Γράφει ο Θάνος Μαντζάνας
Λίγο πριν ενσκήψει η «Μπάρμπαρα» το Tilemachos Moussas Quartet πρόλαβε να μας χαρίσει μια βραδιά «ζεστής» αλλά και διαφορετικής jazz.
Ο κιθαρίστας και συνθέτης Τηλέμαχος Μούσας είναι ένας κατά βάση jazz μουσικός ο οποίος όμως έχει καταβολές και έχει ασχοληθεί με αρκετά ακόμα ιδιώματα. Αυτό φαίνεται, σε μικρότερο και συνήθως σε μεγαλύτερο βαθμό, στις δισκογραφικές εργασίες και τις ζωντανές εμφανίσεις του εδώ και σχεδόν είκοσι πλέον χρόνια. Η συναυλία αυτή στο «Half Note Jazz Club» δεν ήταν εξαίρεση.
Αν και δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος από τον εξαίρετο – τρίτο κατά σειρά προσωπικό - δίσκο του με το κιθαριστικό τότε τρίο του «Dreamtime» ο Τηλέμαχος Μούσας κινείται ήδη σε μιαν εντελώς διαφορετική κατεύθυνση με νέο γκρουπ και καινούρια κομμάτια και αυτήν ακριβώς παρουσίασε στην συγκεκριμένη εμφάνιση.
Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της νέας φάσης της διαδρομής του είναι ότι παίζει δύο άλλα όργανα, το πρωτόλειο «synthesizer» Theremin με το τόσο ιδιοσυγκρασιακό ηχόχρωμα και το επίσης πολύ ιδιαίτερο μουσικό πριόνι, καθένα μόνο του ή και τα δύο, παράλληλα με ή και στη θέση της ηλεκτρικής κιθάρας του.
Ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο είναι ότι, έχοντας ήδη επενδύσει μουσικά στο παρελθόν πολλές θεατρικές παραστάσεις, ολοκληρώνει ένα διδακτορικό στο τμήμα μουσικών σπουδών του ΕΚΠΑ με αντικείμενο την μουσική για θέατρο και πολυμέσα. Αυτό έχει επηρεάσει πολύ, ακόμα κα καθοριστικά κάποιες φορές, την προσέγγιση του στη σύνθεση αλλά και την εκτέλεση.
Το κουαρτέτο του Τηλέμαχου Μούσα συναπαρτίζεται από τον πιανίστα Γιώργο Κωνσταντελάκη, τον κοντραμπασίστα Παναγιώτη Χαραλαμπόπουλο και τον ντράμερ Ιάκωβο Παυλόπουλο. Αποτελούν μια ιδανική και εξαιρετικά ευέλικτη rhythm section για τον leader του γκρουπ, είναι όσο ικανοί αυτοσχεδιαστικά χρειάζεται και ο πρώτος συμβάλλει με καίριο τρόπο και στο μελωδικό σκέλος.
Ακόμα και τα λίγα κομμάτια του «Dreamtime» που παίχτηκαν, όπως το ομότιτλο, ήταν πολύ δραστικά διαφοροποιημένα, ρυθμικά και ακόμα περισσότερο αυτοσχεδιαστικά. Περισσότερο φανερό ήταν αυτό στις διασκευές, του πολυπαιγμένου standard «All The Things You Are», του εμβληματικού «Anthropology» του Charlie Parker και του κλασικού «Over The Rainbow από το musical «Ο Μάγος Του Οζ» σε μιαν εκτέλεση όπου πρωταγωνιστούσε το Theremin τονίζοντας έτσι την ατμοσφαιρικότητα του και δίνοντας του μιαν ακόμα και ονειρική διάσταση.
Ο Τηλέμαχος Μούσας είχε ετοιμάσει όμως και μερικές εκπλήξεις με την μορφή κάποιων συμμετοχών. Η πρώτη από αυτές ήταν της προέδρου του τμήματος μουσικών σπουδών του ΕΚΠΑ Αναστασίας Γεωργάκη με την ιδιότητα της ως ενεργού μουσικού, συγκεκριμένα βιρτουόζου του ακορντεόν. Επαιξε μαζί με το γκρουπ πρώτα σε μια τολμηρή εκτέλεση ενός πολύ όμορφου έργου της κλασικής μουσικής, του Sarabande του Χέντελ και μετά του κλασικού, για το nuevo tango και όχι μόνο, «Libertango» του Astor Piazzolla.
Ακολούθησε κάτι αρκετά ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα, δύο κομμάτι βασισμένα σε ποιήματα της Λαμπρινής Μίχου τα οποία απήγγειλε η ίδια ενώ ταυτόχρονα η ερμηνεύτρια Αναστασία Κατσιναβάκη έκανε φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς. Αν όμως οι δεύτεροι λειτούργησαν πολύ καλά το spoken word δεν έδενε κατά την γνώμη μου τόσο πολύ με την μουσική, κυρίως λόγω της φύσης και του flow της γλώσσας μας παρά του περιεχομένου.
