όχι γιατί δεν τους βγαίνει η νότα, αλλά γιατί το τραγούδι το ξέρουν και τα καθίσματα κι εκείνους τους ενδιαφέρει να διασκεδάσει ο κόσμος. Μου αρέσει που τα τραγούδια, ακόμα και δεκαετίες μετά την πρώτη τους κυκλοφορία, εξακολουθούν να ξεσηκώνουν. Μου αρέσει που πολλοί στίχοι κοντράρουν την ποίηση.
Πόσο μάλλον, όταν τα τραγούδια ανήκουν όλα σε έναν, στη συγκεκριμένη περίπτωση στο Χρήστο Νικολόπουλο, και τα τραγουδούν οι πλέον «αρμόδιοι», η αφρόκρεμα του λαϊκού τραγουδιού στις μέρες μας: ο Δημήτρης Μπάσης, η Γιώτα Νέγκα, ο Κώστας Μακεδόνας & η Μελίνα Ασλανίδου.
Αυτή ήταν, συνοπτικά, η «εικόνα» της μεγάλης συναυλίας του Χρήστου Νικολόπουλου, που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Δευτέρας 30 Ιουνίου 2014 στο Βεάκειο Θέατρο του Πειραιά. Μεγάλα τραγούδια, γραμμένα σε μια διαδρομή 40 χρόνων και βάλε, σε στίχους των καλύτερων (Βίρβου, Πυθαγόρα, Ρασούλη, Λ. Παπαδόπουλου, Λ. Χαψιάδη και τόσων άλλων) και πρωτοτραγουδισμένα από τους σημαντικότερους: Στέλιο Καζαντζίδη, Στράτο Διονυσίου, Γιώργο Νταλάρα, Χάρις Αλεξίου, Γλυκερία, Ελένη Βιτάλη, Γιάννη Πάριο, Πασχάλη Τερζή, Μανώλη Λιδάκη – και η λίστα δεν έχει φτάσει ούτε στα μισά. Ένα απάνθισμά τους απέδωσαν χθες ο Δημήτρης Μπάσης και ο Κώστας Μακεδόνας που ευτύχησαν να ερμηνεύσουν συνθέσεις του Νικολόπουλου και σε πρώτη εκτέλεση, αλλά και οι Γιώτα Νέγκα & Μελίνα Ασλανίδου, άλλοτε μαζί, άλλοτε μόνοι ή και δύο – δύο.
Στην αρχή κάθε μέρους, ορχηστρικά κομμάτια από το Χρήστο Νικολόπουλο, το Μάκη Μαυρόπουλο, το Νίκο Καστανιά και τους υπόλοιπους μουσικούς και μετά κλασικές επιτυχίες: «Ξημέρωμα 1ης Ιανουαρίου 2000», «Στων αγγέλων τα μπουζούκια», «Και τώρα μένω μόνος μου», «Χρόνια χελιδόνια», «Η διαθήκη», «Μη μου λες αντίο», «Υπάρχω», «Ποδήλατο», «Τώρα κι εγώ θα ζήσω», «Ο Σαλονικιός», «Μια είναι η ουσία», «Βραδιάζει» και τόσα άλλα. Ο Χρήστος Νικολόπουλος και σε ρόλο τραγουδιστή στο «Φούμα φούμα», ενώ όλοι οι υπόλοιποι έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό ερμηνευτικά, όπως άλλωστε μας έχουν συνηθίσει στα χρόνια της πορείας τους.
Παρά τα μικρά τεχνικά προβλήματα, όπως το όμορφο βίντεο - αναδρομή στην πορεία του Χρήστου Νικολόπουλου, που ξεκίνησε να προβάλλεται πριν τη συναυλία, αλλά «κόλλησε» γύρω στο 1990 και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και τους προβολείς Led χαμηλά, πίσω από την ορχήστρα, που τουλάχιστον στη δική μας κερκίδα έκαναν την ορατότητα στη σκηνή αδύνατη σε στιγμές, ανάλογα με το… χρώμα τους, ήταν μια υπέροχη συναυλία, σε έναν όμορφο χώρο, απ’ αυτές που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς.
