Η περίπτωση της Ελένης Αντωνιάδου «που διαπρέπει ως επιστήμονας στη NASA» και έγινε μέχρι και Barbie σαν σύγχρονο γυναικείο πρότυπο, βρίσκεται ξαφνικά στην επικαιρότητα με έντονο τρόπο.
Όλα άρχισαν όταν στις 7 Σεπτεμβρίου, η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως με ανάρτησή της στο Facebook δημοσίευσε φωτογραφία στην οποία βράβευε την Ελένη Αντωνιάδου, γράφοντας:
«Μπορείς να γίνεις ό,τι ονειρεύεσαι. Απονέμοντας στην Ελένη Αντωνιάδου, που διαπρέπει στη NASA, ειδική στους τομείς της Αναγεννητικής Ιατρικής και της Βιοαστροναυτικής, βραβείο προσφοράς στην επιστήμη και τον άνθρωπο, στο πλαίσιο των 1ων επιχειρηματικών βραβείων Θαλής ο Μιλήσιος. Το πάθος της για την επιστήμη μας εμπνέει και μας γεμίζει αισιοδοξία».
Στη συνέχεια στα σχόλια κάτω από την ανάρτηση ένας επιστήμονας που εργάζεται σε γαλλικό πανεπιστήμιο, ο Κώστας Μπουγιούκος ανέφερε ότι η Ε. Αντωνιάδου είχε συμμετάσχει ως φοιτήτρια σε ένα καλοκαιρινό campus της NASA, στο οποίο συμμετέχουν εκατοντάδες φοιτητές και ότι η ίδια δεν έχει καμία άλλη σχέση με τη NASA, ούτε έχει βραβευθεί από αυτή καθώς και ότι δεν κάνει έρευνα στην αναγεννητική ιατρική. «Ένας από τους καθηγητές της είχε ανακαλύψει μία τεχνητή τραχεία η οποία σε όσους ασθενείς δοκιμάστηκε δυστυχώς πέθαναν, αλλά και πάλι η ίδια δεν έχει απολύτως καμία σχέση με αυτή την ανακάλυψη.
Από τότε όπως είναι φυσικό ξέσπασε ένα σκάνδαλο το οποίο προσπαθεί να ξεκαθαρίσει ο πρώην καθηγητής της στο πανεπιστήμιο Παντελής Μπάγκος με λεπτομερές κείμενό του:
Η κυρία Ελένη Αντωνιάδου ήταν φοιτήτρια μου στο Τμήμα Πληροφορικής με Εφαρμογές στη Βιοϊατρική του (τότε) Πανεπιστημίου Στερεάς Ελλάδας. Ήταν πολύ καλή φοιτήτρια και από όσο θυμάμαι της είχα δώσει συστατική επιστολή τόσο για να παρακολουθήσει κάποια συνέδρια όσο και για τις μεταπτυχιακές της σπουδές. Αυτά έγιναν το 2009. Το 2010 και το 2011 είδα ότι έβγαλε 2 ενδιαφέρουσες εργασίες σε διεθνές συνέδριο της ΙΕΕΕ (Conf Proc IEEE Eng Med Biol Soc), οι οποίες και οι δύο είχαν σχέση με την αναγεννητική ιατρική. Δεν είχα επικοινωνία μαζί της (πέραν του facebook), αλλά θεώρησα ότι μάλλον ήταν από τα αποτελέσματα της διδακτορικής της διατριβής. Εκείνη την εποχή άρχισαν και τα δημοσιεύματα για τη NASA όσο και για τις μεταμοσχεύσεις. Για τη NASA τα πράγματα είναι απλά, πήγε μάλλον σε κάποιο summer camp όπως πάνε δεκάδες άλλοι αξιόλογοι φοιτητές από όλο τον κόσμο, πέρασε μια δύσκολη επιλογή, έκανε ένα μικρό πρότζεκτ, κάτι τέτοιο. Ίσως να ασχολήθηκε ξανά και σε κάποιο άλλο πρότζεκτ, δεν ξέρω. Φυσικά όμως δεν εργάζεται εκεί ως ερευνήτρια όπως αφήνουν να εννοηθεί τα ΜΜΕ, με την έννοια ότι δεν έχει μόνιμη σχέση εργασίας και καθώς δεν έχει (από όσο ξέρω) ακόμα διδακτορικό, δύσκολα θα μπορούσε να θεωρηθεί «ερευνητής» με την ακαδημαϊκή έννοια του όρου. Για τη μεταμόσχευση τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα, καθώς φαίνεται ότι αυτή όντως έγινε (όχι φυσικά από την ίδια) αλλά υπάρχουν πολλά δημοσιεύματα ότι υπήρχαν πολλά θέμα βιοηθικής που προκάλεσαν προβλήματα. Δεν θέλω να πω περισσότερα για αυτό το θέμα, αφήνω άλλους να μιλήσουν για αυτό γιατί δεν το γνωρίζω καλά. Μετά, και το λέω με επιφύλαξη βλέποντας τα δημόσια στοιχεία, μάλλον σταμάτησε τη συνεργασία με τον τότε καθηγητή της και ίσως συνέχισε διδακτορικό με άλλον επιβλέποντα, γιατί το 2016 δημοσίευσε μια άλλη εργασία στο Best Pract Res Clin Obstet Gynaecol, πάνω στα βλαστοκύτταρα με άλλον καθηγητή ως τελευταίο όνομα. Όλα αυτά τα χρόνια, τα δημοσιεύματα τρέχουν και γεμίζουν τον κόσμο αλλά και την ίδια με μια υπερβολή που ίσως δεν αρμόζει σε έναν νέο επιστήμονα.
Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι έχει κάνει σε επίπεδο διδακτορικών σπουδών 3 δημοσιεύσεις σε διεθνή περιοδικά και συνέδρια (που θα αρκούσαν και για να πάρει το διδακτορικό χωρίς να κάνει κάτι παραπάνω). Όντως οι εργασίες αυτές είναι πάνω στα αντικείμενα της αναγεννητικής ιατρικής και των βλαστοκυττάρων, άρα η κοπέλα δεν λέει ψέματα. Αλλά, από την άλλη, αυτές οι δημοσιεύσεις, με καθαρά ακαδημαϊκά κριτήρια, σίγουρα δεν αρκούν για να την χαρακτηρίσει κανείς «ειδικό στην αναγεννητική ιατρική», δεν την κατατάσσουν στους κορυφαίους επιστήμονες όλων των εποχών, ούτε καν στους κορυφαίους Έλληνες υποψήφιους διδάκτορες ή νέους διδάκτορες, καθώς ακόμα και μεταξύ των αποφοίτων του τμήματός μας υπάρχουν δεκάδες οι οποίοι έχουν ολοκληρώσει ήδη τις διδακτορικές τους σπουδές με περισσότερες δημοσιευμένες εργασίες ο καθένας, έχοντας ετεροαναφορές, παρουσίες σε συνέδρια, υποτροφίες έρευνας από μεγάλους οργανισμούς, μεταδιδακτορική έρευνα σε κορυφαία πανεπιστήμια του εξωτερικού και της Ελλάδας, διδασκαλία στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και έχοντας ιδρύσει εταιρίες που έχουν λάβει πραγματικά μεγάλες χρηματοδοτήσεις.
Στο θέμα της εταιρίας χρειάζεται επίσης προσοχή. Πολλές φορές μια επιστημονική ανακάλυψη μπορεί να μην είναι τόσο σημαντική με καθαρά ακαδημαϊκά κριτήρια, αλλά να «μετράει» στο χώρο της οικονομίας και της παραγωγής. Μπορεί επίσης να συμβαίνει και το αντίθετο, ένα πολύ μεγάλο ερευνητικό αποτέλεσμα να μην έχει άμεσο αντίκτυπο στην τεχνολογική πρόοδο. Η κυρία Αντωνιάδου όντως ίδρυσε μια εταιρία για κατασκευή τεχνητών οργάνων, και πολύ καλά έκανε. Δεν ξέρω τι έχει παράξει μέχρι στιγμής αυτή η εταιρία, αλλά και να μην έχει «πουλήσει» τίποτα δεν θα μου έκανε εντύπωση έχοντας υπόψη την δυσκολία με την οποία τα ερευνητικά αποτελέσματα περνάνε στην παραγωγή. Καλώς έκανε την προσπάθεια, και καλά θα κάνει και να την συνεχίσει, αλλά δεν έχουμε προς το παρόν στοιχεία ότι αυτή η εταιρία έκανε κάτι σημαντικό (μακάρι να κάνει).
