Ζει στην Ελλάδα και με έναν σκύλο οδηγό πέρασε τις φετινές της διακοπές στη Σίφνο που είχαν αρκετά απρόοπτα.
Η Andrea Applebee αναφέρει στη σελίδα "Σκύλοι Οδηγοί Λάρα-Lara Guide Dog School", στο facebook:
«Ταξιδεύοντας στα ελληνικά νησιά ως τυφλή με έναν σκύλο οδηγό είναι εκπληκτική, αστεία, δύσκολη, άβολη, και μερικές φορές επικίνδυνη εμπειρία. Κάθε νησί είναι διαφορετικό και φυσικά κάθε κοινότητα έχει διαφορετική σχέση με τους ανάπηρους και τα ζώα. Το κοινό τους σημείο είναι η έλλειψη εξοικείωσης με τυφλούς. Τους 2 μήνες που έμεινα στη Σίφνο έζησα μερικές όμορφες εμπειρίες με ανθρώπους που με εξυπηρέτησαν να βρω το δρόμο προς τη θάλασσα, πίσω στο τραπέζι μου, ενώ μανάβηδες διάλεξαν για εμένα με φροντίδα τα τρόφιμα.
Οι δρόμοι δεν είναι προσβάσιμοι, αντιθέτως είναι επικίνδυνοι. Στον κυρίως πεζόδρομο γινόντουσαν έργα αλλά πάντα ένας εργάτης με έπαιρνε από το μπράτσο να με κατευθύνει. Το ίδιο και στη διασταύρωση του λεωφορείου στην Απολλωνία. Ο ελεγκτής κατέβαινε για να περάσουμε μαζί απέναντι. Οι κίνδυνοι το έκαναν πολύ αγχωτικό να παίρνω μαζί μου στη θάλασσα και στο λεωφορείο τον σκύλο οδηγό μου, γι’ αυτό μοιραζόμασταν το πρωί και το βράδυ τις στιγμές μας στο χωριό».
Η Andrea Applebee αναφέρει στη σελίδα "Σκύλοι Οδηγοί Λάρα-Lara Guide Dog School", στο facebook:
«Ταξιδεύοντας στα ελληνικά νησιά ως τυφλή με έναν σκύλο οδηγό είναι εκπληκτική, αστεία, δύσκολη, άβολη, και μερικές φορές επικίνδυνη εμπειρία. Κάθε νησί είναι διαφορετικό και φυσικά κάθε κοινότητα έχει διαφορετική σχέση με τους ανάπηρους και τα ζώα. Το κοινό τους σημείο είναι η έλλειψη εξοικείωσης με τυφλούς. Τους 2 μήνες που έμεινα στη Σίφνο έζησα μερικές όμορφες εμπειρίες με ανθρώπους που με εξυπηρέτησαν να βρω το δρόμο προς τη θάλασσα, πίσω στο τραπέζι μου, ενώ μανάβηδες διάλεξαν για εμένα με φροντίδα τα τρόφιμα.
Οι δρόμοι δεν είναι προσβάσιμοι, αντιθέτως είναι επικίνδυνοι. Στον κυρίως πεζόδρομο γινόντουσαν έργα αλλά πάντα ένας εργάτης με έπαιρνε από το μπράτσο να με κατευθύνει. Το ίδιο και στη διασταύρωση του λεωφορείου στην Απολλωνία. Ο ελεγκτής κατέβαινε για να περάσουμε μαζί απέναντι. Οι κίνδυνοι το έκαναν πολύ αγχωτικό να παίρνω μαζί μου στη θάλασσα και στο λεωφορείο τον σκύλο οδηγό μου, γι’ αυτό μοιραζόμασταν το πρωί και το βράδυ τις στιγμές μας στο χωριό».
