απολαύσω προχθές τον «Καρυοθραύστη» του Τσαϊκόφσκι - ένα από τα πιο διάσημα μπαλέτα όλων των εποχών - σε χορογραφία Ρενάτο Τζανέλλα στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Ένα έργο απολύτως ταιριαστό με την ατμόσφαιρα των εορτών, που ήδη έχει δρέψει δάφνες στο πρόσφατο παρελθόν, με τους ίδιους συντελεστές στην ίδια αίθουσα, αλλά και το 2000 όταν, δια χειρός Τζανέλλα, παρουσιάστηκε στην Κρατική Όπερα της Βιέννης.
Το «πείραγμα», η προσέγγιση - να το πω καλύτερα - του Τζανέλλα στη χορογραφία και τους φωτισμούς, ανεξάρτητα απ’ την «επιτυχία» της ή όχι, μου γέννησε - επανέφερε σκέψεις και ερωτήματα σχετικά με το πώς πρέπει να αντιμετωπίζεται το κλασικό, ώστε δίχως να χάνει την αξιοσύνη και την ουσία του, να ταξιδεύει με αξιώσεις στο σήμερα. Ένα ζήτημα που και στο τραγούδι, πολλές φορές, έχει ξεσηκώσει αντιθέσεις, αντιπαλότητες και διχασμούς.
Στο Θέατρο Ολύμπια το Μπαλέτο και η Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής υπό την διεύθυνση του Γιώργου Βράνου με τη συμμετοχή της Παιδικής Χορωδίας της ΕΛΣ και με τους Νατάσα Σιούτα και Ίγκορ Σιάτζκο στους πρωταγωνιστικούς ρόλους (η διανομή είναι εναλλασσόμενη τόσο για τους χορευτές όσο και για τον μαέστρο που «μοιράζεται» τη θέση με τη Ζωή Τσόκανου) κέρδισαν στο φινάλε το ζεστό και παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού.
Δίπλα μου μια έμπειρη κυρία, που μας συστήθηκε ως δασκάλα χορού – τσέκαρα το όνομά της πρόκειται για καταξιωμένη προσωπικότητα του χώρου - εξέφραζε αντιρρήσεις και επιφυλάξεις για την «απλοποίηση» της ιστορίας σε όλα τα επίπεδα (απ’ την πλοκή, τα κουστούμια και τα σκηνικά μέχρι και την «δυσκολία» των κινήσεων). Στο διάλειμμα στο φουαγιέ η συζήτησή μας με τρεις νεότατους χορευτές (δυο κορίτσια κι ένα αγόρι) που καθόντουσαν ακριβώς στην προηγούμενη σειρά, σε πιο χαλαρούς τόνους, υπογράμμισε τη «μοντέρνα» ματιά του Τζανέλλα.
Η δική μου «άπειρη» εντύπωση, είναι πως την εν λόγω παράσταση θα την καταλάβαιναν ακόμη και θεατές που όχι μόνο δεν είχαν ξαναπάει σε μπαλέτο, αλλά και ενδεχομένως να αγνοούσαν και τις λεπτομέρειες της ιστορίας του έργου. Σε αυτήν την κατεύθυνση εναρμονίζονται σκηνικά, φωτισμοί και γενικότερα μια «ανάλαφρη» - και εντυπωσιακή σε ορισμένα σημεία - διάθεση που κάλυπτε όλες τις εκφάνσεις του φρέσκου αυτού «Καρυοθραύστη». Άλλωστε όλα τους υπογράφονται από διακεκριμένους τεχνίτες.
Το «άνοιγμα» της Λυρικής Σκηνής στο ευρύ κοινό είναι ένα στοίχημα που για να πετύχει θέλει και τα κατάλληλα δολώματα. Αν η κατά Τζανέλλα εκδοχή της συγκεκριμένης χριστουγεννιάτικης οικογενειακής παράστασης έχει αυτό το στόχο, με σκοπό αφού τους μαζέψουμε, λίγο λίγο να τους εκπαιδεύσουμε, τότε ο «Καρυοθραύστης» αυτός έκανε διάνα!
Γιατί μπορεί να χαμήλωσε τον πήχη, ή να τον έκανε να φαντάζει πιο προσιτός, δεν ευτέλισε όμως την υπόσταση και το χαρακτήρα του. Καίρια η παρουσία των δύο πρωταγωνιστών που έχουν τη στόφα των προικισμένων καλλιτεχνών!
Για τη μουσική τι να γράψει κανείς; Αριστούργημα! Καλή και η απόδοσή της!
