και η καταφατική απάντηση του τελευταίου σκόρπισε χαμόγελα στη μουσική γιορτή του Δημήτρη Παπαδημητρίου στον γεμάτο ασφυκτικά Κήπο του Μεγάρου Μουσικής.
3000 κόσμος απόλαυσαν τους Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Γιώργο Μαργαρίτη, Μίλτο Πασχαλίδη, Φωτεινή Δάρρα και Γιώργο Φλωράκη να ερμηνεύουν τις ξεχωριστές δημιουργίες του συνθέτη που ο ίδιος διηύθυνε επί σκηνής.
Τραγούδια -και μελωδίες- στάμπες (Χρώμα εν αλλάζουνε τα μάτια, Αν είσαι πλάι μου, Αναστασία, Του πόθου το αγρίμι, Το παράπονο, Αναστασία, Φεύγα, Το σκάκι, Βαθύ ποτάμι ο έρωτας, Θέλω να σε δω, Παρασκευή Μεγάλη, Στης ψυχής το παρακάτω, Στου καιρού τη ζυγαριά κ.ά.) αρκετά εκ των οποίων «υπηρέτησαν» εικόνες στην μικρή -κυρίως- αλλά και μεγάλη οθόνη καθώς και ανέκδοτα από το νέο του άλμπουμ του Παπαδημητρίου σε στίχους Χρήστου Παναγιωτόπουλου που πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα.
Στιγμές ξεχωριστές στην σύγχρονη τραγουδοποιΐα που φύσηξαν φρέσκο αέρα και προέκτεινα το «πνεύμα» και το «σώμα» του έντεχνου –με την ουσία και αλήθεια της λέξης- τραγουδιού στους καιρούς μας. Ένα live έχει «άπειρες» παραμέτρους και σταθμά. Αν το δεις με τη «στεγνή» ματιά των επιδόσεων και του «μετρήματος» (ποια νότα είπε - δεν είπε… γιατί άλλαξε τόνο… στο δίσκο είναι αλλιώς) και άλλα συναφή, ενδεχομένως να οδηγηθείς και σε «άλλα» συμπεράσματα.
Αν όμως φύγεις απ’ το μέτρημα και κοιτάξεις την ειλικρίνεια, το τόλμημα, το απρόσμενο, τον παλμό, τα συναισθήματα… τότε πιθανόν το ίδιο έργο να σου φανεί «αλλιώς».
Προσωπικά πέρασα πολύ όμορφα και με τα τραγούδια και με τους ερμηνευτές – ο καθένας με την προσωπικότητα και τις αρετές του- και με την «αύρα» που δημιούργησαν!
3000 κόσμος απόλαυσαν τους Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Γιώργο Μαργαρίτη, Μίλτο Πασχαλίδη, Φωτεινή Δάρρα και Γιώργο Φλωράκη να ερμηνεύουν τις ξεχωριστές δημιουργίες του συνθέτη που ο ίδιος διηύθυνε επί σκηνής.
Τραγούδια -και μελωδίες- στάμπες (Χρώμα εν αλλάζουνε τα μάτια, Αν είσαι πλάι μου, Αναστασία, Του πόθου το αγρίμι, Το παράπονο, Αναστασία, Φεύγα, Το σκάκι, Βαθύ ποτάμι ο έρωτας, Θέλω να σε δω, Παρασκευή Μεγάλη, Στης ψυχής το παρακάτω, Στου καιρού τη ζυγαριά κ.ά.) αρκετά εκ των οποίων «υπηρέτησαν» εικόνες στην μικρή -κυρίως- αλλά και μεγάλη οθόνη καθώς και ανέκδοτα από το νέο του άλμπουμ του Παπαδημητρίου σε στίχους Χρήστου Παναγιωτόπουλου που πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα.
Στιγμές ξεχωριστές στην σύγχρονη τραγουδοποιΐα που φύσηξαν φρέσκο αέρα και προέκτεινα το «πνεύμα» και το «σώμα» του έντεχνου –με την ουσία και αλήθεια της λέξης- τραγουδιού στους καιρούς μας. Ένα live έχει «άπειρες» παραμέτρους και σταθμά. Αν το δεις με τη «στεγνή» ματιά των επιδόσεων και του «μετρήματος» (ποια νότα είπε - δεν είπε… γιατί άλλαξε τόνο… στο δίσκο είναι αλλιώς) και άλλα συναφή, ενδεχομένως να οδηγηθείς και σε «άλλα» συμπεράσματα.
Αν όμως φύγεις απ’ το μέτρημα και κοιτάξεις την ειλικρίνεια, το τόλμημα, το απρόσμενο, τον παλμό, τα συναισθήματα… τότε πιθανόν το ίδιο έργο να σου φανεί «αλλιώς».
Προσωπικά πέρασα πολύ όμορφα και με τα τραγούδια και με τους ερμηνευτές – ο καθένας με την προσωπικότητα και τις αρετές του- και με την «αύρα» που δημιούργησαν!
