο δύσκολα! Περισσότερο δεν γίνεται. Νομίζω ότι έχω εκπαιδευτεί στα δύσκολα από μωρό παιδί. Αν βιώνεις ακραία πράγματα, – δεν συνέβη μόνο σε εμένα αλλά σε πολλά παιδιά της ηλικίας μου τότε -, και σε κοινωνικό και σε προσωπικό επίπεδο, με απώλειες και θανάτους, μπορείς να γίνεις από κακοποιός μέχρι άγιος. Εγώ πάντως κακοποιός δεν έγινα. Και άγιος δεν φιλοδοξώ να γίνω. Θέλω να είμαι καλός άνθρωπος».
Όσο αφορά στη μεγαλύτερη δυσκολία που κλήθηκε να αντιμετωπίσει λέει: «Δεν μου έρχεται κάτι αμέσως στο μυαλό για να σας απαντήσω. Νομίζω τα πρώτα μου χρόνια στο θέατρο, μέχρι να πατήσω στα πόδια μου και να γίνω αποδεκτός, έκανα πολύ δύσκολα πράγματα που άλλοι συνάδελφοι φίλοι που τα γνωρίζουν μου έλεγαν ότι δεν θα τα έκαναν. Είμαι απόλυτος. Ήθελα να περνώ καλά στη σκηνή. Αν πάνω στη σκηνή δεν περνώ καλά, δεν πα’ να παίζω δίπλα στον Λόρενς Ολιβιέ και να πληρώνομαι αστρονομικά, θα φύγω. Και το έκανα πράξη αυτό. Έφυγα από δουλειές, έφυγα από το πλευρό πολύ μεγάλων ονομάτων, ανθρώπων που, ως νέος ηθοποιός, τους έβλεπα και έμενα με το στόμα ανοιχτό, γιατί δεν μπορούσα να λειτουργήσω. Δεν ήθελα ποτέ να χρησιμοποιήσω αυτή την δουλειά σαν σκαλοπάτι για να κερδίσω κάτι άλλο. Ήθελα απλώς να περνώ καλά. Παρατούσα λοιπόν τη δουλειά στη μέση και πήγαινα να κάνω μεροκάματα στην οικοδομή. Αυτά τα θεωρώ ωραία παράσημα στη ζωή μου».
