που βγαίνει σόλο τις Παρασκευές στην «Αθηναΐδα» με πολύ στυλ και συναίσθημα. Είναι μεγάλη τέχνη να κρατήσει κανείς πρόγραμμα με μια κιθάρα και ο «Γιος του Ανέμου» το καταφέρνει με το παραπάνω μέσα σε μπουατική ατμόσφαιρα, στο νέο του στέκι του. Από τα «Μπαράκια» μέχρι σήμερα, μια κρουαζιέρα… δρόμος. Η 35ετή διαδρομή του Βαγγέλη Γερμανού, «το δικό του μέτρο είναι η ψυχή», από τον εμβληματικό δίσκο του μέχρι τα πρόσφατα τραγούδια του έχει πολλά κρυμμένα… χαρτιά στη διάρκεια ενός προγράμματος σε οικεία και ζεστή ατμόσφαιρα που ξέρει να φτιάχνει ο ρομαντικός και ταξιδιάρης τροβαδούρος, με τη συμμετοχή του κοινού.
Τα «Μπαράκια», σύμφωνα με μια έρευνα που ήρθε στο προσκήνιο, είναι ένας από τους 4 ελληνικούς δίσκους που ψηφίστηκαν πρόσφατα και που δημοσιοποίησε ο Γιάννης Πετρίδης, τα οποία θα ήθελαν να πάρουν μαζί τους στο φεγγάρι οι άνθρωποι σε περίπτωση που έπρεπε να βρεθούν εκεί! Ο δίσκος αυτός ήταν μια παραγωγή του Διονύση Σαββόπουλου, που συμμετείχε στα φωνητικά κάποιων τραγουδιών. Όταν κυκλοφόρησε το 1982 προκάλεσε αίσθηση και αγαπήθηκε αμέσως, καθώς δεν είχε κυκλοφορήσει έως τότε κάτι ανάλογο και το μοναδικό μουσικό ύφος του Γερμανού τον καθιέρωσε και τον δικαίωσε για την επιλογή του, καθώς, αν και ξεκίνησε σαν μουσικός με τους Διόσκουρους, σαν duo με τον Βασίλη Ζαρούλια το 1971 (κυκλοφόρησαν το 45άρι «Φράγκοι, Λατίνοι, Νορμανδοί / Όνειρο» στη Zodiac), έγινε μαθηματικός και ξανάγινε μουσικός.
Τα μπλου-τζην έχουν λιώσει επάνω του και ο Βαγγέλης Γερμανός είναι πάντα ο εαυτός του και το τραγουδά: «Πόσο σε έχω πικράνει, μητέρα που δεν έγινα φίρμα λαϊκή, μα σχεδόν από μωράκι στη μπανιέρα τραγουδούσα με παράξενη φωνή…». Με ένα τραγούδι από το δίσκο αυτό, το κλασσικό πια «H Μπανιέρα», ξεκίνησε και το πρόγραμμά του, βάζοντας στο μουσικό του κόσμο αμέσως το κοινό που γέμισε το χώρο στο πρώτο αυτό βράδυ του Βαγγέλη Γερμανού στην «Αθηναΐδα». Αυτό το τραγούδι και μερικά ακόμη από το ρεπερτόριό του ήταν παιγμένα διαφορετικά, αλλά τόσο πετυχημένα. Τα «Μπαράκια» έχουν την τιμητική τους στο πρόγραμμα αυτό που έχει ετοιμάσει ο Πειραιώτης τραγουδοποιός στη διάρκεια του οποίου ακούγεται όλος τα τραγούδια το δίσκου ανάμεσα σε άλλα της πορείας του, ως το πιο πρόσφατο άλμπουμ του «Σε Μαγικό Νησί».
Στις εκπλήξεις της βραδιάς ήταν η ωραία παρουσία της Άρτεμις Ματαφιά, μιας νεαρής Λευκαδίτισσας τραγουδίστριας, που ο Γερμανός άκουσε τυχαία τη φωνή της εκεί στην Αθηναΐδα, «δυο-τρεις μέρες πριν έναρξη του προγράμματος, του άρεσε η φωνή της και την κάλεσε να πουν μαζί μερικά τραγούδια του», όπως είπε όταν την παρουσίασε, αλλά και την κλασική bossa nova του Antonio Carlos Zobim «The Girl From Ipanema». Και πραγματικά η φωνή της έχει μια ιδιαίτερα χροιά και ήταν ταιριαστή μαζί του επί σκηνής.
