Το φετινό Summer Nostos Festival μπορεί να μην είχε John Cale, το reunion των Στέρεο Νόβα ή την Άννα Βίσση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έκανε εκπτώσεις στη ποιότητά του. Τα ονόματα που ξεχωρίζουν σε αυτές τις 7 ημέρες είναι οι Low, ο Ezra Furman, ο Γιώργος Μαργαρίτης και φυσικά η Neneh Cherry.
Χτες λοιπόν βρεθήκαμε στα γρασίδια του ΚΠΙΣΝ και απολαύσαμε την Σουηδή καλλιτέχνιδα που μπορεί πλέον να μην είναι “Raw Like Sushi”, αλλά έχει να πει πολλά για “Broken Politics” κι εμείς τα ακούσαμε.
Όταν πια κατάφερα να βρω την σκηνή -γιατί αν μπεις από λάθος είσοδο στο ΚΠΙΣΝ παίζει να συναντήσεις και κάνα Μινώταυρο- ακολουθώντας την μουσική και τις οδηγίες ενός φύλακα, η Neneh είχε μόλις βγει στην σκηνή. Αρκετά μακριά από τις πανκ ημέρες της με τους Slits, εμφανίστηκε με ένα γοητευτικό χαμόγελο κι ένα αέρινο λευκό φόρεμα, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η οπτική αναπαράσταση του σετ της. Γλυκό, ευχάριστο, με την δροσιά από το φρεσκοποτισμένο γρασίδι και το ελαφρύ αεράκι της παραλίας να διώχνει ό,τι μπορεί να κουβαλούσε το κεφάλι σου όλη μέρα. Ο χώρος ήταν γεμάτος αλλά όχι ασφυκτικά, γεγονός ευχάριστο γιατί έδινε την δυνατότητα να εκμεταλλευτείς ακριβώς αυτά και να δεις την εμφάνιση μακριά από τους κλασικούς “κανόνες” της συνθήκης μιας συναυλίας (όρθιος, σαρδέλα, με τα μάτια καρφωμένα στην σκηνή) και το κοινό αρκετά ετερόκλητο, γεγονός που πιστώνεται σαν επιτυχία της διοργάνωσης. Αλλά αυτά θα τα πούμε σε λίγο...
Έχοντας πια μπει για τα καλά στην trip hop, η Cherry επέλεξε να δώσει μεγάλο βάρος στον τελευταίο της δίσκο (Broken Politics, 2018), ο οποίος επικεντρώνεται στην νέα πολιτική πραγματικότητα (εκλογή Trump, άνοδος της ακροδεξιάς, Brexit κλπ) κι απέσπασε πολύ καλές κριτικές από όλα τα μεγάλα μέσα του εξωτερικού -κάτι που φάνηκε και στην ανταπόκριση του κόσμου. Φυσικά δεν έλειψαν οι μεγάλες της επιτυχίες όπως το “7 Seconds”, το “Buffalo Stance” και το “Woman”, τραγούδια που χρόνια μετά την κυκλοφορία τους δεν χάνουν την θέση τους στις ραδιοφωνικές λίστες, αλλά και μία πολύ όμορφη διασκευή του “I’ve Got you Under my Skin”. Φιλική, προσιτή και χαρούμενη, έδωσε τον τόνο για το ίδιο το κοινό, το οποίο έβλεπες να χαζεύει με χαμόγελο την τραγουδίστρια και την μπάντα της. Όταν πια τα φώτα άναψαν και οι τεχνικοί ανέβηκαν για μαζέψουν τον εξοπλισμό, δεν ήταν λίγοι αυτοί που...αρνήθηκαν να φύγουν και συνέχισαν να χαλαρώνουν στο γρασίδι και τις κερκίδες, αποδεικνύοντας σε ένα ακόμα σημείο ότι ήταν μια συναυλία που ελάχιστοι “διάβασαν” με τον πατροπαράδοτο φεστιβαλικό τρόπο.
Αυτή είναι και η επιτυχία του Summer Nostos Festival. Μπορεί η δωρεάν είσοδος και το μέγεθος του χώρου να δημιουργεί απαγορευτικές συνθήκες για τα ονόματα μαρκίζας που βλέπουμε στα υπόλοιπα καλοκαιρινά φεστιβάλ, αλλά αφενός δεν φέρνει “μικρά” ονόματα κι αφετέρου δίνει την ευκαιρία σε μια πλατιά μερίδα ανθρώπων να παρακολουθήσει κάτι πραγματικά αξιόλογο.
Χθες στον κήπο του ΚΠΙΣΝ είχε από παιδιά μέχρι ηλικιωμένους. Είμαι σίγουρος ότι υπήρχε κόσμος που δεν ήξερε την Neneh Cherry και παρόλα αυτά ήρθε. Κόσμος που απλά περνούσε από τις Τζιτζιφιές,άκουσε μουσική και μπήκε να δει τι παίζει. Κάποιοι έκατσαν, κάποιοι έφυγαν. Αλλά όπως και να ‘χει, πήραν κάτι, βίωσαν μία συνθήκη που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι κρυμμένη σε κάποιο κλειστό μαγαζί του Κέντρου και να αποτελεί “μυστικό των μυημένων”. Πλέον τα δρώμενα του Κέντρου Πολιτισμού, όπως και το ίδιο, από την Λυρική μέχρι την Βιβλιοθήκη κι από τον κήπου μέχρι τις αθλητικές εγκαταστάσεις, είναι κοινή πληροφορία και στο μυαλό κάθε Αθηναίου. Και κάτι τέτοιο δεν μπορεί, παρά να λογαριαστεί σαν επιτυχία.