Γιατί λοιπόν τα γράφω όλα αυτά; Σίγουρα όχι για να στεναχωρήσω την ίδια. Για την ακρίβεια, θεωρώ ότι η υπερβολή με την οποία την περιβάλλουν τα εν λόγω δημοσιεύματα, ασχέτως αν τα επιδίωξε η ίδια ή όχι, τελικά της κάνει κακό στον επιστημονικό στίβο και κάπως πρέπει να προστατευθεί και αυτή. Από την άλλη, θέλω να προστατεύσω και τους άλλους απόφοιτους και διδάκτορές μας, που παλεύουν όλη μέρα στα εργαστήρια, που διδάσκουν σε μεγάλα πανεπιστήμια, που παράγουν έρευνα υψηλού επιπέδου σε μεγάλα επιστημονικά περιοδικά και τελικά βλέπουν ότι «αν δεν βγεις στην Τατιάνα είναι σα να μην υπάρχεις». Τέλος, θέλω να προστατεύσω και τους νέους φοιτητές μας, που πολλές φορές θολώνει η κρίση τους βλέποντας δημοσιεύματα για «εύκολη επιτυχία» και για την «ιδέα με την οποία θα πιάσουμε την καλή». Όχι παιδιά, η επιστήμη θέλει κόπο, επιμονή, υπομονή και καμιά φορά και τύχη. Και είναι μια διαδικασία στην οποία συναντάς μεγάλες απογοητεύσεις, δεν είναι όλα εύκολα. Οι δε μεγάλες επιτυχίες δεν βγαίνουν συνήθως από μια «έξυπνη καινοτόμο ιδέα», βγαίνουν τέτοιες μία στο τόσο αλλά και πάλι χρειάζεται να έχεις φτάσει σε ένα υψηλό επίπεδο (ο Μπιλ Γκέιτς, ο Σερτζ Μπριν και ο Λάρι Πέιτζ δεν ήταν και άσχετοι με την επιστήμη, αλλά και πάλι είναι μόνο 3 από τους χιλιάδες που προσπάθησαν να «πιάσουν την καλή με μια ιδέα»).
Όλα άρχισαν όταν στις 7 Σεπτεμβρίου, η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως με ανάρτησή της στο Facebook δημοσίευσε φωτογραφία στην οποία βράβευε την Ελένη Αντωνιάδου, γράφοντας:
«Μπορείς να γίνεις ό,τι ονειρεύεσαι. Απονέμοντας στην Ελένη Αντωνιάδου, που διαπρέπει στη NASA, ειδική στους τομείς της Αναγεννητικής Ιατρικής και της Βιοαστροναυτικής, βραβείο προσφοράς στην επιστήμη και τον άνθρωπο, στο πλαίσιο των 1ων επιχειρηματικών βραβείων Θαλής ο Μιλήσιος. Το πάθος της για την επιστήμη μας εμπνέει και μας γεμίζει αισιοδοξία».
Στη συνέχεια στα σχόλια κάτω από την ανάρτηση ένας επιστήμονας που εργάζεται σε γαλλικό πανεπιστήμιο, ο Κώστας Μπουγιούκος ανέφερε ότι η Ε. Αντωνιάδου είχε συμμετάσχει ως φοιτήτρια σε ένα καλοκαιρινό campus της NASA, στο οποίο συμμετέχουν εκατοντάδες φοιτητές και ότι η ίδια δεν έχει καμία άλλη σχέση με τη NASA, ούτε έχει βραβευθεί από αυτή καθώς και ότι δεν κάνει έρευνα στην αναγεννητική ιατρική. «Ένας από τους καθηγητές της είχε ανακαλύψει μία τεχνητή τραχεία η οποία σε όσους ασθενείς δοκιμάστηκε δυστυχώς πέθαναν, αλλά και πάλι η ίδια δεν έχει απολύτως καμία σχέση με αυτή την ανακάλυψη.
