Η μεσόφωνος - μονωδός Λέλα Στάμος, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών.
Πρωταγωνίστησε επί δεκαετίες στην Εθνική Λυρική Σκηνή ερμηνεύοντας μοναδικά σπουδαία έργα κορυφαίων συνθετών.
Η Ελένη Σταματοπούλου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομά της, γεννήθηκε στον Πειραιά το 1941, αποφοίτησε από το Εθνικό Ωδείο το 1962 ενώ έναν χρόνο αργότερα αναδείχθηκε πρώτη στον Διεθνή Διαγωνισμό «Μαρία Κάλλας» και έφυγε για μετεκπαίδευση στο Μιλάνο.
Συνεργάστηκε με όλες σχεδόν τις ελληνικές συμφωνικές ορχήστρες αλλά και με ξένα μουσικά σύνολα συνυπάρχοντας με πηγαίους λυρικούς ερμηνευτές. Έδωσε ρεσιτάλ εντός και εκτός Ελλάδας, εμφανίστηκε σε μεγάλα φεστιβάλ ενώ ασχολήθηκε εντατικά και με την διδασκαλία.
Η πρώτη της εμφάνιση στην Εθνική Λυρική Σκηνή πραγματοποιήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Τις επόμενες τρεις δεκαετίες συμμετείχε σε περισσότερες από 50 διαφορετικές παραγωγές της.
Ερμήνευσε πρωταγωνιστικού αλλά και συμπρωταγωνιστικούς ρόλους όπως, μεταξύ άλλων, Όλγκα (Ευγένιος Ονιέγκιν), Ιουδίθ (Ο πύργος του Κυανοπώγωνα), Σαρλότ (Βέρθερος), Σουτζούκι (Μαντάμα Μπαττερφλάι), Άμνερις (Αΐντα), Ατσουτσένα (Ο τροβαδούρος), Μανταλένα (Ριγολέττος), Πωλίνα (Ντάμα πίκα), Λόλα (Καβαλλερία ρουστικάνα), Τσίτα (Τζάννι Σκίκκι), Βάγια (Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος), Μάνα (Το δαχτυλίδι της μάνας), Τερέζα (Η υπνοβάτις), Φενένα (Ναμπούκκο).
Παράλληλα, ως μονωδός πήρε μέρος στα ορατόρια Ηλίας (Elias) και Απόστολος Παύλος (Paulus) του Μέντελσον, το Στάμπατ Μάτερ (Stabat Mater) του Βιβάλντι, το Ρέκβιεμ (Requiem) του Βέρντι, η Ραψωδία για άλτο και ανδρική χορωδία (Alto Rapsody) του Μπραμς, η Συμφωνία αρ.9 (Symphony No 9) του Μπετόβεν κ.ά.
Η ανηψιά, γνωστή τραγουδίστρια Μαντώ έγραψε για την απώλειά της: «Καλό σου ταξίδι αγαπημένη μου Θεία, ήσουν πάντοτε ο φωτεινός φάρος της ζωής μας. Για όσους δεν την γνωρίζουν, η Lela Stamos Kolassi υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες mezzo soprano παγκοσμίως, με πάρα πολλές περγαμηνές στον διεθνή χώρο της όπερας αλλά και σπουδαία καθηγήτρια. Όπως και ένας υπέροχος άνθρωπος που ήταν πάντα ο συνδετικός κρίκος της οικογένειας μας. Η Εθνική Λυρική σκηνή από σήμερα είναι κατά πολύ φτωχότερη».
Πρωταγωνίστησε επί δεκαετίες στην Εθνική Λυρική Σκηνή ερμηνεύοντας μοναδικά σπουδαία έργα κορυφαίων συνθετών.
Η Ελένη Σταματοπούλου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομά της, γεννήθηκε στον Πειραιά το 1941, αποφοίτησε από το Εθνικό Ωδείο το 1962 ενώ έναν χρόνο αργότερα αναδείχθηκε πρώτη στον Διεθνή Διαγωνισμό «Μαρία Κάλλας» και έφυγε για μετεκπαίδευση στο Μιλάνο.
Συνεργάστηκε με όλες σχεδόν τις ελληνικές συμφωνικές ορχήστρες αλλά και με ξένα μουσικά σύνολα συνυπάρχοντας με πηγαίους λυρικούς ερμηνευτές. Έδωσε ρεσιτάλ εντός και εκτός Ελλάδας, εμφανίστηκε σε μεγάλα φεστιβάλ ενώ ασχολήθηκε εντατικά και με την διδασκαλία.
Η πρώτη της εμφάνιση στην Εθνική Λυρική Σκηνή πραγματοποιήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Τις επόμενες τρεις δεκαετίες συμμετείχε σε περισσότερες από 50 διαφορετικές παραγωγές της.
Ερμήνευσε πρωταγωνιστικού αλλά και συμπρωταγωνιστικούς ρόλους όπως, μεταξύ άλλων, Όλγκα (Ευγένιος Ονιέγκιν), Ιουδίθ (Ο πύργος του Κυανοπώγωνα), Σαρλότ (Βέρθερος), Σουτζούκι (Μαντάμα Μπαττερφλάι), Άμνερις (Αΐντα), Ατσουτσένα (Ο τροβαδούρος), Μανταλένα (Ριγολέττος), Πωλίνα (Ντάμα πίκα), Λόλα (Καβαλλερία ρουστικάνα), Τσίτα (Τζάννι Σκίκκι), Βάγια (Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος), Μάνα (Το δαχτυλίδι της μάνας), Τερέζα (Η υπνοβάτις), Φενένα (Ναμπούκκο).
Παράλληλα, ως μονωδός πήρε μέρος στα ορατόρια Ηλίας (Elias) και Απόστολος Παύλος (Paulus) του Μέντελσον, το Στάμπατ Μάτερ (Stabat Mater) του Βιβάλντι, το Ρέκβιεμ (Requiem) του Βέρντι, η Ραψωδία για άλτο και ανδρική χορωδία (Alto Rapsody) του Μπραμς, η Συμφωνία αρ.9 (Symphony No 9) του Μπετόβεν κ.ά.
Η ανηψιά, γνωστή τραγουδίστρια Μαντώ έγραψε για την απώλειά της: «Καλό σου ταξίδι αγαπημένη μου Θεία, ήσουν πάντοτε ο φωτεινός φάρος της ζωής μας. Για όσους δεν την γνωρίζουν, η Lela Stamos Kolassi υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες mezzo soprano παγκοσμίως, με πάρα πολλές περγαμηνές στον διεθνή χώρο της όπερας αλλά και σπουδαία καθηγήτρια. Όπως και ένας υπέροχος άνθρωπος που ήταν πάντα ο συνδετικός κρίκος της οικογένειας μας. Η Εθνική Λυρική σκηνή από σήμερα είναι κατά πολύ φτωχότερη».
