Ο Πασχάλης Τερζής συστήνει για το σημερινό ντέρμπι

Επιστροφές καταστροφές…

Στο ξεκίνημα της νέας χιλιετίας ο Πασχάλης Τερζής βρισκόταν στην πιο μεστή και αποδοτική φάση της καριέρας του. Οι χώροι που εμφανίζονταν ήταν κατάμεστοι, τα τραγούδια που ερμήνευε γινόντουσαν τρανταχτές επιτυχίες, ο κόσμος έπινε -και πίνει- νερό στο όνομά του. Εκείνη την εποχή ο ερμηνευτής αποφάσισε να εμπιστευτεί έναν μόνο συνθέτη για να του γράψει τα καινούργια του τραγούδια. Κίνηση έκπληξη και ματ όπως αποδείχτηκε. Ο Τερζής είχε αναγνωρισθεί δισκογραφικά στα πρώτα χρόνια του ΄80 με δύο δίσκους που έφεραν την υπογραφή του Χρήστου Νικολόπουλου στην μικρή βορειοελλαδίτικη εταιρεία Salonica. Η πανελλαδική όμως, πλατιά και βαριά καθιέρωση ήρθε το 1997 με το άλμπουμ «Παλιόκαιρος». Το 2001 λοιπόν η μπίλια έκατσε στον Μάριο Τόκα, το συνθέτη που νωρίτερα είχε αλλάξει τη ρότα της διαδρομής του κολλητού του Τερζή, του Δημήτρη Μητροπάνου. Η στόχευση ήταν πετυχημένη. Ο Κύπριος μελωδός είχε το χάρισμα να λειτουργεί οικουμενικά. Στο έργο του «ακουμπάνε» διαφορετικές γενιές και ετερόκλητα ακροατήρια, δημιουργούνται ζυμώσεις που ενώνουν νεότερους με παλαιότερους, κλασικίζοντες και καινοτόμους, λαϊκούς και έντεχνους αλλά και «μοντέρνους». Έτσι στη σύμπραξη του με τον Τερζή στον δίσκο τους «Θέλω να πω» κινήθηκε αναλόγως με αποτέλεσμα τραγούδια που άφησαν εποχή και αντέχουν γερά ακόμα: Φαντάσου, Να πιάσει Θέε μου μια βροχή, Άλλος ο Θεός του κόσμου και βέβαια το κορυφαίο ζεϊμπέκικο Επιστροφές καταστροφές. Οι στίχοι σε αυτό είναι του Γιάννη Πάριου, που εκτός από ευλογημένος τραγουδιστής είναι κι ένας ικανότατος γραφιάς…

Κάθε που γύριζα το πανηγύριζα
Την ίδια έκανα υπομονή

Ο Ολυμπιακός επιστρέφει στο κλειστό του ΟΑΚΑ με τη φιλοδοξία να κατακτήσει για δεύτερη συνεχόμενη φορά τον τίτλο μέσα στην έδρα του αιώνιου αντιπάλου του. Απ’ την άλλη ο Παναθηναϊκός καίγεται από τη φλόγα της νίκης που θα οδηγήσει και θα κρίνει το παιχνίδι σε μια πέμπτη αναμέτρηση, όπου όλα μπορούν να συμβούν. Οι ομάδες παρά την κούραση, ειδικά των ερυθρολεύκων που έχουν παίξει πολύ παραπάνω, παρουσιάζονται πάνοπλες. Τα όποια προβλήματα ξεπεράστηκαν, μένουν βέβαια φυσικά οι μόνιμες πλέον αλλά σημαντικές απουσίες στο στρατόπεδο των Πειραιωτών. Εκείνο που αλλάζει τα δεδομένα είναι όσα τοξικά προηγήθηκαν μέσα στην εβδομάδα. Σίγουρα μιλάμε για κρισιμότατους αγώνες, αλλά μέχρι εκεί. Δυστυχώς οι αρμόδιοι αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων. Οι παίκτες τιμούν τη φανέλα τους και την ιδιότητά τους μέσα κι έξω απ’ το γήπεδο όπως και τα τεχνικά επιτελεία. Στις ηγεσίες υπάρχει θέμα… ειδικά όταν επιζητούν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε σχέση με τους αληθινούς πρωταγωνιστές. Ο σκηνοθέτης μιας ταινίας ή μιας παράστασης, ακόμη κι αν το σενάριο ή το κείμενο είναι δικό του, δεν παίζει ο ίδιος σε αυτήν. Αναθέτει τους ρόλους σε ηθοποιούς οι οποίοι είναι αυτοί που βγαίνουν μπροστά και στο τέλος πέφτουν πάνω τους τα φώτα της επιτυχίας ή της αποτυχίας ενός έργου. Οι πρόεδροι δεν είναι καν σκηνοθέτες, είναι οι παραγωγοί του θεάματος. Αυτοί δηλαδή που χαίρουν μικρότερης αναγνωρισιμότητας και που κινούνται ναι μεν απαραίτητα και ουσιαστικά αλλά μακριά από τους προβολείς. Όταν συμβαίνει το αντίθετο, τις περισσότερος φορές, το έργο δεν περπατάει…

Αλλά μήπως μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην όλη κατάσταση έχουν και οι θεατές; Ξέρεις τι είναι να υπάρχουν δύο υπερομάδες, ζηλευτές σε όλη την Ευρώπη, και να μην μπορούν να τις γευτούν στο γήπεδο και οι δυο μεριές. Η γιορτή καταντάει φτηνό πανηγύρι, γιατί υπάρχουν και πανέμορφα πανηγύρια, αληθινά ξεδόματα του μυαλού και της ψυχής. Κάπως έτσι οι ωραίοι φίλαθλοι, μπαίνουν ακόμη και στο μπάσκετ, σταδιακά στη γωνιά. Δείτε το μέσο όρο εισιτηρίων του φετινού Παναθηναϊκού στο ποδόσφαιρο και θα αντιληφθείτε τον κίνδυνο. Μακάρι στο σήμερα να χαρούμε στιγμές πολιτισμού, που το ίδιο το άθλημα και οι δυναμικές των ομάδων προϋποθέτουν. Αλλιώς…

Επιστροφές καταστροφές
Στην ίδια κόλαση, στο ίδιο χτες

…μπάλα μετά μουσικής

Το άρθρο προέρχεται από το οπισθόφυλλο της Sportday (8/6/2017) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb. Μπορείτε να το διαβάσετε και μέσα από το pdf που ακολουθεί