Μερικές φωτογραφίες κι ένα βίντεο από το φινάλε, όπου όλοι οι συντελεστές τραγουδούν μαζί το «Με το στόμα γεμάτο φιλιά» σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, για να δείτε τι χάσατε!
Πόσο μάλλον, όταν τα τραγούδια ανήκουν όλα σε έναν, στη συγκεκριμένη περίπτωση στο Χρήστο Νικολόπουλο, και τα τραγουδούν οι πλέον «αρμόδιοι», η αφρόκρεμα του λαϊκού τραγουδιού στις μέρες μας: ο Δημήτρης Μπάσης, η Γιώτα Νέγκα, ο Κώστας Μακεδόνας & η Μελίνα Ασλανίδου.
Αυτή ήταν, συνοπτικά, η «εικόνα» της μεγάλης συναυλίας του Χρήστου Νικολόπουλου, που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Δευτέρας 30 Ιουνίου 2014 στο Βεάκειο Θέατρο του Πειραιά. Μεγάλα τραγούδια, γραμμένα σε μια διαδρομή 40 χρόνων και βάλε, σε στίχους των καλύτερων (Βίρβου, Πυθαγόρα, Ρασούλη, Λ. Παπαδόπουλου, Λ. Χαψιάδη και τόσων άλλων) και πρωτοτραγουδισμένα από τους σημαντικότερους: Στέλιο Καζαντζίδη, Στράτο Διονυσίου, Γιώργο Νταλάρα, Χάρις Αλεξίου, Γλυκερία, Ελένη Βιτάλη, Γιάννη Πάριο, Πασχάλη Τερζή, Μανώλη Λιδάκη – και η λίστα δεν έχει φτάσει ούτε στα μισά. Ένα απάνθισμά τους απέδωσαν χθες ο Δημήτρης Μπάσης και ο Κώστας Μακεδόνας που ευτύχησαν να ερμηνεύσουν συνθέσεις του Νικολόπουλου και σε πρώτη εκτέλεση, αλλά και οι Γιώτα Νέγκα & Μελίνα Ασλανίδου, άλλοτε μαζί, άλλοτε μόνοι ή και δύο – δύο.
Στην αρχή κάθε μέρους, ορχηστρικά κομμάτια από το Χρήστο Νικολόπουλο, το Μάκη Μαυρόπουλο, το Νίκο Καστανιά και τους υπόλοιπους μουσικούς και μετά κλασικές επιτυχίες: «Ξημέρωμα 1ης Ιανουαρίου 2000», «Στων αγγέλων τα μπουζούκια», «Και τώρα μένω μόνος μου», «Χρόνια χελιδόνια», «Η διαθήκη», «Μη μου λες αντίο», «Υπάρχω», «Ποδήλατο», «Τώρα κι εγώ θα ζήσω», «Ο Σαλονικιός», «Μια είναι η ουσία», «Βραδιάζει» και τόσα άλλα. Ο Χρήστος Νικολόπουλος και σε ρόλο τραγουδιστή στο «Φούμα φούμα», ενώ όλοι οι υπόλοιποι έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό ερμηνευτικά, όπως άλλωστε μας έχουν συνηθίσει στα χρόνια της πορείας τους.
Παρά τα μικρά τεχνικά προβλήματα, όπως το όμορφο βίντεο - αναδρομή στην πορεία του Χρήστου Νικολόπουλου, που ξεκίνησε να προβάλλεται πριν τη συναυλία, αλλά «κόλλησε» γύρω στο 1990 και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και τους προβολείς Led χαμηλά, πίσω από την ορχήστρα, που τουλάχιστον στη δική μας κερκίδα έκαναν την ορατότητα στη σκηνή αδύνατη σε στιγμές, ανάλογα με το… χρώμα τους, ήταν μια υπέροχη συναυλία, σε έναν όμορφο χώρο, απ’ αυτές που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς.
Μερικές φωτογραφίες κι ένα βίντεο από το φινάλε, όπου όλοι οι συντελεστές τραγουδούν μαζί το «Με το στόμα γεμάτο φιλιά» σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, για να δείτε τι χάσατε!
