Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου που αυτοβιογραφείται στο Μονόγραμμα, σε δυο συνέχειες, θεωρείται από τους επιφανείς εκπροσώπους της σύγχρονης γενιάς των Ελλήνων συνθετών.
Μια νοητή γραμμή τον συνδέει άμεσα με τη σπουδαία μουσική μας κληρονομιά, στον δρόμο των μεγάλων δημιουργών που γαλουχήθηκαν με τις ιδέες της γενιάς του ’30, η οποία και οδήγησε στην πολιτιστική έκρηξη του ’60.
Ο Μίκης Θεοδωράκης τον ξεχώρισε σε συνέντευξή του, ως τον σημαντικότερο νέο Έλληνα συνθέτη.
Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου έλαβε δεκάδες διεθνή και ελληνικά βραβεία μουσικής και έχει χαρακτηριστεί ως επάξιος συνεχιστής της παράδοσης των μεγάλων Ελλήνων συνθετών.
Θεωρείται από πολλούς «ο σύγχρονος εκφραστής της μελοποιημένης ποίησης και του λόγιου ελληνικού τραγουδιού, οδηγώντας το παράλληλα με την λαϊκότητα της αποδοχής του στον συμφωνικό ήχο».
Γεννήθηκε το 1959 στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας. Μωρό ακόμη, μεταφέρθηκε με την οικογένεια στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου έζησε μέχρι τα επτά του χρόνια.
Γονείς του είναι ο Στέλιος Παπαδημητρίου, ο οποίος υπήρξε το δεξί χέρι του Αριστοτέλη Ωνάση και η Αλεξάνδρα Παπαδημητρίου. Αδελφός του είναι ο Αντώνης Παπαδημητρίου, πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση.
«Στο σπίτι ακουγόταν κλασική μουσική όλη μέρα».
Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών και στη Νομική Σχολή, όπου συμμετείχε ως συνθέτης σε παραστάσεις του θεατρικού τμήματος του ΕΚΠΑ. (Οιδίπους Τύραννος, Φαύστα, Εμείς Και Ο Χρόνος, Η Βεγγέρα).
Ο Μάνος Χατζιδάκις άκουσε μουσική του και το Πάσχα του 1980, τον παρουσιάζει μεταξύ των έξι συνθετών του Τρίτου Προγράμματος, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Το 1981 εξέδωσε το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο «Τοπία», δίσκο progressive μουσικής.
«Μελοποιώ σημαίνει πρώτα από όλα διαβάζω δυνατά. Το κανονικό, φωναχτό διάβασμα είναι η πρώτη μεγάλη επανάσταση του ποιήματος από το άηχο τυπωμένο κόσμο ξανά στον προφορικό κόσμο, εκεί όπου η ποίηση κάποτε αποκλειστικά ανήκε….», γράφει σε κάποια δοκίμιά του, όπου ανιχνεύει, με πολλή βάσανον «το αρμονικό νόημα αναλογιών καταγεγραμμένο σε σειρές συχνοτήτων ως αλληλουχίες και ως συνηχήσεις...».
Το 2003 ανέλαβε διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος κάνοντας τη διαφορά.
Ανήσυχο πνεύμα, αλλά αισιόδοξος, σε μια περίοδο πολύπλοκη και με δυσμενή τη διεθνή συγκυρία, ίδρυσε το «Ελληνικό Σχέδιο», έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό για την προαγωγή της ελληνικής και όχι μόνον μουσικής και την προβολή της σύγχρονης ελληνικής πρωτογενούς δημιουργίας.
Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου έχει γράψει συμφωνικά έργα, κομμάτια για σόλο όργανα και συνδυασμούς οργάνων: «Ο καλλιτέχνης πρέπει να διακινδυνεύσει την κάθοδο του από τον κρατήρα στα έγκατα του εαυτού του και, σαν μεταλλωρύχος, να μάθει από που θα εξορύσσει εφεξής το υλικό του…» γράφει σε ένα δοκίμιό του.
Έγραψε επίσης, μουσική για θέατρο και για τον ελληνικό κινηματογράφο όπως «Ηλεκτρικός Άγγελος», «Ρεβάνς», «Αρχάγγελος Του Πάθους», «Το δέντρο που πληγώναμε», «Νίκη της Σαμοθράκης» κ.α.
Το μεγάλο κοινό τον ανακάλυψε λόγω της τηλεόρασης. Γνωστές τηλεοπτικές σειρές γίνονταν άμεσα αναγνωρίσιμες από τη μουσική του όπως η «Αναστασία» σε σενάριο της Μιρέλλας Παπαοικονόμου, το «Μη Φοβάσαι Τη Φωτιά», το «Λόγω Τιμής» κ.α.