Ρενάτο Τζανέλλα - Πιότρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι
Σκηνικά - κοστούμια: Κρίστοφ Κρέμερ
Επιμέλεια φωτισμών: Eλευθέριος Μπάνος
Διεύθυνση παιδικής χορωδίας: Μάτα Κατσούλη
Για τις παραστάσεις, ημερομηνίες, ωράρια, τιμές, ενημερωθείτε ΕΔΩ
Το «πείραγμα», η προσέγγιση - να το πω καλύτερα - του Τζανέλλα στη χορογραφία και τους φωτισμούς, ανεξάρτητα απ’ την «επιτυχία» της ή όχι, μου γέννησε - επανέφερε σκέψεις και ερωτήματα σχετικά με το πώς πρέπει να αντιμετωπίζεται το κλασικό, ώστε δίχως να χάνει την αξιοσύνη και την ουσία του, να ταξιδεύει με αξιώσεις στο σήμερα. Ένα ζήτημα που και στο τραγούδι, πολλές φορές, έχει ξεσηκώσει αντιθέσεις, αντιπαλότητες και διχασμούς.
Στο Θέατρο Ολύμπια το Μπαλέτο και η Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής υπό την διεύθυνση του Γιώργου Βράνου με τη συμμετοχή της Παιδικής Χορωδίας της ΕΛΣ και με τους Νατάσα Σιούτα και Ίγκορ Σιάτζκο στους πρωταγωνιστικούς ρόλους (η διανομή είναι εναλλασσόμενη τόσο για τους χορευτές όσο και για τον μαέστρο που «μοιράζεται» τη θέση με τη Ζωή Τσόκανου) κέρδισαν στο φινάλε το ζεστό και παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού.
Δίπλα μου μια έμπειρη κυρία, που μας συστήθηκε ως δασκάλα χορού – τσέκαρα το όνομά της πρόκειται για καταξιωμένη προσωπικότητα του χώρου - εξέφραζε αντιρρήσεις και επιφυλάξεις για την «απλοποίηση» της ιστορίας σε όλα τα επίπεδα (απ’ την πλοκή, τα κουστούμια και τα σκηνικά μέχρι και την «δυσκολία» των κινήσεων). Στο διάλειμμα στο φουαγιέ η συζήτησή μας με τρεις νεότατους χορευτές (δυο κορίτσια κι ένα αγόρι) που καθόντουσαν ακριβώς στην προηγούμενη σειρά, σε πιο χαλαρούς τόνους, υπογράμμισε τη «μοντέρνα» ματιά του Τζανέλλα.
Η δική μου «άπειρη» εντύπωση, είναι πως την εν λόγω παράσταση θα την καταλάβαιναν ακόμη και θεατές που όχι μόνο δεν είχαν ξαναπάει σε μπαλέτο, αλλά και ενδεχομένως να αγνοούσαν και τις λεπτομέρειες της ιστορίας του έργου. Σε αυτήν την κατεύθυνση εναρμονίζονται σκηνικά, φωτισμοί και γενικότερα μια «ανάλαφρη» - και εντυπωσιακή σε ορισμένα σημεία - διάθεση που κάλυπτε όλες τις εκφάνσεις του φρέσκου αυτού «Καρυοθραύστη». Άλλωστε όλα τους υπογράφονται από διακεκριμένους τεχνίτες.
Το «άνοιγμα» της Λυρικής Σκηνής στο ευρύ κοινό είναι ένα στοίχημα που για να πετύχει θέλει και τα κατάλληλα δολώματα. Αν η κατά Τζανέλλα εκδοχή της συγκεκριμένης χριστουγεννιάτικης οικογενειακής παράστασης έχει αυτό το στόχο, με σκοπό αφού τους μαζέψουμε, λίγο λίγο να τους εκπαιδεύσουμε, τότε ο «Καρυοθραύστης» αυτός έκανε διάνα!
Γιατί μπορεί να χαμήλωσε τον πήχη, ή να τον έκανε να φαντάζει πιο προσιτός, δεν ευτέλισε όμως την υπόσταση και το χαρακτήρα του. Καίρια η παρουσία των δύο πρωταγωνιστών που έχουν τη στόφα των προικισμένων καλλιτεχνών!
Για τη μουσική τι να γράψει κανείς; Αριστούργημα! Καλή και η απόδοσή της!
Ρενάτο Τζανέλλα - Πιότρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι
Σκηνικά - κοστούμια: Κρίστοφ Κρέμερ
Επιμέλεια φωτισμών: Eλευθέριος Μπάνος
Διεύθυνση παιδικής χορωδίας: Μάτα Κατσούλη
Για τις παραστάσεις, ημερομηνίες, ωράρια, τιμές, ενημερωθείτε ΕΔΩ
