Θα δυσκολευτείτε να βρείτε δύο μουσικές φιγούρες που πιστεύουν στη δύναμη του Rock’n’Roll τόσο πολύ όσο ο Μπράιαν Γουίλσον και ο Μπομπ Ντίλαν. Ο Ντίλαν μπορεί να είχε τη folk μουσική στην καρδιά, αλλά εκτιμούσε ιδιαίτερα την παλιά σχολή όπως τους Τσακ Μπέρι και Ρόι Όρμπισον, τους οποίους τίμησε στη θητεία του στο συγκρότημα The Traveling Wilburys. Ο Ντίλαν έζησε την εξέλιξη της μουσικής και έγινε ηλεκτρικός πριν το μεγαλύτερο μέρος του κοινού του ήταν έτοιμο γι’ αυτή την αλλαγή, μια κίνηση που χλευάστηκε εκείνη την εποχή, αλλά σήμερα μοιάζει απόλυτα προνοητική.
Από την πλευρά του, ο Γουίλσον ήταν αυστηρά πιστός στα κλασικά στυλ παραγωγής προσκολλημένος στον παραγωγό Phil Spector. Η συγχώνευση των doo-wop, pop και rock που άκουσε σε τραγούδια όπως των Drifters "On Broadway", των Crystals "There No Other" και ειδικά των Ronettes με το "Be My Baby " τον ενέπνευσαν να προχωρήσει πέρα από τους Four Freshman που ήταν κολλημένοι στις ρίζες και στο παρελθόν, στο surf της αρχικής παραγωγής των Beach Boys. Ο Γουίλσον επίσης λάτρευε τον Chuck Berry, κι έτσι προσάρμοσε το “Sweet Little Sixteen” στο “Surfin’ U.S.A.” που ήταν μία από τις 10 μεγαλύτερες επιτυχίες των Beach Boys.
Η δεκαετία του ’80 ήταν δύσκολη εποχή και για τους δύο μουσικούς. Ο Ντίλαν είχε εισέλθει σε μια περίοδο έντονης αναγέννησης του Χριστιανισμού, αποξενώνοντας ένα μεγάλο μέρος του βασικού κοινού που είχε κολλήσει μαζί του καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Ο Γουίλσον βρισκόταν συνέχεια σε συνεδρίες με τον ψυχολόγο Eugene Landy και έδινε μια μεγάλη μάχη για να κατευνάσει τις ψυχικές του διαταραχές ενώ αμφιταλαντευόταν μεταξύ των Beach Boys και μιας σόλο καριέρας. Στο ομότιτλο άλμπουμ του το 1988 (το μεγαλύτερο μέρος του οποίου περιέχει αναφορές στον Landy), ο Γουίλσον έγραψε το τραγούδι ”Let It Shine”.
“Δεν τον γνώριζα καθόλου, αλλά ο Μπράιαν με ρώτησε αν ήθελα να γράψουμε μαζί ένα τραγούδι. Ναι, παρακαλώ - θα μου άρεσε πολύ”. Πήγα στο σπίτι του στο Μαλιμπού και το έγραψα μαζί του δίπλα στην παραλία. Ο χώρος του ήταν μόλις λίγα βήματα από τη θάλασσα”, θυμήθηκε η Lynne το 2015. “Αυτός έπαιζε πιάνο και εγώ τραβούσα κιθάρα και καταλήξαμε στο τραγούδι, “Let It Shine”. ... Τέλος πάντων, φτάσαμε στην ηχογράφηση και έπαιξα πολλά όργανα: μπάσο, ρυθμική κιθάρα και πλήκτρα, που επίσης έπαιξε κι εκείνος και κάναμε την συμπαραγωγή”.
Η Lynne είχε μόλις τελειώσει τη συνεργασία με τον George Harrison στο άλμπουμ του Cloud Nine και σύντομα θα συμμετείχε στους Traveling Wilburys. Έτσι μέσω των Wilburys η Lynne, ο Dylan και ο Wilson συγκεντρώθηκαν για να φτιάξουν ένα νέο τραγούδι, το “The Spirit of Rock‘ N ’Roll’.