Χτες λοιπόν βρεθήκαμε στα γρασίδια του ΚΠΙΣΝ και απολαύσαμε την Σουηδή καλλιτέχνιδα που μπορεί πλέον να μην είναι “Raw Like Sushi”, αλλά έχει να πει πολλά για “Broken Politics” κι εμείς τα ακούσαμε.
Όταν πια κατάφερα να βρω την σκηνή -γιατί αν μπεις από λάθος είσοδο στο ΚΠΙΣΝ παίζει να συναντήσεις και κάνα Μινώταυρο- ακολουθώντας την μουσική και τις οδηγίες ενός φύλακα, η Neneh είχε μόλις βγει στην σκηνή. Αρκετά μακριά από τις πανκ ημέρες της με τους Slits, εμφανίστηκε με ένα γοητευτικό χαμόγελο κι ένα αέρινο λευκό φόρεμα, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η οπτική αναπαράσταση του σετ της. Γλυκό, ευχάριστο, με την δροσιά από το φρεσκοποτισμένο γρασίδι και το ελαφρύ αεράκι της παραλίας να διώχνει ό,τι μπορεί να κουβαλούσε το κεφάλι σου όλη μέρα. Ο χώρος ήταν γεμάτος αλλά όχι ασφυκτικά, γεγονός ευχάριστο γιατί έδινε την δυνατότητα να εκμεταλλευτείς ακριβώς αυτά και να δεις την εμφάνιση μακριά από τους κλασικούς “κανόνες” της συνθήκης μιας συναυλίας (όρθιος, σαρδέλα, με τα μάτια καρφωμένα στην σκηνή) και το κοινό αρκετά ετερόκλητο, γεγονός που πιστώνεται σαν επιτυχία της διοργάνωσης. Αλλά αυτά θα τα πούμε σε λίγο...
Έχοντας πια μπει για τα καλά στην trip hop, η Cherry επέλεξε να δώσει μεγάλο βάρος στον τελευταίο της δίσκο (Broken Politics, 2018), ο οποίος επικεντρώνεται στην νέα πολιτική πραγματικότητα (εκλογή Trump, άνοδος της ακροδεξιάς, Brexit κλπ) κι απέσπασε πολύ καλές κριτικές από όλα τα μεγάλα μέσα του εξωτερικού -κάτι που φάνηκε και στην ανταπόκριση του κόσμου. Φυσικά δεν έλειψαν οι μεγάλες της επιτυχίες όπως το “7 Seconds”, το “Buffalo Stance” και το “Woman”, τραγούδια που χρόνια μετά την κυκλοφορία τους δεν χάνουν την θέση τους στις ραδιοφωνικές λίστες, αλλά και μία πολύ όμορφη διασκευή του “I’ve Got you Under my Skin”. Φιλική, προσιτή και χαρούμενη, έδωσε τον τόνο για το ίδιο το κοινό, το οποίο έβλεπες να χαζεύει με χαμόγελο την τραγουδίστρια και την μπάντα της. Όταν πια τα φώτα άναψαν και οι τεχνικοί ανέβηκαν για μαζέψουν τον εξοπλισμό, δεν ήταν λίγοι αυτοί που...αρνήθηκαν να φύγουν και συνέχισαν να χαλαρώνουν στο γρασίδι και τις κερκίδες, αποδεικνύοντας σε ένα ακόμα σημείο ότι ήταν μια συναυλία που ελάχιστοι “διάβασαν” με τον πατροπαράδοτο φεστιβαλικό τρόπο.
Αυτή είναι και η επιτυχία του Summer Nostos Festival. Μπορεί η δωρεάν είσοδος και το μέγεθος του χώρου να δημιουργεί απαγορευτικές συνθήκες για τα ονόματα μαρκίζας που βλέπουμε στα υπόλοιπα καλοκαιρινά φεστιβάλ, αλλά αφενός δεν φέρνει “μικρά” ονόματα κι αφετέρου δίνει την ευκαιρία σε μια πλατιά μερίδα ανθρώπων να παρακολουθήσει κάτι πραγματικά αξιόλογο.
Χθες στον κήπο του ΚΠΙΣΝ είχε από παιδιά μέχρι ηλικιωμένους. Είμαι σίγουρος ότι υπήρχε κόσμος που δεν ήξερε την Neneh Cherry και παρόλα αυτά ήρθε. Κόσμος που απλά περνούσε από τις Τζιτζιφιές,άκουσε μουσική και μπήκε να δει τι παίζει. Κάποιοι έκατσαν, κάποιοι έφυγαν. Αλλά όπως και να ‘χει, πήραν κάτι, βίωσαν μία συνθήκη που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι κρυμμένη σε κάποιο κλειστό μαγαζί του Κέντρου και να αποτελεί “μυστικό των μυημένων”. Πλέον τα δρώμενα του Κέντρου Πολιτισμού, όπως και το ίδιο, από την Λυρική μέχρι την Βιβλιοθήκη κι από τον κήπου μέχρι τις αθλητικές εγκαταστάσεις, είναι κοινή πληροφορία και στο μυαλό κάθε Αθηναίου. Και κάτι τέτοιο δεν μπορεί, παρά να λογαριαστεί σαν επιτυχία.