Ακόμα μεγαλύτερες όμως ήταν οι εκπλήξεις στο δεύτερο μέρος όταν ο Ελβετός ντράμερ αλλά και beatboxer Frederick Rechsteiner αντικατέστησε τον Ιάκωβο Παυλόπουλο για την εκτέλεση ενός ακόμα κομματιού από το «Dreamtime», του «Oia».
Η κορύφωση όμως της βραδιάς μάλλον ήρθε όταν στη σκηνή ανέβηκε ο Βενεζουελανός ερμηνευτής Αriah Lester και το ακρόαμα στράφηκε προς την latin jazz που αγαπά πολύ ο Τηλέμαχος Μούσας. Αυτό έγινε ακόμα πιο έντονο στη συνέχεια και η σκηνή πήρε φωτιά με έναν εκτενή αυτοσχεδιασμό στον οποίο το beatboxing του Frederick Rechsteiner προστέθηκε στα ντραμς του Ιάκωβου Παυλόπουλου δημιουργώντας ένα ρυθμικό ντελίριο όπως και ο ίδιος ο Τηλέμαχος Μούσας συνδύασε τα φωνητικά του με το δεξιοτεχνικό όσο και όμορφο vocalizing του Αriah Lester.
Οσο όμως και αν στον Τηλέμαχο Μούσα αρέσει πολύ να πειραματίζεται, γενικά και όχι μόνο με τα άλλα όργανα του, οφείλω να πω ότι τον προτιμώ ως έναν πολύ σπουδαίο κιθαρίστα, jazz και όχι μόνο. Όπως σε μιαn από τις καινούριες συνθέσεις του που και ο ίδιος μας είπε να προσέξουμε, το «Fjord», όπου πάνω στο χαλαρό αλλά παλλόμενο υπόβαθρο των άλλων τριών μουσικών της μπάντας και τόσο στο θέμα του κομματιού όσο και στους αυτοσχεδιασμούς του εκκινούσε από την jazz για να πάει προς το blues αλλά και το rock σε άλλες στιγμές και με το παίξιμο του να είναι όχι μόνον άψογο αλλά και άκρως δυναμικό.
Θα τολμήσω να κάνω την πρόβλεψη ότι ο επόμενος δίσκος του με τα νέα κομμάτια, όσο ακούσαμε εκείνο το βράδυ και κάποια ακόμα, θα είναι συναρπαστικός και δεν νομίζω να διαψευστώ!
Λίγο πριν ενσκήψει η «Μπάρμπαρα» το Tilemachos Moussas Quartet πρόλαβε να μας χαρίσει μια βραδιά «ζεστής» αλλά και διαφορετικής jazz.
Ο κιθαρίστας και συνθέτης Τηλέμαχος Μούσας είναι ένας κατά βάση jazz μουσικός ο οποίος όμως έχει καταβολές και έχει ασχοληθεί με αρκετά ακόμα ιδιώματα. Αυτό φαίνεται, σε μικρότερο και συνήθως σε μεγαλύτερο βαθμό, στις δισκογραφικές εργασίες και τις ζωντανές εμφανίσεις του εδώ και σχεδόν είκοσι πλέον χρόνια. Η συναυλία αυτή στο «Half Note Jazz Club» δεν ήταν εξαίρεση.
Αν και δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος από τον εξαίρετο – τρίτο κατά σειρά προσωπικό - δίσκο του με το κιθαριστικό τότε τρίο του «Dreamtime» ο Τηλέμαχος Μούσας κινείται ήδη σε μιαν εντελώς διαφορετική κατεύθυνση με νέο γκρουπ και καινούρια κομμάτια και αυτήν ακριβώς παρουσίασε στην συγκεκριμένη εμφάνιση.
Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της νέας φάσης της διαδρομής του είναι ότι παίζει δύο άλλα όργανα, το πρωτόλειο «synthesizer» Theremin με το τόσο ιδιοσυγκρασιακό ηχόχρωμα και το επίσης πολύ ιδιαίτερο μουσικό πριόνι, καθένα μόνο του ή και τα δύο, παράλληλα με ή και στη θέση της ηλεκτρικής κιθάρας του.
Ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο είναι ότι, έχοντας ήδη επενδύσει μουσικά στο παρελθόν πολλές θεατρικές παραστάσεις, ολοκληρώνει ένα διδακτορικό στο τμήμα μουσικών σπουδών του ΕΚΠΑ με αντικείμενο την μουσική για θέατρο και πολυμέσα. Αυτό έχει επηρεάσει πολύ, ακόμα κα καθοριστικά κάποιες φορές, την προσέγγιση του στη σύνθεση αλλά και την εκτέλεση.