Μια νοητή γραμμή τον συνδέει άμεσα με τη σπουδαία μουσική μας κληρονομιά, στον δρόμο των μεγάλων δημιουργών που γαλουχήθηκαν με τις ιδέες της γενιάς του ’30, η οποία και οδήγησε στην πολιτιστική έκρηξη του ’60.
Ο Μίκης Θεοδωράκης τον ξεχώρισε σε συνέντευξή του, ως τον σημαντικότερο νέο Έλληνα συνθέτη.
Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου έλαβε δεκάδες διεθνή και ελληνικά βραβεία μουσικής και έχει χαρακτηριστεί ως επάξιος συνεχιστής της παράδοσης των μεγάλων Ελλήνων συνθετών.
Θεωρείται από πολλούς «ο σύγχρονος εκφραστής της μελοποιημένης ποίησης και του λόγιου ελληνικού τραγουδιού, οδηγώντας το παράλληλα με την λαϊκότητα της αποδοχής του στον συμφωνικό ήχο».
Γεννήθηκε το 1959 στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας. Μωρό ακόμη, μεταφέρθηκε με την οικογένεια στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου έζησε μέχρι τα επτά του χρόνια.
Γονείς του είναι ο Στέλιος Παπαδημητρίου, ο οποίος υπήρξε το δεξί χέρι του Αριστοτέλη Ωνάση και η Αλεξάνδρα Παπαδημητρίου. Αδελφός του είναι ο Αντώνης Παπαδημητρίου, πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση.
«Στο σπίτι ακουγόταν κλασική μουσική όλη μέρα».
Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών και στη Νομική Σχολή, όπου συμμετείχε ως συνθέτης σε παραστάσεις του θεατρικού τμήματος του ΕΚΠΑ. (Οιδίπους Τύραννος, Φαύστα, Εμείς Και Ο Χρόνος, Η Βεγγέρα).
Ο Μάνος Χατζιδάκις άκουσε μουσική του και το Πάσχα του 1980, τον παρουσιάζει μεταξύ των έξι συνθετών του Τρίτου Προγράμματος, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Το 1981 εξέδωσε το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο «Τοπία», δίσκο progressive μουσικής.
«Μελοποιώ σημαίνει πρώτα από όλα διαβάζω δυνατά. Το κανονικό, φωναχτό διάβασμα είναι η πρώτη μεγάλη επανάσταση του ποιήματος από το άηχο τυπωμένο κόσμο ξανά στον προφορικό κόσμο, εκεί όπου η ποίηση κάποτε αποκλειστικά ανήκε….», γράφει σε κάποια δοκίμιά του, όπου ανιχνεύει, με πολλή βάσανον «το αρμονικό νόημα αναλογιών καταγεγραμμένο σε σειρές συχνοτήτων ως αλληλουχίες και ως συνηχήσεις...».
Το 2003 ανέλαβε διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος κάνοντας τη διαφορά.
Ανήσυχο πνεύμα, αλλά αισιόδοξος, σε μια περίοδο πολύπλοκη και με δυσμενή τη διεθνή συγκυρία, ίδρυσε το «Ελληνικό Σχέδιο», έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό για την προαγωγή της ελληνικής και όχι μόνον μουσικής και την προβολή της σύγχρονης ελληνικής πρωτογενούς δημιουργίας.
Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου έχει γράψει συμφωνικά έργα, κομμάτια για σόλο όργανα και συνδυασμούς οργάνων: «Ο καλλιτέχνης πρέπει να διακινδυνεύσει την κάθοδο του από τον κρατήρα στα έγκατα του εαυτού του και, σαν μεταλλωρύχος, να μάθει από που θα εξορύσσει εφεξής το υλικό του…» γράφει σε ένα δοκίμιό του.
Έγραψε επίσης, μουσική για θέατρο και για τον ελληνικό κινηματογράφο όπως «Ηλεκτρικός Άγγελος», «Ρεβάνς», «Αρχάγγελος Του Πάθους», «Το δέντρο που πληγώναμε», «Νίκη της Σαμοθράκης» κ.α.
Το μεγάλο κοινό τον ανακάλυψε λόγω της τηλεόρασης. Γνωστές τηλεοπτικές σειρές γίνονταν άμεσα αναγνωρίσιμες από τη μουσική του όπως η «Αναστασία» σε σενάριο της Μιρέλλας Παπαοικονόμου, το «Μη Φοβάσαι Τη Φωτιά», το «Λόγω Τιμής» κ.α.
