*Γράφει ο Θάνος Μαντζάνας
Το καλοκαίρι του ’20, το πρώτο και δυσκολότερο της πανδημίας, ο Λεωνίδας Καβάκος μόνος του, στο κέντρο της ορχήστρας του θεάτρου της Επιδαύρου και μπροστά σε άδειες κερκίδες, έπαιξε τα κοντσέρτα για βιολί του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ εμψυχώνοντας αλλά και ενθουσιάζοντας με το streaming της εμφάνισης του μουσικόφιλους/ες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές άλλες χώρες. Δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού για να κάνει το ίδιο αλλά ενώπιον κοινού πλέον και με έναν διαφορετικό και όχι λίγο τολμηρό τρόπο.
Η εμφάνιση στην Επίδαυρο ήταν μια ακόμα απόδειξη ότι ο Ελληνας βιρτουόζος είναι ένας από τους σημαντικότερους ειδήμονες συνολικά στο έργο του Μπαχ διεθνώς και, ακόμα περισσότερο, αναμφίβολα στην κορυφαία δεκάδα των εκτελεστών/ιών των έργων του για βιολί που κορωνίδα τους είναι βέβαια τα κοντσέρτα. Στη συναυλία του στο Ηρώδειο προχώρησε ένα βήμα παραπάνω από άλλες φορές επί της ουσίας κάνοντας δικές του ενορχηστρώσεις στα κοντσέρτα, μη παρεκκλίνοντας μεν από αυτές του Μπαχ αλλά με έναν τολμηρό, θα μπορούσα να πω ακόμα και «ανανεωτικό» τρόπο.
Ο Λεωνίδας Καβάκος επέλεξε να τον συνοδεύσει ένα κουαρτέτο εγχόρδων ενισχυμένο με κοντραμπάσο αλλά και με τσέμπαλο. Εκλεκτοί σολίστ αποτελούσαν το σύνολο, οι Αλέξανδρος Σακαρέλλος κα Νωέ Ινούι στα βιολιά, Ηλίας Λιβιεράτος στη βιόλα, Τιμόθεος Γαβριηλίδης - Πέτριν στο βιολοντσέλο, Μιχάλης Σέμσης στο κοντραμπάσο και ένας από τους καλύτερους εκτελεστές του τσέμπαλου στην χώρα μας, ο Ιάσων Μαρμαράς. Το αποτέλεσμα δεν απομακρυνόταν καθόλου τόσο από το πνεύμα όσο και από το περιεχόμενο των συνθέσεων του Μπαχ αλλά αναδείκνυε περισσότερο ίσως από μεγαλύτερα σύνολα την περίτεχνη γραφή του για το βιολί, όργανο του οποίου άλλωστε ήταν ικανότατος εκτελεστής ενώ το τσέμπαλο (όργανο που επίσης κατείχε αλλά και αγαπούσε ιδιαίτερα) προσέθετε επιπλέον αυθεντικότητα στο ακρόαμα.
Το σύνολο που δεν τον συνόδευε απλά αλλά και ουσιαστικά το διηύθυνε – και ολοφάνερα είχε επιλέξει ένα – ένα τα μέλη του πολύ προσεχτικά – απέδωσε άριστα τα ορχηστρικά μέρη των κοντσέρτων. Οσο για τα σολιστικά νομίζω ότι κάθε σχόλιο περιττεύει, ο Λεωνίδας Καβάκος στα συγκεκριμένα έργα υπερβαίνει το επίπεδο της τελειότητας και αυτό ακριβώς συνέβη και εκείνη τη φορά.
Αριστες λοιπόν, ακριβέστατες και με υψηλότατη δεξιοτεχνία, εκτελέσεις των κοντσέρτων για βιολί του Μπαχ με την προσωπική σφραγίδα ενός σπουδαίου μουσικού που έχει μελετήσει σε βάθος και κατανοήσει το έργο του μέγιστου συνθέτη ο οποίος ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος ολόκληρης της κλασικής μουσικής παράδοσης. Αυτό δηλαδή που ήταν και το αναμενόμενο, δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από τον Λεωνίδα Καβάκο. Εκπληκτικές εκτελέσεις με έμφαση στην αυστηρότητα και την αυτοπειθαρχία που ήταν από τα κυριότερα χαρακτηριστικά του έργου του Μεγάλου Κάντορα. Είναι η θεώρηση και απόδοση του Μπαχ που έχει επιλέξει εξαρχής ο Λεωνίδας Καβάκος, παραμένει συνεπέστατος σε αυτήν, την κατέχει απόλυτα και είναι αληθινά κορυφαίος της. Πρέπει όμως να πούμε ότι δεν είναι η μοναδική, ούτε φυσικά η μόνη έγκυρη…
Το καλοκαίρι του ’20, το πρώτο και δυσκολότερο της πανδημίας, ο Λεωνίδας Καβάκος μόνος του, στο κέντρο της ορχήστρας του θεάτρου της Επιδαύρου και μπροστά σε άδειες κερκίδες, έπαιξε τα κοντσέρτα για βιολί του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ εμψυχώνοντας αλλά και ενθουσιάζοντας με το streaming της εμφάνισης του μουσικόφιλους/ες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές άλλες χώρες. Δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού για να κάνει το ίδιο αλλά ενώπιον κοινού πλέον και με έναν διαφορετικό και όχι λίγο τολμηρό τρόπο.