Το κουαρτέτο του Τηλέμαχου Μούσα συναπαρτίζεται από τον πιανίστα Γιώργο Κωνσταντελάκη, τον κοντραμπασίστα Παναγιώτη Χαραλαμπόπουλο και τον ντράμερ Ιάκωβο Παυλόπουλο. Αποτελούν μια ιδανική και εξαιρετικά ευέλικτη rhythm section για τον leader του γκρουπ, είναι όσο ικανοί αυτοσχεδιαστικά χρειάζεται και ο πρώτος συμβάλλει με καίριο τρόπο και στο μελωδικό σκέλος.
Ακόμα και τα λίγα κομμάτια του «Dreamtime» που παίχτηκαν, όπως το ομότιτλο, ήταν πολύ δραστικά διαφοροποιημένα, ρυθμικά και ακόμα περισσότερο αυτοσχεδιαστικά. Περισσότερο φανερό ήταν αυτό στις διασκευές, του πολυπαιγμένου standard «All The Things You Are», του εμβληματικού «Anthropology» του Charlie Parker και του κλασικού «Over The Rainbow από το musical «Ο Μάγος Του Οζ» σε μιαν εκτέλεση όπου πρωταγωνιστούσε το Theremin τονίζοντας έτσι την ατμοσφαιρικότητα του και δίνοντας του μιαν ακόμα και ονειρική διάσταση.
Ο Τηλέμαχος Μούσας είχε ετοιμάσει όμως και μερικές εκπλήξεις με την μορφή κάποιων συμμετοχών. Η πρώτη από αυτές ήταν της προέδρου του τμήματος μουσικών σπουδών του ΕΚΠΑ Αναστασίας Γεωργάκη με την ιδιότητα της ως ενεργού μουσικού, συγκεκριμένα βιρτουόζου του ακορντεόν. Επαιξε μαζί με το γκρουπ πρώτα σε μια τολμηρή εκτέλεση ενός πολύ όμορφου έργου της κλασικής μουσικής, του Sarabande του Χέντελ και μετά του κλασικού, για το nuevo tango και όχι μόνο, «Libertango» του Astor Piazzolla.
Ακολούθησε κάτι αρκετά ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα, δύο κομμάτι βασισμένα σε ποιήματα της Λαμπρινής Μίχου τα οποία απήγγειλε η ίδια ενώ ταυτόχρονα η ερμηνεύτρια Αναστασία Κατσιναβάκη έκανε φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς. Αν όμως οι δεύτεροι λειτούργησαν πολύ καλά το spoken word δεν έδενε κατά την γνώμη μου τόσο πολύ με την μουσική, κυρίως λόγω της φύσης και του flow της γλώσσας μας παρά του περιεχομένου.
Ακόμα μεγαλύτερες όμως ήταν οι εκπλήξεις στο δεύτερο μέρος όταν ο Ελβετός ντράμερ αλλά και beatboxer Frederick Rechsteiner αντικατέστησε τον Ιάκωβο Παυλόπουλο για την εκτέλεση ενός ακόμα κομματιού από το «Dreamtime», του «Oia».
Η κορύφωση όμως της βραδιάς μάλλον ήρθε όταν στη σκηνή ανέβηκε ο Βενεζουελανός ερμηνευτής Αriah Lester και το ακρόαμα στράφηκε προς την latin jazz που αγαπά πολύ ο Τηλέμαχος Μούσας. Αυτό έγινε ακόμα πιο έντονο στη συνέχεια και η σκηνή πήρε φωτιά με έναν εκτενή αυτοσχεδιασμό στον οποίο το beatboxing του Frederick Rechsteiner προστέθηκε στα ντραμς του Ιάκωβου Παυλόπουλου δημιουργώντας ένα ρυθμικό ντελίριο όπως και ο ίδιος ο Τηλέμαχος Μούσας συνδύασε τα φωνητικά του με το δεξιοτεχνικό όσο και όμορφο vocalizing του Αriah Lester.
Οσο όμως και αν στον Τηλέμαχο Μούσα αρέσει πολύ να πειραματίζεται, γενικά και όχι μόνο με τα άλλα όργανα του, οφείλω να πω ότι τον προτιμώ ως έναν πολύ σπουδαίο κιθαρίστα, jazz και όχι μόνο. Όπως σε μιαn από τις καινούριες συνθέσεις του που και ο ίδιος μας είπε να προσέξουμε, το «Fjord», όπου πάνω στο χαλαρό αλλά παλλόμενο υπόβαθρο των άλλων τριών μουσικών της μπάντας και τόσο στο θέμα του κομματιού όσο και στους αυτοσχεδιασμούς του εκκινούσε από την jazz για να πάει προς το blues αλλά και το rock σε άλλες στιγμές και με το παίξιμο του να είναι όχι μόνον άψογο αλλά και άκρως δυναμικό.
Θα τολμήσω να κάνω την πρόβλεψη ότι ο επόμενος δίσκος του με τα νέα κομμάτια, όσο ακούσαμε εκείνο το βράδυ και κάποια ακόμα, θα είναι συναρπαστικός και δεν νομίζω να διαψευστώ!