Η δεύτερη έκπληξη ήταν η μπριόζα χορεύτρια φλαμένκο, η Θέτις που παρουσίασε ο Γερμανός σε δυο τραγούδια του, αλλά εκείνη έπαθε την πλάκα της όταν τον άκουσε να τραγουδά την «Σπανιόλα» από το τραπεζάκι που καθότανε!
Ένα τραγούδι που του ταιριάζει πολύ, του φίλου του Λουκιανού Κηλαηδόνη, το «Είμαι Ένας Φτωχός και μόνος Κάου-Μπόυ» τραγούδησε ο Βαγγέλης Γερμανός σε μια από τις πιο όμορφες στιγμές του σετ, που έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από τον κόσμο. Ο Βαγγέλης άλλωστε ήταν ένας από τους επίλεκτους καλεσμένους του Λουκιανού στο θρυλικό Πάρτυ της Βουλιαγμένης, στις 25 Ιουλίου ’83 όπου τον θυμάμαι σε μια μεταμεσονύχτια στιγμή που βγήκε και τραγούδησε τον «Απόκληρο» (μπήκε και στο δίσκο αυτό) και τον «Κηπουρό», από τα «Μπαράκια», πάνω στην κορύφωση του αλησμόνητου εκείνου πάρτυ. Μαζί όμως ήταν και στο «Μετρό», «στο «Τεχνόπολις» και σε καλοκαιρινές περιοδείες…
Υπάρχουν όμως και άλλα τραγούδια από τα αγαπημένα του άλλων δημιουργών που τραγουδά ο Β. Γερμανός στην «Αθηναΐδα», όπως το «Που θα πας» του Μανώλη Χιώτη που «πλέκει» όμορφα με το δικό του «Πού το πας» και την συμμετοχή του κόσμου στα φωνητικά κι από εκεί ξεκινά ένα medley που φθάνει ως το «Hit The Road Jack» και το «Summertime» με μια μαεστρία μοναδική.
Ο Βαγγέλης Γερμανός ανάμεσα στα χειροποίητα τραγούδια του, ψημένα στη χόβολη και καβουρδισμένα με την αλμύρα της θάλασσας, έχει γράψει και όμορφα τραγούδια ρεμπέτικα, που είναι η άλλη αδυναμία του πέραν της μπαλάντας, «λαϊκά τραγούδια» τα λέει ο ίδιος, τραγουδισμένα με το ίδιο μεράκι.
Σαν απόφθεγμα της καλοστημένης αυτής μουσικής παράστασής «Ταξίδια Αλλιώτικα» κρατάω το στίχο από τον «Ελεύθερο Χρόνο» του: «Ελεύθερος είναι αυτός που έχει ελεύθερο χρόνο και όχι αυτός που έχει τα φράγκα». Κάτι θα ξέρει τόσα χρόνια στο κουρμπέτι…
Φωτογραφίες: Γ. Κανελλόπουλος
Τα «Μπαράκια», σύμφωνα με μια έρευνα που ήρθε στο προσκήνιο, είναι ένας από τους 4 ελληνικούς δίσκους που ψηφίστηκαν πρόσφατα και που δημοσιοποίησε ο Γιάννης Πετρίδης, τα οποία θα ήθελαν να πάρουν μαζί τους στο φεγγάρι οι άνθρωποι σε περίπτωση που έπρεπε να βρεθούν εκεί! Ο δίσκος αυτός ήταν μια παραγωγή του Διονύση Σαββόπουλου, που συμμετείχε στα φωνητικά κάποιων τραγουδιών. Όταν κυκλοφόρησε το 1982 προκάλεσε αίσθηση και αγαπήθηκε αμέσως, καθώς δεν είχε κυκλοφορήσει έως τότε κάτι ανάλογο και το μοναδικό μουσικό ύφος του Γερμανού τον καθιέρωσε και τον δικαίωσε για την επιλογή του, καθώς, αν και ξεκίνησε σαν μουσικός με τους Διόσκουρους, σαν duo με τον Βασίλη Ζαρούλια το 1971 (κυκλοφόρησαν το 45άρι «Φράγκοι, Λατίνοι, Νορμανδοί / Όνειρο» στη Zodiac), έγινε μαθηματικός και ξανάγινε μουσικός.