Το τραγούδι αυτό αρχικά επρόκειτο να περιληφθεί στο επόμενο δίσκο του Brian Wilson με τίτλο “Sweet Insanity”, αλλά αυτό το άλμπουμ είτε απορρίφθηκε από τον Γουίλσον είτε από την εταιρία του, είτε εκλάπησαν τα demos. Ίσως ήταν ένα μείγμα και των τριών, αλλά σε κάθε περίπτωση, το “Sweet Insanity” δεν είδε ποτέ επίσημη κυκλοφορία και ούτε το ‘The Spirit of Rock‘ N ’Roll’. Μερικά από τα κομμάτια του ηχογραφήθηκαν αργότερα για το άλμπουμ του Γουίλσον “Gettin ’In Over My Head”, αλλά το “ The Spirit of Rock ‘N’ Roll” δεν ήταν ένα από αυτά.
Μιλώντας για το “Sweet Insanity” το 2015, ο Γουίλσον είπε στο Las Vegas Review-Journal: “Το Sweet Insanity δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Έχετε bootlegs, αλλά δεν κυκλοφόρησε ποτέ επισήμως. Και πίστευα ότι μερικά από τα τραγούδια ήταν αρκετά καλά. Δεν ήταν το καλύτερο άλμπουμ που έγραψα ποτέ. Απλώς δεν πιστεύαμε ότι ήταν αρκετά καλό. Ήταν ακριβώς όπως τα demos. Ηχογραφήσαμε περίπου 10-12 τραγούδια και αποφασίσαμε να μην τα βάλουμε επειδή πιστεύαμε ότι ίσως δεν θα άρεσαν στον κόσμο, οπότε το αφήσαμε”.
Μπορείτε να βρείτε πολλές ανεπίσημες ηχογραφήσεις του “Sweet Insanity”, οι περισσότερες από τις οποίες εμπνέουν και αρκετά αξέχαστο υλικό. Το “The Spirit of Rock‘ N ’Roll”, είναι πιθανότατα το καλύτερο από όσα αφαίρεσε ο Γουίλσον. Λαμβάνοντας υπόψη την εύθραυστη ψυχική κατάσταση του Γουίλσον και την επίδραση του Landry κατά τη διάρκεια της ηχογράφησής του, είναι πιθανότατα ένα ξεχασμένο… λείψανο.
Brian Wilson with Bob Dylan - The Spirit of Rock and Roll
*Οι πληροφορίες είναι από το faroutmagazine.co.uk
Από την πλευρά του, ο Γουίλσον ήταν αυστηρά πιστός στα κλασικά στυλ παραγωγής προσκολλημένος στον παραγωγό Phil Spector. Η συγχώνευση των doo-wop, pop και rock που άκουσε σε τραγούδια όπως των Drifters "On Broadway", των Crystals "There No Other" και ειδικά των Ronettes με το "Be My Baby " τον ενέπνευσαν να προχωρήσει πέρα από τους Four Freshman που ήταν κολλημένοι στις ρίζες και στο παρελθόν, στο surf της αρχικής παραγωγής των Beach Boys. Ο Γουίλσον επίσης λάτρευε τον Chuck Berry, κι έτσι προσάρμοσε το “Sweet Little Sixteen” στο “Surfin’ U.S.A.” που ήταν μία από τις 10 μεγαλύτερες επιτυχίες των Beach Boys.
Η δεκαετία του ’80 ήταν δύσκολη εποχή και για τους δύο μουσικούς. Ο Ντίλαν είχε εισέλθει σε μια περίοδο έντονης αναγέννησης του Χριστιανισμού, αποξενώνοντας ένα μεγάλο μέρος του βασικού κοινού που είχε κολλήσει μαζί του καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Ο Γουίλσον βρισκόταν συνέχεια σε συνεδρίες με τον ψυχολόγο Eugene Landy και έδινε μια μεγάλη μάχη για να κατευνάσει τις ψυχικές του διαταραχές ενώ αμφιταλαντευόταν μεταξύ των Beach Boys και μιας σόλο καριέρας. Στο ομότιτλο άλμπουμ του το 1988 (το μεγαλύτερο μέρος του οποίου περιέχει αναφορές στον Landy), ο Γουίλσον έγραψε το τραγούδι ”Let It Shine”.