Η εμφάνιση στην Επίδαυρο ήταν μια ακόμα απόδειξη ότι ο Ελληνας βιρτουόζος είναι ένας από τους σημαντικότερους ειδήμονες συνολικά στο έργο του Μπαχ διεθνώς και, ακόμα περισσότερο, αναμφίβολα στην κορυφαία δεκάδα των εκτελεστών/ιών των έργων του για βιολί που κορωνίδα τους είναι βέβαια τα κοντσέρτα. Στη συναυλία του στο Ηρώδειο προχώρησε ένα βήμα παραπάνω από άλλες φορές επί της ουσίας κάνοντας δικές του ενορχηστρώσεις στα κοντσέρτα, μη παρεκκλίνοντας μεν από αυτές του Μπαχ αλλά με έναν τολμηρό, θα μπορούσα να πω ακόμα και «ανανεωτικό» τρόπο.
Ο Λεωνίδας Καβάκος επέλεξε να τον συνοδεύσει ένα κουαρτέτο εγχόρδων ενισχυμένο με κοντραμπάσο αλλά και με τσέμπαλο. Εκλεκτοί σολίστ αποτελούσαν το σύνολο, οι Αλέξανδρος Σακαρέλλος κα Νωέ Ινούι στα βιολιά, Ηλίας Λιβιεράτος στη βιόλα, Τιμόθεος Γαβριηλίδης - Πέτριν στο βιολοντσέλο, Μιχάλης Σέμσης στο κοντραμπάσο και ένας από τους καλύτερους εκτελεστές του τσέμπαλου στην χώρα μας, ο Ιάσων Μαρμαράς. Το αποτέλεσμα δεν απομακρυνόταν καθόλου τόσο από το πνεύμα όσο και από το περιεχόμενο των συνθέσεων του Μπαχ αλλά αναδείκνυε περισσότερο ίσως από μεγαλύτερα σύνολα την περίτεχνη γραφή του για το βιολί, όργανο του οποίου άλλωστε ήταν ικανότατος εκτελεστής ενώ το τσέμπαλο (όργανο που επίσης κατείχε αλλά και αγαπούσε ιδιαίτερα) προσέθετε επιπλέον αυθεντικότητα στο ακρόαμα.
Το σύνολο που δεν τον συνόδευε απλά αλλά και ουσιαστικά το διηύθυνε – και ολοφάνερα είχε επιλέξει ένα – ένα τα μέλη του πολύ προσεχτικά – απέδωσε άριστα τα ορχηστρικά μέρη των κοντσέρτων. Οσο για τα σολιστικά νομίζω ότι κάθε σχόλιο περιττεύει, ο Λεωνίδας Καβάκος στα συγκεκριμένα έργα υπερβαίνει το επίπεδο της τελειότητας και αυτό ακριβώς συνέβη και εκείνη τη φορά.
Αριστες λοιπόν, ακριβέστατες και με υψηλότατη δεξιοτεχνία, εκτελέσεις των κοντσέρτων για βιολί του Μπαχ με την προσωπική σφραγίδα ενός σπουδαίου μουσικού που έχει μελετήσει σε βάθος και κατανοήσει το έργο του μέγιστου συνθέτη ο οποίος ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος ολόκληρης της κλασικής μουσικής παράδοσης. Αυτό δηλαδή που ήταν και το αναμενόμενο, δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από τον Λεωνίδα Καβάκο. Εκπληκτικές εκτελέσεις με έμφαση στην αυστηρότητα και την αυτοπειθαρχία που ήταν από τα κυριότερα χαρακτηριστικά του έργου του Μεγάλου Κάντορα. Είναι η θεώρηση και απόδοση του Μπαχ που έχει επιλέξει εξαρχής ο Λεωνίδας Καβάκος, παραμένει συνεπέστατος σε αυτήν, την κατέχει απόλυτα και είναι αληθινά κορυφαίος της. Πρέπει όμως να πούμε ότι δεν είναι η μοναδική, ούτε φυσικά η μόνη έγκυρη…