Τα μπλου-τζην έχουν λιώσει επάνω του και ο Βαγγέλης Γερμανός είναι πάντα ο εαυτός του και το τραγουδά: «Πόσο σε έχω πικράνει, μητέρα που δεν έγινα φίρμα λαϊκή, μα σχεδόν από μωράκι στη μπανιέρα τραγουδούσα με παράξενη φωνή…». Με ένα τραγούδι από το δίσκο αυτό, το κλασσικό πια «H Μπανιέρα», ξεκίνησε και το πρόγραμμά του, βάζοντας στο μουσικό του κόσμο αμέσως το κοινό που γέμισε το χώρο στο πρώτο αυτό βράδυ του Βαγγέλη Γερμανού στην «Αθηναΐδα». Αυτό το τραγούδι και μερικά ακόμη από το ρεπερτόριό του ήταν παιγμένα διαφορετικά, αλλά τόσο πετυχημένα. Τα «Μπαράκια» έχουν την τιμητική τους στο πρόγραμμα αυτό που έχει ετοιμάσει ο Πειραιώτης τραγουδοποιός στη διάρκεια του οποίου ακούγεται όλος τα τραγούδια το δίσκου ανάμεσα σε άλλα της πορείας του, ως το πιο πρόσφατο άλμπουμ του «Σε Μαγικό Νησί».
Οι εκπλήξεις
Στις εκπλήξεις της βραδιάς ήταν η ωραία παρουσία της Άρτεμις Ματαφιά, μιας νεαρής Λευκαδίτισσας τραγουδίστριας, που ο Γερμανός άκουσε τυχαία τη φωνή της εκεί στην Αθηναΐδα, «δυο-τρεις μέρες πριν έναρξη του προγράμματος, του άρεσε η φωνή της και την κάλεσε να πουν μαζί μερικά τραγούδια του», όπως είπε όταν την παρουσίασε, αλλά και την κλασική bossa nova του Antonio Carlos Zobim «The Girl From Ipanema». Και πραγματικά η φωνή της έχει μια ιδιαίτερα χροιά και ήταν ταιριαστή μαζί του επί σκηνής.
Η δεύτερη έκπληξη ήταν η μπριόζα χορεύτρια φλαμένκο, η Θέτις που παρουσίασε ο Γερμανός σε δυο τραγούδια του, αλλά εκείνη έπαθε την πλάκα της όταν τον άκουσε να τραγουδά την «Σπανιόλα» από το τραπεζάκι που καθότανε!
Ένα τραγούδι που του ταιριάζει πολύ, του φίλου του Λουκιανού Κηλαηδόνη, το «Είμαι Ένας Φτωχός και μόνος Κάου-Μπόυ» τραγούδησε ο Βαγγέλης Γερμανός σε μια από τις πιο όμορφες στιγμές του σετ, που έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από τον κόσμο. Ο Βαγγέλης άλλωστε ήταν ένας από τους επίλεκτους καλεσμένους του Λουκιανού στο θρυλικό Πάρτυ της Βουλιαγμένης, στις 25 Ιουλίου ’83 όπου τον θυμάμαι σε μια μεταμεσονύχτια στιγμή που βγήκε και τραγούδησε τον «Απόκληρο» (μπήκε και στο δίσκο αυτό) και τον «Κηπουρό», από τα «Μπαράκια», πάνω στην κορύφωση του αλησμόνητου εκείνου πάρτυ. Μαζί όμως ήταν και στο «Μετρό», «στο «Τεχνόπολις» και σε καλοκαιρινές περιοδείες…
Υπάρχουν όμως και άλλα τραγούδια από τα αγαπημένα του άλλων δημιουργών που τραγουδά ο Β. Γερμανός στην «Αθηναΐδα», όπως το «Που θα πας» του Μανώλη Χιώτη που «πλέκει» όμορφα με το δικό του «Πού το πας» και την συμμετοχή του κόσμου στα φωνητικά κι από εκεί ξεκινά ένα medley που φθάνει ως το «Hit The Road Jack» και το «Summertime» με μια μαεστρία μοναδική.
Ο Βαγγέλης Γερμανός ανάμεσα στα χειροποίητα τραγούδια του, ψημένα στη χόβολη και καβουρδισμένα με την αλμύρα της θάλασσας, έχει γράψει και όμορφα τραγούδια ρεμπέτικα, που είναι η άλλη αδυναμία του πέραν της μπαλάντας, «λαϊκά τραγούδια» τα λέει ο ίδιος, τραγουδισμένα με το ίδιο μεράκι.
Σαν απόφθεγμα της καλοστημένης αυτής μουσικής παράστασής «Ταξίδια Αλλιώτικα» κρατάω το στίχο από τον «Ελεύθερο Χρόνο» του: «Ελεύθερος είναι αυτός που έχει ελεύθερο χρόνο και όχι αυτός που έχει τα φράγκα». Κάτι θα ξέρει τόσα χρόνια στο κουρμπέτι…
Φωτογραφίες: Γ. Κανελλόπουλος