“Δεν τον γνώριζα καθόλου, αλλά ο Μπράιαν με ρώτησε αν ήθελα να γράψουμε μαζί ένα τραγούδι. Ναι, παρακαλώ - θα μου άρεσε πολύ”. Πήγα στο σπίτι του στο Μαλιμπού και το έγραψα μαζί του δίπλα στην παραλία. Ο χώρος του ήταν μόλις λίγα βήματα από τη θάλασσα”, θυμήθηκε η Lynne το 2015. “Αυτός έπαιζε πιάνο και εγώ τραβούσα κιθάρα και καταλήξαμε στο τραγούδι, “Let It Shine”. ... Τέλος πάντων, φτάσαμε στην ηχογράφηση και έπαιξα πολλά όργανα: μπάσο, ρυθμική κιθάρα και πλήκτρα, που επίσης έπαιξε κι εκείνος και κάναμε την συμπαραγωγή”.
Η Lynne είχε μόλις τελειώσει τη συνεργασία με τον George Harrison στο άλμπουμ του Cloud Nine και σύντομα θα συμμετείχε στους Traveling Wilburys. Έτσι μέσω των Wilburys η Lynne, ο Dylan και ο Wilson συγκεντρώθηκαν για να φτιάξουν ένα νέο τραγούδι, το “The Spirit of Rock‘ N ’Roll’.
Το τραγούδι αυτό αρχικά επρόκειτο να περιληφθεί στο επόμενο δίσκο του Brian Wilson με τίτλο “Sweet Insanity”, αλλά αυτό το άλμπουμ είτε απορρίφθηκε από τον Γουίλσον είτε από την εταιρία του, είτε εκλάπησαν τα demos. Ίσως ήταν ένα μείγμα και των τριών, αλλά σε κάθε περίπτωση, το “Sweet Insanity” δεν είδε ποτέ επίσημη κυκλοφορία και ούτε το ‘The Spirit of Rock‘ N ’Roll’. Μερικά από τα κομμάτια του ηχογραφήθηκαν αργότερα για το άλμπουμ του Γουίλσον “Gettin ’In Over My Head”, αλλά το “ The Spirit of Rock ‘N’ Roll” δεν ήταν ένα από αυτά.
Μιλώντας για το “Sweet Insanity” το 2015, ο Γουίλσον είπε στο Las Vegas Review-Journal: “Το Sweet Insanity δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Έχετε bootlegs, αλλά δεν κυκλοφόρησε ποτέ επισήμως. Και πίστευα ότι μερικά από τα τραγούδια ήταν αρκετά καλά. Δεν ήταν το καλύτερο άλμπουμ που έγραψα ποτέ. Απλώς δεν πιστεύαμε ότι ήταν αρκετά καλό. Ήταν ακριβώς όπως τα demos. Ηχογραφήσαμε περίπου 10-12 τραγούδια και αποφασίσαμε να μην τα βάλουμε επειδή πιστεύαμε ότι ίσως δεν θα άρεσαν στον κόσμο, οπότε το αφήσαμε”.
Μπορείτε να βρείτε πολλές ανεπίσημες ηχογραφήσεις του “Sweet Insanity”, οι περισσότερες από τις οποίες εμπνέουν και αρκετά αξέχαστο υλικό. Το “The Spirit of Rock‘ N ’Roll”, είναι πιθανότατα το καλύτερο από όσα αφαίρεσε ο Γουίλσον. Λαμβάνοντας υπόψη την εύθραυστη ψυχική κατάσταση του Γουίλσον και την επίδραση του Landry κατά τη διάρκεια της ηχογράφησής του, είναι πιθανότατα ένα ξεχασμένο… λείψανο.
Brian Wilson with Bob Dylan - The Spirit of Rock and Roll
*Οι πληροφορίες είναι από το faroutmagazine.co.uk