Από τότε όπως είναι φυσικό ξέσπασε ένα σκάνδαλο το οποίο προσπαθεί να ξεκαθαρίσει ο πρώην καθηγητής της στο πανεπιστήμιο Παντελής Μπάγκος με λεπτομερές κείμενό του:
Η κυρία Ελένη Αντωνιάδου ήταν φοιτήτρια μου στο Τμήμα Πληροφορικής με Εφαρμογές στη Βιοϊατρική του (τότε) Πανεπιστημίου Στερεάς Ελλάδας. Ήταν πολύ καλή φοιτήτρια και από όσο θυμάμαι της είχα δώσει συστατική επιστολή τόσο για να παρακολουθήσει κάποια συνέδρια όσο και για τις μεταπτυχιακές της σπουδές. Αυτά έγιναν το 2009. Το 2010 και το 2011 είδα ότι έβγαλε 2 ενδιαφέρουσες εργασίες σε διεθνές συνέδριο της ΙΕΕΕ (Conf Proc IEEE Eng Med Biol Soc), οι οποίες και οι δύο είχαν σχέση με την αναγεννητική ιατρική. Δεν είχα επικοινωνία μαζί της (πέραν του facebook), αλλά θεώρησα ότι μάλλον ήταν από τα αποτελέσματα της διδακτορικής της διατριβής. Εκείνη την εποχή άρχισαν και τα δημοσιεύματα για τη NASA όσο και για τις μεταμοσχεύσεις. Για τη NASA τα πράγματα είναι απλά, πήγε μάλλον σε κάποιο summer camp όπως πάνε δεκάδες άλλοι αξιόλογοι φοιτητές από όλο τον κόσμο, πέρασε μια δύσκολη επιλογή, έκανε ένα μικρό πρότζεκτ, κάτι τέτοιο. Ίσως να ασχολήθηκε ξανά και σε κάποιο άλλο πρότζεκτ, δεν ξέρω. Φυσικά όμως δεν εργάζεται εκεί ως ερευνήτρια όπως αφήνουν να εννοηθεί τα ΜΜΕ, με την έννοια ότι δεν έχει μόνιμη σχέση εργασίας και καθώς δεν έχει (από όσο ξέρω) ακόμα διδακτορικό, δύσκολα θα μπορούσε να θεωρηθεί «ερευνητής» με την ακαδημαϊκή έννοια του όρου. Για τη μεταμόσχευση τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα, καθώς φαίνεται ότι αυτή όντως έγινε (όχι φυσικά από την ίδια) αλλά υπάρχουν πολλά δημοσιεύματα ότι υπήρχαν πολλά θέμα βιοηθικής που προκάλεσαν προβλήματα. Δεν θέλω να πω περισσότερα για αυτό το θέμα, αφήνω άλλους να μιλήσουν για αυτό γιατί δεν το γνωρίζω καλά. Μετά, και το λέω με επιφύλαξη βλέποντας τα δημόσια στοιχεία, μάλλον σταμάτησε τη συνεργασία με τον τότε καθηγητή της και ίσως συνέχισε διδακτορικό με άλλον επιβλέποντα, γιατί το 2016 δημοσίευσε μια άλλη εργασία στο Best Pract Res Clin Obstet Gynaecol, πάνω στα βλαστοκύτταρα με άλλον καθηγητή ως τελευταίο όνομα. Όλα αυτά τα χρόνια, τα δημοσιεύματα τρέχουν και γεμίζουν τον κόσμο αλλά και την ίδια με μια υπερβολή που ίσως δεν αρμόζει σε έναν νέο επιστήμονα.
Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι έχει κάνει σε επίπεδο διδακτορικών σπουδών 3 δημοσιεύσεις σε διεθνή περιοδικά και συνέδρια (που θα αρκούσαν και για να πάρει το διδακτορικό χωρίς να κάνει κάτι παραπάνω). Όντως οι εργασίες αυτές είναι πάνω στα αντικείμενα της αναγεννητικής ιατρικής και των βλαστοκυττάρων, άρα η κοπέλα δεν λέει ψέματα. Αλλά, από την άλλη, αυτές οι δημοσιεύσεις, με καθαρά ακαδημαϊκά κριτήρια, σίγουρα δεν αρκούν για να την χαρακτηρίσει κανείς «ειδικό στην αναγεννητική ιατρική», δεν την κατατάσσουν στους κορυφαίους επιστήμονες όλων των εποχών, ούτε καν στους κορυφαίους Έλληνες υποψήφιους διδάκτορες ή νέους διδάκτορες, καθώς ακόμα και μεταξύ των αποφοίτων του τμήματός μας υπάρχουν δεκάδες οι οποίοι έχουν ολοκληρώσει ήδη τις διδακτορικές τους σπουδές με περισσότερες δημοσιευμένες εργασίες ο καθένας, έχοντας ετεροαναφορές, παρουσίες σε συνέδρια, υποτροφίες έρευνας από μεγάλους οργανισμούς, μεταδιδακτορική έρευνα σε κορυφαία πανεπιστήμια του εξωτερικού και της Ελλάδας, διδασκαλία στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και έχοντας ιδρύσει εταιρίες που έχουν λάβει πραγματικά μεγάλες χρηματοδοτήσεις.
Στο θέμα της εταιρίας χρειάζεται επίσης προσοχή. Πολλές φορές μια επιστημονική ανακάλυψη μπορεί να μην είναι τόσο σημαντική με καθαρά ακαδημαϊκά κριτήρια, αλλά να «μετράει» στο χώρο της οικονομίας και της παραγωγής. Μπορεί επίσης να συμβαίνει και το αντίθετο, ένα πολύ μεγάλο ερευνητικό αποτέλεσμα να μην έχει άμεσο αντίκτυπο στην τεχνολογική πρόοδο. Η κυρία Αντωνιάδου όντως ίδρυσε μια εταιρία για κατασκευή τεχνητών οργάνων, και πολύ καλά έκανε. Δεν ξέρω τι έχει παράξει μέχρι στιγμής αυτή η εταιρία, αλλά και να μην έχει «πουλήσει» τίποτα δεν θα μου έκανε εντύπωση έχοντας υπόψη την δυσκολία με την οποία τα ερευνητικά αποτελέσματα περνάνε στην παραγωγή. Καλώς έκανε την προσπάθεια, και καλά θα κάνει και να την συνεχίσει, αλλά δεν έχουμε προς το παρόν στοιχεία ότι αυτή η εταιρία έκανε κάτι σημαντικό (μακάρι να κάνει).
Γιατί λοιπόν τα γράφω όλα αυτά; Σίγουρα όχι για να στεναχωρήσω την ίδια. Για την ακρίβεια, θεωρώ ότι η υπερβολή με την οποία την περιβάλλουν τα εν λόγω δημοσιεύματα, ασχέτως αν τα επιδίωξε η ίδια ή όχι, τελικά της κάνει κακό στον επιστημονικό στίβο και κάπως πρέπει να προστατευθεί και αυτή. Από την άλλη, θέλω να προστατεύσω και τους άλλους απόφοιτους και διδάκτορές μας, που παλεύουν όλη μέρα στα εργαστήρια, που διδάσκουν σε μεγάλα πανεπιστήμια, που παράγουν έρευνα υψηλού επιπέδου σε μεγάλα επιστημονικά περιοδικά και τελικά βλέπουν ότι «αν δεν βγεις στην Τατιάνα είναι σα να μην υπάρχεις». Τέλος, θέλω να προστατεύσω και τους νέους φοιτητές μας, που πολλές φορές θολώνει η κρίση τους βλέποντας δημοσιεύματα για «εύκολη επιτυχία» και για την «ιδέα με την οποία θα πιάσουμε την καλή». Όχι παιδιά, η επιστήμη θέλει κόπο, επιμονή, υπομονή και καμιά φορά και τύχη. Και είναι μια διαδικασία στην οποία συναντάς μεγάλες απογοητεύσεις, δεν είναι όλα εύκολα. Οι δε μεγάλες επιτυχίες δεν βγαίνουν συνήθως από μια «έξυπνη καινοτόμο ιδέα», βγαίνουν τέτοιες μία στο τόσο αλλά και πάλι χρειάζεται να έχεις φτάσει σε ένα υψηλό επίπεδο (ο Μπιλ Γκέιτς, ο Σερτζ Μπριν και ο Λάρι Πέιτζ δεν ήταν και άσχετοι με την επιστήμη, αλλά και πάλι είναι μόνο 3 από τους χιλιάδες που προσπάθησαν να «πιάσουν την καλή με μια ιδέα»).
